Πηγή
Συνεχίζουν να «ποντάρουν» στην αναδιάρθρωση του χρέους ή της χρεοκοπίας της Ελλάδας οι αγορές, ενώ στις αναλύσεις τους ξένοι οίκοι αναφέρουν εμφατικά το σενάριο αυτό. Ο γαλλο – γερμανικός άξονας βρίσκεται πλέον σε σημείο καμπής και είναι βέβαιο πως τόσο ο Πρόεδρος Σαρκοζύ, όσο και η Καγκελάριος Μέρκελ πρόκειται να συζητήσουν ανοιχτά το «ελληνικό πρόβλημα» στις 7 Ιουνίου, τόσο για το επερχόμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, όσο και για την σύνοδο των G8 και G20, που θα λάβει χώρα στον Καναδά.
Η γερμανική εφημερίδα Der Spiegel αναφέρει πως ενώ οι γαλλικές τράπεζες κατέχουν 51 δισ. ευρώ σε ελληνικά κρατικά ομόλογα και οι γερμανικές μόλις 31 δισ. ευρώ ωστόσο η Γερμανία είναι αυτή που θα συνεισφέρει 8,4 δισ. στο σχέδιο διάσωσης της ελληνικής οικονομίας, έναντι μόλις 5,5 που θα δώσει η Γαλλία.
Oι θέσεις των Γερμανών, όπως εκφράστηκαν πρόσφατα από την καγκελάριο κυρία Ανγκελα Μέρκελ και τον υπουργό Οικονομικών κ. ΒόλφγκανγκΣόιμπλε, επικεντρώνονται στην ιδέα της «ελεγχόμενης χρεοκοπίας» για χώρες που δεν επιτυγχάνουν τους δημοσιονομικούς στόχους καθώς και στη δημιουργία μιας «ευρωζώνης δύο ταχυτήτων». Σύμφωνα με επιστήμονες οι οποίοι συμμετέχουν στις υπό σχηματισμό ομάδες ειδικών που συζητούν το πακέτο αλλαγών τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν ως εξής:
Η «ελεγχόμενη χρεοκοπία» κατ΄ ουσίαν σημαίνει ότι θα πρέπει να βρεθεί μια φόρμουλα εξόδου από τη σημερινή ευρωζώνη χωρών που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τις δανειακές υποχρεώσεις τους. Εκτιμάται ότι αυτό θα είναι το βασικό στοιχείο του νέου πακέτου για την αναθεώρηση της οικονομικής πολιτικής της ευρωζώνης που θα συνδυαστεί με την αναθεώρηση των δημοσιονομικών πολιτικών των κρατών-μελών, οι οποίες θα υπόκεινται σε κεντρικό έλεγχο και έγκριση.
Η ευρωζώνη δύο ταχυτήτων θα λειτουργεί ως εξής: Σύμφωνα με τον καθηγητή του Διεθνούς Χρηματοοικονομικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ κ. Αιμίλιο Αυγουλέα «η ευρωζώνη δύο ταχυτήτων συζητείται ότι θα έχει στον σκληρό πυρήνα της το ευρώ ως νόμισμα πληρωμών και συναλλαγών καθώς και ως εθνικό νόμισμα (legal tender).Οι χώρες της δεύτερης ταχύτητας θα έχουν παράλληλα το ευρώ ως νόμισμα εξωτερικών και εσωτερικών συναλλαγών,αλλά ταυτόχρονα θα διαθέτουν και το εθνικό τους νόμισμα (legal tender) προσδεδεμένο στο ευρώ.Η ισοτιμία του εθνικού νομίσματος θα είναι κυμαινόμενη,έτσι ώστε να ενισχύεται η ανταγωνιστικότητά του, με αντίστοιχη πτώση του βιοτικού επιπέδου των λαών τους (για τους οποίους τα εισαγόμενα προϊόντα θα είναι ακριβότερα)».
Οι χώρες της δεύτερης ζώνης θα βρίσκονται σε μόνιμη επιτήρηση. Θα ανήκουν «μεταβατικά» (θεωρητικώς, τουλάχιστον) στη δεύτερη ταχύτητα, ώσπου να κριθούν ικανές να προαχθούν στην πρώτη ταχύτητα. Τα κριτήρια εισαγωγής στον Α΄ Κύκλο θα είναι πολύ πιο αυστηρά από αυτά που ίσχυαν ως σήμερα. 4. Για να συντελεστούν τα παραπάνω. θα χρειαστεί τροποποίηση της ιδρυτικής Συνθήκης της ΕΕ, είτε συνολικά είτε στο παράρτημα που αναφέρεται στην ευρωζώνη κάτι που δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς ομοφωνία. Στο υπουργείο Οικονομικών εκτιμούν ότι η συζήτηση για μια «νέα ευρωζώνη» ίσως είναι πρόωρη, και πάντως η Ελλάδα δεν κινδυνεύει, αφού για να συμβεί αυτό θα πρέπει η χώρα να υποστηρίξει με την ψήφο της την αλλαγή της Συνθήκης.
Δευτέρα 31 Μαΐου 2010
Αριστοτελική προσέγγιση του σύγχρονου οικονομικού γίγνεσθαι.
Μπορεί κάποιος να κάνει μια αναδρομή στον Αριστοτέλη αν θέλει να καταλάβει τα αίτια της σημερινής οικονομικής κρίσης, καθώς και το τι μέλει γενέσθαι σχετικά με αυτήν.
Ο Αριστοτέλης αντιμετώπιζε τα χρήματα σαν μέσον, για την επίτευξη στόχων - θεωρώντας πως οτιδήποτε αγοράζει κανείς, θα πρέπει να έχει μεγαλύτερη αξία από το ποσόν που ξοδεύει, αφού διαφορετικά δεν θα το επιζητούσε. Δηλαδή, το προϊόν που αγοράζουμε, μας «υπόσχεται» ένα συναίσθημα, το οποίο ουσιαστικά εκτιμούμε περισσότερο από το ίδιο το προϊόν. Επειδή δε στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας των αξιών ευρίσκεται η ευτυχία, η οποία «ορίζεται» ευρύτερα ως η επιτυχία της ζωής συνολικά, η «εκπλήρωση» καλύτερα, όλα όσα επιδιώκουμε αποσκοπούν στην υψηλότερη δυνατή ποιότητα της ζωής μας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Αριστοτέλης προσδίδει στα χρήματα εκείνη τη λειτουργία, η οποία επιτρέπει την απόκτηση των μέσων που καθιστούν δυνατή την επίτευξη μίας ποιοτικά καλής ζωής - η οποία αποτελεί προϋπόθεση της ευτυχίας.
Ο ίδιος όμως φιλόσοφος αναφέρεται σε ένα άλλο σενάριο, σύμφωνα με το οποίο, όταν (εάν) η ποιότητα της ζωής πάψει να αποτελεί το μέτρο της ευτυχίας, τότε δεν υπάρχουν πλέον όρια στην επιθυμία απόκτησης χρημάτων. Η αιτία είναι το ότι, οι «αριθμοί» είναι εκ φύσεως «ατελείωτοι» οπότε, αναγόμενοι στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας των αξιών, «μεταλλασσόμενοι» δηλαδή από «μέσον» σε αυτοσκοπό, δεν επιτρέπουν ποτέ την «εκπλήρωση» του στόχου. Έτσι λοιπόν, το άτομο παρασύρεται από τη δίνη του «μαξιμαλισμού», αφού τα χρήματα δεν είναι ποτέ αρκετά. Όσα και αν έχει δηλαδή, μπορεί πάντοτε να αποκτήσει περισσότερα – κάτι που δεν συμβαίνει φυσικά σε άλλους τομείς της ζωής, όπως για παράδειγμα στην υγεία, η οποία θεωρείται ως μια βασική προϋπόθεση της ευτυχίας.
Αυτό λοιπόν που βιώνουμε σήμερα, ο κόσμος στον οποίο κινούμαστε, είναι η κορυφή του «εναλλακτικού» σεναρίου του Αριστοτέλη - αφού η «ιδέα» του μαξιμαλισμού έχει επικρατήσει σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Η «ιδέα» αυτή έχει «παγιωθεί» καταναγκαστικά, επειδή ο ανταγωνισμός έχει «παγκοσμιοποιηθεί», με αποτέλεσμα να γίνει πολύ πιο «ανελέητος». Εάν λοιπόν δεν θέλει κανείς να ανήκει στους «χαμένους» του αύριο, οφείλει να συγκεντρώνει όσο πιο πολλά χρήματα μπορεί, έτσι ώστε να νοιώθει ασφαλής απέναντι στον συνεχώς αυξανόμενο παγκόσμιο ανταγωνισμό. Το γεγονός αυτό οδηγεί τόσο τον ίδιο, όσο και το «σύστημα» γενικά, σε αστάθεια – σε συνθήκες δηλαδή «μακράν» του σημείου ισορροπίας.
Έχοντας τώρα την άποψη ότι, το κέντρο βάρους του σημερινού «γίγνεσθαι» είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο πλέον παρομοιάζεται από πολλούς σαν μία γιγαντιαία, τύπου Madoff «πυραμίδα», αφού οι λειτουργίες του είναι όλο και περισσότερο «εικονικές» (virtual), θεωρούμε ότι οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε ένα βίαιο τέλος, το οποίο δεν θα έχει καμία σχέση με την εκπλήρωση και την ευτυχία όπως την περιγράφει ο Αριστοτέλης.
Ο Αριστοτέλης αντιμετώπιζε τα χρήματα σαν μέσον, για την επίτευξη στόχων - θεωρώντας πως οτιδήποτε αγοράζει κανείς, θα πρέπει να έχει μεγαλύτερη αξία από το ποσόν που ξοδεύει, αφού διαφορετικά δεν θα το επιζητούσε. Δηλαδή, το προϊόν που αγοράζουμε, μας «υπόσχεται» ένα συναίσθημα, το οποίο ουσιαστικά εκτιμούμε περισσότερο από το ίδιο το προϊόν. Επειδή δε στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας των αξιών ευρίσκεται η ευτυχία, η οποία «ορίζεται» ευρύτερα ως η επιτυχία της ζωής συνολικά, η «εκπλήρωση» καλύτερα, όλα όσα επιδιώκουμε αποσκοπούν στην υψηλότερη δυνατή ποιότητα της ζωής μας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Αριστοτέλης προσδίδει στα χρήματα εκείνη τη λειτουργία, η οποία επιτρέπει την απόκτηση των μέσων που καθιστούν δυνατή την επίτευξη μίας ποιοτικά καλής ζωής - η οποία αποτελεί προϋπόθεση της ευτυχίας.
Ο ίδιος όμως φιλόσοφος αναφέρεται σε ένα άλλο σενάριο, σύμφωνα με το οποίο, όταν (εάν) η ποιότητα της ζωής πάψει να αποτελεί το μέτρο της ευτυχίας, τότε δεν υπάρχουν πλέον όρια στην επιθυμία απόκτησης χρημάτων. Η αιτία είναι το ότι, οι «αριθμοί» είναι εκ φύσεως «ατελείωτοι» οπότε, αναγόμενοι στην ανώτατη βαθμίδα της ιεραρχίας των αξιών, «μεταλλασσόμενοι» δηλαδή από «μέσον» σε αυτοσκοπό, δεν επιτρέπουν ποτέ την «εκπλήρωση» του στόχου. Έτσι λοιπόν, το άτομο παρασύρεται από τη δίνη του «μαξιμαλισμού», αφού τα χρήματα δεν είναι ποτέ αρκετά. Όσα και αν έχει δηλαδή, μπορεί πάντοτε να αποκτήσει περισσότερα – κάτι που δεν συμβαίνει φυσικά σε άλλους τομείς της ζωής, όπως για παράδειγμα στην υγεία, η οποία θεωρείται ως μια βασική προϋπόθεση της ευτυχίας.
Αυτό λοιπόν που βιώνουμε σήμερα, ο κόσμος στον οποίο κινούμαστε, είναι η κορυφή του «εναλλακτικού» σεναρίου του Αριστοτέλη - αφού η «ιδέα» του μαξιμαλισμού έχει επικρατήσει σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Η «ιδέα» αυτή έχει «παγιωθεί» καταναγκαστικά, επειδή ο ανταγωνισμός έχει «παγκοσμιοποιηθεί», με αποτέλεσμα να γίνει πολύ πιο «ανελέητος». Εάν λοιπόν δεν θέλει κανείς να ανήκει στους «χαμένους» του αύριο, οφείλει να συγκεντρώνει όσο πιο πολλά χρήματα μπορεί, έτσι ώστε να νοιώθει ασφαλής απέναντι στον συνεχώς αυξανόμενο παγκόσμιο ανταγωνισμό. Το γεγονός αυτό οδηγεί τόσο τον ίδιο, όσο και το «σύστημα» γενικά, σε αστάθεια – σε συνθήκες δηλαδή «μακράν» του σημείου ισορροπίας.
Έχοντας τώρα την άποψη ότι, το κέντρο βάρους του σημερινού «γίγνεσθαι» είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο πλέον παρομοιάζεται από πολλούς σαν μία γιγαντιαία, τύπου Madoff «πυραμίδα», αφού οι λειτουργίες του είναι όλο και περισσότερο «εικονικές» (virtual), θεωρούμε ότι οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε ένα βίαιο τέλος, το οποίο δεν θα έχει καμία σχέση με την εκπλήρωση και την ευτυχία όπως την περιγράφει ο Αριστοτέλης.
Κυριακή 30 Μαΐου 2010
Βρε, βρε, βρε, καλώς τα παιδιά τα δικά μας.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 30/5/2010Η οικία της φωτογραφίας βρίσκεται επί της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου 33, μιας από τις ακριβότερες οδούς της Ευρώπης. Ο δεύτερος όροφος, το δώμα και το υπόγειό της, περιήλθαν στη σύζυγο του πρώην υπουργού Ακη Τσοχατζόπουλου. Ανήκαν σε offshore εταιρεία μέχρι προσφάτως, τρεις μέρες πριν από την ψήφιση νόμου που πενταπλασίασε τη φορολογία ακινήτων τα οποία κατέχονται από εξωχώριες εταιρείες.
Πώς μεταγράφηκε από offshore εταιρεία στη σύζυγο του πρώην υπουργού τρεις μέρες πριν από την ψήφιση του φορολογικού νομοσχεδίου
Τρεις ημέρες πριν από την ψήφιση στη Βουλή του νόμου 3842/2010 «περί αποκατάστασης της φορολογικής Δικαιοσύνης και αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής», που ανάμεσα στα άλλα πενταπλασιάζει τη φορολογία ακινήτων που ανήκουν σε εξωχώριες (offshore) εταιρείες, η κατοικία του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Ακη Τσοχατζόπουλου μεταγράφεται από offshore εταιρεία στη σύζυγό του, Βίκυ Σταμάτη, για πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ.
Η διατηρητέα τριώροφη πολυκατοικία, στο χρώμα της ώχρας, στέκει για πάνω από 60 χρόνια στην καρδιά ενός από τους πιο ακριβούς πεζοδρόμους της Ευρώπης - στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Ενα σπίτι στον δρόμο αυτό, σαν αυτό στον αριθμό 33 που βρέθηκε στην ιδιοκτησία της συζύγου του κ. Τσοχατζόπουλου με το συμβόλαιο υπ. αριθμ. 15867, έχει μία από τις υψηλότερες αντικειμενικές αξίες που μπορεί να συναντήσει κανείς σε αυτήν τη χώρα: είναι η δεύτερη υψηλότερη αντικειμενική αξία στο κέντρο της Αθήνας, 7.000 ευρώ/τ.μ.
Με θέα την Ακρόπολη
Από το μαρμάρινο μπαλκόνι του δεύτερου ορόφου, όπου ζει τα τελευταία χρόνια ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Ακης Τσοχατζόπουλος, βλέπει σχεδόν στην ευθεία, το νότιο κομμάτι της Ακρόπολης, ενώ τις καλοκαιρινές νύχτες είναι σίγουρο ότι ακούει τις μελωδίες που αντηχούν μια ανάσα πιο πέρα, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.
Στο εσωτερικό, ο πρώην υπουργός απολαμβάνει την άνεση 209 τ.μ. της κύριας κατοικίας, που περιλαμβάνουν -σύμφωνα με το συμβόλαιο στον τόμο 4248 του υποθηκοφυλακείου Αθηνών- ένα σαλόνι, πέντε κύρια δωμάτια, μία κουζίνα, ένα λουτρό, το αποχωρητήριο των ξένων, μία αποθήκη, διάδρομο και φυσικά χώρο υποδοχής.
Ομως, ούτε η καλή διάθεση που μάλλον προκαλεί η καθημερινή απόλαυση της ειδυλλιακής θέας του Ιερού Βράχου ούτε και τα επιπλέον 202,21 τ.μ. του δώματος και τα 209,69 τ.μ. του υπογείου με τις 8 αποθήκες και τον φωταγωγό, ήταν ικανά να συγκρατήσουν τη δυσαρέσκεια του κ. Τσοχατζόπουλου το 2007, όταν δημοσίευμα εφημερίδας τον έφερε να έχει προβεί στην αγορά τής εν λόγω κατοικίας. Τότε ο κ. Τσοχατζόπουλος υποστήριζε ότι την κατοικία αυτή την ενοικίαζε. Αν αυτό ίσχυε, τότε θα έπρεπε να τη νοικιάζει από την offshore εταιρεία Nobilis International LLC, που εδρεύει στην πόλη Cheyenne της πολιτείας Γουαϊόμινγκ των ΗΠΑ, η οποία διέθετε τους τίτλους από τον Ιανουάριο του 2001 μέχρι τη μεταβίβαση στη σύζυγό του. Μάλιστα, τα αμερικανικά αρχεία δείχνουν ότι, παρόλο που η offshore Nobilis είχε αγοράσει την τωρινή κατοικία του πρώην υπουργού προς 136 εκατομμύρια δραχμές, πλήρωνε κατά μέσον όρο φόρους ύψους μόνο 64 δολαρίων τον χρόνο!
Η μεγάλη έκπληξη, όμως, βρίσκεται στον αμέσως προηγούμενο ιδιοκτήτη, που όχι μόνον είχε αγοράσει την τωρινή κατοικία του κ. Τσοχατζόπουλου στη διπλάσια τιμή μόλις δύο χρόνια πριν -ήτοι 300 εκατομμύρια δραχμές το 1999-, αλλά βρέθηκε και υπόλογος στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου! Ο ιδιοκτήτης δεν ήταν άλλος από την εταιρεία TORCASO Investments Ltd, που βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα επειδή πούλησε το 2007 δύο ακίνητα στη Μονή Βατοπεδίου. Στην έρευνα που ακολούθησε, η TORCASO εμφανίστηκε ξαφνικά -κατά δήλωση του ιδίου- να ανήκει από το 2006 στον Βορειοελλαδίτη επιχειρηματία κ. Σαχπατζίδη.
Οσο για το αν Σαχπατζίδης και Τσοχατζόπουλος γνωρίζονται; Δημοσιεύματα αναφέρουν ότι η γνωριμία τους πάει πολύ πιο πίσω από τις ημέρες που η TORCASO αγόραζε τη σημερινή κατοικία του πρώην υπουργού. Οποιο και αν είναι το πραγματικό φυσικό πρόσωπο πίσω από τις εταιρείες TORCASO και Nobilis, στα τέλη του περασμένου μήνα, η επιθυμία της συζύγου του κ. Τσοχατζόπουλου να αγοράσει το σπίτι αυτό φαίνεται πως ήταν μεγάλη. Για χάρη του, παρόλο που είχε ήδη πληρώσει μετρητά 450 χιλιάδες ευρώ στην offshore Nobilis και επρόκειτο να πάρει δάνειο για μόνο 650 χιλιάδες ευρώ, η συγγραφέας κ. Βίκυ Σταμάτη παίρνει την ημέρα της ψήφισης του νομοσχεδίου, που αφορά τη φορολόγηση offshore εταιρειών, δύο δάνεια συνολικού ύψους ενός εκατομμυρίου εκατό χιλιάδων ευρώ. Ετσι καταφέρνει να αποκτήσει -από μία offshore- ένα «παλάτι», που όπως λένε στην «Κ» ειδικοί στον χώρο των ακινήτων, ενδέχεται να έχει εμπορική αξία πολλές, πολλές φορές πολλαπλάσια.
Ερώτηση από τα ΑΛΕΞΙΜΕΤΡΑ προς τις συντρόφισες και τους συντρόφους ψηφοφόρους του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος:
ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΚΡΎΒΕΤΕ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΤΑΛΕΝΤΑ; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΒΑΖΕΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΠΡΟΤΑΞΟΥΝ ΤΑ ΣΤΗΘΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ;
Παρασκευή 28 Μαΐου 2010
Ο Νεοέλληνας μέρος 3ο (Το ΚΤΕΛ)
Τέλος δεκαετίας του 80, Εθνική οδός Τρίπολης-Άργους.
Μέσα στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ για την Αθήνα γίνοταν ως συνήθως το έλα να δεις.
Ρίτα Σακελλαρίου στο κασετόφωνο του λεωφορείου, κρόσσια πάνω από το παρ-μπριζ, λογής - λογής εικόνες διαφόρων αγίων και ένας τεράστιος σταυρός πάνω από το κεφάλι του οδηγού. Ο οδηγός με ανοιχτό το παράθυρο κάπνιζε σαντέ άφιλτρα και δίπλα του στη θέση του συνοδηγού, ο εισπράκτορας ο οποίος φορώντας γκρι κοστούμι και πηλήκιο, μου έμοιαζε περισσότερο με όργανο της τάξης.
Ο πατέρας μου δίπλα μου διάβαζε εφημερίδα και από πίσω μας η μητέρα μου με τη μικρή αδελφή μου, η οποία δεν είχε σταματήσει να τροφοδοτεί με το περιεχόμενο του στομαχιού της, την ειδική χαρτοσακούλα που υπήρχε στο δυχτάκι κάθε καθίσματος σε όλα τα αξιοπρεπή λεωφορεία της εποχής. Μπροστά μας μια ηλικιωμένη κυρία με τσεμπέρι και ένα καλάθι κάτω από τα πόδια της, το οποίο μάλλον θα περιείχε αυγά, αφού δίπλα της υπήρχε και ένα χαρτοκούτι που μέσα του πρέπει να ήταν στριμωγμένες δύο κότες, αφού νόμιζα πως τις άκουγα να κινούνται και να σιγοκακαρίζουν. Αλλά δεν ήμουν και σίγουρος.
Μετά τον Αχλαδόκαμπο και αφού τα στομάχια των περισσότερων επιβατών είχαν γίνει πολτός, ο οδηγός σταμάτησε στους Μύλους για φαγητό. Κατεβήκαμε από το λεωφορείο, κάποιοι ακμαίοι και κάποιοι σε ημιλιπόθυμη κατάσταση και μπήκαμε στην ψησταριά. Σε λίγη ώρα τα καλαμάκια πηγαινοέρχονταν και οι επιβάτες του λεωφορείου όπλιζαν τα στομάχια τους με πυρομαχικά για να έχουν να γεμίζουν τις ειδικές χαρτοσακούλες στο υπόλοιπο της διαδρομής.
Εγώ, αφού δεν υπήρχε περίπτωση να βάλω τίποτα στο στόμα μου, είχα καρφώσει το βλέμμα μου και τα αφτιά μου σε έναν κύριο με ριγέ κοστούμι, ο οποίος καθισμένος σε ένα τραπέζι, μέτραγε τα χρήματα που του είχε δώσει προηγουμένως ο ιδιοκτήτης της ψησταριάς. Στο ίδιο τραπέζι κάθισε σε λίγο και ο οδηγός μας. Δίχως καμία υστεροβουλία, απλά και μόνο λόγω του ότι το παρουσιαστικό του μου είχε εξάψει την περιέργεια και λόγω του ότι δεν έκαναν καμία προσπάθεια να μην ακούγονται, έγινα κοινωνός της παρακάτω συζήτησης:
- Βάλε στην τσέπη αυτά Νώντα. Είναι το μερτικό σου από τη στάση στο μαγαζί. Ο Παναγής μου είπε πως προχθές δε σταμάτησες για φαγητό εδώ. Είναι αλήθεια;
- Ναι μπάρμπα, αλλά έβρεχε και είπα να συνεχίσω το δρόμο γιατί εδώ είναι επικίνδυνα με τη βροχή.
- Καλά, αλλά να μην ξαναγίνει. Χάνουμε λεφτά ρε. Από πετρέλαιο πως πάμε; Έχει το αυτοκίνητο;
- Μισό ντεπόζιτο
- Καλά ρε Νώντα, μέχρι τους Μύλους έκαψες μισό ντεπόζιτο; Πως το πας έτσι το αμάξι ρε; Θα με καταστρέψεις.
- Ρε μπάρμπα, αφού σου έχω πει ότι θέλει service το ρημάδι.
- Ρε τι service και κουραφέξαλα; Πρόπερσι δεν του κάναμε;
- Ρε μπάρμπα, το 'χεις δει στο δρόμο; Στην ανηφόρα βγάζει το ντουμάνι λες και καίει κάρβουνο. Άκαυτο το βγάζει το πετρέλαιο. Άσε που καίει λάδια. Και στον κατήφορο, τρέμω μην τύχει και φρενάρω. Τα λάστιχα είναι πιο παλιά και από τη γιαγιά μου. Μπάρμπα, θα πέσουμε σε τίποτα νερά και θα πάρουμε και τον κόσμο στο λαιμό μας.
- Ρε και ποιος σου είπε ότι έχω λεφτά να αλλάζω λάστιχα; Δε φτάνει ρε αχάριστε που σε έχω και δουλεύεις και βγάζεις κι ένα μεροκάματο, μου κάνεις και μάθημα; Ξέρεις ρε πως το πήρα αυτό το λεωφορείο; Ξέρεις πως το έβαλα στο ΚΤΕΛ; Κατουρημένες ποδιές φίλησα. Ολόκληρος δήμαρχος και πήγα και έγλυφα ρε τον Π..... τον βουλευτή. Κι αυτός υποχρεώθηκε στον υπουργό για πάρτη μου και για τους δημότες μας ρε. Τι νομίζεις ρε ότι γίνεται εδώ; Ότι κονομάμε; Για τον κόσμο ρε Νώντα το 'χω το λεωφορείο. Πως θα μετακινείται ρε ο παππούς και η γιαγιά από το χωριό; Τόσος κόσμος μας εμπιστεύεται με την ψήφο του κι εμείς να μη νοιαστούμε; Σιγά μη βγάζω κι από πάνω. Μόνο έξοδα έχω.
- Μπάρμπα για ποια έξοδα μιλάς; Πετρέλαιο βάζουμε από τον αγροτικό συνεταιρισμό και συντήρηση στο αυτοκίνητο δεν κάνουμε ποτέ. Άσε να μην πω και για τα λεφτά που μου δίνεις εμένα.
- Μπά; Εκεί ρε το πάς; Αυτό είναι το πρόβλημά σου; Γιατί ρε κωλόπαιδο δε μου το λες από την αρχή και μου το φέρνεις έτσι πλαγίως; Ασόψεται η φουκαριάρα η μάνα σου ρε και θα σου 'λεγα. Κοίτα να δεις Νώντα. Σου είπα ότι μπαίνω μέσα. Δεν υπάρχει σάλιο όχι για σέρβις και αυξήσεις, αλλά ούτε και για να πάρω παπούτσια. Έχω μπλέξει με την οικοδομή και χρωστάω παντού. Υποχρεώνομαι στον Π..... μπας και με εντάξουν σε κανένα πρόγραμμα της ΕΟΚ και πάρω καμία επιδότηση για να τελειώσω. Το Λεωφορείο θα κοιτάξω τώρα;
- Ρε μπάρμπα, άσε με εμένα. Για τον κόσμο που ταξιδεύει σου λέω. Μισή μέρα το το κάνουμε μέχρι την Αθήνα. Ταλαιπωρούνται οι άνθρωποι.
- Οποιανού του αρέσει ρε. Αν δεν τους αρέσει ας πάνε με τα γαϊδούρια που πηγαίνανε τόσα χρόνια. Ρε συ, κοιτάς το δέντρο και δε βλέπεις το δάσος. Η χώρα αλλάζει ρε. Κάνετε λίγο υπομονή και γινόμαστε Ευρώπη. Άσε που έρχεται και ο Παπανδρέου στα πράγματα. Αρκετά πια με αυτή τη δεξιά. Μας πρήξανε. Για να κάνουμε μια δουλειά πρέπει να τους παρακαλάμε τους μαλάκες.
- Καλά ρε μπάρμπα ! Εσύ δεν ήσουν με τον Καραμανλή τόσα χρόνια; Τώρα τι έγινε;
- Τι έγινε; Άκου ρε τι έγινε για να μαθαίνεις. Δήμαρχος τόσα χρόνια και πρόεδρος του αγροτικού συνεταιρισμού και δε μπορώ να πάρω μια επιδότηση για το ξενοδοχείο.
- Αφού πήρες. Δεν πήρες;
- Ποια την περσινή; Ρε Νώντα, αυτή πήγε όπως ήρθε. Δεν προλάβαμε να τα δούμε τα λεφτά και εξαφανίστηκαν.
- Ρε μπάρμπα, ήτανε πολλά λεφτά.
- Ναι ρε, αλλά ξέρεις που έχουν πάει τα μεροκάματα στην οικοδομή;
- Ποια μεροκάματα ρε μπάρμπα; Αφού δε δουλεύανε τα μαστόρια στο ξενοδοχείο.
- Και που το ξέρεις εσύ ρε; Αφού ανεβοκατεβαίνεις κάθε μέρα Αθήνα με το λεωφορείο. Που τους βλέπεις; Δεν έβαλα ηλεκτρικά; Δεν έβαλα πρίζες;
- Καλά. Τόσα λεφτά οι πρίζες;
- Τι καλά ρε; Τι εννοείς; Πληρώνω κόσμο ρε Νώντα. Ξέρεις κανέναν να δουλεύει τσάμπα; Μου φαίνεται ότι κι εσύ είσαι με αυτούς του Καρμανλή. Λιτότης και λιτότης τόσα χρόνια. Και έργα για τον κοσμάκη μηδέν. Ρε όταν θα τελειώσω το ξενοδοχείο και πλακώσει ο τουρισμός στο χωρίο, ξεχάστε τα τα "λιτότις". Θα χεστείτε στο χιλιάρικο. Βλάχοι, ε βλάχοι. Κάτσε να βγει το ΠΑΣΟΚ και θα δεις. Ήμουν Καραμανλικός ναι. Και τι σημαίνει ρε αυτό; Και ξυπόλητος ήμουν και νέος ήμουν και ανύπαντρος ήμουν. Και τώρα είμαι και παντρεμένος και με παιδιά και 60 χρονών και δήμαρχος. Αλλάζει ο κόσμος Νώντα. Ο σοσιαλισμός είναι το μέλλον της Ευρώπης και για το σοσιαλισμό πρέπει να αγωνιστούμε από 'δω και πέρα. Να σου δώσω και τίποτα ψηφοδέλτια να μοιράζεις στο λεωφορείο;
- Και δε μου δίνεις; Θα τα βάλω μπροστά στο καντράν και όποιος θέλει ας πάρει.
- Ωραία. Στο θέμα μας τώρα. Το αυτοκίνητο όταν γυρίσεις από Αθήνα φέρ'το κατευθείαν στο αμαξοστάσιο του Δήμου να του περάσουμε κανένα λάστιχο από αυτά των απορριμματοφόρων, και μετά θα πας στο συνεργείο του συνεταιρισμού να ρίξουν τα παιδιά μια ματιά στο μοτέρ. Θα τους πεις να κόψουν δελτίο για τη θεριζοαλωνιστική του Γρηγόρη. Θα συνεννοηθεί εγώ. Εντάξει ρε;
- Εντάξει ρε μπάρμπα, θα τα πούμε αύριο Α! Ξέχασα να σε ρωτήσω και για εκείνη τη θέση στο δήμο που μου είχες πει. Τι γίνεται; Έχεις κανένα νέο; Μήπως παρατήσω το τιμόνι και μαζευτώ στο χωρίο;
- Κάτι θα κάνουμε. Άσε να γίνουν οι εκλογές με το καλό και θα σε τακτοποιήσω. Αλλά θα πρέπει πρώτα να βάλω το γιο της κυρά Ελένης να δουλεύει το λεωφορείο που με παρακάλεσε η γυναίκα.
- Καλά ρε μπάρμπα. Θα τα πούμε αύριο.
- Άιντε ρε και καλό δρόμο. Και που 'σαι μαλακά το γκάζι.
Αφιερωμένο στους φίλους μου, Δημήτρης
Μέσα στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ για την Αθήνα γίνοταν ως συνήθως το έλα να δεις.
Ρίτα Σακελλαρίου στο κασετόφωνο του λεωφορείου, κρόσσια πάνω από το παρ-μπριζ, λογής - λογής εικόνες διαφόρων αγίων και ένας τεράστιος σταυρός πάνω από το κεφάλι του οδηγού. Ο οδηγός με ανοιχτό το παράθυρο κάπνιζε σαντέ άφιλτρα και δίπλα του στη θέση του συνοδηγού, ο εισπράκτορας ο οποίος φορώντας γκρι κοστούμι και πηλήκιο, μου έμοιαζε περισσότερο με όργανο της τάξης.
Ο πατέρας μου δίπλα μου διάβαζε εφημερίδα και από πίσω μας η μητέρα μου με τη μικρή αδελφή μου, η οποία δεν είχε σταματήσει να τροφοδοτεί με το περιεχόμενο του στομαχιού της, την ειδική χαρτοσακούλα που υπήρχε στο δυχτάκι κάθε καθίσματος σε όλα τα αξιοπρεπή λεωφορεία της εποχής. Μπροστά μας μια ηλικιωμένη κυρία με τσεμπέρι και ένα καλάθι κάτω από τα πόδια της, το οποίο μάλλον θα περιείχε αυγά, αφού δίπλα της υπήρχε και ένα χαρτοκούτι που μέσα του πρέπει να ήταν στριμωγμένες δύο κότες, αφού νόμιζα πως τις άκουγα να κινούνται και να σιγοκακαρίζουν. Αλλά δεν ήμουν και σίγουρος.
Μετά τον Αχλαδόκαμπο και αφού τα στομάχια των περισσότερων επιβατών είχαν γίνει πολτός, ο οδηγός σταμάτησε στους Μύλους για φαγητό. Κατεβήκαμε από το λεωφορείο, κάποιοι ακμαίοι και κάποιοι σε ημιλιπόθυμη κατάσταση και μπήκαμε στην ψησταριά. Σε λίγη ώρα τα καλαμάκια πηγαινοέρχονταν και οι επιβάτες του λεωφορείου όπλιζαν τα στομάχια τους με πυρομαχικά για να έχουν να γεμίζουν τις ειδικές χαρτοσακούλες στο υπόλοιπο της διαδρομής.
Εγώ, αφού δεν υπήρχε περίπτωση να βάλω τίποτα στο στόμα μου, είχα καρφώσει το βλέμμα μου και τα αφτιά μου σε έναν κύριο με ριγέ κοστούμι, ο οποίος καθισμένος σε ένα τραπέζι, μέτραγε τα χρήματα που του είχε δώσει προηγουμένως ο ιδιοκτήτης της ψησταριάς. Στο ίδιο τραπέζι κάθισε σε λίγο και ο οδηγός μας. Δίχως καμία υστεροβουλία, απλά και μόνο λόγω του ότι το παρουσιαστικό του μου είχε εξάψει την περιέργεια και λόγω του ότι δεν έκαναν καμία προσπάθεια να μην ακούγονται, έγινα κοινωνός της παρακάτω συζήτησης:
- Βάλε στην τσέπη αυτά Νώντα. Είναι το μερτικό σου από τη στάση στο μαγαζί. Ο Παναγής μου είπε πως προχθές δε σταμάτησες για φαγητό εδώ. Είναι αλήθεια;
- Ναι μπάρμπα, αλλά έβρεχε και είπα να συνεχίσω το δρόμο γιατί εδώ είναι επικίνδυνα με τη βροχή.
- Καλά, αλλά να μην ξαναγίνει. Χάνουμε λεφτά ρε. Από πετρέλαιο πως πάμε; Έχει το αυτοκίνητο;
- Μισό ντεπόζιτο
- Καλά ρε Νώντα, μέχρι τους Μύλους έκαψες μισό ντεπόζιτο; Πως το πας έτσι το αμάξι ρε; Θα με καταστρέψεις.
- Ρε μπάρμπα, αφού σου έχω πει ότι θέλει service το ρημάδι.
- Ρε τι service και κουραφέξαλα; Πρόπερσι δεν του κάναμε;
- Ρε μπάρμπα, το 'χεις δει στο δρόμο; Στην ανηφόρα βγάζει το ντουμάνι λες και καίει κάρβουνο. Άκαυτο το βγάζει το πετρέλαιο. Άσε που καίει λάδια. Και στον κατήφορο, τρέμω μην τύχει και φρενάρω. Τα λάστιχα είναι πιο παλιά και από τη γιαγιά μου. Μπάρμπα, θα πέσουμε σε τίποτα νερά και θα πάρουμε και τον κόσμο στο λαιμό μας.
- Ρε και ποιος σου είπε ότι έχω λεφτά να αλλάζω λάστιχα; Δε φτάνει ρε αχάριστε που σε έχω και δουλεύεις και βγάζεις κι ένα μεροκάματο, μου κάνεις και μάθημα; Ξέρεις ρε πως το πήρα αυτό το λεωφορείο; Ξέρεις πως το έβαλα στο ΚΤΕΛ; Κατουρημένες ποδιές φίλησα. Ολόκληρος δήμαρχος και πήγα και έγλυφα ρε τον Π..... τον βουλευτή. Κι αυτός υποχρεώθηκε στον υπουργό για πάρτη μου και για τους δημότες μας ρε. Τι νομίζεις ρε ότι γίνεται εδώ; Ότι κονομάμε; Για τον κόσμο ρε Νώντα το 'χω το λεωφορείο. Πως θα μετακινείται ρε ο παππούς και η γιαγιά από το χωριό; Τόσος κόσμος μας εμπιστεύεται με την ψήφο του κι εμείς να μη νοιαστούμε; Σιγά μη βγάζω κι από πάνω. Μόνο έξοδα έχω.
- Μπάρμπα για ποια έξοδα μιλάς; Πετρέλαιο βάζουμε από τον αγροτικό συνεταιρισμό και συντήρηση στο αυτοκίνητο δεν κάνουμε ποτέ. Άσε να μην πω και για τα λεφτά που μου δίνεις εμένα.
- Μπά; Εκεί ρε το πάς; Αυτό είναι το πρόβλημά σου; Γιατί ρε κωλόπαιδο δε μου το λες από την αρχή και μου το φέρνεις έτσι πλαγίως; Ασόψεται η φουκαριάρα η μάνα σου ρε και θα σου 'λεγα. Κοίτα να δεις Νώντα. Σου είπα ότι μπαίνω μέσα. Δεν υπάρχει σάλιο όχι για σέρβις και αυξήσεις, αλλά ούτε και για να πάρω παπούτσια. Έχω μπλέξει με την οικοδομή και χρωστάω παντού. Υποχρεώνομαι στον Π..... μπας και με εντάξουν σε κανένα πρόγραμμα της ΕΟΚ και πάρω καμία επιδότηση για να τελειώσω. Το Λεωφορείο θα κοιτάξω τώρα;
- Ρε μπάρμπα, άσε με εμένα. Για τον κόσμο που ταξιδεύει σου λέω. Μισή μέρα το το κάνουμε μέχρι την Αθήνα. Ταλαιπωρούνται οι άνθρωποι.
- Οποιανού του αρέσει ρε. Αν δεν τους αρέσει ας πάνε με τα γαϊδούρια που πηγαίνανε τόσα χρόνια. Ρε συ, κοιτάς το δέντρο και δε βλέπεις το δάσος. Η χώρα αλλάζει ρε. Κάνετε λίγο υπομονή και γινόμαστε Ευρώπη. Άσε που έρχεται και ο Παπανδρέου στα πράγματα. Αρκετά πια με αυτή τη δεξιά. Μας πρήξανε. Για να κάνουμε μια δουλειά πρέπει να τους παρακαλάμε τους μαλάκες.
- Καλά ρε μπάρμπα ! Εσύ δεν ήσουν με τον Καραμανλή τόσα χρόνια; Τώρα τι έγινε;
- Τι έγινε; Άκου ρε τι έγινε για να μαθαίνεις. Δήμαρχος τόσα χρόνια και πρόεδρος του αγροτικού συνεταιρισμού και δε μπορώ να πάρω μια επιδότηση για το ξενοδοχείο.
- Αφού πήρες. Δεν πήρες;
- Ποια την περσινή; Ρε Νώντα, αυτή πήγε όπως ήρθε. Δεν προλάβαμε να τα δούμε τα λεφτά και εξαφανίστηκαν.
- Ρε μπάρμπα, ήτανε πολλά λεφτά.
- Ναι ρε, αλλά ξέρεις που έχουν πάει τα μεροκάματα στην οικοδομή;
- Ποια μεροκάματα ρε μπάρμπα; Αφού δε δουλεύανε τα μαστόρια στο ξενοδοχείο.
- Και που το ξέρεις εσύ ρε; Αφού ανεβοκατεβαίνεις κάθε μέρα Αθήνα με το λεωφορείο. Που τους βλέπεις; Δεν έβαλα ηλεκτρικά; Δεν έβαλα πρίζες;
- Καλά. Τόσα λεφτά οι πρίζες;
- Τι καλά ρε; Τι εννοείς; Πληρώνω κόσμο ρε Νώντα. Ξέρεις κανέναν να δουλεύει τσάμπα; Μου φαίνεται ότι κι εσύ είσαι με αυτούς του Καρμανλή. Λιτότης και λιτότης τόσα χρόνια. Και έργα για τον κοσμάκη μηδέν. Ρε όταν θα τελειώσω το ξενοδοχείο και πλακώσει ο τουρισμός στο χωρίο, ξεχάστε τα τα "λιτότις". Θα χεστείτε στο χιλιάρικο. Βλάχοι, ε βλάχοι. Κάτσε να βγει το ΠΑΣΟΚ και θα δεις. Ήμουν Καραμανλικός ναι. Και τι σημαίνει ρε αυτό; Και ξυπόλητος ήμουν και νέος ήμουν και ανύπαντρος ήμουν. Και τώρα είμαι και παντρεμένος και με παιδιά και 60 χρονών και δήμαρχος. Αλλάζει ο κόσμος Νώντα. Ο σοσιαλισμός είναι το μέλλον της Ευρώπης και για το σοσιαλισμό πρέπει να αγωνιστούμε από 'δω και πέρα. Να σου δώσω και τίποτα ψηφοδέλτια να μοιράζεις στο λεωφορείο;
- Και δε μου δίνεις; Θα τα βάλω μπροστά στο καντράν και όποιος θέλει ας πάρει.
- Ωραία. Στο θέμα μας τώρα. Το αυτοκίνητο όταν γυρίσεις από Αθήνα φέρ'το κατευθείαν στο αμαξοστάσιο του Δήμου να του περάσουμε κανένα λάστιχο από αυτά των απορριμματοφόρων, και μετά θα πας στο συνεργείο του συνεταιρισμού να ρίξουν τα παιδιά μια ματιά στο μοτέρ. Θα τους πεις να κόψουν δελτίο για τη θεριζοαλωνιστική του Γρηγόρη. Θα συνεννοηθεί εγώ. Εντάξει ρε;
- Εντάξει ρε μπάρμπα, θα τα πούμε αύριο Α! Ξέχασα να σε ρωτήσω και για εκείνη τη θέση στο δήμο που μου είχες πει. Τι γίνεται; Έχεις κανένα νέο; Μήπως παρατήσω το τιμόνι και μαζευτώ στο χωρίο;
- Κάτι θα κάνουμε. Άσε να γίνουν οι εκλογές με το καλό και θα σε τακτοποιήσω. Αλλά θα πρέπει πρώτα να βάλω το γιο της κυρά Ελένης να δουλεύει το λεωφορείο που με παρακάλεσε η γυναίκα.
- Καλά ρε μπάρμπα. Θα τα πούμε αύριο.
- Άιντε ρε και καλό δρόμο. Και που 'σαι μαλακά το γκάζι.
Αφιερωμένο στους φίλους μου, Δημήτρης
Βουρλούμης: Υπόδειγμα πατρίωτη
Πηγή
Λίγες ημέρες πριν κριθεί η παραμονή του Π. Βουρλούμη στον ΟΤΕ, από μια τακτική γενική συνέλευση των μετόχων που αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, δίνονται στη δημοσιότητα ηρωικά… παραμύθια, περί της υποτιθέμενης εντολής των Γερμανών της Deutsche Telekom, για μεταφορά των τεράστιων καταθέσεων του Οργανισμού σε γερμανικές τράπεζες, την οποία υποτίθεται ότι αποσόβησε, υποβάλλοντας δύο φορές την παραίτησή του ο ίδιος ο κ. Βουρλούμης.
Οι σχετικές φήμες, που με αρκετή ελαφρότητα (αν όχι σκοπιμότητα…) μεταδίδονται τα τελευταία 24ωρα, ασφαλώς και ανήκουν στη σφαίρα των «πληροφοριών» που είναι αδύνατο να διερευνηθούν, να επιβεβαιωθούν ή να διαψευσθούν.
Μόνο ο ίδιος ο κ. Βουρλούμης και κάποιοι στενοί του συνεργάτες και η διοίκηση της Deutsche Telekom μπορεί να γνωρίζουν αν όντως δόθηκε εντολή απόσυρσης των καταθέσεων από την Ελλάδα και αν η καταστροφή αποσοβήθηκε χάρη στο ηρωικό «ΟΧΙ» του κ. Βουρλούμη. Σε αυτό το «σκοτεινό» -και ως εκ τούτου ασφαλές για τους διαδοσίες…- πεδίο, εύκολο είναι να αναφύονται ηρωικές ιστορίες για τον Έλληνα πατριώτη πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο του ΟΤΕ, που μόνος του, με θάρρος και αυταπάρνηση απέτρεψε μια εθνική καταστροφή.
Πολύ περισσότερο, όταν επίκειται μια γενική συνέλευση, όπου οι πληροφορίες φέρουν τον κ. Βουρλούμη αποφασισμένο να επιμείνει –με την αμέριστη στήριξη των «κακών» Γερμανών…- να κρατήσει τη χρυσή καρέκλα του, παρότι η κυβέρνηση έχει εκδηλώσει την επιθυμία της να απομακρυνθεί, κάτι που άλλωστε θα ήταν αυτονόητο, αφού έχει ζητηθεί από τον αρμόδιο εισαγγελέα η παραπομπή του κ. Βουρλούμη σε δίκη, με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος, επειδή φέρεται να ζημίωσε τον ΟΤΕ κατά δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, με τις υπερτιμημένες συμβάσεις τεχνικής υποστήριξης που συνάφθηκαν με την Siemens και την Intracom.
Σαφές είναι, ότι σε αυτές τις συνθήκες θα ήταν χρήσιμο για τον κ. Βουρλούμη να προβληθούν αίφνης τα πατριωτικά του διαπιστευτήρια, ώστε να κερδίσει μερικούς «πόντους» στην απελπισμένη προσπάθειά του να «γαντζωθεί» από το θώκο του στον ΟΤΕ, ίσως και για να αντιμετωπίσει με καλύτερες πιθανότητες μια δύσκολη δίκη για κακουργήματα.
Μέχρι να δοθεί στη δημοσιότητα η επιστολή παραίτησης του κ. Βουρλούμη, που δεν έγινε δεκτή, αλλά «πάγωσε» το καταστροφικό σχέδιο των Γερμανών, απευθύνουμε ορισμένα απλά ερωτήματα προς τη διοίκηση του ΟΤΕ:
1) Είναι ή δεν είναι αλήθεια, ότι στα τέλη του 2009, την ώρα που κορυφώνονταν οι πιέσεις στη ρευστότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, ο ΟΤΕ προχώρησε σε αποπληρωμή ομολογιακού δανείου, αποσύροντας καταθέσεις του από ελληνικές τράπεζες;
2) Είναι ή δεν είναι αλήθεια, ότι τράβηξε και άλλα σημαντικά ποσά από τις καταθέσεις του, για να πληρωθεί εξαγορά στην Ρουμανία, αλλά και το τελευταίο πακέτο μετοχών της Γερμανός, που δεν είχε ως τότε αποκτηθεί (σε αυτή την περίπτωση, προορισμός της πληρωμής ήταν η Κύπρος);
3) Είναι ή δεν είναι αλήθεια, ότι με αυτές τις αποφάσεις έκαναν φτερά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα καταθέσεις του ΟΤΕ ύψους 1 δις. ευρώ περίπου;
4) Είναι ή δεν είναι αλήθεια, ότι ο κ. Βουρλούμης, αν ήθελε να δείξει από τότε τον πατριωτισμό του, θα είχε μεριμνήσει να καλυφθούν αυτές οι ανάγκες με δανεισμό από τη μητρική Deutsche Telekom, ώστε να μη «γονατίσουν» οι ελληνικές τράπεζες σε μια δύσκολη περίοδο;
5) Είναι ή δεν είναι αλήθεια, ότι –κατόπιν εορτής- η διοίκηση του Οργανισμού έκανε ακριβώς αυτό, δηλαδή ανακοίνωσε ότι θα συζητηθεί στην προσεχή γενική συνέλευση (θέμα 9) η «παροχή ειδικής άδειας για σύναψη δανείου από τον Όμιλο της Deutsche Telekom προς την ΟΤΕ Α.Ε. με οικονομικούς όρους και προϋποθέσεις ισάξιους ή καλύτερους από τους οικονομικούς όρους και προϋποθέσεις που προσφέρει τρίτο πρόσωπο»;
Η αλήθεια, ασφαλώς, είναι απλή: αν ο κ. Βουρλούμης ήθελε πράγματι με πατριωτισμό να προασπίσει το τραπεζικό σύστημα από «βαριές» εκροές, θα είχε ζητήσει από τότε (απειλώντας και με παραίτηση) να καλύψουν οι Γερμανοί τις ανάγκες του ΟΤΕ με χαμηλότοκο δάνειο, αντί να «τσακίζει» τις καταθέσεις του Οργανισμού στις ελληνικές τράπεζες. Αυτό άλλωστε κάνει τώρα, για να καλύψει λήξεις δανείων 2,1 δις. ευρώ, αφού όμως έχει ξεσπάσει στην αγορά θόρυβος που έφθασε μέχρι τη Βουλή (με κατάθεση σχετικής ερώτησης από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ) για τις προηγούμενες διαχειριστικές πρακτικές, που πίεσαν αφόρητα κάποιες ελληνικές τράπεζες.
Λίγες ημέρες πριν κριθεί η παραμονή του Π. Βουρλούμη στον ΟΤΕ, από μια τακτική γενική συνέλευση των μετόχων που αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, δίνονται στη δημοσιότητα ηρωικά… παραμύθια, περί της υποτιθέμενης εντολής των Γερμανών της Deutsche Telekom, για μεταφορά των τεράστιων καταθέσεων του Οργανισμού σε γερμανικές τράπεζες, την οποία υποτίθεται ότι αποσόβησε, υποβάλλοντας δύο φορές την παραίτησή του ο ίδιος ο κ. Βουρλούμης.
Οι σχετικές φήμες, που με αρκετή ελαφρότητα (αν όχι σκοπιμότητα…) μεταδίδονται τα τελευταία 24ωρα, ασφαλώς και ανήκουν στη σφαίρα των «πληροφοριών» που είναι αδύνατο να διερευνηθούν, να επιβεβαιωθούν ή να διαψευσθούν.
Μόνο ο ίδιος ο κ. Βουρλούμης και κάποιοι στενοί του συνεργάτες και η διοίκηση της Deutsche Telekom μπορεί να γνωρίζουν αν όντως δόθηκε εντολή απόσυρσης των καταθέσεων από την Ελλάδα και αν η καταστροφή αποσοβήθηκε χάρη στο ηρωικό «ΟΧΙ» του κ. Βουρλούμη. Σε αυτό το «σκοτεινό» -και ως εκ τούτου ασφαλές για τους διαδοσίες…- πεδίο, εύκολο είναι να αναφύονται ηρωικές ιστορίες για τον Έλληνα πατριώτη πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο του ΟΤΕ, που μόνος του, με θάρρος και αυταπάρνηση απέτρεψε μια εθνική καταστροφή.
Πολύ περισσότερο, όταν επίκειται μια γενική συνέλευση, όπου οι πληροφορίες φέρουν τον κ. Βουρλούμη αποφασισμένο να επιμείνει –με την αμέριστη στήριξη των «κακών» Γερμανών…- να κρατήσει τη χρυσή καρέκλα του, παρότι η κυβέρνηση έχει εκδηλώσει την επιθυμία της να απομακρυνθεί, κάτι που άλλωστε θα ήταν αυτονόητο, αφού έχει ζητηθεί από τον αρμόδιο εισαγγελέα η παραπομπή του κ. Βουρλούμη σε δίκη, με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος, επειδή φέρεται να ζημίωσε τον ΟΤΕ κατά δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, με τις υπερτιμημένες συμβάσεις τεχνικής υποστήριξης που συνάφθηκαν με την Siemens και την Intracom.
Σαφές είναι, ότι σε αυτές τις συνθήκες θα ήταν χρήσιμο για τον κ. Βουρλούμη να προβληθούν αίφνης τα πατριωτικά του διαπιστευτήρια, ώστε να κερδίσει μερικούς «πόντους» στην απελπισμένη προσπάθειά του να «γαντζωθεί» από το θώκο του στον ΟΤΕ, ίσως και για να αντιμετωπίσει με καλύτερες πιθανότητες μια δύσκολη δίκη για κακουργήματα.
Μέχρι να δοθεί στη δημοσιότητα η επιστολή παραίτησης του κ. Βουρλούμη, που δεν έγινε δεκτή, αλλά «πάγωσε» το καταστροφικό σχέδιο των Γερμανών, απευθύνουμε ορισμένα απλά ερωτήματα προς τη διοίκηση του ΟΤΕ:
1) Είναι ή δεν είναι αλήθεια, ότι στα τέλη του 2009, την ώρα που κορυφώνονταν οι πιέσεις στη ρευστότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, ο ΟΤΕ προχώρησε σε αποπληρωμή ομολογιακού δανείου, αποσύροντας καταθέσεις του από ελληνικές τράπεζες;
2) Είναι ή δεν είναι αλήθεια, ότι τράβηξε και άλλα σημαντικά ποσά από τις καταθέσεις του, για να πληρωθεί εξαγορά στην Ρουμανία, αλλά και το τελευταίο πακέτο μετοχών της Γερμανός, που δεν είχε ως τότε αποκτηθεί (σε αυτή την περίπτωση, προορισμός της πληρωμής ήταν η Κύπρος);
3) Είναι ή δεν είναι αλήθεια, ότι με αυτές τις αποφάσεις έκαναν φτερά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα καταθέσεις του ΟΤΕ ύψους 1 δις. ευρώ περίπου;
4) Είναι ή δεν είναι αλήθεια, ότι ο κ. Βουρλούμης, αν ήθελε να δείξει από τότε τον πατριωτισμό του, θα είχε μεριμνήσει να καλυφθούν αυτές οι ανάγκες με δανεισμό από τη μητρική Deutsche Telekom, ώστε να μη «γονατίσουν» οι ελληνικές τράπεζες σε μια δύσκολη περίοδο;
5) Είναι ή δεν είναι αλήθεια, ότι –κατόπιν εορτής- η διοίκηση του Οργανισμού έκανε ακριβώς αυτό, δηλαδή ανακοίνωσε ότι θα συζητηθεί στην προσεχή γενική συνέλευση (θέμα 9) η «παροχή ειδικής άδειας για σύναψη δανείου από τον Όμιλο της Deutsche Telekom προς την ΟΤΕ Α.Ε. με οικονομικούς όρους και προϋποθέσεις ισάξιους ή καλύτερους από τους οικονομικούς όρους και προϋποθέσεις που προσφέρει τρίτο πρόσωπο»;
Η αλήθεια, ασφαλώς, είναι απλή: αν ο κ. Βουρλούμης ήθελε πράγματι με πατριωτισμό να προασπίσει το τραπεζικό σύστημα από «βαριές» εκροές, θα είχε ζητήσει από τότε (απειλώντας και με παραίτηση) να καλύψουν οι Γερμανοί τις ανάγκες του ΟΤΕ με χαμηλότοκο δάνειο, αντί να «τσακίζει» τις καταθέσεις του Οργανισμού στις ελληνικές τράπεζες. Αυτό άλλωστε κάνει τώρα, για να καλύψει λήξεις δανείων 2,1 δις. ευρώ, αφού όμως έχει ξεσπάσει στην αγορά θόρυβος που έφθασε μέχρι τη Βουλή (με κατάθεση σχετικής ερώτησης από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ) για τις προηγούμενες διαχειριστικές πρακτικές, που πίεσαν αφόρητα κάποιες ελληνικές τράπεζες.
ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
Άρθρο του Α. Ανδριανόπουλου.
Δεν είναι επι τέλους όλα μαύρα κι’ άραχνα. Σε κάθε κρίση υπάρχει και το έναυσμα μιάς καινούργιας αρχής. Φτάνει να προσεγγίσει κάποιος τα ζητήματα νηφάλια, με λογική και με αποφασιστικότητα. Το τελευταίο ίσως είναι και το περισσότερο κρίσιμο. Αν διακρίνουμε τα πράγματα ψύχραιμα θα συμπεράνουμε εύκολα πως η κρίση, αν την χειρισθούμε σωστά, θα μας απαλλάξει από μια εκ γενετής ασθένεια του ελληνικού κράτους. Την προσκόλληση δηλ. της πλειοψηφίας του πληθυσμού πάνω στο κράτος για καριέρα η για την αντιμετώπιση της όποιας δυσκολίας. Οι απολύσεις από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και η κατάργηση των λογής εργασιακών προνομίων των δημοσίων υπαλλήλων πιθανώς να στρέψει τελικά τον κόσμο σε παραγωγικότερες ενασχολήσεις στον ιδιωτικό τομέα.
Η κραυγαλέα επίσης αποτυχία του κράτους να αντιμετωπίσει ζητήματα της καθημερινότητας είναι πιθανό να ενθαρρύνει τάσεις συλλογικής δράσης ώστε κοινά προβλήματα να αρχίσουν να αντιμετωπίζονται εκ των ενόντων από πρωτοβουλίες της γειτονιάς η της κοινότητας. Κι όχι με επίκληση κι ανάμιξη της «πολιτείας». Η στροφή στο ιδιωτικό είναι δυνατόν να επαναφορτίσει την ελληνική κοινωνία, εγκαταλείποντας την αδράνεια πολλών δεκαετιών.
Μαζί με τον περιορισμό της ανάμιξης του κράτους, οι αναστατώσεις των τελευταίων εβδομάδων ίσως να αναχαιτίσουν την τάση περιφρόνησης της έννομης τάξης. Δεν υπάρχει περίπτωση η χώρα να ξεφύγει από τις συμπληγάδες της κρίσης δίχως την εμπέδωση του σεβασμού σε κάποιους κανόνες γενικής αποδοχής. Εφ όσον υπάρχουν νόμοι αυτοί θα πρέπει να εφαρμόζονται. Από όλους. Αλλως να καταργούνται. Η πορεία στην παρακμή περνάει μέσα από την καταρράκωση και την ασέβεια προς τους θεσμούς.
Η ασυδοσία των ισχυρών ομάδων αλλά και οι αυθαιρεσίες ατόμων μέσα στην σιγουριά της ατιμωρησίας κλονίζει την ισορροπία της κοινωνικής συμβίωσης. Οταν ο ένας δεν σέβεται τον άλλο, και όλοι μαζί τις όποιες αρχές που θεσμοθετημένα έχουν ευθύνη για την ομαλότητα της κοινωνικής ζωής, τότε τα αδιέξοδα γιγαντώνονται. Από παλιά η Ελλάδα είχε περάσει τέτοιες τραγικές στιγμές. Κυρίως στο ξεκίνημα περιόδων παρακμής που είχαν τελικά οδηγήσει σε καταρρεύσεις και τραγικές καταστροφές. Ο Ισοκράτης (436 π.Χ-338 π.Χ.), λίγο πριν από την κατάρρευση της Αθήνας που δεν άντεξε τις καινούργιες προκλήσεις της τότε εποχής, είχε σημειώσει:
"Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία."
Λόγια που ηχούν σαν να γράφτηκαν για την τωρινή Ελλάδα!
Πέρα όμως από το κοινωνικό περιβάλλον υπάρχει και το πελώριο ζήτημα της ανάπτυξης. Η κρίση δεν ξεπερνιέται δίχως κοινωνική αρμονία. Και για την πετύχει κάποιος αυτή είναι απαραίτητο να υπάρχει εκτόνωση της λαικής δυσαρέσκειας. Κι αυτό δύσκολα μπορεί να πραγματοποιηθεί δίχως διαθέσιμο λαικό εισόδημα και ευκαιρίες απασχόλησης. Η χώρα λοιπόν είναι απαραίτητο να μην πειράξει πλέον το εισόδημα των πολιτών και να επαναφέρει τους μισθούς και τις συντάξεις που περικόπηκαν.
Η επαναδιαπραγμάτευση δεν είναι δύσκολη. Εχω σημειώσει κι άλλη φορά πως το σχήμα βοήθειας προς την Ελλάδα εξυπηρετεί κυρίως μεγάλες ευρωπαικές τράπεζες που, μια δική μας κατάρρευση, θα τους δημιουργούσε τεράστια προβλήματα. Λόγω ελληνικών ομολόγων που έχουν αγοράσει. Κερδίζουν λοιπόν τώρα χρόνο να «κλείσουν θέσεις» και να πάψουν να διακινδυνεύουν. Στην περίπτωση που θα κηρύτταμε πτώχευση. Τώρα λοιπόν πρέπει να απαιτήσουμε την αποκατάσταση των σχετικών δικαιωμάτων. Αργότερα θα είναι αργά.
Και ταχύτατα βέβαια να προχωρήσουμε σε ριζικές πρωτοβουλίες. Αμεση κατάργηση κρατικών φορέων, άχρηστων κι αντιπαραγωγικών. Και απόλυση προσωπικού. Κατάργηση επίσης γραφειοκρατικών διαδικασιών με τις λογής εγκρίσεις, άδειες, θεωρήσεις, προθεσμίες κλπ. Τα απολύτως απαραίτητα θα εξασφαλίζονται με υπεύθυνες δηλώσεις που θα ελέγχονται δειγματοληπτικά. Όχι νέοι φόροι. Κανένα νέο φορολογικό νομοσχέδιο για πέντε τουλάχιστον χρόνια. Κανένα επάγγελμα κλειστό. Οι νόμοι που αφορούν στην αγορά εργασίας να μην διαφέρουν από τους υπόλοιπους ευρωπαικούς.
Μόνο έτσι θα λάμψει η ελπίδα.
Δεν είναι επι τέλους όλα μαύρα κι’ άραχνα. Σε κάθε κρίση υπάρχει και το έναυσμα μιάς καινούργιας αρχής. Φτάνει να προσεγγίσει κάποιος τα ζητήματα νηφάλια, με λογική και με αποφασιστικότητα. Το τελευταίο ίσως είναι και το περισσότερο κρίσιμο. Αν διακρίνουμε τα πράγματα ψύχραιμα θα συμπεράνουμε εύκολα πως η κρίση, αν την χειρισθούμε σωστά, θα μας απαλλάξει από μια εκ γενετής ασθένεια του ελληνικού κράτους. Την προσκόλληση δηλ. της πλειοψηφίας του πληθυσμού πάνω στο κράτος για καριέρα η για την αντιμετώπιση της όποιας δυσκολίας. Οι απολύσεις από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και η κατάργηση των λογής εργασιακών προνομίων των δημοσίων υπαλλήλων πιθανώς να στρέψει τελικά τον κόσμο σε παραγωγικότερες ενασχολήσεις στον ιδιωτικό τομέα.
Η κραυγαλέα επίσης αποτυχία του κράτους να αντιμετωπίσει ζητήματα της καθημερινότητας είναι πιθανό να ενθαρρύνει τάσεις συλλογικής δράσης ώστε κοινά προβλήματα να αρχίσουν να αντιμετωπίζονται εκ των ενόντων από πρωτοβουλίες της γειτονιάς η της κοινότητας. Κι όχι με επίκληση κι ανάμιξη της «πολιτείας». Η στροφή στο ιδιωτικό είναι δυνατόν να επαναφορτίσει την ελληνική κοινωνία, εγκαταλείποντας την αδράνεια πολλών δεκαετιών.
Μαζί με τον περιορισμό της ανάμιξης του κράτους, οι αναστατώσεις των τελευταίων εβδομάδων ίσως να αναχαιτίσουν την τάση περιφρόνησης της έννομης τάξης. Δεν υπάρχει περίπτωση η χώρα να ξεφύγει από τις συμπληγάδες της κρίσης δίχως την εμπέδωση του σεβασμού σε κάποιους κανόνες γενικής αποδοχής. Εφ όσον υπάρχουν νόμοι αυτοί θα πρέπει να εφαρμόζονται. Από όλους. Αλλως να καταργούνται. Η πορεία στην παρακμή περνάει μέσα από την καταρράκωση και την ασέβεια προς τους θεσμούς.
Η ασυδοσία των ισχυρών ομάδων αλλά και οι αυθαιρεσίες ατόμων μέσα στην σιγουριά της ατιμωρησίας κλονίζει την ισορροπία της κοινωνικής συμβίωσης. Οταν ο ένας δεν σέβεται τον άλλο, και όλοι μαζί τις όποιες αρχές που θεσμοθετημένα έχουν ευθύνη για την ομαλότητα της κοινωνικής ζωής, τότε τα αδιέξοδα γιγαντώνονται. Από παλιά η Ελλάδα είχε περάσει τέτοιες τραγικές στιγμές. Κυρίως στο ξεκίνημα περιόδων παρακμής που είχαν τελικά οδηγήσει σε καταρρεύσεις και τραγικές καταστροφές. Ο Ισοκράτης (436 π.Χ-338 π.Χ.), λίγο πριν από την κατάρρευση της Αθήνας που δεν άντεξε τις καινούργιες προκλήσεις της τότε εποχής, είχε σημειώσει:
"Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία."
Λόγια που ηχούν σαν να γράφτηκαν για την τωρινή Ελλάδα!
Πέρα όμως από το κοινωνικό περιβάλλον υπάρχει και το πελώριο ζήτημα της ανάπτυξης. Η κρίση δεν ξεπερνιέται δίχως κοινωνική αρμονία. Και για την πετύχει κάποιος αυτή είναι απαραίτητο να υπάρχει εκτόνωση της λαικής δυσαρέσκειας. Κι αυτό δύσκολα μπορεί να πραγματοποιηθεί δίχως διαθέσιμο λαικό εισόδημα και ευκαιρίες απασχόλησης. Η χώρα λοιπόν είναι απαραίτητο να μην πειράξει πλέον το εισόδημα των πολιτών και να επαναφέρει τους μισθούς και τις συντάξεις που περικόπηκαν.
Η επαναδιαπραγμάτευση δεν είναι δύσκολη. Εχω σημειώσει κι άλλη φορά πως το σχήμα βοήθειας προς την Ελλάδα εξυπηρετεί κυρίως μεγάλες ευρωπαικές τράπεζες που, μια δική μας κατάρρευση, θα τους δημιουργούσε τεράστια προβλήματα. Λόγω ελληνικών ομολόγων που έχουν αγοράσει. Κερδίζουν λοιπόν τώρα χρόνο να «κλείσουν θέσεις» και να πάψουν να διακινδυνεύουν. Στην περίπτωση που θα κηρύτταμε πτώχευση. Τώρα λοιπόν πρέπει να απαιτήσουμε την αποκατάσταση των σχετικών δικαιωμάτων. Αργότερα θα είναι αργά.
Και ταχύτατα βέβαια να προχωρήσουμε σε ριζικές πρωτοβουλίες. Αμεση κατάργηση κρατικών φορέων, άχρηστων κι αντιπαραγωγικών. Και απόλυση προσωπικού. Κατάργηση επίσης γραφειοκρατικών διαδικασιών με τις λογής εγκρίσεις, άδειες, θεωρήσεις, προθεσμίες κλπ. Τα απολύτως απαραίτητα θα εξασφαλίζονται με υπεύθυνες δηλώσεις που θα ελέγχονται δειγματοληπτικά. Όχι νέοι φόροι. Κανένα νέο φορολογικό νομοσχέδιο για πέντε τουλάχιστον χρόνια. Κανένα επάγγελμα κλειστό. Οι νόμοι που αφορούν στην αγορά εργασίας να μην διαφέρουν από τους υπόλοιπους ευρωπαικούς.
Μόνο έτσι θα λάμψει η ελπίδα.
Πέμπτη 27 Μαΐου 2010
Που είναι ο Μαντέλης; ΟΕΟ;
Οι πολιτικοί σε αυτή τη χώρα είναι εντελώς απίθανοι και απρόβλεπτοι. Εκεί που νομίζει ο πολίτης ότι τα έχει δει όλα απ' αυτούς και έχει πιάσει πάτο η κατάσταση, πάντα βρίσκουν κάτι και τον διαψεύδουν. Ο λόγος για το απίστευτο σενάριο που στήθηκε με τον Μαντέλη και το υπόλοιπο σκυλολόι της υπόθεσης SIEMENS. Και δεν εννοώ μόνο τους υποτιθέμενους κατηγορούμενους, μάρτυρες και λοιπούς. Στο σκυλολόι συμπεριλαμβάνω και τους μετέχοντες στην εξεταστική επιτροπή, καθώς και τους εντολοδόχους τους.
Τα τεκταινόμενα στην εξεταστική για την υπόθεση siemens και η κατάθεση του "κύριου" Μαντέλη, που σύμφωνα με τα λεγόμενά του δε λαδώθηκε, αλλά επιχορηγήθηκε από τη SIEMENS, είναι η καλύτερη φαρσοκωμωδία που έχει παιχτεί ποτέ στην Ελλάδα. Ξεπέρασε και αυτές των Χριστοφοράκου και Τσουκάτου. Μου θυμίζει σκετσάκια του Λαζόπουλου στους 10 μικρούς Μήτσους.
Ήρθε στην Ελλάδα ως τουρίστας ο καθ' όλα αξιότιμος "κύριος", επισκέφτηκε τους πρώην συναδέλφους του βο(υ)λευτές στην εξεταστική και τους έριξε στη μούρη μια ομολογία του τύπου: "Ναι ρε παιδιά, τα πήρα. Αφού όλοι έτσι δεν κάνουμε τόσα χρόνια; Μ...κίες θα λέμε και μεταξύ μας; Και μη με ζορίσετε άλλο γιατί θα πω κι άλλα. Άντε γεια σας και καλή συνέχεια. Φιλάκιααααα". Πήγε μετά και κοιμήθηκε και την επόμενη ημέρα το πρωί φρέσκος - φρέσκος και ξεκούραστος, μπήκε στο αεροπλάνο έφυγε και μην τον είδατε το λεβέντη.
Το ίδιο μεσημέρι και αφού είχαν βεβαιωθεί οι υπόλοιποι εν Ελλάδοι λεβέντες, "υπέρμαχοι της αλήθειας και της κάθαρσης" βο(υ)λευτές, υπουργοί, πρωθυπουργοί, εισαγγελείς και λοιποί συγγενείς, ότι το αεροπλάνο του προσγειώθηκε στο Αζερμπαϊτζάν, η "ανεξάρτητη" δικαιοσύνη κινήθηκε, όλως τυχαίως και αυτεπάγγελτα (με 1 ημέρα καθυστέρηση) και με παρέμβαση του εισαγγελέα, του απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα.
ΜΟΥ ΟΥ ΟΥ Α Α Α Α Α ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ! ! ! ! ! !.
Ή έχουμε δικαστικούς ή δεν έχουμε. Και μάλιστα ανεξάρτητους παρακαλώ.
ΕΧΟΥΝ ΞΕΦΥΓΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ;
ΠΟΣΟ ΜΑΛ....Σ ΜΑΣ ΘΕΩΡΟΥΝ ;;;;;;;;
Υ.Γ.
Γιωργάκηηηηηηη !!!!
Δεν ξέρω αν το έργο αυτό το πήραν χαμπάρι στο εξωτερικό, αλλά αν το μυριστούν, είναι ωραίο θέμα για να συμβάλλει στην ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας της χώρας. Πούλα το στη Μέρκελ. Είναι πιασάρικο τώρα που είναι ζεστό. ΑΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!
ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΣΤΙΓΜΗΣ (Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΑΝΑΙΡΕΙ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΎΜΕΝΑ)Σύμφωνα με το πιο κάτω άρθρο (κάντε κλικ εδώ), ο Μαντέλης είναι στην Ελλάδα (ακόμη). Μαλον δεν πρόλαβε το αεροπλάνο, ή δε συνενοήθηκαν καλά οι λεβέντες. Όπως και να έχει, μην περιμένετε να γίνει τίποτα με τον εν λόγω κύριο. Ή αν γίνει κάτι, αυτό θα είναι κανονισμένο από πριν. Ο νοών νοείτω.
Τους έχουν πάρει χαμπάρι
Τους έχουν πάρει χαμπάρι μέχρι και οι δικοί τους δημοσιογράφοι. Ακούστε τι λέει ο γνωστός Πασόκος δημοσιογράφος Χατζάρας για τον ΓΑΠ και την παρέα του. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, δυστυχώς έχει δίκηο.
Φταίω εγώ ο δημόσιος υπάλληλος
Φταίω εγώ που δεν μπορώ να καταλάβω το μεγαλείο της δημοκρατίας που ζω, η οποία ρίχνει το φταίξιμο σε μένα τον δημόσιο υπάλληλο που μετά από 18 χρόνια παίρνω 1300 ευρώ και πρέπει να πληρώσω εγώ.
Φταίω εγώ που δεν είμαι πατριώτης όπως ο κ. Παπανδρέου και οι υπόλοιποι βουλευτές που δεν έχουν υπηρετήσει ποτέ οι περισσότεροι στο στρατό αλλά όμως νοιάζονται.
Φταίω εγώ που δεν μπορώ να καταλάβω ότι δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου βουλευτές, υπάλληλοι της βουλής, φοροφυγάδες, ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων, πρόεδροι ποδοσφαιρικών ομάδων, ιδιοκτήτες εφημερίδων και τηλεοπτικών μέσων, δημοσιογράφοι είναι όλοι πιο ίσοι στα προνόμια από τους υπόλοπους και ίσως και πιο πατριώτες και για αυτό δεν θίγονται από τα μέτρα.
Φταίω εγώ που δεν λέω να κατανοήσω τους εθνικούς λόγους για τους οποίους οι δικηγόροι δεν καταβάλλουν ΦΠΑ, οι γιατροί δεν πληρώνουν φόρους, οι συνάδελφοί μου υπάλληλοι της βουλής παίρνουν 16 μισθούς.
Φταίω εγώ ο δημόσιος υπάλληλος που εκατομμύρια ευρώ δίνονται σε θνησιγενείς και μεταθανάτιες εφημερίδες μέσω κρατικών χρημάτων καθώς και σε ποδοσφαιρικές ομάδες.
Φταίω εγώ ο δημόσιος υπάλληλος γιατί αντί να τα παίρνω μαύρα και να μην έχω οικονομικό πρόβλημα περιμένω να μου δώσει μισθό το κράτος.
Φταίω εγώ γιατί δεν μπορώ να αντιληφτώ ότι πρέπει να δώσω ως πατριώτης και το 13 μισθό για να μπορούν οι εργολάβοι να φτιάχνουν δρόμους με τριπλάσιο κόστος από ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη. Για να μπορούν οι ίδιοι εργολάβοι να εισπράττουν υπέρογκα ποσά από τα διόδια και μετά μέσα από τις εφημερίδες τους και τους σταθμούς τους να στοχοποιούν τους δημόσιους υπαλλήλους για το χάλι της οικονομίας. Για να μπορούν να προβάλλουν και να προωθούν τους πολιτικούς της αρεσκείας τους. (Αλήθεια πόσοι Έλληνες εργάστηκαν στα μεγάλα έργα;)
Φταίω εγώ που δεν νοιώθω πατριώτης για να δώσω και το 12ο μισθό στο κράτος για να μην αποδίδει κανένας καναλάρχης ασφαλιστικές εισφορές αγγελιόσημα και κάθε ιδιοκτήτης εφημερίδας να μπορεί να έχει αφορολόγητο ποσό από τον τζίρο του και να μπορούν συγκεκριμένοι δημοσιοΚΑΦΡΟΙ να είναι και στη μισθοδοσία υπουργείων. (Αλήθεια πόσοι δημοσιοΚΑΦΡΟΙ πληρώνονται και από ιδιωτικά και από κρατικά ΜΜΕ ενώ ταυτόχρονα υπηρετούν και σε γραφεία τύπου υπουργείων;)
Φταίω εγώ που δεν έχω Πόρσε καγιεν και offshore εταιρεία όπως όλοι οι καλοί πατριώτες και που πιστεύω ότι νόμιμο είναι μόνο ότι είναι και ηθικο.
Φταίω εγώ ο προδότης της πατρίδας που δεν δίνω και τον 11ο μισθό μου για να μπορούν οι τράπεζες να δηλώνουν πριν λίγα χρόνια αστρονομικά κέρδη τετραπλάσια σε σχέση με τις ευρωπαικές και μόλις τα στελέχη τους έπεσαν έξω να τους δίνει το κράτος 22 δις. Βλέπετε για να πλουτίσουν λίγοι πατριώτες τραπεζίτες πρέπει όλοι εμείς να κάνουμε το σ...τό μας παξιμάδι.
Φταίω εγώ ο τεμπέλης δημόσιος υπάλληλος που το κράτος χαρίζει δις σε φαρμακευτικές εταιρείες για εθνικούς λόγους και δεν συλλαμβάνει λαθρέμπορους καυσίμων όταν είναι πρόεδροι ΠΑΕ.
Φταίω εγώ που δεν είμαι τόσο πατριώτης για να βοηθήσω με το μισθό μου τους εργατικούς επιχειρηματίες του ιδιωτικού τομέα που έχουν τη χαμηλότερη φορολογία στην Ευρωζώνη και δεν φορολογούνται τα μερίσματά τους.
Φταίω εγώ λοιπόν που λόγω έλλειψης πατριωτισμού δεν μπορώ να αντέξω το γεγονός ότι για το κράτος εγώ ο δημόσιος υπάλληλος των 1300 ευρώ θεωρούμαι δαπάνη περικοπτέα και ίσως και σπατάλη.
Για όλους αυτούς τους λόγους προχωρώ κι εγώ στα δικά μου επώδυνα πλην όμως αναγκαία μέτρα για την ανόρθωση της οικονομίας μας και παροτρύνω και όλους όσους νοιώθουν το ίδιο να τα ακολουθήσουν για το δύσκολο χρονικό διάστημα που έρχεται. Προτείνω λοιπόν σε όλους τους δημόσιους υπαλλήλους μέχρι να μας δώσουν πίσω τα χρήματα που μας παίρνουν τώρα ή μέχρι να φυλακιστούν κάποιοι πολιτικοί ή να δημευτούν περιουσίες φοροφυγάδων να θυμούνται τα εξής:
1. Δεν αγοράζω τίποτα πέρα από τα πολύτως αναγκαία. Για τα υπόλοιπα εάν δεν μου κάνουν επί τόπου έκπτωση 20% όσο και η απώλεια του εισοδήματός μου δεν τα αγοράζω. Ας κινηθεί η αγορά από τους τίμιους εργατικούς και πατριώτες εργολάβους, καναλάρχες, δημοσιοΚΑΦΡΟΥΣ, βουλευτές και υπαλλήλους της βουλής.
2. Δεν βγαίνω έξω για καφέ εάν δεν μειώσουν κατά 20% την τιμή του. Το ίδιο και για το σινεμά θέατρο και λοιπά.
3. Δεν αγοράζω εφημερίδα για λόγους τάξης καθώς όλες με θεωρούν την αιτία του κακού αλλά και γιατί επιδοτούνται από το κράτος.
4. Δεν επιβραβεύω με τηλεθέαση δημοσιοΚΑΦΡΟΥΣ που επιχαίρουν ως είναι φυσικό σε μίσθαρνα γλοιώδη υποκείμενα οικονομικών συμφερόντων.
5. Δεν πιστεύω κανένα δημοσιοΚΑΦΡΟ αν δεν αποκαλύψουν ποιοι και πώς καταχράστηκαν δις την περίοδο των Ολυμπιακών αγώνων. Αν δεν μας πούν πόσοι Έλληνες εργάτες επωφελήθηκαν των μεγάλων έργων και εάν καταβλήθηκαν οι εργατικές εισφορές. Εάν δεν μας πουν πόσα διόδια έπρεπε να πληρώνουμε και τι είδους κομπίνα γίνεται με τα αφεντικά τους καναλάρχες - εργολάβους που παίρνουν διόδια πριν κατασκευάσουν τους δρόμους. Εάν δεν μας αποκαλύψουν ποιοι δημοσιοΚΑΦΡΟΙ πληρώνονται από υπουργεία.
Παρόλο δε που δεν είμαι και τόσο πατριώτης προτείνω στην κυβέρνηση, της οποίας όλα τα μέλη είναι σίγουρα πατριώτες, τα εξής μέτρα περιμένοντας να μας πει και κάποιος πόσα δις θα απέφεραν:
1. Φορολόγηση 1% των χρηματιστηριακών συναλλαγών.
2. Φορολόγηση 40 % των επιχειρήσεων.
3. Φυλάκιση για όσους δεν αποδίδουν ΦΠΑ
4. Φόρος 5% επί των στρατιωτικών δαπανών.
5. Παύση χρηματοδότησης ΠΑΕ και ΚΑΕ.
6. Παύση χρηματοδότησης ιδρυμάτων πρωθυπουργών.
7. Παύση χρηματοδότης εφημερίδων και ιδιωτικών καναλιών με κρατκή διαφήμιση
8. Οι πλούσιοι που φυλάσσονται από αστυνομικούς να καλύπτουν και τη μισθοδοσία τους
9. Οι επιχειρηματίες να συμβάλλουν και αυτοί επώνυμα αν όχι με 20% τουλάχιστον με 10% έκτακτη εισφορά ως καλοί πατριώτες που δεν είμαστε εμείς οι δημόσιοι υπάλληλοι.
10.Φόρος 10% στα έσοδα από τα διόδια χωρίς να αυξηθεί η τιμή γιατί οι εργολάβοι είναι και οι περισσότερο πατριώτες από όλους.
Φταίω εγώ που δεν είμαι πατριώτης όπως ο κ. Παπανδρέου και οι υπόλοιποι βουλευτές που δεν έχουν υπηρετήσει ποτέ οι περισσότεροι στο στρατό αλλά όμως νοιάζονται.
Φταίω εγώ που δεν μπορώ να καταλάβω ότι δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου βουλευτές, υπάλληλοι της βουλής, φοροφυγάδες, ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων, πρόεδροι ποδοσφαιρικών ομάδων, ιδιοκτήτες εφημερίδων και τηλεοπτικών μέσων, δημοσιογράφοι είναι όλοι πιο ίσοι στα προνόμια από τους υπόλοπους και ίσως και πιο πατριώτες και για αυτό δεν θίγονται από τα μέτρα.
Φταίω εγώ που δεν λέω να κατανοήσω τους εθνικούς λόγους για τους οποίους οι δικηγόροι δεν καταβάλλουν ΦΠΑ, οι γιατροί δεν πληρώνουν φόρους, οι συνάδελφοί μου υπάλληλοι της βουλής παίρνουν 16 μισθούς.
Φταίω εγώ ο δημόσιος υπάλληλος που εκατομμύρια ευρώ δίνονται σε θνησιγενείς και μεταθανάτιες εφημερίδες μέσω κρατικών χρημάτων καθώς και σε ποδοσφαιρικές ομάδες.
Φταίω εγώ ο δημόσιος υπάλληλος γιατί αντί να τα παίρνω μαύρα και να μην έχω οικονομικό πρόβλημα περιμένω να μου δώσει μισθό το κράτος.
Φταίω εγώ γιατί δεν μπορώ να αντιληφτώ ότι πρέπει να δώσω ως πατριώτης και το 13 μισθό για να μπορούν οι εργολάβοι να φτιάχνουν δρόμους με τριπλάσιο κόστος από ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη. Για να μπορούν οι ίδιοι εργολάβοι να εισπράττουν υπέρογκα ποσά από τα διόδια και μετά μέσα από τις εφημερίδες τους και τους σταθμούς τους να στοχοποιούν τους δημόσιους υπαλλήλους για το χάλι της οικονομίας. Για να μπορούν να προβάλλουν και να προωθούν τους πολιτικούς της αρεσκείας τους. (Αλήθεια πόσοι Έλληνες εργάστηκαν στα μεγάλα έργα;)
Φταίω εγώ που δεν νοιώθω πατριώτης για να δώσω και το 12ο μισθό στο κράτος για να μην αποδίδει κανένας καναλάρχης ασφαλιστικές εισφορές αγγελιόσημα και κάθε ιδιοκτήτης εφημερίδας να μπορεί να έχει αφορολόγητο ποσό από τον τζίρο του και να μπορούν συγκεκριμένοι δημοσιοΚΑΦΡΟΙ να είναι και στη μισθοδοσία υπουργείων. (Αλήθεια πόσοι δημοσιοΚΑΦΡΟΙ πληρώνονται και από ιδιωτικά και από κρατικά ΜΜΕ ενώ ταυτόχρονα υπηρετούν και σε γραφεία τύπου υπουργείων;)
Φταίω εγώ που δεν έχω Πόρσε καγιεν και offshore εταιρεία όπως όλοι οι καλοί πατριώτες και που πιστεύω ότι νόμιμο είναι μόνο ότι είναι και ηθικο.
Φταίω εγώ ο προδότης της πατρίδας που δεν δίνω και τον 11ο μισθό μου για να μπορούν οι τράπεζες να δηλώνουν πριν λίγα χρόνια αστρονομικά κέρδη τετραπλάσια σε σχέση με τις ευρωπαικές και μόλις τα στελέχη τους έπεσαν έξω να τους δίνει το κράτος 22 δις. Βλέπετε για να πλουτίσουν λίγοι πατριώτες τραπεζίτες πρέπει όλοι εμείς να κάνουμε το σ...τό μας παξιμάδι.
Φταίω εγώ ο τεμπέλης δημόσιος υπάλληλος που το κράτος χαρίζει δις σε φαρμακευτικές εταιρείες για εθνικούς λόγους και δεν συλλαμβάνει λαθρέμπορους καυσίμων όταν είναι πρόεδροι ΠΑΕ.
Φταίω εγώ που δεν είμαι τόσο πατριώτης για να βοηθήσω με το μισθό μου τους εργατικούς επιχειρηματίες του ιδιωτικού τομέα που έχουν τη χαμηλότερη φορολογία στην Ευρωζώνη και δεν φορολογούνται τα μερίσματά τους.
Φταίω εγώ λοιπόν που λόγω έλλειψης πατριωτισμού δεν μπορώ να αντέξω το γεγονός ότι για το κράτος εγώ ο δημόσιος υπάλληλος των 1300 ευρώ θεωρούμαι δαπάνη περικοπτέα και ίσως και σπατάλη.
Για όλους αυτούς τους λόγους προχωρώ κι εγώ στα δικά μου επώδυνα πλην όμως αναγκαία μέτρα για την ανόρθωση της οικονομίας μας και παροτρύνω και όλους όσους νοιώθουν το ίδιο να τα ακολουθήσουν για το δύσκολο χρονικό διάστημα που έρχεται. Προτείνω λοιπόν σε όλους τους δημόσιους υπαλλήλους μέχρι να μας δώσουν πίσω τα χρήματα που μας παίρνουν τώρα ή μέχρι να φυλακιστούν κάποιοι πολιτικοί ή να δημευτούν περιουσίες φοροφυγάδων να θυμούνται τα εξής:
1. Δεν αγοράζω τίποτα πέρα από τα πολύτως αναγκαία. Για τα υπόλοιπα εάν δεν μου κάνουν επί τόπου έκπτωση 20% όσο και η απώλεια του εισοδήματός μου δεν τα αγοράζω. Ας κινηθεί η αγορά από τους τίμιους εργατικούς και πατριώτες εργολάβους, καναλάρχες, δημοσιοΚΑΦΡΟΥΣ, βουλευτές και υπαλλήλους της βουλής.
2. Δεν βγαίνω έξω για καφέ εάν δεν μειώσουν κατά 20% την τιμή του. Το ίδιο και για το σινεμά θέατρο και λοιπά.
3. Δεν αγοράζω εφημερίδα για λόγους τάξης καθώς όλες με θεωρούν την αιτία του κακού αλλά και γιατί επιδοτούνται από το κράτος.
4. Δεν επιβραβεύω με τηλεθέαση δημοσιοΚΑΦΡΟΥΣ που επιχαίρουν ως είναι φυσικό σε μίσθαρνα γλοιώδη υποκείμενα οικονομικών συμφερόντων.
5. Δεν πιστεύω κανένα δημοσιοΚΑΦΡΟ αν δεν αποκαλύψουν ποιοι και πώς καταχράστηκαν δις την περίοδο των Ολυμπιακών αγώνων. Αν δεν μας πούν πόσοι Έλληνες εργάτες επωφελήθηκαν των μεγάλων έργων και εάν καταβλήθηκαν οι εργατικές εισφορές. Εάν δεν μας πουν πόσα διόδια έπρεπε να πληρώνουμε και τι είδους κομπίνα γίνεται με τα αφεντικά τους καναλάρχες - εργολάβους που παίρνουν διόδια πριν κατασκευάσουν τους δρόμους. Εάν δεν μας αποκαλύψουν ποιοι δημοσιοΚΑΦΡΟΙ πληρώνονται από υπουργεία.
Παρόλο δε που δεν είμαι και τόσο πατριώτης προτείνω στην κυβέρνηση, της οποίας όλα τα μέλη είναι σίγουρα πατριώτες, τα εξής μέτρα περιμένοντας να μας πει και κάποιος πόσα δις θα απέφεραν:
1. Φορολόγηση 1% των χρηματιστηριακών συναλλαγών.
2. Φορολόγηση 40 % των επιχειρήσεων.
3. Φυλάκιση για όσους δεν αποδίδουν ΦΠΑ
4. Φόρος 5% επί των στρατιωτικών δαπανών.
5. Παύση χρηματοδότησης ΠΑΕ και ΚΑΕ.
6. Παύση χρηματοδότησης ιδρυμάτων πρωθυπουργών.
7. Παύση χρηματοδότης εφημερίδων και ιδιωτικών καναλιών με κρατκή διαφήμιση
8. Οι πλούσιοι που φυλάσσονται από αστυνομικούς να καλύπτουν και τη μισθοδοσία τους
9. Οι επιχειρηματίες να συμβάλλουν και αυτοί επώνυμα αν όχι με 20% τουλάχιστον με 10% έκτακτη εισφορά ως καλοί πατριώτες που δεν είμαστε εμείς οι δημόσιοι υπάλληλοι.
10.Φόρος 10% στα έσοδα από τα διόδια χωρίς να αυξηθεί η τιμή γιατί οι εργολάβοι είναι και οι περισσότερο πατριώτες από όλους.
Τετάρτη 26 Μαΐου 2010
Ο αναπόφευκτος δρόμος προς τη χρεωκοπία
Αναδημοσίευση από εδώ
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις τίθενται αρκετά ζωτικά ερωτήματα. Το κορυφαίο δε από αυτά είναι το κατά πόσον η Ελλάδα, με τα 110 δισεκατ. ευρώ, τα οποία θα δεχθεί την προσεχή τριετία, μπορεί τελικά να αποφύγει την χρεωκοπία. Από την άποψη αυτή, όμως, η κατάσταση κάθε άλλο παρά αισιοδοξία γεννά. Διότι, τα διαρθρωτικά προβλήματα της χώρας είναι τεράστια και οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται θα πρέπει να έχουν σαρωτικό χαρακτήρα.
Το δημόσιο χρέος ανέρχεται στο 115% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος. Ακόμη κι αν τα μέτρα που ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση για την επίτευξη δημοσιονομικής πειθαρχίας και εξυγιάνσεως εφαρμοστούν ακωλύτως στην καλύτερη περίπτωση θα επιτευχθεί κάποιος περιορισμός των πρωτογενών ελλειμμάτων του δημοσίου – ελλειμάτων που αγγίζουν σήμερα τα 35 με 40 δισ. ευρώ. Αλλά το δημόσιο χρέος ακόμη κι αν το έλλειμμα μηδενιστεί – κάτι που βεβαίως είναι αδύνατον να συμβεί δεδομένου ότι τα τοκοχρεωλύσια δημιουργούν το πρωτογενές έλλειμμα-, θα εξακολουθήσει να τροφοδοτείται με τους τόκους που πληρώνει η χώρα για τα ποσά που μέχρι σήμερα έχει δανειστεί.
Πιο συγκεκριμένα, το μέσο σταθμικό επιτόκιο δανεισμού της χώρας σήμερα ξεπερνά το 3,6% και αναμένεται το επόμενο έτος να ενισχυθεί κατά μία και πλέον μονάδα. Η κατάσταση θα επιδεινωθεί από την αναμενόμενη από τους ειδικούς άνοδο διεθνώς των επιτοκίων την επόμενη πενταετία. Για την ίδια περίοδο εκτιμούμε ότι η αύξηση του ΑΕΠ θα είναι μηδενική. Κατά συνέπεια το δημόσιο χρέος, με τα σημερινά δεδομένα θα συνεχίσει να αυξάνεται και ο ακαθάριστος δημόσιος δανεισμός της χώρας θα χρειαστεί για το 2010 περίπου το ένα τέταρτο, κατά τους αισιόδοξους, του ΑΕΠ.
Στο πρόβλημα αυτό θα πρέπει να προστεθεί το έλλειμμα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών της χώρας και η κατάρρευση της ανταγωνιστικότητος της ελληνικής οικονομίας που δυστυχώς θα επιταχυνθεί μετά την πρόσφατη ακατανόητη αύξηση των φόρων στο παραγώμενο εισόδημα και στην ιδιοκτησία και αναπόφευκτα θα μειώσει το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών. Οι άμεσες ξένες επενδύσεις θεωρούνται όνειρο θερινής νυκτός λόγω της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς, της φορολογίας και της αστάθειας του θεσμικού περιβάλλοντος. Η χώρα αποβιομηχανοποιείται τάχιστα, χωρίς να αξιοποιούνται κάποια συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει, όπως το φυσικό περιβάλλον, ο πολιτισμός και η παιδεία της. Όλες οι προσπάθειες εγχώριων ή ξένων επενδύσεων στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας συνθλίβονται στις ατέρμονες και χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες, σε διεφθαρμένους μηχανισμούς, ή ακυρώνονται αμετακλήτως από το παραγωγικό σαμποτάζ αντιδραστικών πολιτικών δυνάμεων και συνδικάτων. Το συμπέρασμα επομένως είναι ότι τα εξαγγελθέντα μέτρα υπό της κυβερνήσεως δεν επαρκούν για να ανακόψουν το δρόμο της εθνικής οικονομίας προς τη χρεωκοπία.
Επιπροσθέτως, το άμεσο αποτέλεσμα της λήψης των μέτρων δημοσιονομικής εξυγιάνσεως, της επιβολής νέων φόρων σε συνδυασμό με την οικονομική ύφεση και την κατάρρευση της ανταγωνιστικότητος θα είναι η γιγάντωση της ανεργίας και η κοινωνική έκρηξη, την οποία θα σπεύσουν να εκμεταλλευτούν πολιτικά οι δυνάμεις των άκρων. Το αμέσως επόμενο διάστημα, το μείγμα θα γίνει εκρηκτικό.
Κάθε κρίση ωστόσο, εμπεριέχει και ευκαιρίες. Η -βεβαία για πολλούς- χρεωκοπία της χώρας μπορεί να αποτραπεί με την χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση λήψη και το συνδυασμό ριζοσπαστικών διαρθρωτικών μέτρων, όπως:
Πραγματικές ιδιωτικοποιήσεις στον τομέα των μεταφορών, των τραπεζών, της ενέργειας και σε οποιονδήποτε άλλον τομέα το κράτος ασκούσε έως σήμερα επιχειρηματική δραστηριότητα.
Δραστικό περιορισμό της γραφειοκρατίας, το κόστος της οποίας ανέρχεται σε 7% του ΑΕΠ. και είναι διπλάσιο του κοινοτικού μέσου όρου. Οι πολίτες και οι επιχειρήσεις πληρώνουν επιπλέον 8 με 9 δισ. ευρώ ετησίως στη μαύρη τρύπα της γραφειοκρατίας.
Πραγματικό άνοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Υπενθυμίζουμε ότι το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, έχει υπολογιστεί (από το ΙΟΒΕ) ότι θα προσέθετε 1,5% τουλάχιστον στο ΑΕΠ.
Μείωση των δαπανών του δημοσίου κατά 25% με 30%, καταργώντας μεταξύ άλλων μέτρων και όλους τους δημόσιους οργανισμούς, φορείς και νομικά πρόσωπα που δεν χρειάζονται. Οι υπάλληλοι αυτών θα πρέπει να απολυθούν και όχι να μεταταχθούν. Συγχρόνως θα πρέπει να αποφασιστεί το πάγωμα των προσλήψεων στο δημόσιο τομέα για μια πενταετία. Όλο το ελεγκτικό έργο των εφοριών, πολεοδομιών κλπ.θα πρέπει να μεταφερθεί σε ιδιωτικές εταιρείες, πιστοποιημένες από το κράτος. Έτσι, εκτός της δεδομένης εξοικονομήσεως των λειτουργικών δαπανών και αυτών της μισθοδοσίας, το κράτος θα πάψει να εκβιάζεται από συντεχνίες που έχουν στα χέρια τους ως όπλο για την ικανοποίηση των παράλογων αιτημάτων τους την είσπραξη των διαφόρων κρατικών εσόδων.
Η μείωση των φόρων -εισοδήματος, κατοχής ακινήτων, κληρονομίας- σε συνδυασμό με την απλοποίηση του φορολογικού συστήματος, θα εξασφάλιζε διαθέσιμο εισόδημα στους πολίτες, το οποίο θα διοχευτεύετο στην χειμαζόμενη από την κρίση αγορά.
Θέσπιση νέου επενδυτικού νόμου αυξημένης τυπικής ισχύος, στα πρότυπα εκείνων της δεκαετίας του 1950 που θα επιτρέψει να εισρεύσουν στη χώρα επενδυτικά κεφάλαια σε παραγωγικές δραστηριότητες, σε συνδυασμό με την άρση όλων των κανονιστικών ρυθμίσεων στην αγορά εργασίας.
Τα μέτρα αυτά θα αποτρέψουν κατά τη γνώμη μας τη χρεωκοπία της χώρας, θα ενδυναμώσουν τις δυναμικές και υγιείς κοινωνικές δυνάμεις έναντι των συντεχνιών και του τελούντος υπό την ομηρία αυτών πολιτικού συστήματος και, το πλέον σημαντικό, θα ενισχύσουν την καταβαραθρωμένη ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας παρέχοντας σ΄αυτή τις αναγκαίες αναπτυξιακές προϋποθέσεις.
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις τίθενται αρκετά ζωτικά ερωτήματα. Το κορυφαίο δε από αυτά είναι το κατά πόσον η Ελλάδα, με τα 110 δισεκατ. ευρώ, τα οποία θα δεχθεί την προσεχή τριετία, μπορεί τελικά να αποφύγει την χρεωκοπία. Από την άποψη αυτή, όμως, η κατάσταση κάθε άλλο παρά αισιοδοξία γεννά. Διότι, τα διαρθρωτικά προβλήματα της χώρας είναι τεράστια και οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται θα πρέπει να έχουν σαρωτικό χαρακτήρα.
Το δημόσιο χρέος ανέρχεται στο 115% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος. Ακόμη κι αν τα μέτρα που ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση για την επίτευξη δημοσιονομικής πειθαρχίας και εξυγιάνσεως εφαρμοστούν ακωλύτως στην καλύτερη περίπτωση θα επιτευχθεί κάποιος περιορισμός των πρωτογενών ελλειμμάτων του δημοσίου – ελλειμάτων που αγγίζουν σήμερα τα 35 με 40 δισ. ευρώ. Αλλά το δημόσιο χρέος ακόμη κι αν το έλλειμμα μηδενιστεί – κάτι που βεβαίως είναι αδύνατον να συμβεί δεδομένου ότι τα τοκοχρεωλύσια δημιουργούν το πρωτογενές έλλειμμα-, θα εξακολουθήσει να τροφοδοτείται με τους τόκους που πληρώνει η χώρα για τα ποσά που μέχρι σήμερα έχει δανειστεί.
Πιο συγκεκριμένα, το μέσο σταθμικό επιτόκιο δανεισμού της χώρας σήμερα ξεπερνά το 3,6% και αναμένεται το επόμενο έτος να ενισχυθεί κατά μία και πλέον μονάδα. Η κατάσταση θα επιδεινωθεί από την αναμενόμενη από τους ειδικούς άνοδο διεθνώς των επιτοκίων την επόμενη πενταετία. Για την ίδια περίοδο εκτιμούμε ότι η αύξηση του ΑΕΠ θα είναι μηδενική. Κατά συνέπεια το δημόσιο χρέος, με τα σημερινά δεδομένα θα συνεχίσει να αυξάνεται και ο ακαθάριστος δημόσιος δανεισμός της χώρας θα χρειαστεί για το 2010 περίπου το ένα τέταρτο, κατά τους αισιόδοξους, του ΑΕΠ.
Στο πρόβλημα αυτό θα πρέπει να προστεθεί το έλλειμμα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών της χώρας και η κατάρρευση της ανταγωνιστικότητος της ελληνικής οικονομίας που δυστυχώς θα επιταχυνθεί μετά την πρόσφατη ακατανόητη αύξηση των φόρων στο παραγώμενο εισόδημα και στην ιδιοκτησία και αναπόφευκτα θα μειώσει το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών. Οι άμεσες ξένες επενδύσεις θεωρούνται όνειρο θερινής νυκτός λόγω της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς, της φορολογίας και της αστάθειας του θεσμικού περιβάλλοντος. Η χώρα αποβιομηχανοποιείται τάχιστα, χωρίς να αξιοποιούνται κάποια συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει, όπως το φυσικό περιβάλλον, ο πολιτισμός και η παιδεία της. Όλες οι προσπάθειες εγχώριων ή ξένων επενδύσεων στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας συνθλίβονται στις ατέρμονες και χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες, σε διεφθαρμένους μηχανισμούς, ή ακυρώνονται αμετακλήτως από το παραγωγικό σαμποτάζ αντιδραστικών πολιτικών δυνάμεων και συνδικάτων. Το συμπέρασμα επομένως είναι ότι τα εξαγγελθέντα μέτρα υπό της κυβερνήσεως δεν επαρκούν για να ανακόψουν το δρόμο της εθνικής οικονομίας προς τη χρεωκοπία.
Επιπροσθέτως, το άμεσο αποτέλεσμα της λήψης των μέτρων δημοσιονομικής εξυγιάνσεως, της επιβολής νέων φόρων σε συνδυασμό με την οικονομική ύφεση και την κατάρρευση της ανταγωνιστικότητος θα είναι η γιγάντωση της ανεργίας και η κοινωνική έκρηξη, την οποία θα σπεύσουν να εκμεταλλευτούν πολιτικά οι δυνάμεις των άκρων. Το αμέσως επόμενο διάστημα, το μείγμα θα γίνει εκρηκτικό.
Κάθε κρίση ωστόσο, εμπεριέχει και ευκαιρίες. Η -βεβαία για πολλούς- χρεωκοπία της χώρας μπορεί να αποτραπεί με την χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση λήψη και το συνδυασμό ριζοσπαστικών διαρθρωτικών μέτρων, όπως:
Πραγματικές ιδιωτικοποιήσεις στον τομέα των μεταφορών, των τραπεζών, της ενέργειας και σε οποιονδήποτε άλλον τομέα το κράτος ασκούσε έως σήμερα επιχειρηματική δραστηριότητα.
Δραστικό περιορισμό της γραφειοκρατίας, το κόστος της οποίας ανέρχεται σε 7% του ΑΕΠ. και είναι διπλάσιο του κοινοτικού μέσου όρου. Οι πολίτες και οι επιχειρήσεις πληρώνουν επιπλέον 8 με 9 δισ. ευρώ ετησίως στη μαύρη τρύπα της γραφειοκρατίας.
Πραγματικό άνοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Υπενθυμίζουμε ότι το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, έχει υπολογιστεί (από το ΙΟΒΕ) ότι θα προσέθετε 1,5% τουλάχιστον στο ΑΕΠ.
Μείωση των δαπανών του δημοσίου κατά 25% με 30%, καταργώντας μεταξύ άλλων μέτρων και όλους τους δημόσιους οργανισμούς, φορείς και νομικά πρόσωπα που δεν χρειάζονται. Οι υπάλληλοι αυτών θα πρέπει να απολυθούν και όχι να μεταταχθούν. Συγχρόνως θα πρέπει να αποφασιστεί το πάγωμα των προσλήψεων στο δημόσιο τομέα για μια πενταετία. Όλο το ελεγκτικό έργο των εφοριών, πολεοδομιών κλπ.θα πρέπει να μεταφερθεί σε ιδιωτικές εταιρείες, πιστοποιημένες από το κράτος. Έτσι, εκτός της δεδομένης εξοικονομήσεως των λειτουργικών δαπανών και αυτών της μισθοδοσίας, το κράτος θα πάψει να εκβιάζεται από συντεχνίες που έχουν στα χέρια τους ως όπλο για την ικανοποίηση των παράλογων αιτημάτων τους την είσπραξη των διαφόρων κρατικών εσόδων.
Η μείωση των φόρων -εισοδήματος, κατοχής ακινήτων, κληρονομίας- σε συνδυασμό με την απλοποίηση του φορολογικού συστήματος, θα εξασφάλιζε διαθέσιμο εισόδημα στους πολίτες, το οποίο θα διοχευτεύετο στην χειμαζόμενη από την κρίση αγορά.
Θέσπιση νέου επενδυτικού νόμου αυξημένης τυπικής ισχύος, στα πρότυπα εκείνων της δεκαετίας του 1950 που θα επιτρέψει να εισρεύσουν στη χώρα επενδυτικά κεφάλαια σε παραγωγικές δραστηριότητες, σε συνδυασμό με την άρση όλων των κανονιστικών ρυθμίσεων στην αγορά εργασίας.
Τα μέτρα αυτά θα αποτρέψουν κατά τη γνώμη μας τη χρεωκοπία της χώρας, θα ενδυναμώσουν τις δυναμικές και υγιείς κοινωνικές δυνάμεις έναντι των συντεχνιών και του τελούντος υπό την ομηρία αυτών πολιτικού συστήματος και, το πλέον σημαντικό, θα ενισχύσουν την καταβαραθρωμένη ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας παρέχοντας σ΄αυτή τις αναγκαίες αναπτυξιακές προϋποθέσεις.
Τρίτη 25 Μαΐου 2010
Η κακοί Ε.Ε. και ΔΝΤ και οι ήρωες Έλληνες πολιτικοί
Το τέρας του ΔΝΤ και η ανθρωποφάγος τρόικά του, βάλθηκαν για άλλη μια φορά να κατασπαράξουν τους Έλληνες. Όμως πατριώτες μην ανησυχείτε. Οι ήρωες Έλληνες πολιτικοί, ως νέοι Λεωνίδες θα αμυνθούν περί πάτρης και θα δώσουν τον νυν υπέρ πάντων αγώνα για να διαφυλάξουν τα εργασιακά και συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα. Η έκβαση της μάχης (ως συνήθως) θα είναι αρνητική για τα συμφέροντά μας και έτσι θα αυξηθούν τελικά τα όρια ηλικίας, θα απελευθερωθούν οι απολύσεις, θα αυξηθούν οι εισφορές μας στα ταμεία, αλλά παρόλα αυτά ο αγών θα έχει δοθεί μέχρις εσχάτων από την ηρωϊκή κυβέρνησή μας.
Αυτή την εικόνα προσπαθούν να δώσουν οι εντεταλμένοι δημοσιοΚΑΦΡΟΙ, οι οποίοι συνεχίζουν να θεωρούν τους πολίτες αυτής της χώρας λοβοτομημένους ποντάροντας στη χρόνια αποβλάκωσή τους μέσω των ΜΜΕ των αφεντικών τους μεγαλοεργολάβων - εκδοτών - καναλαρχών.
Επίσης συνεχίζοντας τη γνωστή πλέον τακτική τους, μαζί με τις πραγματικές ειδήσεις που αφορούν τα όσα ΕΙΧΕ ΗΔΗ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ εδώ και ένα μήνα, μας πασάρουν και την ψευτοείδηση για την κατάργηση των συντάξεων χηρείας, έτσι ώστε να φανεί στο τέλος ότι η ηρωϊκή κυβέρνησή μας, δεν ενέδωσε σε όλα, αλλά "αγωνίστηκε" και τουλάχιστον "νίκησε σε αυτό", κατατροπώνοντας τους κακούς Ευρωπαίους.
Ρε σεις, εκεί στο κυβερνητικό κανάλι (MΕGA), αλλά και στα άλλα ΜΜΕ που ακολουθούν την ίδια τακτική, σας πληροφορώ για το εξής: Οι Έλληνες σας έχουν πάρει χαμπάρι εδώ και πολλά χρόνια. Το πρόβλημα είναι ότι προς το παρόν είμαστε με την πλάτη στον τοίχο. Να ξέρετε πάντως πως όσο και να μας πιέζετε, ο τοίχος στην πλάτη μας δεν υποχωρεί και έτσι, αναγκαστικά θα στραφούμε προς το μέρος σας για να βρουμε διέξοδο. Και τότε .... καλά θα κάνετε να φύγετε από το δρόμο μας. Κι εσείς και τα φεντικά σας.
Αυτή την εικόνα προσπαθούν να δώσουν οι εντεταλμένοι δημοσιοΚΑΦΡΟΙ, οι οποίοι συνεχίζουν να θεωρούν τους πολίτες αυτής της χώρας λοβοτομημένους ποντάροντας στη χρόνια αποβλάκωσή τους μέσω των ΜΜΕ των αφεντικών τους μεγαλοεργολάβων - εκδοτών - καναλαρχών.
Επίσης συνεχίζοντας τη γνωστή πλέον τακτική τους, μαζί με τις πραγματικές ειδήσεις που αφορούν τα όσα ΕΙΧΕ ΗΔΗ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ εδώ και ένα μήνα, μας πασάρουν και την ψευτοείδηση για την κατάργηση των συντάξεων χηρείας, έτσι ώστε να φανεί στο τέλος ότι η ηρωϊκή κυβέρνησή μας, δεν ενέδωσε σε όλα, αλλά "αγωνίστηκε" και τουλάχιστον "νίκησε σε αυτό", κατατροπώνοντας τους κακούς Ευρωπαίους.
Ρε σεις, εκεί στο κυβερνητικό κανάλι (MΕGA), αλλά και στα άλλα ΜΜΕ που ακολουθούν την ίδια τακτική, σας πληροφορώ για το εξής: Οι Έλληνες σας έχουν πάρει χαμπάρι εδώ και πολλά χρόνια. Το πρόβλημα είναι ότι προς το παρόν είμαστε με την πλάτη στον τοίχο. Να ξέρετε πάντως πως όσο και να μας πιέζετε, ο τοίχος στην πλάτη μας δεν υποχωρεί και έτσι, αναγκαστικά θα στραφούμε προς το μέρος σας για να βρουμε διέξοδο. Και τότε .... καλά θα κάνετε να φύγετε από το δρόμο μας. Κι εσείς και τα φεντικά σας.
Δευτέρα 24 Μαΐου 2010
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ "Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ"
Ψηφίστε τον χειρότερο πρωθυπουργό της Ελλάδας από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Χρησιμοποιείστε το δημοψηφισμα στο δεξί μέρος της σελίδας ή πατήστε εδώ.
Παρασκευή 21 Μαΐου 2010
Υπάρχουν και εξαιρέσεις (ή μήπως όχι;)
Ο χορός της συγκάλυψης και της παραπλάνησης στο κοινοβούλιο καλά κρατεί.
Η εξεταστική για το Βατοπέδι συνέχισε τις εργασίες της τόσους μήνες, και οι μετέχοντες σε αυτή βο(υ)λευτές συνέχισαν και συνεχίζουν να πληρώνονται με 300€ ανά συνεδρίαση της επιτροπής, για να καταλήξει η επιτροπή αυτή, να εκδώσει 5 διαφορετικά πορίσματα.
Δεν έχουν ιδέα τελικά τι γίνεται στην κοινωνία. Βρίσκονται αλλού. Ζουν σε άλλη χώρα οι άνθρωποι. Αλλιώς δεν εξηγείται. Όλοι οι Έλληνες ξέρουν, ακόμη και οι κομματικά εγκάθετοι, ότι η εξεταστική δεν έχει κανένα νόημα, αφού τα αδικήματα έχουν ήδη παραγραφεί από το περασμένο καλοκαίρι και έτσι οποιοδήποτε πόρισμα προκύψει, στο τέλος θα περιοριστεί σε επίπεδο πολιτικής ευθύνης. Πολιτική ευθύνη όμως για πολιτικούς οι οποίοι είναι πολιτικά πεθαμένοι. Και μετά απορούν όταν την ίδια στιγμή που αυτοί συνεδριάζουν εντός του κοινοβουλίου, ακούγέται απ' εξω "Να καεί, να καεί το μπουρ....λο η βουλή".
Το μόνο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ πόρισμα που υπάρχει, είναι πως αποδεικνύεται για άλλη μια φορά, ότι οι "εκπρόσωποί" μας έχουν χάσει κάθε επαφή πλέον με την κοινωνία και λειτουργούν με μόνο κριτήριο την τσέπη τους και την κομματική πειθαρχία. Χεστήκανε για το λαϊκό αίσθημα.
Μοναδική παραφωνία στη λαμογιο-χορωδία των βο(υ)λευτών ο Α. Λοβέρδος που από το βήμα της βουλής τόλμησε !!!! να πει:
"Χθες το βράδυ άκουσα ότι μια εξεταστική θα καταλήξει σε 5 χωριστά πορίσματα και αναρωτιέμαι: αν είναι 5 χωριστά, πως θα έρθει ένα από αυτά στην Ολομέλεια, για να πάμε σε Προκαταρκτική Πώς θα δουλέψει έτσι; Με 5 χωριστές γνώμες; Θα έρθουν εδώ 5 πορίσματα; Βγάζουμε τα μάτια μας. Δικαιοσύνη και χρειαζόμαστε και όχι κομματοκρατία".
Παρόλο ότι πεποίθησή μας είναι πως κανένας πολιτικός δεν είναι άμοιρος ευθυνών για την ηθική, οικονομική και θεσμική καταρράκωση της χώρας, δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε στον Α. Λοβέρδο ότι είναι άξιος συγχαρητηρίων μόνο και μόνο επειδή εξέφρασε το αυτονόητο. Αυτό που μένει να δούμε είναι αν θα συνεχίσει να τηρεί αυτή την στάση, ή θα υποκύψει και αυτός στην κομματική γραμμή και στις πιέσεις των εντεταλμένων δημοσιοΚΑΦΡΩΝ μέσω των ελεγχόμενων ΜΜΕ. (Πράγμα που κατά τη γνώμη μας είναι και το πιθανότερο). Εκτός και αν ο Α. Λοβέρδος, δεν τα εννοεί αυτά που λέει, αλλά απλά κρατάει πισινή και διαφοροποιείται, βλέποντας το τσουνάμι που έρχεται κατά πάνω τους. Είδωμεν....
Πέμπτη 20 Μαΐου 2010
Το κυβερνητικό κανάλι εν δράσει
Μαθήματα ανεξάρτητης δημοσιογραφίας άλλη μια φορά από τον μεγαλο-δηοσιοΚΑΦΡΟ Πρετεντέρη, ο οποίος σχολιάζει τα συλλαλητήρια στο δελτίο ειδήσεων της τσιτωμένης (λόγω πλαστικών) συναδέλφου του.
Είναι γνωστό σε όλους ότι το MEGA του Μπόμπολα, είναι πιο κυβερνητικό και από τον ίδιο τον ΓΑΠ, αλλά αυτοί το έχουν παρακάνει.
Πάντως από τα λεγόμενά τους καταλαβαίνει εύκολα κάποιος πόσο φοβούνται τον κόσμο. Κι αυτό γιατί ξέρουν ότι όταν ο κόσμος στρέφεται κατά των πολιτικών και πριν τους πάρει παραμάζωμα, θα έχει πρώτα πάρει τα κεφάλια σε κάμποσους από το σινάφι των εν λόγω κυρίων.
Σε λίγο καιρό τον βλέπω πάντως να κυκλοφορεί φρουρούμενος.
Θα με θυμηθείτε....
Το σήριαλ με την κα. Διαμαντοπούλου
H απάντησεις των blogs στους δημοσιοΚΑΦΡΟΥΣ του (κυβερνητικού) καναλιού Mega.
Η απάντηση του "FIMOTRO" (Αναδημοσίευση από εδώ)
Γράφει ο (πραγματικός)
διαχειριστής του Fimotro
Η υπόθεση με τη Διαμαντοπούλου έχει πολύ βάθος. Δεν είναι απλά τα πράγματα. Το σκάνδαλο...δεν συνίσταται στο ότι ο σύζυγός της είναι μέλος του Δ.Σ. στο Κτηματολόγιο Α.Ε. Το σκάνδαλο συνίσταται στο ότι παράνομα και παρακάμπτοντας κάθε νόμιμη διαδικασία έδωσε σε ανάδοχο πάνω από 800.000 ευρώ ενώ θα έπρεπε η υπόθεση να ανατεθεί σε διαιτητή του ΤΕΕ. Ο... ανάδοχος είναι κοινοπραξία του επιχειρηματία Δοξιάδη. Το Δ.Σ. του Κτηματολογίου στο οποίο συμμετέχει ο σύζυγός της αντέδρασε στο να δοθούν τα χρήματα με τον παράνομο τρόπο. Από τα 6 μέλη αντέδρασαν τα 3. Ο σύζυγός της Διαμαντοπούλου υπερψήφισε μαζί με τον πρόεδρο και ένα ακόμα μέλος την απόφαση να κατοχυρωθεί η διεκδίκηση των χρημάτων του αναδόχου που ζητούσε τα χρήματα. Αντί της νόμιμης οδού, δηλαδή, διαιτησίας του ΤΕΕ, με ψήφο και του συζύγου της τα χρήματα τα πήρε ο Δοξιάδης. Το Fimotro, έχει στα χέρια του την αλληλογραφία του Δοξιάδη με το Κτηματολόγιο και την θέση που πήρε σύμφωνα με τα πρακτικά του Δ.Σ. ο σύζυγος της Διαμαντοπούλου. Να δούμε όταν θα βγάλουμε τα έγγραφα τι θα μας πούνε τα παπαγαλάκια του Mega που μιλάνε για ανθρωποφαγίες. Κύριε Παναγιωτόπουλε γνωρίζουμε ότι ο αδελφός της συζύγου σας (Βαγγέλης Δρούγκας) είναι υπάλληλος στην Κτηματολόγιο Α.Ε. Αυτό για να μην νομίζετε ότι δεν καταλαβαίνουμε...
Η απάντηση του "TROKTIKO" (Αναδημοσίευση από εδώ)
Ξέρετε γιατί θα έπρεπε να φύγει η Διαμαντοπούλου; Θα σας πούμε εμείς τους λόγους που έβαλε μπροστά τα παιδιά (σιγά τώρα που την έπιασε ο πόνος) των πανελλαδικών εξετάσεων.
1). Έχει τον γιο της που είναι μαθητής σε κολέγιο, φοιτά στο ΙΒ του Γείτονα στη Βάρη, και το Σεπτέμβρη του 2011 θα ταξιδέψει προς Αγγλία ή Αμερική για σπουδές. ΔΕΝ θα ανταγωνισθεί τους συμμαθητές του αλλά ξεκινά τη ζωή του από θέση ισχύος διότι παρόλο που η μητέρα του είναι Υπουργός Παιδείας με τις επιλογές της απαξιώνει απολύτως το Ελληνικό Εκπαιδευτικό σύστημα. Είναι δικαίωμά της αυτές οι επιλογές, όμως το ενδιαφέρον της για τα παιδιά δεν μας πείθει.
2). Η κ.Διαμαντοπούλου και το σύστημα παιδείας που υπηρετεί έβαλε χθες θέμα στην λογοτεχνία με τίτλο "Στου Κεμάλ το σπίτι". Την ημερομηνία 19 Μαίου που είναι η ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων, η επιτροπή έβαλε τίτλο τον Κεμάλ που είναι ο μεγάλος σφαγέας των Ποντίων και των Αρμενίων! Και...
βέβαια μην πιστέψει κανένας ότι έγινε τυχαία. Έτσι δεν είναι κ.υπουργέ που μετέχετε στην λέσχη Μπίλντερμπεργκ;
3). Έχετε μια γ.γ. που έχει καταγγελθεί ότι δεν διαθέτει βασικό τίτλο σπουδών!!! Είναι η Θ.Δραγώνα που μάλιστα είχε απρεπή συμπεριφορά στην ηρωίδα δασκάλα της Θράκης σύμφωνα με όσα κατήγγειλε η Χαρά Νικοπούλου.
4). Ο σύζυγος της υπουργού παιδείας Γ.Σαλαβάνος διορίστηκε στο Δ.Σ του "Κτηματολογίου ΑΕ" που διαχειρίζεται πολλά εκατομμύρια ευρώ και έργο. Είναι πολιτικά ηθικό να γίνεται κάτι τέτοιο;
5). Έβαλε υπογραφή 194.500 ευρώ για να πάρουν οι υπάλληλοι του υπουργείου τις υπερωρίες μέχρι το τέλος του 2010 την ώρα που όλοι οι άλλοι σφίγγουν το ζωνάρι.
6). Γύρισε την πλάτη στους αδιόριστους εκπαιδευτικούς και έφυγε από την πίσω πόρτα για να μην τους αντιμετωπίσει στο κρατικό κανάλι.
7). Η παιδεία είναι άνω κάτω με το νομοσχέδιο που τινάζει στον αέρα ωρομίσθιους-αποσπάσεις-αδιόριστους και η Άννα Διαμαντοπούλου ασχολείται με τις φήμες.
8). Οι γονείς αναγκάζονται να πληρώνουν ένα κάρο χρήματα στα φροντιστήρια επειδή τα σχολεία δεν τους προσφέρουν την παιδεία που επιβάλλεται να έχει κάθε νέος πολίτης - μαθητής αυτής της χώρας.
9).Με αρ. πρωτ. Φ.821/2443Π/144249/Ζ1/20-11-2009 προκήρυξη του ΥΠΔΒΜΘ, δεν θα πραγματοποιηθούν νέες αποσπάσεις εκπαιδευτικών στο εξωτερικό για το σχολικό έτος 2010-2011 που σημαίνει ότι τα Ελληνικά καταργούνται από την ομογένεια και φτιάχνει το κράτος ...γενίτσαρους.
10). Το τελευταίο αλλά για εμάς σοβαρό είναι ότι συμμετέχετε στην περίφημη λέσχη bilderberg που καθορίζει πολλά πράγματα με τις αποφάσεις της. Και έχετε δώσει όρκο τιμής να μην μαθαίνει ποτέ και κανένας τι λέτε εκεί μέσα. Έχετε αυτό το δικαίωμα; Ο όρκος σε μια λέσχη κάποιων ισχυρών ανθρώπων έχει περισσότερο βάρος από τον όρκο στην Πατρίδα και τον λαό του;
Δεν έπρεπε να μάθουμε τι συζητήσατε στον "Αστέρα" για την οικονομία;
Αυτά και άλλα πολλά έπρεπε να την ρωτήσουν στο mega αλλά ΔΕΝ βρέθηκε ούτε ένας να το κάνει.
Γιαυτούς και για άλλους πολλούς λόγους θα έπρεπε να είχατε φύγει...
Υ.Γ: Θα μπορούσαμε να πούμε και για τα 15 ακίνητα που είχατε δηλώσει παλαιότερα στο πόθεν έσχες αλλά είναι η νόμιμη περιουσία σας. Μην προσπαθείτε όμως να μας πείσετε ότι μας καταλαβαίνετε. Εκπέμπουμε σε άλλη συχνότητα.
Η απάντηση του "FIMOTRO" (Αναδημοσίευση από εδώ)
Γράφει ο (πραγματικός)
διαχειριστής του Fimotro
Η υπόθεση με τη Διαμαντοπούλου έχει πολύ βάθος. Δεν είναι απλά τα πράγματα. Το σκάνδαλο...δεν συνίσταται στο ότι ο σύζυγός της είναι μέλος του Δ.Σ. στο Κτηματολόγιο Α.Ε. Το σκάνδαλο συνίσταται στο ότι παράνομα και παρακάμπτοντας κάθε νόμιμη διαδικασία έδωσε σε ανάδοχο πάνω από 800.000 ευρώ ενώ θα έπρεπε η υπόθεση να ανατεθεί σε διαιτητή του ΤΕΕ. Ο... ανάδοχος είναι κοινοπραξία του επιχειρηματία Δοξιάδη. Το Δ.Σ. του Κτηματολογίου στο οποίο συμμετέχει ο σύζυγός της αντέδρασε στο να δοθούν τα χρήματα με τον παράνομο τρόπο. Από τα 6 μέλη αντέδρασαν τα 3. Ο σύζυγός της Διαμαντοπούλου υπερψήφισε μαζί με τον πρόεδρο και ένα ακόμα μέλος την απόφαση να κατοχυρωθεί η διεκδίκηση των χρημάτων του αναδόχου που ζητούσε τα χρήματα. Αντί της νόμιμης οδού, δηλαδή, διαιτησίας του ΤΕΕ, με ψήφο και του συζύγου της τα χρήματα τα πήρε ο Δοξιάδης. Το Fimotro, έχει στα χέρια του την αλληλογραφία του Δοξιάδη με το Κτηματολόγιο και την θέση που πήρε σύμφωνα με τα πρακτικά του Δ.Σ. ο σύζυγος της Διαμαντοπούλου. Να δούμε όταν θα βγάλουμε τα έγγραφα τι θα μας πούνε τα παπαγαλάκια του Mega που μιλάνε για ανθρωποφαγίες. Κύριε Παναγιωτόπουλε γνωρίζουμε ότι ο αδελφός της συζύγου σας (Βαγγέλης Δρούγκας) είναι υπάλληλος στην Κτηματολόγιο Α.Ε. Αυτό για να μην νομίζετε ότι δεν καταλαβαίνουμε...
Η απάντηση του "TROKTIKO" (Αναδημοσίευση από εδώ)
Ξέρετε γιατί θα έπρεπε να φύγει η Διαμαντοπούλου; Θα σας πούμε εμείς τους λόγους που έβαλε μπροστά τα παιδιά (σιγά τώρα που την έπιασε ο πόνος) των πανελλαδικών εξετάσεων.
1). Έχει τον γιο της που είναι μαθητής σε κολέγιο, φοιτά στο ΙΒ του Γείτονα στη Βάρη, και το Σεπτέμβρη του 2011 θα ταξιδέψει προς Αγγλία ή Αμερική για σπουδές. ΔΕΝ θα ανταγωνισθεί τους συμμαθητές του αλλά ξεκινά τη ζωή του από θέση ισχύος διότι παρόλο που η μητέρα του είναι Υπουργός Παιδείας με τις επιλογές της απαξιώνει απολύτως το Ελληνικό Εκπαιδευτικό σύστημα. Είναι δικαίωμά της αυτές οι επιλογές, όμως το ενδιαφέρον της για τα παιδιά δεν μας πείθει.
2). Η κ.Διαμαντοπούλου και το σύστημα παιδείας που υπηρετεί έβαλε χθες θέμα στην λογοτεχνία με τίτλο "Στου Κεμάλ το σπίτι". Την ημερομηνία 19 Μαίου που είναι η ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων, η επιτροπή έβαλε τίτλο τον Κεμάλ που είναι ο μεγάλος σφαγέας των Ποντίων και των Αρμενίων! Και...
βέβαια μην πιστέψει κανένας ότι έγινε τυχαία. Έτσι δεν είναι κ.υπουργέ που μετέχετε στην λέσχη Μπίλντερμπεργκ;
3). Έχετε μια γ.γ. που έχει καταγγελθεί ότι δεν διαθέτει βασικό τίτλο σπουδών!!! Είναι η Θ.Δραγώνα που μάλιστα είχε απρεπή συμπεριφορά στην ηρωίδα δασκάλα της Θράκης σύμφωνα με όσα κατήγγειλε η Χαρά Νικοπούλου.
4). Ο σύζυγος της υπουργού παιδείας Γ.Σαλαβάνος διορίστηκε στο Δ.Σ του "Κτηματολογίου ΑΕ" που διαχειρίζεται πολλά εκατομμύρια ευρώ και έργο. Είναι πολιτικά ηθικό να γίνεται κάτι τέτοιο;
5). Έβαλε υπογραφή 194.500 ευρώ για να πάρουν οι υπάλληλοι του υπουργείου τις υπερωρίες μέχρι το τέλος του 2010 την ώρα που όλοι οι άλλοι σφίγγουν το ζωνάρι.
6). Γύρισε την πλάτη στους αδιόριστους εκπαιδευτικούς και έφυγε από την πίσω πόρτα για να μην τους αντιμετωπίσει στο κρατικό κανάλι.
7). Η παιδεία είναι άνω κάτω με το νομοσχέδιο που τινάζει στον αέρα ωρομίσθιους-αποσπάσεις-αδιόριστους και η Άννα Διαμαντοπούλου ασχολείται με τις φήμες.
8). Οι γονείς αναγκάζονται να πληρώνουν ένα κάρο χρήματα στα φροντιστήρια επειδή τα σχολεία δεν τους προσφέρουν την παιδεία που επιβάλλεται να έχει κάθε νέος πολίτης - μαθητής αυτής της χώρας.
9).Με αρ. πρωτ. Φ.821/2443Π/144249/Ζ1/20-11-2009 προκήρυξη του ΥΠΔΒΜΘ, δεν θα πραγματοποιηθούν νέες αποσπάσεις εκπαιδευτικών στο εξωτερικό για το σχολικό έτος 2010-2011 που σημαίνει ότι τα Ελληνικά καταργούνται από την ομογένεια και φτιάχνει το κράτος ...γενίτσαρους.
10). Το τελευταίο αλλά για εμάς σοβαρό είναι ότι συμμετέχετε στην περίφημη λέσχη bilderberg που καθορίζει πολλά πράγματα με τις αποφάσεις της. Και έχετε δώσει όρκο τιμής να μην μαθαίνει ποτέ και κανένας τι λέτε εκεί μέσα. Έχετε αυτό το δικαίωμα; Ο όρκος σε μια λέσχη κάποιων ισχυρών ανθρώπων έχει περισσότερο βάρος από τον όρκο στην Πατρίδα και τον λαό του;
Δεν έπρεπε να μάθουμε τι συζητήσατε στον "Αστέρα" για την οικονομία;
Αυτά και άλλα πολλά έπρεπε να την ρωτήσουν στο mega αλλά ΔΕΝ βρέθηκε ούτε ένας να το κάνει.
Γιαυτούς και για άλλους πολλούς λόγους θα έπρεπε να είχατε φύγει...
Υ.Γ: Θα μπορούσαμε να πούμε και για τα 15 ακίνητα που είχατε δηλώσει παλαιότερα στο πόθεν έσχες αλλά είναι η νόμιμη περιουσία σας. Μην προσπαθείτε όμως να μας πείσετε ότι μας καταλαβαίνετε. Εκπέμπουμε σε άλλη συχνότητα.
Η ΤτΕ έστρωσε… χαλί στους κερδοσκόπους;
Αναδημοσίευση από εδώ
Αμείλικτο επανέρχεται το ερώτημα, αν η Τράπεζα της Ελλάδος διευκόλυνε τους κερδοσκόπους στο… θεάρεστο έργο τους κατά των ελληνικών ομολόγων, καθώς η σχετική ερώτηση που κατέθεσαν δέκα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής την πρόεδρο της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων, Βάσω Παπανδρέου, έχει προκαλέσει «βραχυκύκλωμα» στην ΤτΕ: η κεντρική τράπεζα απαντάει μεν με μια μακροσκελή (μέχρι χασμουρητών…) ανακοίνωση, αλλά δεν δίνει στη δημοσιότητα τα κρίσιμα έγγραφα που ζητούν οι βουλευτές.
Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής την κ. Παπανδρέου, η οποία γνωρίζει καλά να κάνει κοινοβουλευτικό έλεγχο σε «δυσνόητα» για τους πολλούς τεχνικά τραπεζικά θέματα (και το έχει αποδείξει όταν «έσκασε» το σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων) επανέρχονται καλά… διαβασμένοι στο γνωστό θέμα της αυτοματοποιημένης ανακύκλωσης των εντολών για συναλλαγές σε ομόλογα που δεν έχουν εκτελεσθεί (failed).
Ως γνωστόν, η Τράπεζα της Ελλάδος έχει επικριθεί από τις στήλες του Τύπου, αλλά και στη Βουλή, επειδή από τις 5 Οκτωβρίου (συμπτωματικά, δηλαδή, μετά την αλλαγή στη διακυβέρνηση της χώρας) επέτρεψε να επανεισάγονται αυτόματα στο σύστημα της Ηλεκτρονικής Δευτερογενούς Αγοράς Τίτλων και να παραμένουν για άλλες δέκα ημέρες όσες εντολές δεν διακανονίζονται μέσα στην προθεσμία του Τ+3, που παγίως ισχύει στην ΗΔΑΤ.
Με τον τρόπο αυτό, λένε οι επικριτές της Τράπεζας, οι κερδοσκόποι διευκολύνθηκαν στις πρακτικές σορταρίσματος ελληνικών ομολόγων και αυτό συντέλεσε στην απότομη διεύρυνση του spread, που οδήγησε την Ελλάδα εκτός αγοράς ομολόγων και… στην αγκαλιά του διεθνούς μηχανισμού χρηματοδότησης από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ. Επιπλέον, η ΤτΕ επικρίνεται και για την απόφαση να καταργηθούν από τις 10/12/2009 οι κυρώσεις που επιβάλλονταν σε όσους προχωρούσαν σε πώληση τίτλων, τους οποίους δεν είχαν να παραδώσουν.
Στην… πολλοστή ερώτηση που φθάνει στη Βουλή για το θέμα αυτό, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι έχουν λάβει υπόψη τους τις απαντήσεις που ήδη έχουν δώσει η ΤτΕ και η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, τις οποίες υιοθέτησε πλήρως και ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, όταν ρωτήθηκε σχετικά.
Έτσι, στο κείμενό τους επιχειρούν να καταρρίψουν την επιχειρηματολογία που ανέπτυξε η ΤτΕ, περί «αθώων» αποφάσεων εκσυγχρονισμού, που δεν συνδέονται με την άγρια υποτιμητική κερδοσκοπία, τονίζοντας μεταξύ άλλων: «Η επιμήκυνση της χρονικής περιόδου του μη διακανονισμού, αντικειμενικά δημιουργεί μεγάλα περιθώρια υποτιμητικής κερδοσκοπίας και χειραγώγησης. Όσο η συναλλαγή δεν διακανονίζεται, τόσο αυξάνεται η δυνατότητα του πωλητή να «σπρώχνει» τις τιμές των ομολόγων προς τα κάτω για να τα αγοράσει στο τέλος της περιόδου φθηνότερα ενώ ταυτόχρονα έχει τη δυνατότητα να κερδίσει και από τα υψηλά ασφάλιστρα. Μπορεί δηλαδή κάποιος να πουλάει αέρα, (naked - bonds) να ρίχνει τις τιμές των ομολόγων, να αυξάνει το spread και τα ασφάλιστρα κινδύνου, να κερδίζουν οι λεγόμενοι σορτάκηδες και στο τέλος να μην έχουν και καμία κύρωση».
Ταυτόχρονα, οι βουλευτές κάνουν το μεγάλο «χτύπημα», ζητώντας όχι απλώς θεωρητικές απαντήσεις, αλλά σειρά εγγράφων με κρίσιμη σημασία, τα περισσότερα από τα οποία η ΤτΕ ως τώρα κρατά στο σκοτάδι.
Ειδικότερα, ζητούν να κατατεθούν στη Βουλή:
1. Η αλληλογραφία μεταξύ της Νομικής Υπηρεσίας και της Διοίκησης της ΤτΕ για το θέμα αυτό, καθώς και σχετικές γνωμοδοτήσεις των αρμόδιων νομικών της Νομικής Υπηρεσίας.
2. Όλα τα στοιχεία συναλλαγών των θεματοφυλακών των Τραπεζών και της ΤτΕ επί τίτλων του ελληνικού δημοσίου για το χρονικό διάστημα από 05.10.2009 μέχρι 07.04.2010.
3. Τα πορίσματα της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου της ΗΔΑΤ για την τήρηση του κανονισμού, για το σχετικό διάστημα.
4. Τα αιτήματα της Ε.Ε.Τ. στις 05.10.2009 και 22.10.2009 με ΑΠ: 690 και ΑΠ:691
5. Η απόφαση του τότε αρμόδιου (;) Διευθυντή κ. Μιχαλόπουλου που αλλάζει την διαδικασία, όπως και η απόφαση στις 10.12.2009 που καταργούνται οι κυρώσεις.
6. Η πράξη της Διοίκησης με ΑΠ: 158 στις 10.02.2010, και
7. Η ενημέρωση που εστάλη στο Euroclear στις 29.10.2009.
Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θέτουν προ των ευθυνών του και τον υπουργό Οικονομικών, ζητώντας να πληροφορηθούν: «ποιες εκ του νόμου ενέργειες έκανε, προκειμένου να διερευνήσει γιατί η ΤτΕ προχώρησε άτυπα, αλλά ουσιαστικώς, στην υιοθέτηση της αυτοματοποιημένης επανεισαγωγής (recycling) των μη διακανονισθεισών συναλλαγών που ισχύουν σε εξωχρηματιστηριακές (OTC) πλατφόρμες σε οργανωμένη αγορά, όπως είναι η ΗΔΑΤ»;
Η ερώτηση αυτή είναι ιδιαίτερα εύστοχη, καθώς το υπουργείο Οικονομικών «κοιμήθηκε» στο συγκεκριμένο θέμα, δηλαδή δεν φρόντισε να παρακολουθήσει τις εξελίξεις πρωτογενώς και να διαμορφώσει την αντίληψή του, αλλά στηρίχθηκε απολύτως στην Τράπεζα της Ελλάδος. Αυτό αποδεικνύεται και από την αμήχανη απάντηση που είχε δώσει ο κ. Παπακωνσταντίνου σε σχετική δημοσιογραφική ερώτηση, όπου απλώς παρέπεμψε στις ανακοινώσεις της ΤτΕ και της ΕΕΤ, χωρίς να παραθέσει το παραμικρό πρωτογενές στοιχείο από διερεύνηση του θέματος από τις υπηρεσίες του υπουργείου.
Η ΤτΕ, από την πλευρά της, έδωσε, όπως προαναφέρθηκε, στη δημοσιότητα μια μακροσκελέστατη απάντηση, χωρίς να παρουσιάσει τα έγγραφα που ζητούν οι βουλευτές. Σε αυτό το στάδιο, τέτοιες απαντήσεις δεν φαίνονται απολύτως πειστικές, όσο επιχειρείται να κρατηθούν μακριά από τη δημοσιότητα κρίσιμα έγγραφα. Αυτό, άλλωστε, επισημαίνει και η Β. Παπανδρέου στην… πληρωμένη απάντηση που έδωσε πολύ γρήγορα στην… απάντηση της ΤτΕ: «Η Τράπεζα της Ελλάδος αντί να επαναλαμβάνει τα ίδια που έχει ανακοινώσει και στο παρελθόν, καλό θα είναι να ξαναδιαβάσει την Ερώτηση, που έχει κατατεθεί στην Ελληνική Βουλή, και να καταθέσει, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής, τα αιτηθέντα έγγραφα».
Προφανές είναι, ότι ο πραγματικός κοινοβουλευτικός έλεγχος για το θέμα μόλις τώρα άρχισε, παρότι το θέμα βρίσκεται επί εβδομάδες στη δημοσιότητα. Η κ. Παπανδρέου έχει αποδείξει ότι σε τέτοια θέματα προσέρχεται πάντα στη Βουλή καλά διαβασμένη και δεν εγκαταλείπει εύκολα την κοινοβουλευτική μάχη.
Αν καταφέρει να αποδείξει ότι οι απόψεις της ευσταθούν και όντως η ΤτΕ, κάτω από τη… μύτη του υπ. Οικονομικών, διευκόλυνε τις επιθέσεις στα ομόλογα, που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος της πτώχευσης, θα πρόκειται για μια μείζονα αποκάλυψη, που θα προκαλέσει σοβαρούς κλυδωνισμούς στην κυβέρνηση. Ο δε υπουργός Οικονομικών θα πρέπει να δώσει πολύ σκληρή μάχη, με αβέβαιη κατάληξη, για να διατηρήσει το θώκο του, στην περίπτωση αυτή…
Η αρένα
Εν μέσω φόρων, περικοπών και λαϊκής κατακραυγής, η κυβέρνηση προετοιμάζει το έδαφος για το νέο πακέτο. Και ενώ οποιοσδήποτε σκεπτόμενος Έλληνας, έχει ήδη καταλάβει το παιγνίδι τους, στο Υπουργείο Οικονομικών συνεχίζουν να μας θεωρούν όχι μόνο πρόβατα επί σφαγήν, αλλά και διανοητικά καθυστερημένους. Αλλιώς δε μπορεί να εξηγηθεί η τακτική που ακολουθείται από το οικονομικό επιτελείο σύμφωνα με την οποία δημοσιοποιούνται μεμονωμένα ονόματα ή μικρές στοχευμένες λίστες τρανταχτών περιπτώσεων φοροδιαφυγής.
Η τακτική αυτή που ακολουθεί ο ΓΑΠ και η συμμορία του, καναλάρχες, εκδότες και δημοσιοΚΑΦΡΟΙ, θυμίζει την τακτική των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, (ουδεμία άλλη ομοιότητα έχουν με αυτούς), που έδιναν κάποιους βορά στα λιοντάρια της αρένας και ο λαός χειροκροτούσε, ενώ ταυτόχρονα οι λεγεωνάριοι της Ρώμης, παιδιά του ίδιου λαού που χειροκροτούσε, πέθαιναν κατά χιλιάδες στα πεδία των μαχών εξυπηρετώντας τα επεκτατικά σχέδια της άρχουσας τάξης της Ρώμης.
Στην πολιτική, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Και τίποτα δε γίνεται δίχως σχέδιο. Οι κυβερνώντες και το σινάφι τους, ποντάρουν στην αποβλάκωσή μας από τους εντεταλμένους ρουφιάνος τους των ΜΜΕ. Προσπαθούν να κατευνάσουν το αίσθημα της αδικίας που αισθανόμαστε όλοι μας, δίνοντάς μας για λιθοβολισμό τον Τόλη και την σύζυγό του, ή μια λίστα μεγαλογιατρών που τα παίρνουν μαύρα. Θεωρούν ότι στη χώρα αυτή, είμαστε επισκέπτες σαν κι αυτούς και δεν ξέρουμε από τα γεννοφάσκια μας ότι οι μεγαλογιατροί πάντα τα έπαιρναν μαύρα, τα μεγάλα ονόματα της νύχτας φοροδιαφεύγουν και πως η κάθε Γκερέκου εκλέγεται με λεφτά δικά μας, κλεμμένα αν όχι από την ίδια ή το σύζυγό της, από άλλους. Ουδείς αμφισβητεί το γεγονός ότι ο κάθε Τόλης, πρέπει να εκτίθεται στη λαϊκή κρίση και ουδείς αμφισβητεί ότι πρέπει να τιμωρείται παραδειγματικά. Αλλά μέχρι εκεί.
Η περίπτωση ενός φοροφυγά δε λύνει το πρόβλημα της φοροδιαφυγής στη χώρα. Δηλαδή κύριοι της κυβέρνησης, ξαφνικά οι υπηρεσίες της εφορίας κάνουν τη δουλειά τους; Τις εκσυγχρονίσατε και τις αναβαθμίσατε; Και αν ναι, το αποτέλεσμα της πολιτικής σας όσον αφορά τα έσοδα του κράτους είναι ο Τόλης και ο κάθε Τόλης; Ή μήπως νομίζετε ότι δίνοντάς μας Τόληδες, θα σας πούμε και μπράβο που ξεπουλά τε τη χώρα μας, εμάς και τα παιδιά μας; Γελιόσαστε. Ξέρουμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια το παιγνίδι που παίζετε. Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα και γι αυτό γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας. Και ειδικά εσάς κύριοι κυβερνώντες, σας γνωρίζουμε καλά. Ξαφνικά το ΠΑΣΟΚ άλλαξε; Ο Γ. Παπανδρέου του 2010 είναι άλλος από τον Γ. Παπανδρέου του 1998; Ή μήπως ο Α. Σαμαράς είναι άλλος από τον Α. Σαμαρά του 1993;
Να σας πω ένα μυστικό; Η πολιτική της αρένας, μπορεί να περνάει σε άλλους λαούς, αλλά όχι σε αυτόν τον λαό. Μπορεί να είναι τακτική βγαλμένη μέσα από την ιστορία, αλλά όχι από την Ελληνική ιστορία. Τα Ελληνικά ιστορικά παραδείγματα είναι διαφορετικά. Ο Λεωνίδας, πρώτος ο ίδιος θυσιάστηκε για το καλό της πατρίδας. Το ίδιο και ο Κολοκοτρώνης, ο Παπαφλέσας και τόσοι άλλοι. Οπότε για εμάς, αυτές οι πολιτικές που εφαρμόζετε είναι ξενόφερτες και ύποπτες.
Σας ανεχόμαστε κύριοι αναγκαστικά. Αλλά η ανοχή μας δε θα συνεχιστεί για πολύ. Όσο και να γουστάρουμε το θέαμα στην αρένα, όσο και να μας φτιάχνει το αίμα των άλλων που ρέει προς τέρψη δική μας, δεν ξεχνάμε ότι μόλις τελειώσει το σόου στην αρένα, οι επόμενοι που θα ριχτούν στα λιοντάρια θα είναι τα παιδιά μας κι εμείς. Και πάνω απ' όλα ξέρουμε ότι καμία σχέση δεν έχετε με τον Καίσαρα. Αφού αυτός θυσίαζε ανθρώπους στις αρένες για να κάνει την πατρίδα τους μεγάλη, ενώ εσείς θυσιάζεστε τους Έλληνες για να συρρικνώσετε την πατρίδα τους.
Όπότε .... λίγα είναι τα ψωμιά σας και μάλλον λιγότερα κι απ' τα δικά μας.
Τετάρτη 19 Μαΐου 2010
Mr Bundesbank: Η Ελλάδα θα φύγει από το ευρώ!
Αναδημοσίευση από εδώ
Την ώρα που το ευρώ καταρρέει στα χαμηλότερα επίπεδα από τον Απρίλιο του 2006 και η γερμανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς εσπευσμένα επιβάλλει νέες απαγορεύσεις στο short selling μετοχών και στα «γυμνά» CDS, ο Mr Bundesbank, Καρλ Ότο Πελ, με μια βαρυσήμαντη συνέντευξη στο “Spiegel” προφητεύει ακόμη χειρότερες ημέρες για το κοινό νόμισμα, αλλά και την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη!
Η εμβληματική μορφή του γερμανικού τραπεζικού συστήματος, που ηγήθηκε της BuBa στην κρίσιμη περίοδο από το 1980 έως το 1991 και είχε μαζί με τον Χέλμουτ Κολ το γενικό πρόσταγμα στη διαδικασία πολιτικής και νομισματικής ενοποίησης της Δυτικής με την Ανατολική Γερμανία, χωρίς περιστροφές λέει όσα θα ήθελαν να πουν δημόσια οι περισσότεροι Γερμανοί κεντρικοί τραπεζίτες:
- «Υπάρχει κίνδυνος το ευρώ να γίνει ασθενές νόμισμα. Τα θεμέλια του ευρώ μετακινήθηκαν, όταν αποφασίσθηκε από τις κυβερνήσεις να μετατρέψουν τη νομισματική ένωση σε μια ένωση μεταβιβαστικών πληρωμών (σ.σ: εννοεί από τα ισχυρότερα κράτη στα ασθενέστερα, με το «πακέτο» των 750 δις. ευρώ). Παραβιάζονται όλοι οι κανόνες… Αντίθετα με όλες τις δεσμεύσεις της και παρά τη ρητή απαγόρευση στο καταστατικό της, η ΕΚΤ έχει εμπλακεί στη χρηματοδότηση των κρατών. Προφανώς, όλα αυτά θα έχουν επιπτώσεις (σ.σ.: στην ισοτιμία του ευρώ).
- Το ευρώ έχει ήδη βυθισθεί και αυτή η τάση θα μπορούσε να συνεχισθεί, διότι έχουμε εγγυηθεί μια μακρά σειρά αδύναμων νομισμάτων, που ποτέ δεν θα έπρεπε να έχουν ενταχθεί στην Ευρωζώνη.
- Δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να έχουμε επιτρέψει την είσοδο της Ελλάδας στη ζώνη του Ευρώ…. Θα περίμενα από την Κομισιόν και την ΕΚΤ να έχουν παρέμβει νωρίτερα (σ.σ.: για το ελληνικό πρόβλημα). Έπρεπε να είχαν καταλάβει, ότι μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, χωρίς βιομηχανική βάση, δεν θα μπορούσε ποτέ να πληρώσει τα 350 δις. ευρώ του χρέους της».
- Χωρίς ένα “κούρεμα”, μια μερική διαγραφή χρεών, δεν μπορεί και δεν πρόκειται ποτέ να καταφέρει η Ελλάδα να εξυπηρετήσει το χρέος της. Γιατί δεν το έκαναν αυτό αμέσως; Η Ευρωπαϊκή Ένωση έπρεπε να έχει διακηρύξει έξι μήνες πριν, ή και νωρίτερα, ότι απαιτείται αναδιάρθρωση χρέους για την Ελλάδα.
Ο Πελ ευθέως διαψεύδει τους ισχυρισμούς της Μέρκελ, ότι η διάσωση της Ελλάδας ήταν επιβεβλημένη για να αποφευχθεί ένα ντόμινο στην Ευρωζώνη. Η πραγματική σκοπιμότητα του «πακέτου» διάσωσης, όπως τονίζει, «ήταν να προστατευθούν οι γερμανικές και, πολύ περισσότερο, οι γαλλικές τράπεζες από τις διαγραφές χρεών. Την ημέρα που ανακοινώθηκε το σχέδιο, οι μετοχές των γαλλικών τραπεζών κέρδισαν 24%. Βλέποντας όλα αυτά, καταλαβαίνουμε γιατί επινοήθηκε το σχέδιο διάσωσης: για να διασωθούν οι τράπεζες και ορισμένοι πλούσιοι Έλληνες»!
Ο Πελ λέει ευθέως, ότι έπρεπε να είχε διαγραφεί έξι μήνες νωρίτερα το ένα τρίτο του ελληνικού χρέους –περισσότερα από 100 δις. ευρώ!- και στην επισήμανση του δημοσιογράφου, ότι σε αυτή την περίπτωση μπορεί να αποκλειόταν η Ελλάδα από την αγορά, απαντά: «Πιστεύω ακριβώς το αντίθετο. Οι επενδυτές γρήγορα θα καταλάβαιναν ότι πλέον η Ελλάδα έχει ένα χρέος που μπορεί να το διαχειριστεί. Η εμπιστοσύνη θα είχε αποκατασταθεί πολύ γρήγορα. Τώρα αυτή η ευκαιρία χάθηκε και είμαστε αντιμέτωποι με αυτό το τρομερό μπλέξιμο».
Όπως τονίζει ο Πελ, ακόμη και με την προσπάθεια διεθνούς διάσωσης, η Ελλάδα δεν θα καταφέρει να αποφύγει την αναδιάρθρωση του χρέους και μοιραία θα φύγει από την Ευρωζώνη. Στην ερώτηση του δημοσιογράφου, αν θα άρχιζε σήμερα να τυπώνει μάρκα, αν βρισκόταν στο πόστο του κεντρικού τραπεζίτη, ο Πελ απαντά ευθέως «όχι» και εξηγεί, ότι το ευρώ δεν κινδυνεύει, απλώς μια από τις μικρότερες χώρες θα χρειασθεί να φύγει από την Ευρωζώνη. «Η Ελλάδα θα επαναφέρει την δραχμή», προβλέπει ο Πελ, και στην επισήμανση του δημοσιογράφου, ότι η Ελλάδα δεν έχει λόγο να φύγει από την Ευρωζώνη όσο λαμβάνει βοήθεια, ο πρώην διοικητής της BuBa απαντά με νόημα ότι μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα η Ελλάδα θα έχει λόγους για να φύγει.
Προφανώς, αυτή η αινιγματική απάντηση αναφέρεται στο γνωστό σενάριο που αποτελεί σήμερα τη βάση όλης της διεθνούς κερδοσκοπίας κατά του ευρώ: ότι η Ελλάδα κάποτε θα αποτύχει να εφαρμόσει με συνέπεια το πρόγραμμα σταθεροποίησης και αυτό θα οδηγήσει στο «πάγωμα» της διεθνούς χρηματοδότησης. Αν και όταν συμβεί αυτό, προφανώς η Ελλάδα θα έχει αρκετούς λόγους για να επανεξετάσει τη συμμετοχή της στην Ευρωζώνη…
Την ώρα που το ευρώ καταρρέει στα χαμηλότερα επίπεδα από τον Απρίλιο του 2006 και η γερμανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς εσπευσμένα επιβάλλει νέες απαγορεύσεις στο short selling μετοχών και στα «γυμνά» CDS, ο Mr Bundesbank, Καρλ Ότο Πελ, με μια βαρυσήμαντη συνέντευξη στο “Spiegel” προφητεύει ακόμη χειρότερες ημέρες για το κοινό νόμισμα, αλλά και την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη!
Η εμβληματική μορφή του γερμανικού τραπεζικού συστήματος, που ηγήθηκε της BuBa στην κρίσιμη περίοδο από το 1980 έως το 1991 και είχε μαζί με τον Χέλμουτ Κολ το γενικό πρόσταγμα στη διαδικασία πολιτικής και νομισματικής ενοποίησης της Δυτικής με την Ανατολική Γερμανία, χωρίς περιστροφές λέει όσα θα ήθελαν να πουν δημόσια οι περισσότεροι Γερμανοί κεντρικοί τραπεζίτες:
- «Υπάρχει κίνδυνος το ευρώ να γίνει ασθενές νόμισμα. Τα θεμέλια του ευρώ μετακινήθηκαν, όταν αποφασίσθηκε από τις κυβερνήσεις να μετατρέψουν τη νομισματική ένωση σε μια ένωση μεταβιβαστικών πληρωμών (σ.σ: εννοεί από τα ισχυρότερα κράτη στα ασθενέστερα, με το «πακέτο» των 750 δις. ευρώ). Παραβιάζονται όλοι οι κανόνες… Αντίθετα με όλες τις δεσμεύσεις της και παρά τη ρητή απαγόρευση στο καταστατικό της, η ΕΚΤ έχει εμπλακεί στη χρηματοδότηση των κρατών. Προφανώς, όλα αυτά θα έχουν επιπτώσεις (σ.σ.: στην ισοτιμία του ευρώ).
- Το ευρώ έχει ήδη βυθισθεί και αυτή η τάση θα μπορούσε να συνεχισθεί, διότι έχουμε εγγυηθεί μια μακρά σειρά αδύναμων νομισμάτων, που ποτέ δεν θα έπρεπε να έχουν ενταχθεί στην Ευρωζώνη.
- Δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να έχουμε επιτρέψει την είσοδο της Ελλάδας στη ζώνη του Ευρώ…. Θα περίμενα από την Κομισιόν και την ΕΚΤ να έχουν παρέμβει νωρίτερα (σ.σ.: για το ελληνικό πρόβλημα). Έπρεπε να είχαν καταλάβει, ότι μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, χωρίς βιομηχανική βάση, δεν θα μπορούσε ποτέ να πληρώσει τα 350 δις. ευρώ του χρέους της».
- Χωρίς ένα “κούρεμα”, μια μερική διαγραφή χρεών, δεν μπορεί και δεν πρόκειται ποτέ να καταφέρει η Ελλάδα να εξυπηρετήσει το χρέος της. Γιατί δεν το έκαναν αυτό αμέσως; Η Ευρωπαϊκή Ένωση έπρεπε να έχει διακηρύξει έξι μήνες πριν, ή και νωρίτερα, ότι απαιτείται αναδιάρθρωση χρέους για την Ελλάδα.
Ο Πελ ευθέως διαψεύδει τους ισχυρισμούς της Μέρκελ, ότι η διάσωση της Ελλάδας ήταν επιβεβλημένη για να αποφευχθεί ένα ντόμινο στην Ευρωζώνη. Η πραγματική σκοπιμότητα του «πακέτου» διάσωσης, όπως τονίζει, «ήταν να προστατευθούν οι γερμανικές και, πολύ περισσότερο, οι γαλλικές τράπεζες από τις διαγραφές χρεών. Την ημέρα που ανακοινώθηκε το σχέδιο, οι μετοχές των γαλλικών τραπεζών κέρδισαν 24%. Βλέποντας όλα αυτά, καταλαβαίνουμε γιατί επινοήθηκε το σχέδιο διάσωσης: για να διασωθούν οι τράπεζες και ορισμένοι πλούσιοι Έλληνες»!
Ο Πελ λέει ευθέως, ότι έπρεπε να είχε διαγραφεί έξι μήνες νωρίτερα το ένα τρίτο του ελληνικού χρέους –περισσότερα από 100 δις. ευρώ!- και στην επισήμανση του δημοσιογράφου, ότι σε αυτή την περίπτωση μπορεί να αποκλειόταν η Ελλάδα από την αγορά, απαντά: «Πιστεύω ακριβώς το αντίθετο. Οι επενδυτές γρήγορα θα καταλάβαιναν ότι πλέον η Ελλάδα έχει ένα χρέος που μπορεί να το διαχειριστεί. Η εμπιστοσύνη θα είχε αποκατασταθεί πολύ γρήγορα. Τώρα αυτή η ευκαιρία χάθηκε και είμαστε αντιμέτωποι με αυτό το τρομερό μπλέξιμο».
Όπως τονίζει ο Πελ, ακόμη και με την προσπάθεια διεθνούς διάσωσης, η Ελλάδα δεν θα καταφέρει να αποφύγει την αναδιάρθρωση του χρέους και μοιραία θα φύγει από την Ευρωζώνη. Στην ερώτηση του δημοσιογράφου, αν θα άρχιζε σήμερα να τυπώνει μάρκα, αν βρισκόταν στο πόστο του κεντρικού τραπεζίτη, ο Πελ απαντά ευθέως «όχι» και εξηγεί, ότι το ευρώ δεν κινδυνεύει, απλώς μια από τις μικρότερες χώρες θα χρειασθεί να φύγει από την Ευρωζώνη. «Η Ελλάδα θα επαναφέρει την δραχμή», προβλέπει ο Πελ, και στην επισήμανση του δημοσιογράφου, ότι η Ελλάδα δεν έχει λόγο να φύγει από την Ευρωζώνη όσο λαμβάνει βοήθεια, ο πρώην διοικητής της BuBa απαντά με νόημα ότι μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα η Ελλάδα θα έχει λόγους για να φύγει.
Προφανώς, αυτή η αινιγματική απάντηση αναφέρεται στο γνωστό σενάριο που αποτελεί σήμερα τη βάση όλης της διεθνούς κερδοσκοπίας κατά του ευρώ: ότι η Ελλάδα κάποτε θα αποτύχει να εφαρμόσει με συνέπεια το πρόγραμμα σταθεροποίησης και αυτό θα οδηγήσει στο «πάγωμα» της διεθνούς χρηματοδότησης. Αν και όταν συμβεί αυτό, προφανώς η Ελλάδα θα έχει αρκετούς λόγους για να επανεξετάσει τη συμμετοχή της στην Ευρωζώνη…
Ανοικτή επιστολή - προειδοποίηση
Προς:
τους εκπροσώπους του κεφαλαίου (εγχώριου και ξένου)
τους εκπροσώπους της πολιτικής ηγεσίας (κυβέρνησης και αντιπολίτευσης)
τους εκπροσώπους των ΜΜΕ (έντυπων και ηλεκτρονικών)
Κύριοι:
Νομίζετε ότι μας έχετε υπό την κατοχή σας. Νομίζετε ότι έχετε αλλοτριώσει την κοινωνία μας. Νομίζετε ότι η πατρίδα αυτή σας ανήκει και μαζί με αυτή σας ανήκουμε εμείς, τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας.
Λοπόν σας πληροφορώ ότι πλανάστε οικτρά.
Μπορεί η Έλλάδα να περνά μια περίοδο ηθικού μαρασμού. Μπορεί να υπέκυψε στις ορέξεις σας και οι Έλληνες να υποβάλλονται σε αφόρητη πίεση από τις αποφάσεις που επιβάλλετε στην υποτιθέμενη Ελληνική κυβέρνηση. Μπορεί να εγκαθιδρύσατε καθεστώς τρομοκρατίας το οποίο φοράει τη μάσκα της δημοκρατίας στη χώρα μας, αλλά κάνατε τρία βασικά λάθη που έχουν κάνει μέχρι τώρα όσοι επιβουλεύτηκαν αυτή τη χώρα και τους ανθρώπους της. Μας αδικήσατε, μας υποτιμήσατε και υποθηκεύσατε τα όνειρά μας και τα όνειρα των παιδιών μας. Και οι Έλληνες, οι απόγονοι του Λεωνίδα, του Θεμιστόκλή, του Περικλή, του Μ. Αλέξανδρου, του Κ. Παλαιολόγου, του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη και τόσων άλλων, δε ζουν δίχως όνειρα και με το αίσθημα της αδικίας και της υποτίμησής τους. Όλα τα άλλα μπορεί να τα αντέξουν.
Όλοι οι κατακτητές αυτού του τόπου, διαχρονικά έκαναν το ίδιο λάθος. Και όλοι είχαν την ίδια μοίρα. Οι Έλληνες, όταν βρέθηκαν σε παρόμοιες καταστάσεις, απέδειξαν γιατί αυτή η χώρα ήταν, είναι, και θα είναι ελέυθερη. Έδειξαν στους βάρβαρους προγόνους σας, τη διαφορά που έχει ένας σκεπτόμενος άνθρωπος, ένας άνθρωπος που ονειρεύεται, από ένα πειθήνιο όργανο μιας οποιασδήποτε εξουσίας. Γιατί πάντα σε αυτό τον τόπο, θα υπάρχουν κάποιοι που δεν ξεχνούν τις Θερμοπύλες. Γιατί αυτές είναι οι μνήμες του λαού αυτού, περασμένες στο DNA του. Και το DNA δεν αλάζει με οικονομικά μέτρα και με προπαγάνδα. Το DNA φυλάσεται μέσα μας και αναπαράγεται μέσω των παιδιών μας.
Μπορεί να αποδυναμώσατε τόσα χρόνια το φρόνημά μας, αλλά δεν καταφέρατε, παρ όλες τις προσπάθειές σας, να αποδυναμώσετε το DNA μας. Δεν καταφέρατε να υποτάξετε τα παιδιά μας. Σας το απέδειξαν τα Ελληνόπουλα και σας το αποδυκνείουν με τις πράξεις και με τη στάση τους κάθε λίγο. Το σχέδιό σας έχει ήδη αποτύχει, αφού δεν είναι όλα τα παιδιά μας, οπαδοί του MTV και των reality, όπως θέλετε να τα παρουσιάζετε. Δεν είναι όλα τα παιδιά μας αλιτήριοι και αναλφάβητα πρόβατα, όπως τα παρουσιάζουν οι δημοσιοΚΑΦΡΟΙ σας, με τα διάφορα υποτιθέμενα ρεπορτάζ τους, όπου ρωτούν 500 παιδιά τι εορτάζουμε την 25η Μαρτίου, και εμφανίζουν τις 3 λάθος απαντήσεις.
Τα υπόλοιπα 497 παιδιά που απαντούν σωστά, ή αρνούνται να συμμετάσχουν στα στημένα παιγνίδια σας, είναι η ψυχή αυτής της χώρας που νομίζετε ότι έχετε υποτάξει. Και αυτά τα παιδιά είναι που θα σας στείλουν από εκεί που ήρθατε. Αυτά τα παιδιά είναι που θα συμπαρασύρουν κι εμάς τους γονείς τους όταν η οργή τους θα γίνει ποτάμι. Και τότε κύριοι ετοιμαστείτε να ακολουθήσετε τη μοίρα και των υπολοίπων βαρβάρων που τόλμησαν να πατήσουν σε αυτή τη χώρα ως κατακτητές.
Ανατρέξτε στην ιστορία. Δείτε τι έπαθαν οι προηγούμενοι από εσάς.
τους εκπροσώπους του κεφαλαίου (εγχώριου και ξένου)
τους εκπροσώπους της πολιτικής ηγεσίας (κυβέρνησης και αντιπολίτευσης)
τους εκπροσώπους των ΜΜΕ (έντυπων και ηλεκτρονικών)
Κύριοι:
Νομίζετε ότι μας έχετε υπό την κατοχή σας. Νομίζετε ότι έχετε αλλοτριώσει την κοινωνία μας. Νομίζετε ότι η πατρίδα αυτή σας ανήκει και μαζί με αυτή σας ανήκουμε εμείς, τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας.
Λοπόν σας πληροφορώ ότι πλανάστε οικτρά.
Μπορεί η Έλλάδα να περνά μια περίοδο ηθικού μαρασμού. Μπορεί να υπέκυψε στις ορέξεις σας και οι Έλληνες να υποβάλλονται σε αφόρητη πίεση από τις αποφάσεις που επιβάλλετε στην υποτιθέμενη Ελληνική κυβέρνηση. Μπορεί να εγκαθιδρύσατε καθεστώς τρομοκρατίας το οποίο φοράει τη μάσκα της δημοκρατίας στη χώρα μας, αλλά κάνατε τρία βασικά λάθη που έχουν κάνει μέχρι τώρα όσοι επιβουλεύτηκαν αυτή τη χώρα και τους ανθρώπους της. Μας αδικήσατε, μας υποτιμήσατε και υποθηκεύσατε τα όνειρά μας και τα όνειρα των παιδιών μας. Και οι Έλληνες, οι απόγονοι του Λεωνίδα, του Θεμιστόκλή, του Περικλή, του Μ. Αλέξανδρου, του Κ. Παλαιολόγου, του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη και τόσων άλλων, δε ζουν δίχως όνειρα και με το αίσθημα της αδικίας και της υποτίμησής τους. Όλα τα άλλα μπορεί να τα αντέξουν.
Όλοι οι κατακτητές αυτού του τόπου, διαχρονικά έκαναν το ίδιο λάθος. Και όλοι είχαν την ίδια μοίρα. Οι Έλληνες, όταν βρέθηκαν σε παρόμοιες καταστάσεις, απέδειξαν γιατί αυτή η χώρα ήταν, είναι, και θα είναι ελέυθερη. Έδειξαν στους βάρβαρους προγόνους σας, τη διαφορά που έχει ένας σκεπτόμενος άνθρωπος, ένας άνθρωπος που ονειρεύεται, από ένα πειθήνιο όργανο μιας οποιασδήποτε εξουσίας. Γιατί πάντα σε αυτό τον τόπο, θα υπάρχουν κάποιοι που δεν ξεχνούν τις Θερμοπύλες. Γιατί αυτές είναι οι μνήμες του λαού αυτού, περασμένες στο DNA του. Και το DNA δεν αλάζει με οικονομικά μέτρα και με προπαγάνδα. Το DNA φυλάσεται μέσα μας και αναπαράγεται μέσω των παιδιών μας.
Μπορεί να αποδυναμώσατε τόσα χρόνια το φρόνημά μας, αλλά δεν καταφέρατε, παρ όλες τις προσπάθειές σας, να αποδυναμώσετε το DNA μας. Δεν καταφέρατε να υποτάξετε τα παιδιά μας. Σας το απέδειξαν τα Ελληνόπουλα και σας το αποδυκνείουν με τις πράξεις και με τη στάση τους κάθε λίγο. Το σχέδιό σας έχει ήδη αποτύχει, αφού δεν είναι όλα τα παιδιά μας, οπαδοί του MTV και των reality, όπως θέλετε να τα παρουσιάζετε. Δεν είναι όλα τα παιδιά μας αλιτήριοι και αναλφάβητα πρόβατα, όπως τα παρουσιάζουν οι δημοσιοΚΑΦΡΟΙ σας, με τα διάφορα υποτιθέμενα ρεπορτάζ τους, όπου ρωτούν 500 παιδιά τι εορτάζουμε την 25η Μαρτίου, και εμφανίζουν τις 3 λάθος απαντήσεις.
Τα υπόλοιπα 497 παιδιά που απαντούν σωστά, ή αρνούνται να συμμετάσχουν στα στημένα παιγνίδια σας, είναι η ψυχή αυτής της χώρας που νομίζετε ότι έχετε υποτάξει. Και αυτά τα παιδιά είναι που θα σας στείλουν από εκεί που ήρθατε. Αυτά τα παιδιά είναι που θα συμπαρασύρουν κι εμάς τους γονείς τους όταν η οργή τους θα γίνει ποτάμι. Και τότε κύριοι ετοιμαστείτε να ακολουθήσετε τη μοίρα και των υπολοίπων βαρβάρων που τόλμησαν να πατήσουν σε αυτή τη χώρα ως κατακτητές.
Ανατρέξτε στην ιστορία. Δείτε τι έπαθαν οι προηγούμενοι από εσάς.
Τάδε εφη Ιωάννης Καποδίστριας
«Ελπίζω ότι όσοι εξ' υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ' εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ/ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της.» «.εφ'όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν». Ιωάννης Καποδίστριας πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος , προς την Δ' Εθνοσυνέλευση.
Κορυφαία Δήλωση ...
ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΔΗΛΩΣΗ: Του διάσημου βραζιλιάνου ογκολόγου και συγγραφέα Drauzio Varella:
Στις μέρες μας δαπανώνται πέντε φορές περισσότερα χρήματα στην έρευνα για την ανδρική ανικανότητα και την προσθετική στήθους στις γυναίκες, σε σχέση με αυτά που δαπανώνται για τη θεραπεία της νόσου Alzheimer.
Ως εκ τούτου σε λίγα χρόνια θα έχουμε ηλικιωμένους με τέλεια στύση και ηλικιωμένες με μεγάλα βυζιά… που όμως κανείς τους δε θα θυμάται σε τι χρησιμεύουν!!!
Στις μέρες μας δαπανώνται πέντε φορές περισσότερα χρήματα στην έρευνα για την ανδρική ανικανότητα και την προσθετική στήθους στις γυναίκες, σε σχέση με αυτά που δαπανώνται για τη θεραπεία της νόσου Alzheimer.
Ως εκ τούτου σε λίγα χρόνια θα έχουμε ηλικιωμένους με τέλεια στύση και ηλικιωμένες με μεγάλα βυζιά… που όμως κανείς τους δε θα θυμάται σε τι χρησιμεύουν!!!
Αξίζει να το μοιρασθώ μαζί σας.
ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ।
Το 1982 δούλευα σε μεγάλη βιομηχανική αμερικανική εταιρεία στην Νέα Υόρκη. Η ύφεση άρχιζε και στο διοικητικό συμβούλιο γινόταν η συζήτηση για πόσο κόσμο θα απολύσουμε... Ήμουν υπεύθυνος για το σχέδιο κερδοφορίας και είχα μαζέψει όλες τις προτάσεις από 42 χώρες. Όλοι είχαν προτείνει περικοπές προσωπικού – 15.000 παγκοσμίως.
Ο κάθε αντιπρόεδρος έκανε τις προτάσεις του.
Ο πρόεδρός μας δεν μιλούσε.
Κοιτάζαμε όλοι ο ένας τον άλλον και δεν είχαμε ιδέα γιατί ήταν αμίλητος.
Όταν τελειώσαμε, ξαφνικά ο πρόεδρος ζήτησε την άδεια να μιλήσει. Ο λόγος του έχει μείνει αποτυπωμένος στο μυαλό όλων που ήμασταν εκεί, και αν και έχουν περάσει 28 χρόνια, τον θυμάμαι λες και ήταν χθες. Θα τον αναπαράγω όσο πιο σωστά μπορώ, γιατί οι αξίες που περιέχει είναι αθάνατες και μπορούν να φανούν χρήσιμες σε αυτό που θα ζήσουμε σύντομα.
-Ο καθαριστής όταν περνά την πόρτα τού εργοστασίου είναι σύζυγος, πατέρας παιδιών, που πάει στο σπίτι που χρωστάει, και κοιτάζει με υπερηφάνεια αυτά που δημιούργησε, και, αν και λίγα, του είναι αρκετά.
Αποφασίζουμε σήμερα να τον διώξουμε. Να χάσει την δουλεία του, να πάει σπίτι άνεργος με μια επιταγή δυο μηνών. Τι θα πει στα παιδιά του..., τι θα πει στην γυναίκα του, πώς να τους εξηγήσει ότι από αύριο χάνει την αξιοπρέπειά του.
Και αν σε τρεις μήνες δεν έχει βρει δουλειά, θα χάσει το σπίτι του και ίσως την γυναίκα του. Δεν μπορώ να βάλω την υπογραφή μου σε ένα σχέδιο που καταδικάζει την ζωή και την ύπαρξη τόσων ανθρώπων.
Αλλά την ιδία στιγμή έχω και υποχρέωση στους μετόχους μου που μου εμπιστεύτηκαν τις οικονομίες του και εάν δεν κάνω κάτι, τα συνταξιοδοτικά ταμεία δεν θα έχουν λεφτά για τις συντάξεις.
Οι απολύσεις που όλοι μου προτείνετε μειώνουν τα ετήσια έξοδα κατά $135.000 .000.
Έκανα ένα απλό υπολογισμό και προτείνω το εξής σχέδιο
Ελάττωση του μισθού μου - 75%
Ελάττωση μισθού όλων των αντιπρόεδρων - 50%
Ελάττωση γενικών διευθυντών - 40% ΚΤΛ
Καμία απόλυση.
Θέλω τους αριθμούς σε μια ώρα.
Σηκώθηκε και έφυγε, και όπως έφευγε είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο:
-Κρίμα που φέτος θα παίξετε Γκολφ μονό τρεις φόρες αντί για έξι, παιδιά.
Περάσαμε τη θύελλα χωρίς να διώξουμε άτομο και σε τρία χρόνια η άξια της μετοχής ήταν $147 από $7.5 το 1980 πριν αρχίσει η κρίση.
Α, ναι! Είχαμε και 27 διπλώματα ευρεσιτεχνίας από απλούς εργάτες σ ' αυτό το διάστημα. Δεν χρειάζεται να πω ότι ο κόσμος έπινε νερό στο όνομα του.
Το 1992 στο τραπέζι που του κάναμε για την συνταξιοδότησή του -και είχαμε έρθει από όλο τον κόσμο, αν και δουλεύαμε σε άλλες εταιρείες - τον ρωτήσαμε να απαντήσει στον αποχαιρετιστήριο λόγο του, γιατί διάλεξε να κάνει αυτό που έκανε.
Όπως το θυμάμαι η απάντηση ήταν:
-Ακούστε, μπορεί να είχε και συναισθηματικές ρίζες η απόφαση αυτή. Αλλά δεν χωρούν συναισθήματα σε τέτοιες αποφάσεις. Απλώς βρήκα μια λύση που απαντούσε και στη λογική και στο συναίσθημα . Ήμαστε σε 42 χώρες από τις οποίες οι 38 είναι φτωχές. Θα κατέστρεφα ολόκληρες μικρές κοινωνίες διότι όπως ξέρετε τα εργοστάσια μας είναι σε κωμοπόλεις. Εάν το έκανα όπως μου είχατε προτείνει είναι αυτονόητο ότι θα έφερνα ανθρώπους στην απελπισία.
Και κανείς μα κανείς ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ένας απελπισμένος άνθρωπος . Η πιθανότητα να ΕΚΑΙΓΑΝ το εργοστάσιο ήταν μεγάλη.
Ενώ εσείς που ήσασταν διπλά μου και όλο το μισθό να σας έπαιρνα, δε θα καίγατε τίποτα, γιατί πιστεύετε ότι είστε μέσα στο ΣΥΣΤΗΜΑ και άνθρωποι που αισθάνονται κομμάτι τού συστήματος δεν κάνουν επαναστάσεις.
Να θυμάστε ότι η πραγματική καταστροφή έρχεται όταν ο κόσμος αισθάνεται αποκλεισμένος από το σύστημα, νιώθει αδικία και δεν έχει καμία ελπίδα. Τότε είναι έτοιμος για όλα..., και εργοστάσια καίει.»
Γιατί το έγραψα;
Βλέπω όλους τους "ειδικούς" να βγαίνουν σε τηλεόραση / ράδιο και να μιλούν
για διαρθρωτικές αλλαγές (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ),
ανάγκη για αλλαγή νοοτροπίας (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ)
Όλα αυτά χωρίς ίχνος συμπόνιας και λογικής σκέψης το όποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα. Ζουν με την φαντασίωση ότι ΑΥΤΟΙ δεν χρειάζεται να αλλάξουν.
Νομίζουν ότι η ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ άλλη μια ΕΥΚΑΙΡΙΑ (σας θυμίζει κάτι αυτό;) να γεμίσουν περισσότερο τις τσέπες τους.
Λοιπόν νάνοι της νοημοσύνης έγραψα το άρθρο αυτό για να ξέρετε πως συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, που είναι πραγματικά σκεφτόμενοι.
Το 1982 δούλευα σε μεγάλη βιομηχανική αμερικανική εταιρεία στην Νέα Υόρκη. Η ύφεση άρχιζε και στο διοικητικό συμβούλιο γινόταν η συζήτηση για πόσο κόσμο θα απολύσουμε... Ήμουν υπεύθυνος για το σχέδιο κερδοφορίας και είχα μαζέψει όλες τις προτάσεις από 42 χώρες. Όλοι είχαν προτείνει περικοπές προσωπικού – 15.000 παγκοσμίως.
Ο κάθε αντιπρόεδρος έκανε τις προτάσεις του.
Ο πρόεδρός μας δεν μιλούσε.
Κοιτάζαμε όλοι ο ένας τον άλλον και δεν είχαμε ιδέα γιατί ήταν αμίλητος.
Όταν τελειώσαμε, ξαφνικά ο πρόεδρος ζήτησε την άδεια να μιλήσει. Ο λόγος του έχει μείνει αποτυπωμένος στο μυαλό όλων που ήμασταν εκεί, και αν και έχουν περάσει 28 χρόνια, τον θυμάμαι λες και ήταν χθες. Θα τον αναπαράγω όσο πιο σωστά μπορώ, γιατί οι αξίες που περιέχει είναι αθάνατες και μπορούν να φανούν χρήσιμες σε αυτό που θα ζήσουμε σύντομα.
-Ο καθαριστής όταν περνά την πόρτα τού εργοστασίου είναι σύζυγος, πατέρας παιδιών, που πάει στο σπίτι που χρωστάει, και κοιτάζει με υπερηφάνεια αυτά που δημιούργησε, και, αν και λίγα, του είναι αρκετά.
Αποφασίζουμε σήμερα να τον διώξουμε. Να χάσει την δουλεία του, να πάει σπίτι άνεργος με μια επιταγή δυο μηνών. Τι θα πει στα παιδιά του..., τι θα πει στην γυναίκα του, πώς να τους εξηγήσει ότι από αύριο χάνει την αξιοπρέπειά του.
Και αν σε τρεις μήνες δεν έχει βρει δουλειά, θα χάσει το σπίτι του και ίσως την γυναίκα του. Δεν μπορώ να βάλω την υπογραφή μου σε ένα σχέδιο που καταδικάζει την ζωή και την ύπαρξη τόσων ανθρώπων.
Αλλά την ιδία στιγμή έχω και υποχρέωση στους μετόχους μου που μου εμπιστεύτηκαν τις οικονομίες του και εάν δεν κάνω κάτι, τα συνταξιοδοτικά ταμεία δεν θα έχουν λεφτά για τις συντάξεις.
Οι απολύσεις που όλοι μου προτείνετε μειώνουν τα ετήσια έξοδα κατά $135.000 .000.
Έκανα ένα απλό υπολογισμό και προτείνω το εξής σχέδιο
Ελάττωση του μισθού μου - 75%
Ελάττωση μισθού όλων των αντιπρόεδρων - 50%
Ελάττωση γενικών διευθυντών - 40% ΚΤΛ
Καμία απόλυση.
Θέλω τους αριθμούς σε μια ώρα.
Σηκώθηκε και έφυγε, και όπως έφευγε είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο:
-Κρίμα που φέτος θα παίξετε Γκολφ μονό τρεις φόρες αντί για έξι, παιδιά.
Περάσαμε τη θύελλα χωρίς να διώξουμε άτομο και σε τρία χρόνια η άξια της μετοχής ήταν $147 από $7.5 το 1980 πριν αρχίσει η κρίση.
Α, ναι! Είχαμε και 27 διπλώματα ευρεσιτεχνίας από απλούς εργάτες σ ' αυτό το διάστημα. Δεν χρειάζεται να πω ότι ο κόσμος έπινε νερό στο όνομα του.
Το 1992 στο τραπέζι που του κάναμε για την συνταξιοδότησή του -και είχαμε έρθει από όλο τον κόσμο, αν και δουλεύαμε σε άλλες εταιρείες - τον ρωτήσαμε να απαντήσει στον αποχαιρετιστήριο λόγο του, γιατί διάλεξε να κάνει αυτό που έκανε.
Όπως το θυμάμαι η απάντηση ήταν:
-Ακούστε, μπορεί να είχε και συναισθηματικές ρίζες η απόφαση αυτή. Αλλά δεν χωρούν συναισθήματα σε τέτοιες αποφάσεις. Απλώς βρήκα μια λύση που απαντούσε και στη λογική και στο συναίσθημα . Ήμαστε σε 42 χώρες από τις οποίες οι 38 είναι φτωχές. Θα κατέστρεφα ολόκληρες μικρές κοινωνίες διότι όπως ξέρετε τα εργοστάσια μας είναι σε κωμοπόλεις. Εάν το έκανα όπως μου είχατε προτείνει είναι αυτονόητο ότι θα έφερνα ανθρώπους στην απελπισία.
Και κανείς μα κανείς ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ένας απελπισμένος άνθρωπος . Η πιθανότητα να ΕΚΑΙΓΑΝ το εργοστάσιο ήταν μεγάλη.
Ενώ εσείς που ήσασταν διπλά μου και όλο το μισθό να σας έπαιρνα, δε θα καίγατε τίποτα, γιατί πιστεύετε ότι είστε μέσα στο ΣΥΣΤΗΜΑ και άνθρωποι που αισθάνονται κομμάτι τού συστήματος δεν κάνουν επαναστάσεις.
Να θυμάστε ότι η πραγματική καταστροφή έρχεται όταν ο κόσμος αισθάνεται αποκλεισμένος από το σύστημα, νιώθει αδικία και δεν έχει καμία ελπίδα. Τότε είναι έτοιμος για όλα..., και εργοστάσια καίει.»
Γιατί το έγραψα;
Βλέπω όλους τους "ειδικούς" να βγαίνουν σε τηλεόραση / ράδιο και να μιλούν
για διαρθρωτικές αλλαγές (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ),
ανάγκη για αλλαγή νοοτροπίας (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ)
Όλα αυτά χωρίς ίχνος συμπόνιας και λογικής σκέψης το όποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα. Ζουν με την φαντασίωση ότι ΑΥΤΟΙ δεν χρειάζεται να αλλάξουν.
Νομίζουν ότι η ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ άλλη μια ΕΥΚΑΙΡΙΑ (σας θυμίζει κάτι αυτό;) να γεμίσουν περισσότερο τις τσέπες τους.
Λοιπόν νάνοι της νοημοσύνης έγραψα το άρθρο αυτό για να ξέρετε πως συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, που είναι πραγματικά σκεφτόμενοι.
Να ξαναγίνουμε φτωχοί
Να ξαναγίνουμε φτωχοί
Του Γιάννη Ξανθούλη
Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Όπως ήμασταν πάντα. Όπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Όπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθίσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό –όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους ... Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου.
Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.
Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Έθνους.
Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας .
Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας .
Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας ... Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών. Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.
Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων.
Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν.
Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια ...
ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; Ποιος θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις ...
Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τριτοκοσμικούς. Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει ...
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.
Του Γιάννη Ξανθούλη
Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Όπως ήμασταν πάντα. Όπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Όπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθίσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό –όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να 'ρθει η σειρά τους ... Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ' τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου.
Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.
Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Έθνους.
Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «ΜΑΛΑΚΑΣ» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας .
Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας .
Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας ... Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών. Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές -χωρίς ενστάσεις από τον Ρομπέν της ευαισθησίας, τον ΣΥΡΙΖΑ- θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.
Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ' τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ' τον... Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων.
Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν.
Θυμήσου και κόψ' τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια ...
ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ' τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ' τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; Ποιος θα καθαρίσει τη Συγγρού απ' το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις ...
Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τριτοκοσμικούς. Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει ...
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.
Τρίτη 18 Μαΐου 2010
Ο νεοέλληνας μέρος 2ο (Το χρήμα έπεφτε right trhrough)
Ο Θανάσης, καλό παιδί.
Από μικρός έδειχνε ότι θα διέπρεπε. Γεννημένος στην Κηφισιά από πατέρα πρώην βιομήχανο και νυν εισοδηματία και μητέρα γόνο αθηναϊκής αρχοντικής οικογένειας, πάντα άεργη και πάντα στέλεχος της Ν.Δ. Στη γειτονιά του, αν κάποιος μπορούσε να την πει γειτονιά, έμεναν κάμποσα μέλη της κοινωνικής ελίτ της Αθήνας. Από celebrities μοντέλες μέχρι gay μόδιστροι και βουλευτές ή παρ' ολίγον βουλευτές. Περισσότεροιοι ασφαλίτες και οι φιλιπινέζοι από τους κατοίκους. Συνάξεις σε σπίτια για χαρτί, κοσμικές συναντήσεις και τα συναφή.
Και το χρήμα έπεφτε right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Ο Θανάσης μεγάλωνε όπως όλα τα παιδιά της κατηγορίας αυτής. Αποστειρωμένος και αποκομμένος από την πραγματική ζωή. Νταντά από τα γεννοφάσκια του, διακοπές κάθε χρόνο στο εξωτερικό, σχολείο στο κολέγιο Αθηνών όπου τον πήγαινε και τον έφερνε το πούλμαν, παράρτημα του New York Colledge στην Ελλάδα, Master στο Pennsylvania university. Ζούσε στην Ελλάδα, αλλά δε ζούσε στην Ελλάδα. Νόμιζε από τα παιδικά του χρόνια ότι η Ελλάδα, ήταν κάποια πολιτεία των ΗΠΑ.
Και το χρήμα έπεφτε right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Μέχρι τη στιγμή που πήγε φαντάρος, αμέσως μόλις γύρισε από τις ΗΠΑ. Εκεί τον περίμενε μια έκπληξη. 40 ημέρες δίχως έξοδο; Πορείες με πλήρη εξάρτηση; Αγγαρεία; Οι στρατιώτες υποτίθεται ότι καλούνται στα όπλα και όχι στις κατσαρόλες, στις σφουγκαρίστρες και στις σκούπες. Τι πράγματα ήταν αυτά; Και έσπευσε να πληροφορήσει το μπαμπά. Και ο μπαμπάς ξηγήθηκε. Πριν γίνει η ορκωμοσία του, έγινε γραμματέας του διοικητή. Και μετά μετάθεση στου Φιλοπάππου απ' όπου και απολύθηκε. Μετά το στρατό έπιασε δουλειά κατ' αρχήν στη Ν.Δ. μετά άπό μεσολάβηση της μαμάς. Όλα πήγαιναν καλά για το Θανάση. Όλα εκτός από το μισθό. Γιατί καλή η Ριγίλλης, αλλά από φράγκα τζίφος. Τα παιδιά που γνώρισε εκεί αποσπασμένοι από δημόσιες υπηρεσίες παίρνανε τα διπλά από αυτόν. Κάτι έπρεπε να γίνει με αυτό το θέμα. Τα κονέ του στο κόμμα, τον διαβεβαίωναν ότι κάποια άκρη θα βρισκόταν και θα έμπαινε κι αυτός σε κάποιο υπουργείο καί ευελπιστούσε σε μια θέση ανάλογη των προσόντων του. Εξάλλου όταν θα ερχόταν η Ν.Δ. στην κυβέρνηση, τα πράγματα θα άλλαζαν. Αμερικάνικα κόλπα στη διακυβέρνηση Το στοιχείο του. Στελέχη σαν τον Θανάση θα ήταν περιζήτητα σε θέσεις κλειδιά στο δημόσιο. Επανίδρυση του κράτους που διέλυσε το ΠΑΣΟΚ. Άσε που θα κονομάγανε κιόλας. Αλλά πρώτα απ' όλα έπρεπε να φύγει η λαίλαπα του Σημίτη. Και τότε ...
το χρήμα θα έπεφτε right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Και να που έγινε. 7 χρόνια περίμενε ο Θανάσης. Την πρώτη φορά παραλίγο να την πατήσει σαν τη Μοσχολιού και να βγει να φωνάζει στα μπαλκόνια της Ρηγίλης, αλλά ο Θανάσης δεν ήταν αγνή ψυχή σαν τη συγχωρεμένη τη Βίκυ. Πάντα κρατούσε πισινή. Βασικές αρχές επιβίωσης. Τη δεύτερη φορά όμως, ο Καραμανλής ο νεότερος τα κατάφερε. Η Ν.Δ. ήταν πλέον κυβέρνηση και η πορεία του Θανάση από τη Ρηγίλλης στο γραφείο Υπουργού, ήταν θέμα ημερών. Όταν εγκαταστάθηκε στο υπουργείο σε θέση συμβούλου του υπουργού, τα φράγκα πέφτανε και από το κόμμα και από την αμοιβή του ως μετακλητού υπαλλήλου. Σε λίγο διάστημα, ήταν αναγνωρίσιμος από όλο το προσωπικό του υπουργείου. Αυτό έλειπε άλλωστε. Ο Θανάσης θεωρούσε το προσωπικό του υπουργείου, υπαλλήλους του. Σιγά μην ήταν όλοι ίσοι. Εξάλλου η επανίδρυση του κράτους όπως την είχε εξαγγείλει ο πρόεδρος, είχε ήδη αρχίσει. Αυτά τα σοσιαλιστικά κόλπα με τους πασόκους και τους συνδικάλες καλό θα ήταν να τα ξεχάσουν εκεί στο υπουργείο. Μέσα στα πλαίσια της "επανίδρυσης του κράτους" θα υπήρχε και νέα ερμηνεία της αρχής της ισότητας και μεταξύ του προσωπικού του δημοσίου. Όλοι ίσοι, αλλά κάποιοι πιο ίσοι από τους άλλους.
Και το χρήμα έπεφτε right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Σε λίγο καιρό ο Θανάσης μετείχε σε ομάδες εργασίας και επιτροπές (πάντα αμειβόμενες) σχεδόν σε όλο το δημόσιο. Το χρήμα έρεε και όλα πήγαιναν καλά, αλλά πολύ τρέξιμο. Ευτυχώς που είχε και τη θέση parking στο υπόγειο του υπουργείου, δίπλα σε αυτή του υπουργού, καθώς και την απαραίτητη άδεια για το δακτύλιο. Αλλιώς το μισό μισθό του θα τον πλήρωνε στα parking και στις κλήσεις. Πηγαινορχόταν από υπουργείο σε υπουργείο και από υπηρεσία σε υπηρεσία, δίνοντας τα φώτα του σε επιτροπές και σε ομάδες εργασίας (πάντα αμειβόμενες) όπου μετείχε. Στη "γειτονιά κάνανε μαύρα μάτια να τον δούνε. Νύχτα έφευγε, νύχτα γυρνούσε Η νέα διακυβέρνηση και η επανίδρυση του κράτους του, είχε κλέψει τη ζωή. Και η CLK είχε γράψει τα χιλιόμετρα της αρκούδας. Και ο καιρός περνούσε και το τρέξιμο δε σταματούσε.
Και το χρήμα έπεφτε right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Μέχρι που μετά από δυόμιση χρόνια, ο μπαμπάς αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να αποκατασταθεί το βλαστάρι του. Και του κανόνισε κονέ με την κόρη αποτυχόντα βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, γείτονα στην Κηφησιά. Τα παιδιά θα ταίριαζαν κατά γενική πεποίθηση όλων. Και το γεγονός ότι η υποψήφια είχε τις άκρες της με το ΠΑΣΟΚ, ήταν επιθυμητό. Σήμερα στον πάγκο, αύριο βασικός ο Γιωργάκης, που είχε ήδη κερδίσει το Βενιζέλο. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Και το κονέ έγινε και το μυστήριο ετελέσθη. Καλεσμένοι όλοι, εκπρόσωποι και της δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και κάποιοι από το συνασπισμό. Μόνο κανένας από το ΛΑΟΣ, και το ΚΚΕ δεν πήρε πρόσκληση, γιατί οι συμπέθεροι ποτέ δεν ήταν των άκρων.
Και το χρήμα έπεφτε right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Ταξίδι του μέλιτος εν μέσω ταξιδιών με αποστολές του υπουργείου στην Ευρώπη, αφού ο Θανάσης είχε ήδη αρχίσει να πηγαινοέρχεται στας Ευρώπας συνοδεύοντας τον Υπουργό. Δεξιώσεις, γεύματα εργασίας, διεθνείς εκθέσεις, συνέδρια, όλα τα είχε ο μπαξές. Και όλα πληρωμένα. Άρχισαν και οι επιτροπές εκτός συνόρων και ο Θανάσης κατέληξε να ταξιδεύει περισσότερο και από τη Μάγια Τσόκλη. Κάποιοι κακεντρεχείς στο κόμμα, άρχισαν να τσινάνε. "Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, από κάτω ήταν ο Θανάσης" έλεγαν. Αλλά ο Θανάσης δεν είχε χρόνο να δει τη γυναίκα του. Που να προλάβει να ασχοληθεί και μ' αυτούς; Άσε που η πεθερά του είχε ήδη ξεκινήσει μια εταιρεία συμβούλων και προώθησης και έπρεπε να πάρει και κανένα δημόσιο έργο του τομέα της. Έπρεπε να κοιτάξει και αυτό το θέμα.
Και το χρήμα έπεφτε right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Ο πεθερός του μετά το γάμο των παιδιών είχε διοριστεί στο ΔΣ μεγάλου κρατικού οργανισμού και με τη μεσολάβηση της μαμάς, στο κόμμα πέρασε σαν αναγκαία κίνηση και επιτυχία της κυβέρνησης ο διορισμός του σε τέτοια θέση κι ας ήταν σεσημασμένος πασόκος. Αφού, ήταν παλαιό και καταξιωμένο στέλεχος της δημόσιας διοίκησης. Βέβαια το γεγονός ότι ήταν πολιτικός φίλος του Νεονάκη, παρακάμφθηκε δίχως πολλά πολλά. Χώθηκε και η νεαρά σύζυγος του Θανάση στη βουλή μετά από 8ετή θητεία σε πολιτικό γραφείο βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και έτσι όλα πήγαιναν ρολόι. Και ο Θανάσης συνέχιζε να ταξιδεύει στο εξωτερικό και να πηγαινοέρχεται σε επιτροπές και συμβούλια, κουστουμαρισμένος στην πένα, με το notebook, το PDA, τα bluetooth και όλα τα αξεσουάρ.
Και το χρήμα έπεφτε right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Μέχρι που έσκασε το θέμα με ένα χοντρό που πήδαγε μια συμβασιούχο και μετά πήδηξε από τη βεράντα και τον οποίο ο πρόεδρος τον είχε διορίσει γενικό γραμματέα σε υπουργείο. Τα μέσα ξεσάλωσαν και ο Θανάσης άρχισε να συνειδητοποιεί ότι η Ν.Δ. δεν είχε μέλλον ως κυβέρνηση. 2 - 4 χρόνια το πολύ όπως έλεγε και η πεθερά του και μετά θα ερχόταν ο ΓΑΠ. Κι ας έλεγαν άλλα οι δημοσκοπήσεις περι καταλληλότερου. Και η πεθερά του τα ήξερε τα πράγματα καλά στο ΠΑΣΟΚ. Και μετά από έκτακτο οικογενειακό συμβούλιο αποφάνθηκαν ότι .....
το χρήμα μπορεί και να σταματούσε να πέφτει right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Έπρεπε να γίνουν συνδυασμένες κινήσεις από όλα τα μέλη της οικογένειας. Έπρεπε να προετοιμαστεί το έδαφος και τα κονέ. Μετά τις τελευταίες εκλογές η Ν.Δ. είχε 151 βουλευτές και το κλίμα είχε αρχίσει να επιδεινώνεται Έτσι κανονίστηκαν όλα σε χρόνο μηδέν. Σε ένα μήνα ο Θανάσης και η γυναίκα του κατέλαβαν θέσεις μονίμων υπαλλήλων της βουλής. Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης βέβαια, γιατί η Ν.Δ. δεν προχώρησε το θέμα με την αναγνώριση των κολεγίων, αλλά αυτό ήταν λεπτομέρεια. Αφού αμέσως τοποθετήθηκαν σε επίσης μόνιμες θέσεις υπαλλήλων της αντιπροσωπίας της Ελλάδας στο ευρωκοινοβούλιο. 16 μισθοί από τη βουλή, έξοδα κίνησης, εκτός έδρας, επιπλέον αμοιβή από το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, ενοίκιο στις Βρυξέλες πληρωμένο. Το μόνο κακό ήταν ότι δεν υπάρχει θάλασσα εκεί και ως εκ τούτου ούτε και ιστιοπλοϊκά. Και ο Θανάσης είχε μάθει αλλιώς. Αλλά τι να κάνει; Το κατάπιε αυτό, όσο κι αν τον πονούσε. Πίσω στην πατρίδα, όσοι τους ήξεραν έπαθαν πλάκα. Ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός δε θα μπορούσε να κάνει τέτοιες κινήσεις σε τόσο μικρό χρόνο. Οι φίλοι στη Ν.Δ. και στο ΠΑΣΟΚ, απορούσαν.
Πάντως ...
Το χρήμα έπεφτε right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Μέχρι το τέλος του καλοκαιριού του 2009 κι εγώ απορούσα, μέχρι που άρχισε να ξεκαθαρίζει το τοπίο μπροστά μου:
Η Ν.Δ. διαλύεται, το ΠΑΣΟΚ διαχειρίζεται τη διαφαινόμενη χρεωκοπία της χώρας και μετά διαλύεται. Οπότε ο Θανάσης και η σύζυγός του πήδηξαν από το καράβι ακριβώς τότε που έπρεπε. Μάγκας ο Θανάσης τελικά.
Προχθές μιλήσαμε και στο τηλέφωνο:
........
........
........
- Τι άλλα νέα ρε φίλε; Πές κανένα νέο από την πατρίδα.
- Τι νέα ρε Θανάση; Σκατά. Πάει για φούντο η χώρα, κι εμείς μαζί της. Εσείς πως τα περνάτε στις Βρυξέλες;
- Σκατά κι εδώ. Κωλόκαιρος και τρέξιμο της αρκούδας ρε συ. Θα σου τα πώ αναλυτικά το καλοκαίρι στις διακοπές. Τώρα κλείνω γιατί είμαι στο τρέξιμο.
- Ποιές διακοπές ρε Θανάση; Μέχρι το καλοκαίρι θα έχουμε πεινάσει ρε.
- "κλικ"
- Θανάση;
Το έκλεισε γιατί ....
Το χρήμα έπεφτε right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Αφιερωμένο στους φίλους μου, Δημήτρης.
Από μικρός έδειχνε ότι θα διέπρεπε. Γεννημένος στην Κηφισιά από πατέρα πρώην βιομήχανο και νυν εισοδηματία και μητέρα γόνο αθηναϊκής αρχοντικής οικογένειας, πάντα άεργη και πάντα στέλεχος της Ν.Δ. Στη γειτονιά του, αν κάποιος μπορούσε να την πει γειτονιά, έμεναν κάμποσα μέλη της κοινωνικής ελίτ της Αθήνας. Από celebrities μοντέλες μέχρι gay μόδιστροι και βουλευτές ή παρ' ολίγον βουλευτές. Περισσότεροιοι ασφαλίτες και οι φιλιπινέζοι από τους κατοίκους. Συνάξεις σε σπίτια για χαρτί, κοσμικές συναντήσεις και τα συναφή.
Και το χρήμα έπεφτε right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Ο Θανάσης μεγάλωνε όπως όλα τα παιδιά της κατηγορίας αυτής. Αποστειρωμένος και αποκομμένος από την πραγματική ζωή. Νταντά από τα γεννοφάσκια του, διακοπές κάθε χρόνο στο εξωτερικό, σχολείο στο κολέγιο Αθηνών όπου τον πήγαινε και τον έφερνε το πούλμαν, παράρτημα του New York Colledge στην Ελλάδα, Master στο Pennsylvania university. Ζούσε στην Ελλάδα, αλλά δε ζούσε στην Ελλάδα. Νόμιζε από τα παιδικά του χρόνια ότι η Ελλάδα, ήταν κάποια πολιτεία των ΗΠΑ.
Και το χρήμα έπεφτε right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Μέχρι τη στιγμή που πήγε φαντάρος, αμέσως μόλις γύρισε από τις ΗΠΑ. Εκεί τον περίμενε μια έκπληξη. 40 ημέρες δίχως έξοδο; Πορείες με πλήρη εξάρτηση; Αγγαρεία; Οι στρατιώτες υποτίθεται ότι καλούνται στα όπλα και όχι στις κατσαρόλες, στις σφουγκαρίστρες και στις σκούπες. Τι πράγματα ήταν αυτά; Και έσπευσε να πληροφορήσει το μπαμπά. Και ο μπαμπάς ξηγήθηκε. Πριν γίνει η ορκωμοσία του, έγινε γραμματέας του διοικητή. Και μετά μετάθεση στου Φιλοπάππου απ' όπου και απολύθηκε. Μετά το στρατό έπιασε δουλειά κατ' αρχήν στη Ν.Δ. μετά άπό μεσολάβηση της μαμάς. Όλα πήγαιναν καλά για το Θανάση. Όλα εκτός από το μισθό. Γιατί καλή η Ριγίλλης, αλλά από φράγκα τζίφος. Τα παιδιά που γνώρισε εκεί αποσπασμένοι από δημόσιες υπηρεσίες παίρνανε τα διπλά από αυτόν. Κάτι έπρεπε να γίνει με αυτό το θέμα. Τα κονέ του στο κόμμα, τον διαβεβαίωναν ότι κάποια άκρη θα βρισκόταν και θα έμπαινε κι αυτός σε κάποιο υπουργείο καί ευελπιστούσε σε μια θέση ανάλογη των προσόντων του. Εξάλλου όταν θα ερχόταν η Ν.Δ. στην κυβέρνηση, τα πράγματα θα άλλαζαν. Αμερικάνικα κόλπα στη διακυβέρνηση Το στοιχείο του. Στελέχη σαν τον Θανάση θα ήταν περιζήτητα σε θέσεις κλειδιά στο δημόσιο. Επανίδρυση του κράτους που διέλυσε το ΠΑΣΟΚ. Άσε που θα κονομάγανε κιόλας. Αλλά πρώτα απ' όλα έπρεπε να φύγει η λαίλαπα του Σημίτη. Και τότε ...
το χρήμα θα έπεφτε right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Και να που έγινε. 7 χρόνια περίμενε ο Θανάσης. Την πρώτη φορά παραλίγο να την πατήσει σαν τη Μοσχολιού και να βγει να φωνάζει στα μπαλκόνια της Ρηγίλης, αλλά ο Θανάσης δεν ήταν αγνή ψυχή σαν τη συγχωρεμένη τη Βίκυ. Πάντα κρατούσε πισινή. Βασικές αρχές επιβίωσης. Τη δεύτερη φορά όμως, ο Καραμανλής ο νεότερος τα κατάφερε. Η Ν.Δ. ήταν πλέον κυβέρνηση και η πορεία του Θανάση από τη Ρηγίλλης στο γραφείο Υπουργού, ήταν θέμα ημερών. Όταν εγκαταστάθηκε στο υπουργείο σε θέση συμβούλου του υπουργού, τα φράγκα πέφτανε και από το κόμμα και από την αμοιβή του ως μετακλητού υπαλλήλου. Σε λίγο διάστημα, ήταν αναγνωρίσιμος από όλο το προσωπικό του υπουργείου. Αυτό έλειπε άλλωστε. Ο Θανάσης θεωρούσε το προσωπικό του υπουργείου, υπαλλήλους του. Σιγά μην ήταν όλοι ίσοι. Εξάλλου η επανίδρυση του κράτους όπως την είχε εξαγγείλει ο πρόεδρος, είχε ήδη αρχίσει. Αυτά τα σοσιαλιστικά κόλπα με τους πασόκους και τους συνδικάλες καλό θα ήταν να τα ξεχάσουν εκεί στο υπουργείο. Μέσα στα πλαίσια της "επανίδρυσης του κράτους" θα υπήρχε και νέα ερμηνεία της αρχής της ισότητας και μεταξύ του προσωπικού του δημοσίου. Όλοι ίσοι, αλλά κάποιοι πιο ίσοι από τους άλλους.
Και το χρήμα έπεφτε right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Σε λίγο καιρό ο Θανάσης μετείχε σε ομάδες εργασίας και επιτροπές (πάντα αμειβόμενες) σχεδόν σε όλο το δημόσιο. Το χρήμα έρεε και όλα πήγαιναν καλά, αλλά πολύ τρέξιμο. Ευτυχώς που είχε και τη θέση parking στο υπόγειο του υπουργείου, δίπλα σε αυτή του υπουργού, καθώς και την απαραίτητη άδεια για το δακτύλιο. Αλλιώς το μισό μισθό του θα τον πλήρωνε στα parking και στις κλήσεις. Πηγαινορχόταν από υπουργείο σε υπουργείο και από υπηρεσία σε υπηρεσία, δίνοντας τα φώτα του σε επιτροπές και σε ομάδες εργασίας (πάντα αμειβόμενες) όπου μετείχε. Στη "γειτονιά κάνανε μαύρα μάτια να τον δούνε. Νύχτα έφευγε, νύχτα γυρνούσε Η νέα διακυβέρνηση και η επανίδρυση του κράτους του, είχε κλέψει τη ζωή. Και η CLK είχε γράψει τα χιλιόμετρα της αρκούδας. Και ο καιρός περνούσε και το τρέξιμο δε σταματούσε.
Και το χρήμα έπεφτε right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Μέχρι που μετά από δυόμιση χρόνια, ο μπαμπάς αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να αποκατασταθεί το βλαστάρι του. Και του κανόνισε κονέ με την κόρη αποτυχόντα βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, γείτονα στην Κηφησιά. Τα παιδιά θα ταίριαζαν κατά γενική πεποίθηση όλων. Και το γεγονός ότι η υποψήφια είχε τις άκρες της με το ΠΑΣΟΚ, ήταν επιθυμητό. Σήμερα στον πάγκο, αύριο βασικός ο Γιωργάκης, που είχε ήδη κερδίσει το Βενιζέλο. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Και το κονέ έγινε και το μυστήριο ετελέσθη. Καλεσμένοι όλοι, εκπρόσωποι και της δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και κάποιοι από το συνασπισμό. Μόνο κανένας από το ΛΑΟΣ, και το ΚΚΕ δεν πήρε πρόσκληση, γιατί οι συμπέθεροι ποτέ δεν ήταν των άκρων.
Και το χρήμα έπεφτε right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Ταξίδι του μέλιτος εν μέσω ταξιδιών με αποστολές του υπουργείου στην Ευρώπη, αφού ο Θανάσης είχε ήδη αρχίσει να πηγαινοέρχεται στας Ευρώπας συνοδεύοντας τον Υπουργό. Δεξιώσεις, γεύματα εργασίας, διεθνείς εκθέσεις, συνέδρια, όλα τα είχε ο μπαξές. Και όλα πληρωμένα. Άρχισαν και οι επιτροπές εκτός συνόρων και ο Θανάσης κατέληξε να ταξιδεύει περισσότερο και από τη Μάγια Τσόκλη. Κάποιοι κακεντρεχείς στο κόμμα, άρχισαν να τσινάνε. "Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, από κάτω ήταν ο Θανάσης" έλεγαν. Αλλά ο Θανάσης δεν είχε χρόνο να δει τη γυναίκα του. Που να προλάβει να ασχοληθεί και μ' αυτούς; Άσε που η πεθερά του είχε ήδη ξεκινήσει μια εταιρεία συμβούλων και προώθησης και έπρεπε να πάρει και κανένα δημόσιο έργο του τομέα της. Έπρεπε να κοιτάξει και αυτό το θέμα.
Και το χρήμα έπεφτε right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Ο πεθερός του μετά το γάμο των παιδιών είχε διοριστεί στο ΔΣ μεγάλου κρατικού οργανισμού και με τη μεσολάβηση της μαμάς, στο κόμμα πέρασε σαν αναγκαία κίνηση και επιτυχία της κυβέρνησης ο διορισμός του σε τέτοια θέση κι ας ήταν σεσημασμένος πασόκος. Αφού, ήταν παλαιό και καταξιωμένο στέλεχος της δημόσιας διοίκησης. Βέβαια το γεγονός ότι ήταν πολιτικός φίλος του Νεονάκη, παρακάμφθηκε δίχως πολλά πολλά. Χώθηκε και η νεαρά σύζυγος του Θανάση στη βουλή μετά από 8ετή θητεία σε πολιτικό γραφείο βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και έτσι όλα πήγαιναν ρολόι. Και ο Θανάσης συνέχιζε να ταξιδεύει στο εξωτερικό και να πηγαινοέρχεται σε επιτροπές και συμβούλια, κουστουμαρισμένος στην πένα, με το notebook, το PDA, τα bluetooth και όλα τα αξεσουάρ.
Και το χρήμα έπεφτε right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Μέχρι που έσκασε το θέμα με ένα χοντρό που πήδαγε μια συμβασιούχο και μετά πήδηξε από τη βεράντα και τον οποίο ο πρόεδρος τον είχε διορίσει γενικό γραμματέα σε υπουργείο. Τα μέσα ξεσάλωσαν και ο Θανάσης άρχισε να συνειδητοποιεί ότι η Ν.Δ. δεν είχε μέλλον ως κυβέρνηση. 2 - 4 χρόνια το πολύ όπως έλεγε και η πεθερά του και μετά θα ερχόταν ο ΓΑΠ. Κι ας έλεγαν άλλα οι δημοσκοπήσεις περι καταλληλότερου. Και η πεθερά του τα ήξερε τα πράγματα καλά στο ΠΑΣΟΚ. Και μετά από έκτακτο οικογενειακό συμβούλιο αποφάνθηκαν ότι .....
το χρήμα μπορεί και να σταματούσε να πέφτει right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Έπρεπε να γίνουν συνδυασμένες κινήσεις από όλα τα μέλη της οικογένειας. Έπρεπε να προετοιμαστεί το έδαφος και τα κονέ. Μετά τις τελευταίες εκλογές η Ν.Δ. είχε 151 βουλευτές και το κλίμα είχε αρχίσει να επιδεινώνεται Έτσι κανονίστηκαν όλα σε χρόνο μηδέν. Σε ένα μήνα ο Θανάσης και η γυναίκα του κατέλαβαν θέσεις μονίμων υπαλλήλων της βουλής. Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης βέβαια, γιατί η Ν.Δ. δεν προχώρησε το θέμα με την αναγνώριση των κολεγίων, αλλά αυτό ήταν λεπτομέρεια. Αφού αμέσως τοποθετήθηκαν σε επίσης μόνιμες θέσεις υπαλλήλων της αντιπροσωπίας της Ελλάδας στο ευρωκοινοβούλιο. 16 μισθοί από τη βουλή, έξοδα κίνησης, εκτός έδρας, επιπλέον αμοιβή από το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, ενοίκιο στις Βρυξέλες πληρωμένο. Το μόνο κακό ήταν ότι δεν υπάρχει θάλασσα εκεί και ως εκ τούτου ούτε και ιστιοπλοϊκά. Και ο Θανάσης είχε μάθει αλλιώς. Αλλά τι να κάνει; Το κατάπιε αυτό, όσο κι αν τον πονούσε. Πίσω στην πατρίδα, όσοι τους ήξεραν έπαθαν πλάκα. Ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός δε θα μπορούσε να κάνει τέτοιες κινήσεις σε τόσο μικρό χρόνο. Οι φίλοι στη Ν.Δ. και στο ΠΑΣΟΚ, απορούσαν.
Πάντως ...
Το χρήμα έπεφτε right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Μέχρι το τέλος του καλοκαιριού του 2009 κι εγώ απορούσα, μέχρι που άρχισε να ξεκαθαρίζει το τοπίο μπροστά μου:
Η Ν.Δ. διαλύεται, το ΠΑΣΟΚ διαχειρίζεται τη διαφαινόμενη χρεωκοπία της χώρας και μετά διαλύεται. Οπότε ο Θανάσης και η σύζυγός του πήδηξαν από το καράβι ακριβώς τότε που έπρεπε. Μάγκας ο Θανάσης τελικά.
Προχθές μιλήσαμε και στο τηλέφωνο:
........
........
........
- Τι άλλα νέα ρε φίλε; Πές κανένα νέο από την πατρίδα.
- Τι νέα ρε Θανάση; Σκατά. Πάει για φούντο η χώρα, κι εμείς μαζί της. Εσείς πως τα περνάτε στις Βρυξέλες;
- Σκατά κι εδώ. Κωλόκαιρος και τρέξιμο της αρκούδας ρε συ. Θα σου τα πώ αναλυτικά το καλοκαίρι στις διακοπές. Τώρα κλείνω γιατί είμαι στο τρέξιμο.
- Ποιές διακοπές ρε Θανάση; Μέχρι το καλοκαίρι θα έχουμε πεινάσει ρε.
- "κλικ"
- Θανάση;
Το έκλεισε γιατί ....
Το χρήμα έπεφτε right through (παραφράζοντας τον Ζαμπέτα).
Αφιερωμένο στους φίλους μου, Δημήτρης.
Απολαύστε τους.
Οι βο(υ)λευτές όλων των κομμάτων που πήραν το λόγο, ξέχασαν να αναφερθούν στις διαδικασίες με τις οποίες προσλαμβάνονται οι υπάλληλοι της βουλής, η οποία είναι εκτός ΑΣΕΠ. Επίσης ξέχασαν να πούν ότι οι 1300 περίπου υπάλληλοι της βουλής, έχουν διοριστεί από τους ίδιους, αφού προέρχονται από τα πολιτικά τους γραφεία και από το συγκενικό και φιλικό τους περιβάλλον.
Αλλά δεν πειράζει. Πλησιάζει η ώρα που θα πέσουν οι μάσκες. Και όταν πέσουν θα πέσουν άσχημα. Γιατί εκτός των άλλων, οι βο(υ)λευτές δε βλέπουν και την επόμενη ημέρα. Εάν ήθελαν πραγματικά να προστατεύσουν το σκυλολόι που έχουν διορίσει στη βουλή, θα ήταν καλύτερα να τους έκαναν την περικοπή του 15ου και 16ου μισθού. Ενώ τώρα τους στοχοποιούν στην υπόλοιπη κοινωνία, η οποία προς το παρόν κοιμάται, αλλά αυτό δε θα συνεχιστεί για πολύ. Γιατί όσο και αν έχει γίνει πρόβατο ο Έλληνας, κάποια στιγμή θα κινηθεί. Και όταν κινηθεί θα κινηθεί σαν οδοστρωτήρας. Και όποιος από αυτά τα λαμόγια βρεθεί μπροστά του, θα τον Λ Ι Ω Σ Ε Ι.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
