Και τώρα τι;

Και τώρα τι;
Μετά την κάλπη ήρθε και το διαφαινόμενο από πριν αδιέξοδο. Το δίλημμα δεν είναι απλό για κανέναν. Ούτε για εμάς τους πολίτες που ψηφίσαμε σοφά και στείλαμε το μήνυμα που έπρεπε, αλλά ούτε και για τους πολιτικούς που καλούνται να ερμηνεύσουν το μήνυμα και να ανταποκριθούν σε αυτό. Ο κάθε ένας από αυτούς φαίνεται πάντως μέχρι στιγμής κατώτερος των περιστάσεων και ερμηνεύει το αποτέλεσμα των εκλογών όπως τον συμφέρει.

Και εξηγούμαι :

Α. Σαμαράς (Χρυσάφι πιάνω, σκατά γίνεται.)
Ο πρόεδρος της Ν.Δ. αφού αγωνίστηκε σκληρά, κατάφερε τελικά να μετατρέψει μια κυβερνητική παράταξη από ένα κόμμα εξουσίας και κόμμα νυκοκοιραίων όπως λέει και ο ίδιος, σε τέσσερα κόμματα και την ίδια τη Ν.Δ. σε Πολιτική Άνοιξη. Γιατί το 18% δε φτάνει όχι μόνο για κυβερνητική δυναμική ή για να εκπροσωπήσει τους νοικοκυραίους, αλλά ούτε για χαρτοπόλεμο σε αποκριάτικο πάρτυ. Αυτή τη "μεγάλη" του επιτυχία τώρα τη χρεώνει στην πολυδιάσπαση της κεντροδεξιάς παράταξης. Πολυδιάσπαση όμως που προκάλεσε ο ίδιος με τις επιλογές του και με τις κωλοτούμπες του. Και τώρα προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα προτείνοντας συνεργασίες που είναι ανέφικτες ενώ το βλέμμα του είναι στο τσουνάμι που έρχεται προς τη Ν.Δ. σε περίπτωση που έχουμε πάλι εκλογές τον Ιούνιο. Προτείνω στον κύριο Σαμαρά να σκεφτεί το εξής: Αν η Ν.Δ. με τους υποψήφιους βουλευτές της να τρέχουν να μαζεύουν ψηφαλάκια πήρε 18%, αν ξαναγίνουν εκλογές οι οποίες θα είναι με λίστα και δεν τρέχουν οι υποψήφιοι στο κόσμο, πόσο νομίζει ότι θα πάρει;

Α. Τσίπρας. (ΠΑΣΟΚΟΙ ..... θα σας πάρω και τα σώβρακα).

Ο Α. Τσίπρας εισέπραξε ένα ποσοστό το οποίο ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δε μπορούσε να εισπράξει. Γνωρίζει ότι το ποσοστό αυτό δεν είναι δικό του αλλά προέρχεται κατά κύριο λόγο από το ΠΑΣΟΚ και λιγότερο από τη Ν.Δ. Γνωρίζει επίσης ότι οι επόμενες εκλογές, αν γίνουν, θα του αποδώσουν κι άλλο κομμάτι από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Και με δεδομένη την αγάπη που τρέφει ο ΣΥΡΙΖΑ για τη "σοσιαλιστική" παράταξη, (θυμηθείτε τι έχει γίνει στο κοινοβούλιο κατά καιρούς μεταξύ τους), φαίνεται ότι επιθυμεί διακαώς τη νέα εκλογική αναμέτρηση. Εκτός από αυτό, ο Α. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ με τη στάση που τηρεί, δείχνει και στους εταίρους μας ότι η επόμενη κυβέρνηση στην Ελλάδα, όπως κι αν προκύψει δεν θα τους περιμένει πεσμένη στα τέσσερα όπως οι προηγούμενες. Και αυτοί μέχρι στιγμής φαίνεται να το καταλαβαίνουν. Όμως η κεκτημένη ταχύτητα που έχει λόγω του εκλογικού αποτελέσματος, μπορεί να αποβεί μοιραία και να περάσει με κόκκινο φανάρι. Και τότε την κλήση από την τροχαία (Ε.Ε. & ΔΝΤ) θα την πληρώσουμε εμείς και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ε। Βενιζέλος (Αν δεν είστε όλοι οι Έλληνες μ.....κες, έχετε τουλάχιστον αμνησία)

Κλήθηκε να κατευθύνει το ΠΑΣΟΚ σε μια εκλογηκή αναμέτρηση από την οποία ευελπιστούσε να πάρει ένα ποσοστό το οποίο θα του έδινε το δικάιωμα να υποστηρίξει, πάντα σε συνεργασία με τη Ν.Δ., εκτός από την πολιτική του μνημονίου και τη δική του παρουσία στο τιμόνι του καραβιού που βουλιάζει. Όμως τα πράγματα του ήρθαν κάπως ανάποδα γιατί αφού πρώτα επί τρία σχεδόν χρόνια ανέχτηκε τον ΓΑΠ, τον στήριξε, έπαιξε μπάλα με τους δανειστές, το ΔΝΤ, τον Παπαδήμο και όλο το σκυλολόι που μας έφτασε εδώ που μας έφτασε, προσπαθησε προεκλογικά να εμφανίσει το ΠΑΣΟΚ σαν υπεύθυνη δύναμη που μπορεί να βγάλει τη χώρα από το γκρεμό που το ίδιο το ΠΑΣΟΚ κυρίως την έριξε, αφού οι κυβερνήσεις των τελευταίων 20 ετών προέρχονταν κατά 80% από το κόμμα αυτό. Τώρα λοιπόν ομοιάζοντας με ευτραφές δαρμένο σκυλί με την ουρά στα σκέλια, προσπαθεί να βρεί έναν τρόπο να συμμετάσχε σε ένα κυβερνητικό σχήμα, γνωρίζοντας ότι εμείς οι Έλληνες πολίτες και μόνο στο άκουσμα ΠΑΣΟΚ, βγάζουμε πλέον μπιμπίκι. Και ως εκ τούτου η ενδεχόμενη νέα προσφυγή στην κάλπη, θα είναι καταστροφή για το κόμμα του (ή ότι απέμεινε από αυτό), αφού ο ΣΥΡΙΖΑ θα του πάρει κι άλλο κομμάτι της κεντροαριστερής πίτας.

Π. Καμμένος. (Δε με παίζετε μια, δεν σας παίζω δέκα)
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες είναι ένα κίνημα διαμαρτυρίας. Μάζεψαν ένα ποσοστό από τους απογοητευμένους ψηφοφόρους της Ν.Δ. και μπαίνουν με την αξία τους στη βουλή. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι το ποσοστό αυτό είναι του Π. Καμμένου ή των υποψηφίων του. Αν δε διαχειριστεί το αποτέλεσμα σωστά και αν υπήρχε μια σοβαρή ηγεσία στη Ν.Δ., το ποσοστό που πήρε θα εξανεμιστεί σε μικρό διάστημα. Ο φιλοευρωπαϊκός φιλελεύθερος χαρακτήρας του κινήματος των ανεξάρτητων Ελλήνων φαίνεται να υποτάσεται σε μια light εθνικιστική ρητορική του Π.Καμμένου που όπως φαίνεται δεν έχει καμία ρεαλιστική βάση. Γιατί όλοι συμφωνούμε ότι το μνημόνιο είναι καταστροφή για τη χώρα. Προσωπικά συμφωνώ και με τη θέση του ότι πρέπει να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη αυτοί που δίχως να μας ρωτήσουν έφεραν το ΔΝΤ και τα αρπακτικά του στη χώρα. Αλλά αν υποθέσουμε ότι αυτά γίνονται, και οι υπαίτιοι πάνε εφ'όρου ζωής φυλακή, το πρόβλημα της χώρας θα λυθεί; Ο Π. Καμμένος δεν έχει φέρει καμία ρεαλιστική πρόταση για την έξοδό μας από το μνημόνιο. Το μόνο που έχει πεί, εκτός από τις ποινικές ευθύνες, είναι ότι δεν θα πληρώσουμε το χρέος. Αυτή η ρητορική λοιπόν η οποία στερείται εναλλακτικών λύσεων, κατά πάσα πιθανότητα θα απομακρύνει τους συντηριτικούς (σκεπτόμενους) ψηφοφόρους που τον εμπιστεύθηκαν σε σύντομο διάστημα.

Φ. Κουβέλης (Το παλτό)
Το εκλογικό αποτέλεσμα έδωσε στη ΔΗΜΑΡ ένα ρόλο ρυθμιστή. Όμως φαίνεται ότι ο Φ. Κουβέλης ενώ πέρασε στον ψηφοφόρο σαν η ήρεμη και συγκροτημένη προσωπικότητα που θα μπορούσε να ανταποκριθεί σε αυτό το ρόλο, είναι μάλλον λίγος αφού αντί να παίξει το ρόλο της τροχοπαίδης στο όχημα του ΣΥΡΙΖΑ που έχει πάρει φόρα, παρουσιάζεται περισσότερο σαν δεκανίκι του. Μοιάζει με τις πολλά υποσχόμενες μεταγραφές των ομάδων που αφού δεν εκπληρώνουν τις προσδοκίες των φιλάθλων, σύντομα χαρακτηρίζονται από αυτούς ώς παλτά.

Χρυσή Αυγή (Εγέρθητι)
Θα έπρεπε να έχουν διερμηνείς στις συνεντεύξεις τύπου που δίνει το κόμμα. Εκτός από τους Έλληνες δημοσιοΚΑΦΡΟΥΣ (που πολλοί από αυτούς είναι αποδεδειγμένα αγράμματοι), υπάρχουν και ξένοι ανταποκριτές που όταν βλέπουν τα ξυρισμένα νταβρατισμένα παλικάρια να ουρλιάζουν στρατιωτικά παραγγέλματα, παθαίνουν ταράκουλο, ανάλλογο με αυτό που έπαθαν οι άμοιροι οι ψηφοφόροι τους που όταν είδαν τι έχουν ψηφίσει πέσανε από τα σύννεφα.

Και με την Ελλάδα τι θα γίνει;
Αυτό θα το δείξει η ιστορία. Οι εξελίξεις είναι μπροστά μας και ότι κι αν γίνει θα το λουστούμε, αφού εμείς οδηγήσαμε τα πράγματα στο σημείο που βρίσκονται τώρα και θα πρέπει να δείξουμε υπευθυνότητα αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μας. Πάντως ο δρόμος από εδώ κι εμπρός θα συνεχίσει να είναι δύσκολος, αλλά οι "εταίροι" μας μέχρι στιγμής φαίνεται πως αρχίζουν να καταλαβαίνουν πως αν συνεχίσουν να μας σπρώχνουν κι άλλο προς τον τοίχο, κάποια στιγμή ο τοίχος θα σπάσει. Και τότε μάλλον τα συντρίμια θα πέσουν και στο δικό τους κεφάλι.