Ἅγιος Προκόπιος ὁ μεγαλομάρτυς ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ (8 Ἰουλίου †)

 

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοὺ

Ἡ ἐποχὴ τῶν διωγμῶν τῶν πρωτοχριστιανικῶν χρόνων εἶναι ἡ πλέον ἡρωικὴ περίοδος τῆς Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία ἀνέδειξε μέγα νέφος καλλίνικων Μαρτύρων. Ἀπέρριψαν τὴν εἰδωλολατρία, ὄρθωσαν τὸ ἀνάστημά τους στοὺς ἰσχυροὺς διῶκτες τους καὶ ὁμολόγησαν τὴν πίστη τους στὸ Χριστό, χύνοντας τὸ ἅγιο αἷμα τους καὶ δίνοντας τὴ ζωή τους γιὰ Ἐκεῖνον. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ὑπήρξε ο μεγαλομάρτυς Προκόπιος.

Καταγόταν ἀπὸ τὴν... Παλαιστίνη καὶ ἔζησε στὰ χρόνια του σκληροῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανου (285-305). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Χριστοφόρος καὶ ἦταν ἔνθερμος Χριστιανός, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴ μητέρα του Θεοδοσία, ἡ ὁποία ἦταν φανατικὴ εἰδωλολάτρισσα. Τὸ ἀρχικό του ὄνομα ἤταν Νεανιας. Ἔχασε δυστυχῶς ἐνωρὶς τὸν πατέρα του καὶ ἔτσι τὴν ἀνατροφὴ του ἀνάλαβε ἡ μητέρα του, μεγαλώνοντας τὸν ὡς εἰδωλολάτρη.

Φαίνεται ὅτι εἶχε πρόσβαση στὸ παλάτι καὶ ἔτσι παρέδωσε τὸν Νεανία ὡς αὐλικὸ στὸν Διοκλητιανό, προσφέροντας καὶ ἕνα σεβαστὸ ποσό. Ἐκεῖνος ἐκτίμησε τὶς ἱκανότητές του καὶ τὸν ἀναγόρευσε Δουκά τῆς Ἀλεξάνδρειας, δίνοντάς του μάλιστα ρητὴ ἐντολὴ νὰ πάει καὶ νὰ ἐξολοθρεύσει τοὺς ἐκεῖ πολυάριθμους Χριστιανούς. Σημειώνουμε πὼς ὁ θρησκόληπτος αὐτὸς αὐτοκράτορας εἶχε πεισθεῖ ἀπὸ τὰ εἰδωλολατρικὰ ἱερατεῖα τῆς Μ. Ἀσίας ὅτι οἱ «θεοὶ» ἀπαιτοῦσαν ἀπὸ αὐτὸν νὰ ἐξολοθρεύσει τοὺς Χριστιανοὺς καὶ νὰ σβήσει τὴν χριστιανικὴ πίστη, προκειμένου νὰ γίνουν καὶ πάλι εὐμενεῖς γιὰ τὸ κράτος καὶ τὸν ἴδιο. Γι’ αὐτὸ εἶχε κηρύξει τὸν πιὸ σκληρὸ καὶ ἀπάνθρωπο διωγμὸ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος ἀνάδειξε ἑκατομμύρια Μάρτυρες.

Ἀφοῦ ἀνάλαβε τὴν ἐξουσία στὴν Ἀλεξάνδρεια, πῆρε ἐντολὴ νὰ πάει στὴν πόλη Απαμεια (σημερινὴ Χαμᾶν) τῆς Συρίας, μαζὶ μὲ δύο ἀξιωματικούς του. Ἐπειδὴ ὅμως ἔκανε πολλή ζέστη ταξίδευαν τὴ νύχτα. Περὶ τὰ 30 χιλιόμετρα ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη συνέβη κάτι τὸ ἀπροσδόκητο: ἔγινε μεγάλος σεισμὸς καὶ ὁ οὐρανὸς φωτίστηκε ἀπὸ ἐκτυφλωτικὲς ἀστραπές. Ταυτόχρονα ἀκούστηκε ἀπόκοσμη φωνή, ἡ ὁποία τὸν προειδοποιοῦσε πὼς ἂν ἐκτελοῦσε τὶς διαταγὲς τοῦ αὐτοκράτορα καὶ θανάτωνε Χριστιανούς, θὰ θανατώνονταν καὶ ὁ ἴδιος!

Ὁ Νεανίας, σάστισε ἀπὸ τὸ παράξενο φαινόμενο καὶ ρώτησε ποιὸς τοῦ μιλάει καὶ νὰ τοῦ φανερωθεῖ μπροστά του. Τότε ἕνας κρυστάλλινος Σταυρὸς ἐμφανίστηκε μπροστά του καὶ μία φωνὴ ἀκούστηκε: «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ἐσταυρωμένος Ἰησοῦς, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ»! Ὁ ἀγαθῶν προθέσεων Δοῦκας κατάλαβε ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ θεόσταλτο θαῦμα καὶ γι’ αὐτὸ ἔτρεξε στὴν Ἀπάμεια καὶ φρόντισε νὰ βρεῖ Χριστιανούς, νὰ κατηχηθεῖ. Ἀφοῦ μεταστράφηκε, ἔλαβε τὸ Ἅγιο Βάπτισμα καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα Προκόπιος. Ὅταν ἔφτασε στην Σκυθόπολη τῆς Κοίλης Συρίας κατασκευασε ἕναν χρυσὸ Σταυρό, σύμφωνα μὲ ἐκεῖνον ποὺ τοῦ φανερώθηκε, τὸν ὁποῖο ἔκανε πλέον ἔμβλημά του, μαζὶ μὲ δύο εἰκόνες τῶν Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριηλ. Μετὰ ἀπὸ μέρες κλήθηκε νὰ ἀντιμετωπίσει τους Σαρακηνούς, τοὺς ὁποίους κατατρόπωσε ἔχοντας μαζί του τὸν χρυσὸ Σταυρό, ὡς νικητήριο λάβαρό του.

Ὅταν ἐπέστρεψε νικητὴς στὴν Ἀλεξάνδρεια, τὸν ὑποδέχτηκε μὲ χαρὰ ἡ μητέρα του, ἡ ὁποία εἶχε πληροφορηθεῖ γιὰ τὴν περιφανῆ νίκη του. Τὸν προέτρεψε νὰ θυσιάσει στοὺς «θεούς», εὐχαριστώντας τους γιὰ τὴν εὐμένειά τους πρὸς αὐτόν. Τότε ὁ Προκόπιος εἶπε στὴ μητέρα του ὅτι τὴ νίκη τοῦ τὴν χάρισε ὁ Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ ὄχι τὰ ψεύτικα εἴδωλα. Ἡ φανατικὴ εἰδωλολάτρισσα μητέρα του πικράθηκε ἀπὸ τὰ λόγια του γιοῦ της, σκοτίστηκε τὸ μυαλό της καὶ φανέρωσε μὲ ἐπιστολή της στὸν Διοκλητιανὸ τὴν μεταστροφὴ τοῦ γιοῦ της, στὴν μισητὴ γιὰ ἐκείνους χριστιανικὴ πίστη. Ὁ θρησκομανὴς αὐτοκράτορας ἔγινε ἔξαλλος ἀπὸ τὸ θυμό του καὶ ἔδωσε ἐντολὴ στὸν ἡγεμόνα τῆς Καισάρειας Ουλκιο να ἐξετάσει τὸν Προκόπιο.

Ὁδηγήθηκε δέσμιος μπροστά του καὶ ὁμολόγησε μὲ ἡρωισμὸ τὴν πίστη του στὸ Χριστό. Ὅταν τοῦ ζητήθηκε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ἀρνήθηκε καὶ στηλίτευσε τὴν πίστη στοὺς ψεύτικους εἰδωλολατρικοὺς «θεούς». Ὁ ἡγεμόνας ἔφριξε ἀπὸ τὴ στάση τοῦ Προκοπίου καὶ διέταξε νὰ τὸν δείρουν χωρὶς οἶκτο καὶ νὰ τὸν κλείσουν, μισοπεθαμένος ὅπως ἦταν, στὴν πιὸ σκοτεινὴ φυλακή. Ἐκεῖ τοῦ παρουσιάστηκε τὴ νύχτα ὁ Χριστὸς καὶ τοῦ ἔδειξε τὸ στέφανο τοῦ μαρτυρίου του, τὸν ὁποῖο θὰ κέρδιζε ἂν ἔμεινε σταθερὸς στὴν ὁμολογία τῆς πίστης του. Ἂν μποροῦσε νὰ ἀντέξει τὰ βασανιστήρια καὶ ἀντάλλασε τὴν πρόσκαιρη ζωὴ μὲ τὴν αἰώνια. Ὁ Προκόπιος χάρηκε ἀφάνταστα καὶ ἔλαβε θάρρος.

Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα τὸν ὁδήγησαν σὲ παρακείμενο εἰδωλολατρικὸ ναό, ὅπου τὸν παρακίνησαν νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα. Ὁ Προκόπιος ἀρνήθηκε νὰ θυσιάσει καὶ προσευχήθηκε. Τότε ἔγινε τὸ ἀπροσδόκητο: τὰ εἰδώλια ἄρχισαν νὰ λιώνουν σὰν κερί! Οἱ παριστάμενοι στρατιῶτες καὶ οἱ ἀξιωματικοὶ τους Νικόστρατος και Αντινοος, βλέποντας τὸ θαῦμα μεταστράφηκαν στὸ Χριστό, βαπτίστηκαν ἀπὸ τὸν Ἐπισκοπο Λεόντιο καὶ ἀργότερα μαρτύρησαν δὶ’ ἀποκεφαλισμοῦ. Ἡ μητέρα του, ἡ ὁποία ἦταν παροῦσα, πίστεψε καὶ αὐτὴ καὶ μαζί της δώδεκα Συγκλητικές, οἱ ὁποῖες συνθλίφτηκαν, βασανίστηκαν φρικτὰ καὶ ἀποκεφαλίστηκαν.

Τὸν Προκόπιο ἀνάλαβε ὁ θηριώδης καὶ ἄσπλαχνος Φλαβιανος, γιὰ νὰ κάμψει τὸ φρόνημά του. Ἀλλὰ καὶ σὲ αὐτὸν ὁ Μάρτυρας ἔμεινε ἀμετάπειστος καὶ σταθερὸς στὴν πίστη του. Ὁ Φλαβιανὸς τότε διέταξε τὸν ὑπηρέτη Αρχελαο να μπήξει στὴν κοιλιὰ τοῦ Προκόπιου τὸ σπαθί του. Ὅταν ἐκεῖνος ξάμωσε, ἔπεσε στὸ πάτωμα νεκρός! Κατόπιν τὸν ἔδεσαν καὶ τὸν κτυποῦσαν μὲ βούνευρα. Τὸν ἔκαιγαν μὲ ἀναμμένα κάρβουνα. Τὸν ὑποχρέωσαν νὰ κρατήσει στὰ χέρια του ἀναμμένα κάρβουνα, μέχρι νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα. Ἐκεῖνος προτίμησε νὰ καοῦν τὰ χέρια του! Μετὰ τὸν κρέμασαν ἀνάποδα καὶ ἑτοίμασαν πυρακτωμένο φοῦρνο νὰ τὸν ρίξουν μέσα, ἀλλὰ ὁ Προκόπιος τὸν σταύρωσε καὶ ὁ φοῦρνος ἔσβησε πάραυτα καὶ πάγωσε!

Ἀφοῦ εἶδαν ὅτι δὲν ἔφερναν ἀποτέλεσμα, ἀποφάσισαν νὰ τὸν ἀποκεφαλίσουν. Ἐκεῖνος ἔσκυψε τὴν τίμια κεφαλή του στὸ δήμιο, ὁ ὁποῖος τὴν ἀπέκοψε, χαρίζοντάς του τὸν πολύτιμο καὶ ἀμάραντο στέφανο τῆς οὐράνιας δόξας, ποὺ τοῦ εἶχε δείξει ὁ Χριστὸς στὴ φυλακή!

Ἡ μνήμη τοῦ ἑορτάζεται στις 8 Ἰουλίου.

Η πολιορκία του Πύργου της Καστάνιτζας ( Μικρή Καστάνια ΛΑΚΩΝΙΑΣ) 9-19 Ιουλίου 1780

 

Η Οθωμανική Εισβολή στη Μάνη (1770), ήταν μία από τις πολλές επιχειρήσεις των Οθωμανών προκειμένου να υποτάξουν την Μάνη. Η Μάνη, ήταν μία από τις λίγες περιοχές της Ελλάδας που δεν κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς, λόγω του ανώμαλου εδάφους και των ανυπότακτων κατοίκων της. Οι Μανιάτες, προκαλούσαν συχνά προβλήματα στους Οθωμανούς, αφού συμμαχούσαν με τους Ενετούς, όταν υπήρχε πόλεμος μεταξύ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και Βενετίας, ενώ ασχολούνταν και με την πειρατεία.

-Μετά την αποτυχημένη επανάσταση των Ορλωφικών (1770), στην οποία συμμετείχαν οι Μανιάτες, οι Τουρκαλβανοί λεηλάτησαν ολόκληρη την Πελοπόννησο, με αποτέλεσμα οι Μανιάτες να εγκλωβιστούν στο εσωτερικό της Μάνης, πράγμα καταστροφικό για τους ίδιους. Έτσι αναγκάστηκαν να πληρώνουν, ως φόρο υποτελείας, στους Οθωμανούς 15 γρόσια. Επίσης, οι οθωμανοί, διόρισαν και έναν μανιάτη μπέη, για να τους κυβερνήσει. Επιπλέον, έστειλαν τάγματα Τουρκαλβανών προκειμένου να κάνουν επιδρομές στην Μάνη. Παρόλα αυτά, οι Μανιάτες, συνέχιζαν να προκαλούν προβλήματα στους Οθωμανούς.

-Ο πασάς της Πελοποννήσου, Χατζή Οσμάν, θεώρησε ότι ήταν καλή ευκαιρία να καταλάβει την Μάνη, προκειμένου να εντυπωσιάζει τον Σουλτάνο. Έτσι, συγκέντρωσε μεγάλες ένοπλες ομάδες Τουρκαλβανών για να τον συνοδεύσουν στην εκστρατεία του. Όταν οι Μανιάτες έμαθαν τα σχέδια των Οθωμανών, δημιούργησαν έναν μεγάλο στρατό, κάτω από τις εντολές του Έξαρχου Γρηγοράκη και του ανιψιού του, Τζανέτου Γρηγοράκη, μέλη της μεγάλης οικογένειας Γρηγοράκη με καταγωγή από τον Αγερανό και το Σκουτάρι και στρατοπέδευσαν στα βουνά πάνω από το χωριό Παρασυρός, περιμένοντας τους Οθωμανούς

-

Εισβολή

Όταν ο οθωμανικός στρατός έφτασε στο Γύθειο, ο μπέης Χασάν Γαζή έστειλε τον Αλή Μπέη με 10.000 άνδρες στην Καστανιά Λακωνίας, προκειμένου να αντιμετωπίσει τους κλέφτες Κωνσταντή Κολοκοτρώνη και Παναγιώταρο Βενετζιανάκη . Η πόλη προστατευόταν από 400 άνδρες, γυναίκες και παιδιά και οι Οθωμανοί την πολιορκούσαν επί 12 ημέρες, μέχρι που σκότωσαν τους υπερασπιστές, με αποτέλεσμα να γλιτώσουν μόνο 100 Έλληνες.

Οι Οθωμανοί στην συνέχεια, κατευθύνθηκαν προς το Σκουτάρι, το οποίο ήταν εγκαταλελειμμένο εκτός από τον Πύργο των Γρηγοράκηδων, τον οποίο υπερασπίζονταν 15 άνδρες υπό τον Γιάννη Κατσανό. Οι Οθωμανοί πολιορκούσαν τον πύργο επί 3 ημέρες χωρίς αποτέλεσμα. Την τρίτη, όμως νύχτα, ο Γαζής ανατίναξε με πυρίτιδα τον πύργο, σκοτώνοντας όλους τους υπερασπιστές.

-

Έπειτα, ο στρατός βάδισε προς μία πεδιάδα ανάμεσα στα χωριά Παρασυρός και Σκουτάρι, που τότε ονομαζόταν Άγια πηγάδια, λόγω της ύπαρξης μονής στην οποία άνηκαν τα πηγάδια. Οι Μανιάτες έφτασαν στην περιοχή και έστειλαν 3 αδέρφια στον Γαζή, οι οποίοι ζήτησαν από τον Γαζή να αποχωρήσει ή να αντιμετωπίσει τον στρατό των Μανιατών. Ο Γαζής, βλέποντας ότι ο στρατός του ήταν μεγαλύτερος από αυτό των Μανιατών, απάντησε αποκεφαλίζοντας τους απεσταλμένους και τοποθέτησαν τα κεφάλια τους σε ασημένια πιάτα.

-

Οι Μανιάτες εξοργίστηκαν και πριν οι Οθωμανοί ετοιμαστούν, τους επιτέθηκαν. Η μάχη έληξε με βαριά ήττα των Οθωμανών και μεγάλες απώλειες. Ο Γαζής, με τους εναπομείναντες στρατιώτες, υποχώρησαν. Οι Μανιάτες, μη έχοντας που να θάψουν τόσα πολλά πτώματα, έριξαν τους πιο πολλούς στα γύρω πηγάδια, με αποτέλεσμα η περιοχή να ονομαστεί Βρωμοπήγαδα.

-

Συνέπειες

Ο Γαζής, έστειλε απεσταλμένο στον Έξαρχο, λέγοντας ότι ήθελε να διαπραγματευτεί. Οι άνδρες συναντήθηκαν στην Τρίπολη, αλλά την επόμενη μέρα ο Έξαρχος βρέθηκε αποκεφαλισμένος και ανασκολοπισμένος. Όταν η μητέρα του Έξαρχου έμαθε την είδηση, εξοργίστηκε και την Κυριακή του Πάσχα, κάλεσε όλους του άνδρες του Σκουταρίου να εκδικηθούν για τον χαμό του γιου της. Σύντομα, οι άνδρες, υπό τις διαταγές του Τζανέτου Γρηγοράκη, ντύθηκαν ιερείς και πήγαν στο Κάστρο του Πασσαβά, που ήταν υπό οθωμανική διοίκηση. Εκεί, ζήτησαν από τον διοικητή να μπουν μέσα για να ευλογήσουν το κάστρο έχοντας κρυμμένα όπλα. Μόλις μπήκαν άρχισε η σφαγή με αποτέλεσμα κανείς Οθωμανός να μην βγει ζωντανός . Έτσι, ο Πασσαβάς καταλήφθηκε και δεν ξανακατοικήθηκε ποτέ. Στην συνέχεια, οι Οθωμανοί, προσπάθησαν να καταστρέψουν τον Τζανέτο δύο φορές: το 1803 και το 1807 . Οι Οθωμανοί, προσπάθησαν να καταλάβουν και πάλι τη Μάνη το 1815, με την κατάληψη του Σκουταρίου, το οποίο απελευθερώθηκε όταν οι Μανιάτες κύρυξαν την Επανάσταση.

19 ΙΟΥΛΙΟΥ 1780

Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΚΑΙ Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΑΣΤΑΝΙΑΣ

=============================================

Η πολιορκία της Καστανίτσας , υπήρξε μάχη πριν από την έκρηξη της Επανάστασης του 1821 με σκοπό την εξόντωση του Κωνσταντή Κολοκοτρώνη και του Παναγιώταρου από τους Τούρκους.

Ηγετικά πρόσωπα

-Χασάν Τσεζάερλης, Μαυρογένης, Αλήμπεης

-Κωνσταντής Κολοκοτρώνης, Παναγιώταρος Βενετζιανάκης

Δυνάμεις

-20.000 πεζικό, κανόνια, βομβοβόλα (τουρκοι)

-2.000 κλέφτες (Μανιάτες)

•

Ιστορικό

31/5/1806.—Κορυφώνεται ο διωγμός των Κλεφτών από τους τούρκους στην Πελοπόννησο μετά το φιρμάνι τού σουλτάνου που συνοδευόταν και από αφοριστικό τού Πατριάρχου. Ιδιαίτερα διώχθηκε η οικογένεια τού Κωσταντή Κολοκοτρώνη· μάλιστα ο αδελφός του, Γιάννης, σκοτώθηκε στις αρχές Φεβρουαρίου, όταν ζητώντας καταφύγιο από έναν καλόγερο, καταδώθηκε στους τούρκους...

Διηγείται ο Θ. Κολοκοτρώνης στον Τερτσέτη:

--------------------------------------------------------

“Εκάθησα κρυμμένος ένα μήνα εις το σπίτι τού Δουράκη. Ήλθε ένας Νικήτας από τού Τουρκολέκα και με ηύρε με μία εικοσιπενταριά και τού είπα : «Να ευρούμε καΐκι και ν’απεράσομε εις την Ζάκυνθο».

Αυτός ενόμιζε ότι δεν είναι πλέον φόβος διά να υπάγει εις το μεσόγειον τού Μορέως και εγύρισε οπίσω. Οι τούρκοι τους εσκότωσαν όλους, μόνον ένας επιάσθη ζωντανός ο οποίος επήγεν εις την Τριπολιτζάν”.

Ο διωγμός αυτός είχε ως αποτέλεσμα ο Θ. Κολοκοτρώνης να καταφύγει στην Ζάκυνθο.

Στο χωριό Καστάνια βρίσκεται ο πύργος τού Καπετάν Κωνσταντή Δουράκη (κτίσμα τού 18ου αι.), στον οποίο φιλοξενήθηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης κατά την περίοδο τού διωγμού των Κλεφτών. Από εδώ επίσης διέφυγε τον Μάρτιο τού 1806 προς την Ελαφόνησο και από εκεί στην Ζάκυνθο, συνοδευόμενος από το Β. Βενετσανάκη και την μητέρα τού Τζανετάκη Γρηγοράκη.

Ιστορικό της πολιορκίας

Μετά το μακελειό της Αρβανιτιάς ο Γαζή-Χασάν Τσεζάερλης έστρωσε σχέδιο να καταστρέψει τον Κωνσταντή Κολοκοτρώνη. Πήγε στην Κωνσταντινούπολη, και μαζί με τον Μαυρογένη επέστρεψαν τον Ιούνιο του 1780 με 14.000 στρατό και καράβια. Βγήκαν στο Γύθειο και διάταξαν τον Αλήμπεη να τραβήξει από την ξηρά για τον πύργο της Καστάνιτσας, (Καστάνια μπαρδουνοχώρια Λακωνίας) όπου ήταν ο Κολοκοτρώνης και τα παλικάρια του. Ο Παναγιώταρος ζήτησε την βοήθεια των Μανιατών, αλλά παρενέβη ο Μαυρογέννης και έτσι οι Μανιάτες δεν κινήθηκαν.

- Οι Τούρκοι πολιόρκησαν τον Πύργο και πυρπολήσαν τα κοντινά χωριά Άγιος Νικόλαος και Σελεγούδι. Έστησαν κανόνια και βομβοβόλα και ο πεζικός στρατός των Τούρκων σταμάτησε μια ώρα έξω από τους Πύργους της Καστάνιτσας.Το τουρκικό στράτευμα έγινε αντιληπτό από τον Παναγιώταρο στην θέση Άβορνα, τοποθεσία κοντα στο Σελεγούδι το οποίο απέχει 5χλμ απο την Καστάνιτσα.

-Ο Αλήμπεης ζήτησε από τον Κολοκοτρώνη και τον Παναγιώταρο να του δώσουν ένα παιδί τους για όμηρο και έτσι να λύσει την πολιορκία. Ο Κολοκοτρώνης και ο Παναγιώταρος αρνήθηκαν, και οι Τούρκοι άρχισαν την πολιορκία.

Επί δέκα μέρες τα κανόνια και τα βομβοβόλα, μαζί με 20 χιλιάδες ντουφέκια έριχναν ασταμάτητα. Ωστόσο οι πύργοι βαστούσαν γερά. Οι τύχοι άνοιξαν από τις ακατάπαυστες βολές, αλλά οι υπερασπιστές τους αμύνονταν γεναία και οι Τούρκοι δεν τολμούσαν να κάνουν έφοδο. Από τους Έλληνες όμως δεν έφτανε καμιά βοήθεια...

- Ο Κολοκοτρώνης και ο Παναγιώταρος πήραν τη μεγάλη απόφαση να κάνουν έξοδο τη νύχτα της 19ης Ιουλίου 1780.

Η έξοδος πραγματοποιήθηκε μόλις βασίλεψε το φεγγάρι. Με τα γυναικόπεδα στη μέση και το γιαταγάνι στο χέρι όρμησαν μέσα στους Τούρκους και σκόρπισαν τον όλεθρο. Ο γέρος πατέρας του Παναγιώταρου έμεινε μέσα στον πύργο να κρατάει τον πόλεμο. Ο Παναγιώταρος που έμεινε πιο πίσω για να ασφαλίζει το πέρασμα των πρώτων έπεσε στα χέρια των Μπαρδουνιωτών και βρήκε φρικτό θάνατο. Τον έσφαξαν και τον έκοψαν κομματάκια. Ο πατέρας του και αυτός έπεσε και θανατώθηκε φρικτά. Του έκοψαν το χέρι και τα δύο του πόδια και τον κρέμασαν στο Γύθειο.

-Ο Κων. Κολοκοτρώνης πληγώθηκε θανάσιμα κατά την ηρωϊκή έξοδο και ετοιμοθάνατος κρύφτηκε στον λόγγο. Αναγκάστηκε από τον πυρετό και τη δίψα να βγει και έπεσε στα χέρια εφτά Μπαρδουνιωτών που τον σκότωσαν φρικτά. Πέταξαν το κεφάλι του σε μια τρύπα και το σώμα του στον γκρεμό ανάμεσα στα χωριά Άρνα και Κοτσατίνα (Σπαρτιά Λακωνίας). (βλ. βιογραφικό)

Μεταξύ εκείνων πού σώθηκαν ήταν και η γυναίκα τού Κωνσταντή Κολοκοτρώνη, η Ζαμπέτα, που ντυμένη αντρικά και παλεύοντας με ακατάβλητο θάρρος, κατάφερε να σωθεί και να σώσει από τα έξι παιδιά της, μια κόρη της και το μικρότερο γιο της.

Ο μικρός γιος που σώθηκε από τη σφαγή στη Καστάνια ήταν ο 10χρονος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο μεγάλος «γέρος του Μοριά»....

Μετά την μάχη

Ο Χασάν με τον Μαυρογέννη επέστρεψαν στην Κωνσταντινούπολη με νέους θριάμβους. Η πολιορκία της Καστανίτσας έγινε δημοτικό τραγούδι....

-Αυτήν την ηρωική, βουτηγμένη στο αίμα σελίδα της Καστάνιας , τιμούν στην επέτειο μνήμης στις 20 Ιουλίου κάθε χρόνο με τα «Παναγιωτάρεια» με σεμνή τελετή και επιμνημόσυνη δέηση .

-Στα απομνημονεύματά του γράφει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, γιος του Κωνσταντή:

«Ησύχασεν η Πελοπόννησος. Εκατέβη ο ίδιος ο Καπετάμπεης και χάλασε τον πατέρα μου και τον Παναγιώταρον Βενετσανάκην. Ήλθεν η αρμάδα εις το Μαραθονήσι τα στρατεύματα στερεάς και θαλάσσης. Η Καστάνιτσα αποικία, όπου ήτον ο Κολοκοτρώνης κι ο Παναγιώταρος, έξι ώρας μακράν από το Μαραθονήσι.

Έρχοντας η αρμάδα, ο Παναγιώταρος, ως Μανιάτης, επροσκάλεσε βοήθεια από τους Μανιάτας, και οι Μανιάτες υποσχέθηκαν ότι πάνε βοήθεια και ο δραγουμάνος ο Μαυρογένης ως Έλλην και τεχνίτης έκαμε τον Μιχάλη Τρουπάκη Μπέη και για να τον κάμη Μπέη αλικώτησε την βοήθεια και επήρε το κάστρο. Επήγε το ασκέρι 14.000, και τους επολιόρκησε.

Μία ώρα στράτα αλάργα έστησε το ορδί. Έστειλεν ο Σερασκέρης Αλήμπεης ένα γράμμα για να προσκυνήσουν και να του δώσουν ενέχυρα ένα παιδί ο ένας και ένα ο άλλος, και να τραβήξη χέρι από δαύτους, αυτοί απεκρίθηκαν: ‘’Δεν προσκυνούμε, θέλομε πόλεμο και οποίος μείνη νικημένος ας προσκύνηση’’. Αυτός ήλπιζε από την Μάνην βοήθεια. Τους πολιόρκησαν τα τούρκικα στρατεύματα, έβγαλαν κανόνια και βόμβαις, τους πολεμούσαν ήμερα καί νύκτα ούτε οι βόμβαις τους έκαναν φόβον ούτε τα κανόνια, όμως επολέμησαν δώδεκα ημέραις και δώδεκα νύκτες με ανδρεία και γενναιότητα.

Όταν είδαν ότι βοήθεια δεν έρχεται, απεφάσισαν να φύγουν από τους πύργους. Οι πύργοι ήτον δύο, και ο ένας ήταν του πατέρα τού Παναγιώταρου και ο άλλος τού πατέρα μου και τού Παναγιώταρου• ο πατέρας τού Παναγιώταρου ήτον 80 ετών, ως και η μητέρα του, και μην ημπορώντας να φύγουν εις το γιουρούσι, με τα άλλα γυναικόπαιδα, είπε τού Παναγιώταρου και πατέρα μου• «βάλτε φωτιά στους άλλους πύργους, εγώ μένω εδώ’ έμεινε μ’ ένα δούλο και με την γυναίκα του και μία δούλα με σκοπόν να πολεμήση ελπίζοντας να έλθη βοήθεια από τα παιδιά του έπειτα. Ο πόλεμος του ήτον με τον δούλον, η τέχνη του μεγάλη•είχε φυτίλι να γυρίση μαζί με τους Τούρκους.

Αυτοί που επολεμούσαν μέσα έπεσαν εις το ορδί τού Σερασκέρη, με τα σπαθιά εις το χέρι, μόνον τρεις εσκοτώθησαν άνδρες, και μέρος γυναίκες, και έμειναν πολλά παιδιά σκλάβοι• και έτσι έμειναν δύο αδέλφια μου σκλάβοι, το ένα τριών χρόνων και το άλλο ενός, άλλα δύο εσκλαβώθηκαν, και έπειτα ελευθερώθηκαν. Όταν έκαμαν το γιουρούσι, έπιασαν τα βουνά οι τούρκοι δια νυκτός εβασίλευε το φεγγάρι εις την μέσην νύκτα, και βασιλεύοντας το φεγγάρι εβγήκαν νύκτα μικρή και δεν έλαβαν καιρόν να φύγουν κατά την Μάνη• επήγαν εις τους λόγκους κ’ επήρε ημέρα. Τον Παναγιώταρον ζωντανόν τον έπιασαν και έπειτα τον εσκότωσαν οι Μπαρδουνιώταις.

Ο πατέρας μου εσκοτώθηκε με δύο του αδέλφια, Αποστόλη και Γεώργη, ο ένας εις τον λόγκον, ο άλλος μοναχός του, διατί ελαβώθηκε’ εγλύτωσεν ένας μπάρμπας μου, Αναγνώστης, ο από τους κλεισμένους τέσσαρους αδελφούς Κολοκοτρώνη. Εγώ, η μάννα μου, η αδελφή μου εγλύτωσαν με τα παλληκάρια του πατέρα μου. Εις το γιουρούσι ελαβώθηκε με σπαθί ο Κωσταντής Κολοκοτρώνης, και με προδοσία ενός τούρκου φίλου εσκοτώθηκε, δεν εφάνη το κεφάλι του, οι φονείς του τον εσκότωσαν και τον έκρυψαν δια το βίο του.

Όσα είχεν απάνω του, σε τρία χρόνια τον ξέθαψαν τον Κολοκοτρώνη Κωσταντή, από το μικρό δάκτυλο τον γνώρισαν οπού είχε γυρισμένο από μία σπαθιά τουρκική•τον είχαν κρύψει εις μία τρούπα τής “Αρνης καί Κοτζατίνας’’ τον έθαψαν έπειτα εις την Μηλιά.

Ήτον μελαψώτερος, μονοκόκκαλος, δυνατός, ογλήγορος, με ένα καθάριο άτι δεν τον έπιανες, 33 χρόνων, μέτριος, μαυρομμάτης, λιγνός• οι Αρβανίται τον είχαν τόσο τρομάξει που έκαμναν όρκον: να μην γλυτώσω από του Κολοκοτρώνη το σπαθί. 700 μπουλουκτζίδαις εσκότωσε πριν.

Ο Παναγιώταρος ήτον γίγαντας, νέος, μαύρα μαλλιά, «σόϊ άνθρωπος» άσπρος, 37-38 χρόνων. Εις την Ανδρούσαν εσκοτώθη ο γέρο Γιάννης Κολοκοτρώνης, έπειτα τον εκδίκησε ο υιός του. Ο γέρο Γιάννης Κολοκοτρώνης, του έκοψαν χέρι και πόδια και τον εκρέμασαν.

Ο γέρων πατέρας του Παναγιώταρου επολέμαε από τον πύργον και εμαρτύρησε το φυτίλι ο δούλος που επροσκύνησε, και τον γέροντα τον έπιασαν ζωντανό. Ο Καπετάμπεης ερώταε: διατί δεν προσκυνάει: ‘’Τώρα προσκυνώ, προσκυνημένο κεφάλι δεν κόβεται’’. Του έκοψαν χέρι και πόδια, τον κατράμισαν».

----

«Ο Παναγιώταρος και ο Κωνσταντής Κολοκοτρώνης σκοτώθηκαν ηρωικά στον Ταΰγετο (θέση Ανίνα) μετά την έξοδο της Καστάνιας! Αυτοί που επολεμούσαν μέσα ’πέσαμ εις το ορδί του Σερασκέρη με τα σπαθιά εις το χέρι, μόνον τρεις εσκοτώθηκαν άνδρες και μέρος γυναίκες και έμειναν πολλά παιδιά σκλάβοι. Και έτσι έμειναν δύο αδέλφια μου σκλάβοι, το ένα τριών χρονών και το άλλο ενός, άλλα δύο σκλαβώθηκαν και έπειτα ελευθερώθηκαν». Η οικογένεια του Παναγιώταρου ξεκληρίζεται και τα δύο του αγόρια αιχμαλωτίζονται και οδηγούνται στην Κωνσταντινούπολη όπου και εξισλαμίζονται...

-O ένδοξος θάνατος τών Κολοκοτρώνηδων και τών Βενετσανάκηδων και τών άλλων κλεφτών τής Μάνης, έγινε δημοτικό τραγούδι:

.

Τ’ έχουν τής Μάνης τα βουνά όπου είναι βουρκωμένα;

Καν o βοριάς τα βάρεσε, καν η νοτιά τα πήρε.

Μηδέ νοτιά τα βάρεσε, μηδ’ δ βοριάς τα πήρε,

Παλεύει o καπετάν πασιάς με τον Κολοκοτρώνη.

Στεριά παλεύει o Αλήμπεης μ’ άρματα τού πελάγου,

Στην Άρεια που έρριψε τ’ ορδί διαβάζει το φερμάνι.

Ποιος είνε o Παναγιώταρος, ποιόν λεν Κολοκοτρώνη;

Να ‘ρθούν να προσκυνήσουνε, ραγιάδες να γενούνε.

Τ’ ακούει ο Παναγιώταρος, παράξενο τού φάνη,

Δεν προσκυνούμ’ Αλήμπεη, ο νους σου μην το βάνη

Τ’ άρματα δεν τα δίδομε, ραγιάδες να γενούμε,

Παρά θα γένη πόλεμος με τόπια, με ντουφέκια.

Κι’ Αλήμπεης, σαν τα’άκουσε πολύ τού κακοφάνη,

Δώδεκα μέρες πολεμά με τόπια, με ντουφέκια.

Την Κυριακή το δειλινό μεγάλα τόπια βγάλαν,

Καρσί στον Πύργο τόβαλαν, τον πύργο να χαλάσουν.

Βλέπουν τον πύργο κ’ έτρεμε και ήθελε να πέση,

Κ’ οι κλέφτες επλακωσανε και τα νησιά γιομίσαν.

Κ’ οι Μπαρδουνιώταις παν κοντά που ξέρουν τα γιατάκια,

Στη Μάρο δεν επήγανε. στην Πάρο και στη Λάρσα.

Που ήτον ο Παναγιώταρος κι ο Γιαννο-Ρουμελιώτης

Πουλάκι επήγε κ’ έκατσε στην έρημη Καστάνια.

Δεν εκελάιδει κ’ έλεγε ανθρωπινή λαλίτσα.

Πολύ κακό που πάθανε οι Κολοκοτρωναίοι,

Που τους εσκλάβωσ’ η τουρκιά, τ’ Αλήμπεη τ’ ασκέρι.

Την ταπεινή Αναγνώσταινα την πήραν οι Λαλιώταις,

Τη δόλια την Γεωργάκαινα την παν στην Καλαμάτα.

Κ’ η Κωσταντού ήταν πονηρή κ’ έντύθηκε τ’ αντρίκια,

Πήρε το αλαφρό σπαθί και το βαρύ τουφέκι

Και με τους άνδρες έσμιξε και πάει τη μέσα Μάνη.

Κ’ Αλήμπεης πού τ’ άκουσε πολύ του κακοφάνη

Δεν είχα τούρκους εδικούς, δεν είχα παλληκάρια.

να την επιάσουν ζωντανή

…………………………………

Πολύ σκοτίδιασε ο ουρανός, πάλι να βρέξει θέλει,

σκοτίδιασε η Μαυρομηλιά και της Μηλιάς ο κάμπος.

Εσύρανε τα ρέματα, εσύραν τα λαγκάδια,

Κ’ εκόπηκε το πέρασμα, κ’ εκόπη το γιοφύρι.

που κει περνάει η κλεφτουριά, οι Κολοκοτρωναίοι,

με τα μπαϊράκια τα χρυσά, τις ασημομπιστόλες.

Κινάν και πάν στην εκκλησιά για να λειτουργηθούνε,

φορούν τα πόσια τα χρυσά, τις ασημοπαλάσκες.

Σίντας ξελειτουργήσανε και βγηκαν’ στην κουβέντα,

πετάχτηκε ο Κωσταντής και λέει τού Δημητράκη

«Τούτ’ η χαρά που ‘χομ’ εμείς σε λύπη θα μας φέρη,

πολλή τουρκιά μας έζωσε, ο Θεός να μας γλυτώση».

Τ’ ακούει ο Παναγιώταρος κ’ εσβήστη από τα γέλια,

«Τί λες κουμπάρε Κωσταντή τί λες τί κουβεντιάζεις;

Τίγαρις είναι του Μυστρά να το πατούν οι τούρκοι;

Ποτέ δεν επατήθηκε τής Καστανιάς ο πύργος,

ουδέ ο τούρκος τον πάτησε, μαϊδέ και ο Αλλαμάνος».

Τρεις περδικούλες κάθουνται στον πύργο τής Καστάνης,

η μία κλαίει τον Κωσταντή, η άλλη το Δημητράκη

κ’ η τρίτη η καλύτερη κλαίει τον Παναγιώτη.

Κωνσταντής Κολοκοτρώνης

Ο Κωνσταντής Κολοκοτρώνης (1745 - 1780) ήταν ο πατέρας της ηγετικής φυσιογνωμίας της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, αλλά και μια από τις σπουδαιότερες ιστορικές φυσιογνωμίες των αρματολών στον προεπαναστατικό αγώνα.

Γεννήθηκε πιθανόν το 1745 και ήταν ένα από τα πέντε παιδιά του Ιωάννη Κολοκοτρώνη. Είχε ανάστημα μέτριο και ήταν μελαμψός και γρήγορος.

Νέος ακόμα ο Κωνσταντής διορίστηκε από τον Χαλήλ μπεη αρματολός της Κορίνθου, όπου έμεινε τέσσερα χρόνια. Συνδέθηκε στενά με τις πιο ισχυρές οικογένειες του Μοριά, τους Πετιμεζαίους και απέκτησε σημαντική δύναμη. Έφθασε στο σημείο να επηρεάζει αποφασιστικά τους διορισμούς των πασάδων της Πελοποννήσου. Στα τέσσερα χρόνια που βαστούσε το αρματωλίκι της Κορίνθου γεννήθηκε μέσα του το μεγάλο σχέδιο να αποτινάξει τους Τούρκους από την Πελοπόννησο. Έγινε βλάμης με τον περίφημο κλέφτη του Ταϋγέτου τον Παναγιώταρο. Το 1762 άφησε το αρματωλίκι, ανέβηκε στον Ταΰγετο και μαζί με τον Παναγιώταρο έκτισε πύργο στην Καστάνιτσα της Μάνης, και κοντά σ΄ αυτόν δύο χαμόσπιτα. Από εκεί ξεκινούσαν καταστροφικές επιδρομές στους Τούρκους.

Το 1770 τάχθηκε υπέρ του κινήματος των Ορλωφικών και έδειξε ανδρεία στις μάχες που ακολούθησαν μάλιστα δυο από τους αδερφούς του σκοτώθηκαν καθώς και ο πατέρας του που βρήκε σκληρότατο θάνατο από τους Τούρκους. Πολέμησε τους Τούρκους σε όλη την Πελοπόννησο και τους έκανε μεγάλη ζημιά. Κάποτε παραφύλαξε στην γέφυρα του Μπίρμπαγα στην Κατσάνα και σκότωσε τον Μπεκιάρη, τον πιο γενναίο και πιο αιμοβόρο από τους αρχηγούς των Αρβανιτών, με 36 παλληκάρια του. Μιά άλλη φορά πάλι, κοντά στην Ανδρούσα, ξέκανε άλλον γενναίο οπλαρχηγό Αρβανίτη, τον Βέιζο με 24 παλληκάρια του. Με τις πράξεις του αυτές ενθάρυνε τους Έλληνες να βγουν στα βουνά και να γίνουν πέντε χιλιάδες κλέφτες. Μετά το μακελειό της Αρβανιτιάς, όπου ο Κολοκοτρώνης με τρεις χιλιάδες παλλικάρια του αντιμετώπισε δώδεκα χιλιάδες Αρβανίτες και τους ξετίναξε, το όνομα του Κολοκοτρώνη ακούστηκε σε όλο τον Ελληνισμό. Τόσο όμως ήταν το μίσος των Τούρκων, που ο Χασάν Τσεζάερλης, παρότι ο Κωνσταντής τον συνέτρεξε αποφασιστικά στην εκστρατεία του κατά των Αρβανιτών, δε του συγχώρεσε ότι δεν τον "προσκύνησε", ώστε, μαζί με τον μεγάλο δραγουμάνο του στόλου, τον Μαυρογένη μάζεψαν καράβια και δεκατέσσερις χιλιάδες στρατό και ήρθαν στο Γύθειο για να τον πιάσουν. Ο Κωνσταντής και ο βλάμης του ο Παναγιώταρος πολέμησαν γενναία στην πολιορκία της Καστανίτσας, και ο Παναγιώταρος πιάστηκε ζωντανός και κρεουργήθηκε. Ο Κωνσταντής πληγώθηκε θανάσιμα από μια σπαθιά. Έτσι πληγωμένο θανάσιμα και με πυρετό ετοιμοθάνατο τον βρήκαν εφτά Μπαρδουνιώτες Τούρκοι και τον πετσόκοψαν. Πέταξαν το κεφάλι του σε μια τρύπα και το κορμί του στον γκρεμό αναμεσα στα χωριά Άρνα και Κοτσατινα Λακωνίας.Το σώμα του διατηρήθηκε λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών, εντοπίστηκε και ενταφιάστηκε στη Μηλιά της Μάνης, στο συνοικισμό Κυβέλεια, όπου σώζεται ο τάφος του.

Παναγιώταρος Βενετζιανάκης

Ο Παναγιώταρος Βενετζιανάκης ήταν Μανιάτης ναυτικός του 18ου αιώνα. Ανέβηκε στον Ταΰγετο και μαζί με τον Κωνσταντή Κολοκοτρώνη έκτισαν πύργο στην Καστάνιτσα της Μάνης, και κοντά σ΄ αυτόν δύο χαμόσπιτα. Από εκεί ξεκινούσαν καταστροφικές επιδρομές στους Τούρκους. Αργότερα όμως παρεκτράπηκε και πρόσφερε άσυλο σε πολλούς ληστές, από τους οποίους υπέφεραν πιο πολύ οι χριστιανοί παρά οι Τούρκοι. Ο Παναγιώταρος και ο Κωνσταντής Κολοκοτρώνης πολεμησαν γενναία στην πολιορκία της Καστανίτσας και ο Παναγιώταρος πιάστηκε ζωντανός και κρεουργήθηκε. Εγγονός του από την θυγατέρα του ήταν ο Γερουσιαστής Τζανετάκης.

-Σχεδόν 40 χρόνια μετά, στις 6 Ιανουαρίου 1821, ο 50χρονος πλέον Θεόδωρος Κολοκοτρώνης επιστρέφει απο τη Ζάκυνθο στην Μάνη (Καρδαμύλη) για να οργανώνει τον Αγώνα...Ο κύβος είχε ριφθεί ...Ηταν η τελευταία και φυσικά πετυχημένη Επανάσταση...

Πηγές

• Μεγάλη Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαιδεία, Τόμος 5, Ν-Σ. Αθήνα: Έκδοσις Μεγάλης Στρατιωτικής και Ναυτικής Εγκυκλοπαιδείας. 1929, σελ. 685 και 693. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2012.

•

• mani.org.gr Καστάνιτσα, Κλεφτουριά

Δείτε ακόμη

Η πρώτη Επανάσταση απο τη Μάνη ( 10 Οκτ 1479)

Στις 23 Ιανουαρίου 1480 η Βενετία συμμαχεί με τους Τούρκους και επικηρύσσει «ως προδότη» τον αρχηγό των Μανιατών, Κροκόδειλο Κλαδά, τον οποίον προηγουμένως έχει ανακηρύξει ιππότη του Αγίου Μάρκου, και ορίζει υπέρογκο για την εποχή ποσό για τη σύλληψη ή εξόντωσή του.

Ο Κροκόδειλος Κλαδάς (1425 – 1490) ήταν Έλληνας στρατιωτικός ηγέτης, γιος του Θεόδωρου Κλαδά, αξιωματικού στην υπηρεσία των Δεσποτών του Μυστρά. Ανέλαβε στρατιωτική δράση στην περιοχή της Μάνης, αλλά επεκτάθηκε και στην Ήπειρο και η δράση του καλύπτει μια περίοδο σχεδόν 30 ετών.

Η δράση του Κροκόδειλου στη Πελοπόννησο

Οταν μεγάλωσε ο Κρ Καλδάς ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του και έγινε στρατιωτικός. Όταν πέθανε ο πατέρας του, το 1460, κληρονόμησε τον πατρογονικό πύργο της οικογένειας, το φρούριο του Αγίου Γεωργίου, στη Μπαρδούνια της Μάνης.

Με την έκρηξη του πρώτου τουρκοενετικού πολέμου, το 1463, πήρε και πάλι τα όπλα και πολέμησε επικεφαλής σώματος στρατιωτών, υπέρ τον Ενετών.

Η Βενετία αντάμειψε τον Κλαδά για την αφοσίωσή του με το παράσημο του Λέοντα του Αγίου Μάρκου, με έναν χρυσοκέντητο μανδύα και με εκτάσεις γύρω από την Κορώνη.

Όταν οι Ενετοί υπέγραψαν συνθήκη με τον Μωάμεθ τον Πορθητή, ο Κλαδάς διατάχτηκε να σταματήσει τις εχθροπραξίες. Βάσει των όρων της εν λόγω συνθήκης, η Μάνη παραδιδόταν στους Οθωμανούς. Όπως ήταν φυσικό, ο όρος αυτός προκάλεσε οργή στους Λάκωνες.

Ο Κροκόδειλος Κλαδάς δε σκέφτηκε να παραδοθεί ακόμη και όταν ο Μωάμεθ προσπάθησε να τον δελεάσει με παροχές κτημάτων.

-Αμέσως μετά την υπογραφή της συνθήκης, ο Κλαδάς στις 9 Οκτωβρίου 1479 εγκατέλειψε την Κορώνη, επικεφαλής 16.000 ανδρών και βάδισε προς τη Μάνη, όπου διακήρυξε την απόφασή του να συνεχίσει τον πόλεμο καλώντας τους Έλληνες να συνταχθούν μαζί του, ενώ κινήθηκε να απελευθερώσει τη Μάνη την οποία η Ενετοί την είχαν παραδώσει στους Οθωμανούς.

Οι τουρκικές φρουρές στα χωριά της Μάνης εξουδετερώθηκαν και τα φρούρια της περιοχής κατελήφθησαν.

Πηγή https://www.facebook.com/groups/214014085361216/permalink/1771431062952836/

Δημήτρης Γάκης: Διαγίγνωσκαν τη γρίπη ως κορωνοϊό. Έτσι πέθανε κόσμος γιατί δεν πήρε αντιγριπικά

 

Η Ελλάδα ψήφισε στο Συμβούλιο της Ευρώπης κατά της υποχρεωτικότητας του εμβολίου και κατά των διακρίσεων λόγω αυτού! Γιατί όμως δεν το τηρεί;

 

Στις 27 Ιανουαρίου 2021 οι εκπρόσωποι του ελληνικού κοινοβουλίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης κλήθηκαν να ψηφίσουν υπέρ ή κατά μιας πρότασης η οποία θα διασφάλιζε αφενός ότι ο εμβολιασμός κατά του Covid-19 δεν θα είναι υποχρεωτικός για όλους τους πολίτες, χωρίς εξαιρέσεις, και αφετέρου ότι οι πολίτες που δεν θα εμβολιάζονται κατόπιν δικής τους προσωπικής απόφασης και αφού έχουν πλήρως ενημερωθεί, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το επίσημο κείμενο, δεν θα υφίστανται καμία διάκριση.

Τελικά το κείμενο-πρόταση του Συμβουλίου της Ευρώπης πέρασε, υπερψηφίστηκε, και με τη σύμφωνη γνώμητων Ελλήνων βουλευτών Ντόρας Μπακογιάννη, αδερφής του πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, πρώην πρωθυπουργού, Γιώργου Κατρούγκαλου, πρώην υπουργού Εξωτερικών, και Νίνας Κασιμάτη, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.

Η έμφαση δίνεται στο σημείο περί μη θέσπισης διακρίσεων για τους μη εμβολιασθέντες, αφού κατά την απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης ο εμβολιασμός είναι προαιρετικός, ενώ όλες οι κυβερνήσεις και οι κρατικοί μηχανισμοί είναι υποχρεωμένες και υποχρεωμένοι να ενημερώνουν πλήρως τους πολίτες τους με όλα τα στοιχεία, θετικά, αρνητικά ή ουδέτερα, που αφορούν στα εμβόλια, στις επιστημονικές μελέτες που έχουν ολοκληρωθεί και στις επιστημονικές ανακοινώσεις όλων των επιπέδων και όλων των δυνατών εκδοχών.

Η απόφαση αυτή καταδεικνύει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο πως οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, όπως το Συμβούλιο της Ευρώπης, κατανοούν και επιβάλλουν ένα νομικό, πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο όπου ο πολίτης είναι απολύτως ελεύθερος να αποφασίσει εάν θα εμβολιαστεί κατά του Covid-19 αφού προηγουμένως έχει ενημερωθεί πλήρως.

Και μία πολιτική παρατήρηση. Εδώ και ένα 24ωρο στην Ελλάδα έχει αρχίσει μία διογκούμενη φιλολογία και φημολογία περί προετοιμασίας πλαισίου επιβολής διακρίσεων ή λήψης μέτρων τα οποία υπονοούν διακρίσεις κατά των μη εμβολιασθέντων πολιτών της χώρας αυτής. Μέχρι στιγμής τα μέτρα που ανακοινώνονται εφάπτονται της κόψης του ξυραφιού να χαρακτηριστούν ως διακρίσεις κατά των μη εμβολιασθέντων, αλλά τα μέτρα τα οποία, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, προμηνύονται διακυβεύουν την ίδια την εφαρμογή του νόμου και της συνταγματικής επιταγής που απαγορεύουν την επιβολή διακρίσεων αλλά και επιβάλλουν την προαιρετική προσέλευση των πολιτών σε ιατρικές πράξεις. Επισημαίνεται ότι ο εμβολιασμός αποτελεί ιατρική πράξη.

Μετά και την απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, που δημοσιεύεται πλήρης παρακάτω, δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία για τα νομικά, πολιτικά και κοινωνικά όρια σε ένα τέτοιο ζήτημα. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι ότι την απόφαση αυτή του Συμβουλίου της Ευρώπης υπερψήφισε η αδερφή του πρωθυπουργού και πρώην υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη. Αυτά την ώρα που η κυβέρνηση του αδερφού της προετοιμάζει το έδαφος για μία γενικευμένη πολιτική κατά των μη εμβολιασθέντων πολιτών μέσα στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.

Διαφορές και αντιφάσεις εντός του κυβερνητικού στρατοπέδου ή της μεγάλης πολιτικής οικογένειας; Αδιάφορο. Αυτό που ενδιαφέρει όλους είναι ο σεβασμός των νόμων και η ευθυγράμμιση με τη συνταγματική επιταγή. Αυτό που μας αφορά όλους είναι να τιμηθούν οι υπογραφές των Ελλήνων και Ευρωπαίων βουλευτών κάτω από την απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης της 27ης Ιανουαρίου 2021.

 

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ

====================================================

Εμβόλια Covid-19: ηθικά, νομικά και πρακτικά ζητήματα

Ψήφισμα 2361 (2021)

Συγγραφέας: Κοινοβουλευτική Συνέλευση

Προέλευση Συζήτηση της συνέλευσης στις 27 Ιανουαρίου 2021 (5η συνεδρίαση) (βλ . Έγγρ. 15212 , έκθεση της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων, Υγείας και Βιώσιμης Ανάπτυξης, εισηγήτρια: κα enniferDeTemmerman). Κείμενο που εγκρίθηκε από τη Συνέλευση στις 27 Ιανουαρίου 2021 (5η συνεδρίαση).

1 Η πανδημία του Covid-19, μια μολυσματική ασθένεια που προκλήθηκε από το νέο coronavirus SARS-CoV-2, προκάλεσε πολλά δεινά το 2020. Μέχρι τον Δεκέμβριο, έχουν καταγραφεί περισσότερα από 65 εκατομμύρια περιστατικά παγκοσμίως και έχουν χάσει πάνω από 1,5 εκατομμύρια ζωές . Το βάρος της νόσου της ίδιας της πανδημίας, καθώς και τα μέτρα δημόσιας υγείας που απαιτούνται για την καταπολέμησή της, έχουν καταστρέψει την παγκόσμια οικονομία, θέτοντας γυμνά προϋπάρχοντα σφάλματα και ανισότητες (συμπεριλαμβανομένης της πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη) και προκαλώντας ανεργία, οικονομικά παρακμή και φτώχεια.

2 Η ταχεία ανάπτυξη παγκόσμιων ασφαλών και αποτελεσματικών εμβολίων κατά του Covid-19 θα είναι απαραίτητη προκειμένου να περιοριστεί η πανδημία, να προστατευθούν τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης, να σωθούν ζωές και να βοηθήσουμε στην αποκατάσταση των παγκόσμιων οικονομιών. Παρόλο που οι μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις, όπως η φυσική απόσταση, η χρήση προσώπων, το συχνό πλύσιμο των χεριών, καθώς και οι διακοπές λειτουργίας και οι κλειδαριές, βοήθησαν στην επιβράδυνση της εξάπλωσης του ιού, τα ποσοστά μόλυνσης αυξάνονται τώρα ξανά στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη. Πολλά κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης βιώνουν ένα δεύτερο κύμα που είναι χειρότερο από το πρώτο, ενώ οι πληθυσμοί τους αντιμετωπίζουν ολοένα και περισσότερο «πανδημική κόπωση» και αισθάνονται υποκινημένοι σχετικά με την παρακολούθηση συνιστώμενων συμπεριφορών για την προστασία τους και άλλων από τον ιό.

3 Ακόμα και τα ταχέως αναπτυσσόμενα, ασφαλή και αποτελεσματικά εμβόλια, ωστόσο, δεν αποτελούν άμεση πανάκεια. Μετά την εορταστική περίοδο στα τέλη του έτους 2020 και στις αρχές του 2021, με τις παραδοσιακές εσωτερικές συγκεντρώσεις, τα ποσοστά μόλυνσης πιθανότατα θα είναι πολύ υψηλά στα περισσότερα κράτη μέλη. Επιπλέον, οι Γάλλοι γιατροί έχουν συσχετιστεί επιστημονικά μεταξύ των θερμοκρασιών εξωτερικού χώρου και του ποσοστού επίπτωσης της νόσου σε νοσηλεία και θανάτους. Τα εμβόλια αναμφίβολα δεν θα είναι επαρκή για να μειώσουν σημαντικά τα ποσοστά μόλυνσης αυτόν τον χειμώνα – ιδίως όταν λαμβάνεται υπόψη ότι η ζήτηση ξεπερνά κατά πολύ την προσφορά. Έτσι, μια ομοιότητα της «κανονικής ζωής» δεν θα μπορεί να συνεχιστεί ακόμη και στις καλύτερες περιστάσεις μέχρι τα μέσα έως τα τέλη του 2021 το νωρίτερο.

4 Για να είναι αποτελεσματικά τα εμβόλια, η επιτυχής χρήση τους και η επαρκής πρόσληψη θα είναι καθοριστικής σημασίας. Ωστόσο, η ταχύτητα με την οποία αναπτύσσονται τα εμβόλια μπορεί να είναι δύσκολο να καταπολεμηθεί η πρόκληση για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης σε αυτά. Απαιτείται επίσης δίκαιη ανάπτυξη εμβολίων Covid-19 για να διασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα του εμβολίου. Εάν δεν είναι αρκετά ευρέως διανεμημένα σε μια χώρα που έχει πληγεί σοβαρά, τα εμβόλια καθίστανται αναποτελεσματικά για τον περιορισμό της παλίρροιας της πανδημίας. Επιπλέον, ο ιός δεν γνωρίζει σύνορα και, επομένως, είναι προς το συμφέρον κάθε χώρας να συνεργαστεί για την εξασφάλιση παγκόσμιας ισότητας στην πρόσβαση στα εμβόλια Covid-19. Η διστακτικότητα των εμβολίων και ο εθνικισμός εμβολίων έχουν την ικανότητα να εκτροχιάσουν την μέχρι στιγμής εκπληκτικά γρήγορη και επιτυχημένη προσπάθεια εμβολιασμού Covid-19,επιτρέποντας τη μετάλλαξη του ιού SARS-CoV-2 και συνεπώς αμβλύ το πιο αποτελεσματικό μέσο στον κόσμο κατά της πανδημίας μέχρι στιγμής.

5 Επομένως, απαιτείται διεθνής συνεργασία περισσότερο από ποτέ για να επιταχυνθεί η ανάπτυξη, κατασκευή και δίκαιη και δίκαιη διανομή εμβολίων Covid-19. Το πρόγραμμα κατανομής εμβολίων Covid-19, επίσης γνωστό ως COVAX, είναι η κορυφαία πρωτοβουλία για την παγκόσμια κατανομή εμβολίων. Υπό την ηγεσία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ), της Συμμαχίας Εμβολίων (Gavi) και του Συνασπισμού για Καινοτομίες Επιδημιακής Προετοιμασίας (CEPI), η πρωτοβουλία αντλεί χρηματοδότηση από τις υποψήφιες χώρες για την υποστήριξη της έρευνας, ανάπτυξης και κατασκευής ενός ευρέος φάσματος Covid -19 εμβόλια και διαπραγμάτευση των τιμών τους. Θα χρειαστεί επίσης επαρκής διαχείριση εμβολίων και εφοδιαστική αλυσίδα εφοδιασμού, που απαιτούν διεθνή συνεργασία και προετοιμασίες από τα κράτη μέλη, προκειμένου να χορηγηθούν τα εμβόλια κατά του ιού με ασφαλή και δίκαιο τρόπο. Από την άποψη αυτή,η Κοινοβουλευτική Συνέλευση εφιστά την προσοχή στην καθοδήγηση των χωρών σχετικά με την ετοιμότητα του προγράμματος, την εφαρμογή και τη λήψη αποφάσεων σε επίπεδο χώρας που έχει αναπτύξει η ΠΟΥ.

6 Τα κράτη μέλη πρέπει ήδη να προετοιμάσουν τις στρατηγικές ανοσοποίησης για να κατανείμουν τις δόσεις με ηθικό και δίκαιο τρόπο, συμπεριλαμβανομένης της απόφασης σχετικά με το ποιες ομάδες πληθυσμού θα δώσουν προτεραιότητα στα αρχικά στάδια όταν η προσφορά είναι μικρή, και πώς να επεκτείνει τον εμβολιασμό ως διαθεσιμότητα ενός ή περισσότερων Covid- Βελτιώνει 19 εμβόλια. Οι βιοηθικοί και οι οικονομολόγοι συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό ότι άτομα άνω των 65 ετών και άτομα κάτω των 65 ετών με υποκείμενες παθήσεις υγείας τα θέτουν σε υψηλότερο κίνδυνο σοβαρής ασθένειας και θανάτου, εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας (ειδικά εκείνοι που συνεργάζονται στενά με άτομα που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου ), και στα άτομα που εργάζονται σε βασικές υποδομές ζωτικής σημασίας θα πρέπει να έχουν προτεραιότητα πρόσβαση στον εμβολιασμό. Τα παιδιά, οι έγκυες γυναίκες και οι θηλάζουσες μητέρες, για τις οποίες δεν έχει εγκριθεί μέχρι τώρα κανένα εμβόλιο, δεν πρέπει να λησμονούνται.

7 Επιστήμονες έχουν κάνει αξιοσημείωτη δουλειά σε χρόνο ρεκόρ. Τώρα εναπόκειται στις κυβερνήσεις να ενεργήσουν. Η Συνέλευση υποστηρίζει το όραμα του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών ότι ένα εμβόλιο Covid-19 πρέπει να είναι παγκόσμιο δημόσιο αγαθό. Η ανοσοποίηση πρέπει να είναι διαθέσιμη σε όλους, παντού. Συνεπώς, η Συνέλευση καλεί τα κράτη μέλη και την Ευρωπαϊκή Ένωση:

7.1 σχετικά με την ανάπτυξη εμβολίων Covid-19:

7.1.1 διασφαλίζει υψηλής ποιότητας δοκιμές που είναι ορθές και διεξάγονται με ηθικό τρόπο σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις της Σύμβασης για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη βιοϊατρική (ETS No. 164, Σύμβαση του Οβιέδο) και το Πρόσθετο Πρωτόκολλό της σχετικά με τη Βιοϊατρική Έρευνα (CETS No. 195), και τα οποία περιλαμβάνουν σταδιακά παιδιά, έγκυες γυναίκες και θηλάζουσες μητέρες ·

7.1.2 διασφαλίζει ότι οι ρυθμιστικοί φορείς που είναι υπεύθυνοι για την αξιολόγηση και την έγκριση εμβολίων κατά του Covid-19 είναι ανεξάρτητοι και προστατευμένοι από την πολιτική πίεση ·

7.1.3 διασφαλίζει ότι τηρούνται τα σχετικά ελάχιστα πρότυπα ασφάλειας, αποτελεσματικότητας και ποιότητας των εμβολίων ·

7.1.4 εφαρμόζουν αποτελεσματικά συστήματα παρακολούθησης των εμβολίων και της ασφάλειάς τους μετά τη διάθεσή τους στον γενικό πληθυσμό, με σκοπό επίσης την παρακολούθηση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεών τους ·

7.1.5 θέσπισε ανεξάρτητα προγράμματα αποζημίωσης εμβολίων για την εξασφάλιση αποζημίωσης για αδικαιολόγητες βλάβες και βλάβες που οφείλονται στον εμβολιασμό

7.1.6 δώστε ιδιαίτερη προσοχή στην πιθανή ανταλλαγή πληροφοριών από στελέχη φαρμακευτικών προϊόντων ή φαρμακευτικές εταιρείες που εμπλουτίζονται αδικαιολόγητα με δημόσια έξοδα, εφαρμόζοντας τις συστάσεις που περιέχονται στο ψήφισμα 2071 (2015) για τη δημόσια υγεία και τα συμφέροντα της φαρμακευτικής βιομηχανίας: πώς να εγγυηθείτε υπεροχή των συμφερόντων της δημόσιας υγείας;

7.1.7 ξεπεράσει τα εμπόδια και τους περιορισμούς που απορρέουν από τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας και τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, προκειμένου να διασφαλιστεί η ευρεία παραγωγή και διανομή εμβολίων σε όλες τις χώρες και σε όλους τους πολίτες ·

7.2 σχετικά με τη χορήγηση εμβολίων Covid-19:

7.2.1 διασφαλίζει τον σεβασμό της αρχής της δίκαιης πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη, όπως ορίζεται στο άρθρο 3 της Σύμβασης του Οβιέδο στα εθνικά σχέδια κατανομής εμβολίων, διασφαλίζοντας ότι τα εμβόλια Covid-19 είναι διαθέσιμα στον πληθυσμό ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, θρησκείας, ή κοινωνικοοικονομική κατάσταση, ικανότητα πληρωμής, τοποθεσία και άλλοι παράγοντες που συχνά συμβάλλουν στις ανισότητες εντός του πληθυσμού ·

7.2.2 ανάπτυξη στρατηγικών για την ορθή διανομή εμβολίων Covid-19 εντός των κρατών μελών, λαμβάνοντας υπόψη ότι η προσφορά θα είναι αρχικά χαμηλή και θα προετοιμάζεται για τον τρόπο επέκτασης των προγραμμάτων εμβολιασμού όταν επεκτείνεται η προσφορά · ακολουθήστε τις συμβουλές ανεξάρτητων εθνικών, ευρωπαϊκών και διεθνών επιτροπών και θεσμών βιοηθικής, καθώς και της ΠΟΥ, για την ανάπτυξη αυτών των στρατηγικών ·

7.2.3 διασφαλίζει ότι τα άτομα εντός των ίδιων ομάδων προτεραιότητας αντιμετωπίζονται ισότιμα, με ιδιαίτερη προσοχή στα πιο ευάλωτα άτομα, όπως τα ηλικιωμένα άτομα, τα άτομα με υποκείμενες καταστάσεις και τους εργαζομένους στον τομέα της υγείας, ειδικά εκείνα που συνεργάζονται στενά με άτομα που βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο ομάδες, καθώς και άτομα που εργάζονται σε βασικές υποδομές και δημόσιες υπηρεσίες, ιδίως σε κοινωνικές υπηρεσίες, δημόσιες συγκοινωνίες, επιβολή νόμου και σχολεία, καθώς και σε άτομα που εργάζονται σε λιανική ·

7.2.4 προωθεί την ισότητα στην πρόσβαση στα εμβόλια Covid-19 μεταξύ χωρών με την υποστήριξη διεθνών προσπαθειών όπως η Πρόσβαση στο Covid-19 ToolsAccelerator (ACT Accelerator) και η Διευκόλυνση COVAX.

7.2.5 αποφύγετε να αποθηκεύσετε εμβόλια Covid-19 που υπονομεύουν την ικανότητα άλλων χωρών να προμηθεύονται εμβόλια για τους πληθυσμούς τους, να διασφαλίζουν ότι το απόθεμα δεν μεταφράζεται σε κλιμακούμενες τιμές εμβολίων από εκείνους που αποθηκεύουν σε εκείνους που δεν μπορούν, διεξάγουν έλεγχο και δέουσα επιμέλεια για να διασφαλίσουν ταχεία ανάπτυξη εμβολίων στο ελάχιστο κόστος με βάση την ανάγκη να μην ισχύουν στην αγορά ·

7.2.6 διασφαλίζει ότι κάθε χώρα είναι σε θέση να εμβολιάσει τους εργαζομένους στον τομέα της υγείας και τις ευάλωτες ομάδες τους προτού διατεθεί ο εμβολιασμός σε ομάδες χωρίς κίνδυνο και, ως εκ τούτου, εξετάστε το ενδεχόμενο να δώσετε δόσεις εμβολίου ή να αποδεχτείτε ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα σε χώρες που δεν έχουν ακόμη να το πράξει, έχοντας κατά νου ότι μια δίκαιη και δίκαιη κατανομή δόσεων εμβολίου σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για την καταπολέμηση της πανδημίας και τη μείωση των σχετικών κοινωνικοοικονομικών επιβαρύνσεων ·

7.2.7 διασφαλίζει ότι τα εμβόλια Covid-19 των οποίων η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα έχει τεκμηριωθεί είναι προσιτά σε όλους όσους τα απαιτούν στο μέλλον, προσφεύγοντας, όπου απαιτείται, σε υποχρεωτικές άδειες με αντάλλαγμα την καταβολή των δικαιωμάτων ·

7.3 σχετικά με την εξασφάλιση υψηλής πρόσληψης εμβολίου:

7.3.1 διασφαλίζει ότι οι πολίτες ενημερώνονται ότι ο εμβολιασμός ΔΕΝ είναι υποχρεωτικός και ότι κανείς δεν πιέζεται πολιτικά, κοινωνικά ή με άλλο τρόπο να εμβολιαστεί, εάν δεν το επιθυμεί.

7.3.2 διασφαλίζει ότι κανείς δεν υφίσταται διακρίσεις για το ότι δεν έχει εμβολιαστεί, λόγω πιθανών κινδύνων για την υγεία ή επειδή δεν θέλει να εμβολιαστεί.

7.3.3 λαμβάνει έγκαιρα αποτελεσματικά μέτρα για την καταπολέμηση της παραπληροφόρησης, της παραπληροφόρησης και της δισταξίας σχετικά με τα εμβόλια Covid-19 ·

7.3.4 διανέμει διαφανείς πληροφορίες σχετικά με την ασφάλεια και τις πιθανές παρενέργειες των εμβολίων, συνεργαζόμενοι με και ρυθμίζοντας τις πλατφόρμες κοινωνικών μέσων για την πρόληψη της εξάπλωσης παραπληροφόρησης ·

7.3.5 επικοινωνούν με διαφάνεια το περιεχόμενο των συμβάσεων με τους παραγωγούς εμβολίων και τα καθιστούν δημόσια διαθέσιμα για κοινοβουλευτικό και δημόσιο έλεγχο ·

7.3.6 συνεργάζεται με μη κυβερνητικές οργανώσεις ή / και άλλες τοπικές προσπάθειες προσέγγισης περιθωριοποιημένων ομάδων ·

7.3.7 συνεργάζεται με τις τοπικές κοινότητες για την ανάπτυξη και εφαρμογή προσαρμοσμένων στρατηγικών για την υποστήριξη της πρόσληψης εμβολίων.

7.4 σχετικά με τον εμβολιασμό Covid-19 για παιδιά:

7.4.1 διασφαλίζει ισορροπίας μεταξύ της ταχείας ανάπτυξης του εμβολιασμού για τα παιδιά και της δέουσας αντιμετώπισης των ζητημάτων ασφάλειας και αποτελεσματικότητας και διασφάλιση της πλήρους ασφάλειας και αποτελεσματικότητας όλων των εμβολίων που διατίθενται στα παιδιά, με έμφαση στο συμφέρον του παιδιού, σύμφωνα με το Σύμβαση των Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού ·

7.4.2 διασφαλίζει δοκιμές υψηλής ποιότητας, με τη δέουσα προσοχή για τις σχετικές διασφαλίσεις, σύμφωνα με τα διεθνή νομικά πρότυπα και οδηγίες, συμπεριλαμβανομένης της δίκαιης κατανομής των οφελών και των κινδύνων στα παιδιά που μελετώνται ·

7.4.3 διασφαλίζει ότι οι επιθυμίες των παιδιών λαμβάνονται δεόντως υπόψη, ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητα τους · όταν δεν μπορεί να δοθεί η συγκατάθεση ενός παιδιού, βεβαιωθείτε ότι η συμφωνία παρέχεται σε άλλες μορφές και ότι βασίζεται σε αξιόπιστες και κατάλληλες ηλικίες πληροφορίες ·

7.4.4 υποστηρίζει τη UNICEF στις προσπάθειές της να παραδώσει εμβόλια από κατασκευαστές που έχουν συμφωνήσει με τη Διευκόλυνση COVAX σε όσους τα χρειάζονται περισσότερο.

7.5 όσον αφορά τη διασφάλιση της παρακολούθησης των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων των εμβολίων COVID-19 και της ασφάλειάς τους:

7.5.1 διασφαλίζει διεθνούς συνεργασίας για την έγκαιρη ανίχνευση και αποσαφήνιση οποιωνδήποτε σημάτων ασφαλείας μέσω της παγκόσμιας ανταλλαγής δεδομένων σε πραγματικό χρόνο σχετικά με ανεπιθύμητα συμβάντα μετά την ανοσοποίηση (AEFIs) ·

7.5.2 χρησιμοποιεί πιστοποιητικά εμβολιασμού μόνο για τον καθορισμένο σκοπό παρακολούθησης της αποτελεσματικότητας του εμβολίου, των πιθανών παρενεργειών και των ανεπιθύμητων ενεργειών.

7.5.3 εξαλείφει τυχόν κενά στην επικοινωνία μεταξύ τοπικών, περιφερειακών και διεθνών αρχών δημόσιας υγείας που χειρίζονται δεδομένα AEFI και να ξεπεράσει τις αδυναμίες στα υπάρχοντα δίκτυα δεδομένων υγείας ·

7.5.4 φέρνει τη φαρμακοεπαγρύπνηση πιο κοντά στα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης.

7.5.5 υποστηρίζει το αναδυόμενο πεδίο της έρευνας για τα αντιβιοτικά, η οποία μελετά τις μεμονωμένες παραλλαγές στις αποκρίσεις του εμβολίου με βάση τις διαφορές στην έμφυτη ανοσία, τα μικρόβια και την ανοσογενετική.

8 Αναφορικά με το ψήφισμα 2337 (2020) σχετικά με τις δημοκρατίες που αντιμετωπίζουν την πανδημία Covid-19, η Συνέλευση επιβεβαιώνει ότι, ως ακρογωνιαίος θεσμός της δημοκρατίας, τα κοινοβούλια πρέπει να συνεχίσουν να διαδραματίζουν τον τριπλό τους ρόλο εκπροσώπησης, νομοθεσίας και εποπτείας σε πανδημικές συνθήκες. Συνεπώς, η Συνέλευση καλεί τα κοινοβούλια να ασκήσουν αυτές τις εξουσίες, ανάλογα με την περίπτωση, επίσης όσον αφορά την ανάπτυξη, την κατανομή και τη διανομή εμβολίων Covid-19.

πηγή

Η μάχη του Μεγάλου Σπηλαίου – 24 Ιουνίου 1827

 

Η μάχη στο Μέγα Σπήλαιο Αχαΐας ήταν πολεμικό επεισόδιο του Ελληνικού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821, γεγονός που έλαβε χώρα κατά την εκστρατεία του Ιμπραήμ της Αιγύπτου σε βάρος των χριστιανικών πληθυσμών της Πελοποννήσου το καλοκαίρι του -κρίσιμου για την επανάσταση- έτους 1827. Η έκβαση της μάχης υπήρξε θετική για τα ελληνικά όπλα και οδήγησε στην αποχώρηση των Τουρκοαιγυπτιακών στρατευμάτων απ’ την ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων. Από τις αρχές του 1827 βρισκόταν σε εξέλιξη μια εκστρατεία του Ιμπραήμ σε όλη την έκταση της βορειοδυτικής Πελοποννήσου, με στόχο τη δήλωση υποταγής των κατοίκων (προσκύνημα).

 

Ο Αιγύπτιος στρατάρχης είχε αυτή τη φορά υιοθετήσει μια πιο ήπια τακτική σε σχέση με τις προηγούμενες επιχειρήσεις του, κατά τις οποίες κατέφευγε σε εκτεταμένες σφαγές, λεηλασίες, εμπρησμούς, αιχμαλωσίες και καταστροφή των υποδομών, προκειμένου να εξασφαλίσει την εξαφάνιση κάθε επαναστατικής εστίας. Οι δηλώσεις υποταγής του πληθυσμού (προσκυνόχαρτα) στέλνονταν στην Κωνσταντινούπολη ώστε να παρουσιαστούν από το Σουλτάνο στις Μεγάλες Δυνάμεις (που προετοίμαζαν συμφωνία για τον τερματισμό της αιματοχυσίας και την επιβολή της ανεξαρτησίας της Ελλάδας), ως απόδειξη πως η ελληνική επανάσταση είχε κατανικηθεί και ουδέν ζήτημα πλέον προς επίλυση, υπήρχε.

 

Έως τα μέσα του έτους, όλο και περισσότερες επαρχίες είχαν δεχθεί να υποταχθούν, προκειμένου να αποφύγουν τη σφαγή, ενώ ο μόνος οπλαρχηγός που είχε καταφέρει να αντιστέκεται ακόμη στο σχέδιο του Ιμπραήμ ήταν ο Κολοκοτρώνης. Χωρίς την επίσημη στήριξη της ελληνικής διοίκησης, ο «Γέρος του Μοριά» είχε πετύχει να αναπτύξει ένα ευρύ αντιστασιακό δίκτυο και με ένα συνδυασμό απειλών («φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»), νουθεσιών, παροτρύνσεων και καταφυγής στο πατριωτικό φιλότιμο των πληθυσμών, διατηρούσε ενεργή την επαναστατική δραστηριότητα. Στις 17 Ιουνίου του 1827 ο Ιμπραήμ έφτασε στην περιοχή των Καλαβρύτων με 13.000 στρατό μαζί με το Νενέκο επικεφαλής 2.000 “προσκυνημένων” και στρατοπέδευσε στη θέση “Σάλμαινα”, κοντά στο χωριό Βυσωκά (Σκεπαστό). Σκοπός του ήταν την κατάληψη της Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου, στην οποία είχαν βρει καταφύγιο πάρα πολλοί άμαχοι. Οι πατέρες της Μονής αντιλαμβανόμενοι τον κίνδυνο ζήτησαν βοήθεια από τον Κολοκοτρώνη που βρισκόταν στην Κορινθία. Μόλις πήρε το μήνυμα των εγκλείστων, ο Κολοκοτρώνης έσπευσε να διατάξει το Ν. Πετμεζά να κατευθυνθεί στη Μονή με 600 μαχητές, ενώ απέστειλε τον προσωπικό του υπασπιστή Φωτάκο να τον συνδράμει με ακόμη 100 άνδρες.

 

Στις ανωτέρω δυνάμεις ενώθηκαν, επιπλέον, τα σώματα του Γενναίου, του Πλαπούτα, του Βασ. Πετμεζά και του Παναγή Νοταρά. Τους υπερασπιστές ενίσχυσαν, ακόμη, 100 μοναχοί με αρχηγό τον Γεράσιμο Τορολό πρώην ηγούμενο της Μονής, καθώς και οι άνδρες των Νικόλαου Φραγκάκη και Ανδρέα Σαρδελιάνου με τον τελευταίο να φονεύεται κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης. Στις 19 Ιουνίου, ο Αιγύπτιος αρχιστράτηγος απεύθυνε επιστολή προς την ηγεσία της Μονής, με την οποία, προσφέροντας σημαντικά ανταλλάγματα, ζητούσε την υποταγή των μοναχών, οι οποίοι όπως αναμενόταν αρνήθηκαν. Στις 21 Ιουνίου, ο Ιμπραήμ αναγκάστηκε να στείλει και δεύτερη επιστολή προς το Μέγα Σπήλαιο, προσπαθώντας με απειλές να «συνετίσει» τους μοναχούς. Η επιστολή είχε ως εξής: “Ευγενέστατε ηγούμενε και επίλοιποι παπάδες και καλόγεροι Μεγάλου Σπηλαίου.

 

Σας σημειώνω ότι είμεθα φερμένοι με τον υψηλότατον Ιμβραήμ Πασάν αφέντη μας εις κάμπον Καλαβρύτων εδώ και τέσσαρες ημέρες προτηνότερα και έχομεν μεγάλας ορδινίας και ετοιμασίας δια την πολιορκίαν μοναστηρίου Μεγάλου Σπηλαίου. Και ως τάχυ προσμένομεν να μας έλθουν και τόπια και αι μπόμπες και αρκετά σύνεργα δια μήνες και έπειτα από μία ή και δύο ημέρας να ρίξωμεν τα ορδιά μας περί πολιορκίας του μοναστηρίου, εις αυτά τα μέρη δια τούτο σας φανερώνω ότι να λυπηθήτε το μοναστήρι σας να μην τύχη και χαλάση και ο,τι εις τον άλλον καιρόν δεν εχάλασε μην τύχη και χαλάση: και τώρα μάλιστα οι πλέον άγνωστοι (οι αμαθέστεροι) από λόγου σας ήρθαν και προσεκύνησαν τον αφέντη μας και εγλύτωσαν τα χωριά τους και τόσον λαό και την ζωήν τους και το πράγμα τους. Λοιπόν του λόγου σας είσθε γνωστικότεροι από εκείνους και θέλει στοχασθήτε το κάθε πράγμα καλλίτερα.

 

Παρά πάνω δεν σας γράφω, θέλει πληροφορηθήτε και από το γράμμα του φίλου μου του Φωτήλα, θέλει σας συμβουλεύση ο ίδιος. Ηγούμενε, θέλει στοχαστής ετούτο το κίνημα των Ρωμαίων δεν θέλει εύγει σε κεφάλι. Λοιπόν σαν φρόνιμος οπού είσαι στοχάσου βαθειά πως δεν ευρίσκεις καλό τέλος και θα είσαι νικημένος θέλεις εξεύρη ότι αυτό όπου σας γράφω, το γράφω με του υψηλοτάτου αφέντη μας τον ορισμόν και να με αποκριθήτε εις τα όσα σας γράφω. Σάμη Εφέντης. Σεγνεζτίπ εφέντης τη 21 Ιουνίου 1827″ Την επόμενη μέρα οι μοναχοί αφού συσκέφτηκαν απάντησαν με επιστολή που έστειλαν τα εξής: “Υψηλότατε αρχηγέ των Οθωμανικών αρμάτων, χαίρε. Ελάβαμεν το γράμμα σου και είδομεν τα όσα γράφεις, ηξεύρομεν πως είσαι εις τον κάμπον των Καλαβρύτων πολλάς ημέρας και ότι έχεις όλα τα μέσα του πολέμου. Ημείς δια να προσκυνήσωμεν είναι αδύνατο διότι είμεθα ορκισμένοι εις την πίστιν μας, ή να ελευθερωθώμεν ή να αποθάνωμεν πολεμούντες και κατά το αΐνι μας δεν γίνεται να χαλάση ο ιερός όρκος της πατρίδος μας. Σε συμβουλεύουμε όμως να υπάγης να πολεμήσης σε άλλα μέρη, διότι, αν έλθης εδώ να μας πολεμήσης και μας νικήσης, δεν είναι μεγάλον κακόν, διότι θα νικήσης παπάδες, αν όμως νικηθής, το οποίον ελπίζομεν άφευκτα, με την δύναμιν του Θεού, διότι έχομεν και θέσιν δυνατήν και θα είναι εντροπή σας και τότε οι Έλληνες θα εγκαρδιωθούν και θα σε κυνηγούν πανταχού. Ταύτα σε συμβουλεύομεν και ημείς, κάμε ως γνωστικός το συμφέρον σου, έχομεν και γράμματα από την βουλήν και από τον αρχιστράτηγον Θεόδωρον Κολοκοτρώνην, ότι εις πάσαν περίπτωσιν πολλήν βοήθειαν θα μας στείλη, παλληκάρια και τροφάς και ότι ή θα ελευθερωθώμεν τάχιστα ή θα αποθάνωμεν κατά τον ιερόν όρκον της Πατρίδος μας. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ Ο ηγούμενος και συν εμοί παπάδες και καλόγεροι τη 22 Ιουνίου 1827, Μέγα Σπήλαιον” Μετά απ’ αυτή την αποφασιστική απάντηση των πατέρων της Μονής αυτό που περίμεναν όλοι έγινε. Στις 24 Ιουνίου ο Ιμπραήμ εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση εναντίον του Μοναστηριού με μια ισχυρότατη δύναμη 6.000 ανδρών που την αποτελούσαν 4.000 Οθωμανοί υπό τον Δελή Αχμέτ της Πάτρας και 2.000 Έλληνες «προσκυνημένοι» υπό τον προδότη Νενέκο. Μετά από αρκετές ώρες μάχης και ενώ είχε πια πέσει η νύκτα, μη καταφέρνοντας να λυγίσουν την αντίσταση των Ελλήνων που μάχονταν με πάθος εντός και εκτός Μονής, οι Τουρκοαιγύπτιοι αναγκάσθηκαν να υποχωρήσουν και να κατευθυνθούν άπρακτοι, στη βάση τους την Τριπολιτσά αφήνοντας πίσω τους τουλάχιστον 300 νεκρούς.

 

Kειμενα: Βίκυ Κοκοτού

Ιωάννης Ζαμπέλιος Ο πρώτος δραματουργός της Επανάστασης

 

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ο Ιωάννης Ζαμπέλιος (1787-1856) ήταν χρονικά ο πρώτος δραματουργός του νέου εθνικού μας βίου και μεγάλος πατριώτης. Γεννήθηκε στη Λευκάδα, το νησί που από τα Ιόνια είναι εγγύτερα στην Ηπειρωτική Ελλάδα. Όπως γράφει ο Τάκης Μπαρλάς, ο Ιωάννης Ζαμπέλιος από τα νεανικά του χρόνια έως τον θάνατό του έζησε με τη λαχτάρα της ελευθερίας της Ελλάδος. Την έκαμε πράξη σε όλη του τη ζωή και εμπνευσμένο τραγούδι στις τραγωδίες του. Προσθέτει επίσης ότι για τον Ζαμπέλιο μπορεί να επαναληφθεί αυτό που γράφτηκε για τον συμπατριώτη του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη: «Ήταν ο τραγουδιστής που πάντα πολεμά και ο πολέμαρχος που πάντα τραγουδά» ( Άρθρο Τ. Μπαρλά εις αφιέρωμα του περιοδικού «Νέα Εστία» για τα εκατό χρόνια από τον θάνατο του Ιωαν. Ζαμπέλιου, Τόμος 60ός, τεύχος 701, 15 Σεπτεμβρίου 1956, σελ. 1272).

Γόνος αρχοντικής οικογένειας ο Ζαμπέλιος έμαθε γράμματα στο νησί του, μεταξύ των οποίων και τα αρχαία ελληνικά. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια και πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο τις Πίζα. Δεν σταμάτησε εκεί τις σπουδές του. Συνέχισε στην Παβία και στο Μιλάνο, όπου επιδόθηκε στη γνωριμία και στην καλλιέργεια της λογοτεχνίας. Στο Μιλάνο γνώρισε τον ποιητή Μόντι και τον θεατρικό συγγραφέα Αλφιέρι. Ένα χρόνο έμεινε στο Παρίσι, όπου γνώρισε τον Κοραή και εκείνος τον προέτρεψε να ασχοληθεί με το γράψιμο θεατρικών έργων. Όταν πληροφορήθηκε για την επανάσταση του παπά Βλαχάβα κίνησε για την Ελλάδα προκειμένου να ενωθεί με τους επαναστάτες, αλλά στην Ανκόνα πληροφορήθηκε το τραγικό του τέλος και γύρισε στην Μπολόνια. Το 1810 πεθαίνει ο πατέρας του και επιστρέφει στη Λευκάδα, που ήταν πλέον υπό Αγγλική κυριαρχία. Λόγω των προσόντων του και του κύρους που διέθετε μεταξύ των συμπατριωτών του ανέλαβε τη θέση του εισαγγελέα, από την οποία και παρά την παρακολούθηση των Άγγλων εξουσιαστών προσέφερε μεγάλες υπηρεσίες στο Έθνος.

Το 1819 ο Ζαμπέλιος μυείται στη Φιλική Εταιρεία από τον φίλο και συναγωνιστή του στην Μπολόνια γιατρό Ιωάννη Ζαπραλή και πολλοί κληρικοί και λαϊκοί τον ακολούθησαν. Από τις 10 Ιανουαρίου 1821 με αρκετές προφυλάξεις και ιδιόμορφα καμουφλάζ, λόγω της φιλοτουρκικής στάσης των Άγγλων, αποβιβάστηκαν στο νησί, σαν κυνηγημένοι πρόσφυγες, οι Έλληνες οπλαρχηγοί και συζήτησαν για την Επανάσταση, Μεταξύ αυτών οι σπουδαιότεροι ήσαν οι Ανδρούτσος, Καραϊσκάκης, Στουρνάρης, Πανουργιάς και από τα νησιά ο Υδραίος Γιακουμάκης Τομπάζης (Πωτοπρεσβυτέρου Γερασίμου Ζαμπέλη «Ιστορία της Εκκλησίας της Λευκάδος», Λευκάδα, 2003, Τόμος Β΄, σελ. 141). Ανήμερα την Αποκριά πολέμαρχοι και Λευκάδιοι πήγαν στην Εκκλησία και μετά στο αρχοντικό του Ζαμπέλιου. Εκεί ο κάθε οπλαρχηγός είπε τα σχέδιά του και οι κάτοικοι του νησιού ανέλαβαν να τροφοδοτούν τους Αγωνιστές με χρήματα, όπλα, πολεμοφόδια και τροφές. Όταν τέλειωσε η συνάντηση ο γεροντότερος της συντροφιάς είπε το «Πάτερ ημών», ενώ όλοι ήσαν όρθιοι και κάνανε το Σταυρό τους.

Το απόγευμα στο εκκλησάκι της Παναγίας των Βλαχερνών, στα δυτικά της πόλεως της Λευκάδας, μαζεύτηκαν ο Ζαμπέλιος, οι οπλαρχηγοί και οι φιλικοί Λευκάδιοι και ορκίστηκαν από τον Πρωτοπαπά της Λευκάδας Ζαχαρία Μοντεσάντο γύρω από ένα τραπέζι, στο οποίο επάνω υπήρχε καιόμενο λιβάνι. Ακολούθησε στην πόλη παλλαϊκός χορός. Τον έσερνε ο Ιωάννης Ζαμπέλιος, ντυμένος με παραδοσιακή στολή. Φυσικά οι Λευκαδίτες δεν έμειναν μόνο στην βοήθεια του Αγώνα. Πέρασαν στις εμπόλεμες περιοχές και έδωσαν το πολεμικό παρών τους,

Άξιο είναι να μνημονευθούν οι υπηρεσίες που προσέφερε ο Ζαμπέλιος ως εισαγγελέας στην υπό αγγλική κυριαρχία Λευκάδα και γενικότερα στα Ιόνια νησιά και στην Ελλάδα. Το έργο του πολύ δύσκολο. Οι Άγγλοι στο «υπό την προστασία τους» Ιόνιο Κράτος κατασκεύασαν ένα κατ’ επίφαση ελεύθερο κράτος. Το Σύνταγμα που καθιέρωσαν και με ολοκληρωτική μέθοδο ψήφισαν έδινε στον Άγγλο αρμοστή τις ύπατες εξουσίες, νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική. Ο Ζαμπέλιος αντέστη με επιχειρήματα για την κατ’ επίφαση δημοκρατία, αλλά εις μάτην. Με την προσέγγιση στο 1821 τα πράγματα έγιναν δυσκολότερα για τον Εισαγγελέα. Οι Άγγλοι πληροφορήθηκαν από τον Αλή Πασά ότι οι Έλληνες «συνωμοτούν κατά της Πόρτας». Την έρευνα ανέθεσαν στον Ζαμπέλιο. Αυτός, ήδη μέλος της Φιλικής Εταιρείας, απεφάνθη ότι «όσα λέγει ο Αλή Πασάς είναι σκευωρία σε βάρος των Ελλήνων, που κατέφυγαν πρόσφυγες στη Λευκάδα για να σωθούν από αυτόν και ήθελε επιστρέψουν για να τους φονεύσει». Το πόρισμα του Ζαμπέλιου ήταν ισχυρό και λογικό για τους Άγγλους…

Ο κλοιός έγινε ασφυκτικός για τον Ζαμπέλιο στην περίοδο του Αγώνα. Οι νόμοι των Άγγλων έγιναν αυστηρότεροι σε βάρος κατοίκων της Λευκάδας που συμμετείχαν στην Επανάσταση. Ο ίδιος στο Ημερολόγιό του γράφει: «Οποία η θλίψις μου να βλέπω υποδίκους ανθρώπους τους οποίους εγώ ο ίδιος παρεκίνησα να πράξωσι το λεγόμενον υπέρ της Πατρίδος έγκλημα». (Άρθρο Γ. Απ. Κατωπόδη «Ο Εισαγγελεύς Ζαμπέλιος», Περ/κό «Εστία». τ. 701, 15/9/1956, σελ. 1289 κ.ε.). Στις δίκες χρησιμοποιούσε κάθε μέσο για να τους αθωώνει, ή να τους επιβάλλει μικρό πρόστιμο, με την εφευρεθείσα από αυτόν κατηγορία ότι πήγαν στην επαναστατημένη Ελλάδα «χωρίς αστυνομική άδεια»… Στην προσπάθειά του είχε συμπαραστάτη τον Άγγλο φιλέλληνα δικαστή Μπέγιενς, που είχε παντρευτεί Ελληνίδα πρόσφυγα, από την Πάργα.

Οι Άγγλοι τελικά τον συνέλαβαν, τον φυλάκισαν και τον βασάνισαν για να φανερώσει τους συνενόχους του. Ο Ζαμπέλιος επικαλέστηκε τη θέση του και ζήτησε η υπόθεσή του να εξετασθεί από τον ίδιο τον Αρμοστή Μαίτλαντ, στην Κέρκυρα. Αυτός επηρεασθείς από τον φιλέλληνα γραμματέα του και πληροφορηθείς ότι η Αγγλική Κυβέρνηση θεωρεί τον Αγώνα των Ελλήνων σοβαρή υπόθεση, τον απάλλαξε από κάθε κατηγορία…

Παράλληλα με τον Αγώνα του για την απελευθέρωση της Ελλάδος ο Ζαμπέλιος έγραψε θεατρικά έργα. Το πρώτο αφορούσε τον τυραννοκτόνο Τιμολέοντα και παίχθηκε με επιτυχία στο Βουκουρέστι, στα 1819. Ακολούθησαν τα έργα «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος» και «Γεώργιος Καστριώτης». Μετά το 1830 εκδόθηκαν έργα του για τους ήρωες της Επανάστασης, από τον «Ρήγα τον Θετταλό», έως τους Μπότσαρη, Διάκο, Καραϊσκάκη, και Ανδρούτσο. Στο έργο του εξάλλου για τον Καποδίστρια υμνεί τον Κυβερνήτη και κάνει έκκληση για ενότητα. (Δημήτρη Σπάθη «Ο Ιωάννης Ζαμπέλιος και η συμμετοχή του στην οικοδόμηση της νεοελληνικής σκηνής», Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών, Πρακτικά Θ΄ Συμποσίου, Αθήνα, 2005, σελ. 95 κ.ε.)

Ο Ιωάννης Ζαμπέλιος συνέχισε να υπηρετεί τη Δικαιοσύνη και μετά την Επανάσταση και έφτασε στον βαθμό του Αρεοπαγίτου, στην Κέρκυρα, όπου και απεβίωσε το 1856, πριν δει ελεύθερα τα Ιόνια νησιά. Γιός του είναι ο μεγάλος ιστορικός μας Σπυρίδων Ζαμπέλιος, ο πρώτος που έγραψε για τη συνέχεια του Ελληνικού Έθνους.-

πηγή enromiosini.gr