Η ιστορία του Πολυτεχνείου

 

Η Ευρώπη στον δυστοπικό δρόμο που χάραξε η Κίνα!

Νίκος Θεοφάνους: Ένας μεγάλος αγωνιστής της ΕΟΚΑ

 

Ο Νικόλαος Θεοφάνους γεννήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου, το Δεκέμβριο 1936, από Κύπριους γονείς ελληνικής καταγωγής. Η οικογένειά του παλιννόστησε στην Κύπρο μετά και τις βιαιοπραγίες κατά των ξένων, το 1949.

Φοίτησε στην Εμπορική Σχολή Σαμουήλ κι ακολούθως προσελήφθη στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Ο Νικόλαος υπήρξε ποιητής και συγγραφέας. Ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο αγωνιζόμενος στον Ολυμπιακό Λευκωσίας, με την άρση βαρών και τη μουσική ως κύριο στέλεχος της Φιλαρμονικής Λευκωσίας.

Υπηρέτησε την ΕΟΚΑ ενταγμένος στις ομάδες κρούσεως της Λευκωσίας. Συμμετείχε σε αρκετές αποστολές μετά των ηρωικών συντρόφων του, τινές εκ των οποίων ευρίσκονται ακόμη εν ζωή.

Κατόπιν προδοσίας υπό συγκεκριμένου και σεσημασμένου, διαφυγόντος στην Αγγλία προσώπου που είχε αρχικά ενταχθεί στην Οργάνωση, συνελήφθη υπό των Βρετανικών στρατευμάτων στη διάβαση Αγύρτας, ενώ κατευθυνόταν εποχούμενος προς Κερύνεια προκειμένου να παραλάβει συγκεκριμένο οπλισμό.

Αρνούμενος να υποστεί την προσβολή της σύλληψης αποπειράθηκε να δραπετεύσει, πραγματοποιώντας άλμα από το εν κινήσει στρατιωτικό όχημα, παρασύροντας στο θάνατο έναν εκ των δεσμοφυλάκων.

Δυστυχώς, τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας με καταιγιστικά πυρά κατόρθωσαν να τον τραυματίσουν σχεδόν θανάσιμα. Εις εξ αυτών, οργισμένος από το θάνατο του Βρετανού συντρόφου του, τον έπληξε και ενώ ευρισκόταν αιμόφυρτος στο έδαφος, δια της ξιφολόγχης του.

Ο Νικόλαος Θεοφάνους άφησε την τελευταία πνοή του στο νοσοκομείο Κερύνειας την εσπέρα της ίδιας μέρας, 11 Σεπτεμβρίου 1956, ώρα 19:00. Η αθανασία πάντα αναζητούσε ένα πρόωρο θάνατο. Όταν μετά πάροδο δύο ετών ο πατέρας του Δημήτρης Θεοφάνους τυχαία αντάμωσε το Δρ. Ζήνωνα Πάνο, ο οποίος ευρισκόταν πλάι ως ιατρός στον ετοιμοθάνατο αγωνιστή, του υπέβαλε το ερώτημα ποια ήταν η τελευταία ίσως επιθυμία του Νικολάου.

Ο Δρ. Πάνος τον διαβεβαίωσε πως το παιδί του δεν ζήτησε τίποτα και κανέναν. Ευρισκόταν σε επιθανάτιο παραλήρημα, αναφωνώντας με όση δύναμη του είχε απομείνει: ‘‘Άγγλοι θα πεθάνετε… Ζήτω η ΕΟΚΑ… Ζήτω ο Αρχηγός Διγενής…’’

Μερικούς μήνες προ του ηρωικού θανάτου του, ο Νικόλαος Θεοφάνους είχε υποστεί τα φρικτά βασανιστήρια της Ομορφίτας, παραμένοντας ακλόνητος στο ήθος, στις αξίες και το μεγαλείο της Οργάνωσης την οποία υπηρέτησε μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός του.

Δεν ήταν καθόλου τυχαίος και περιστασιακός ο υπό αναφορά ήρωας. Ο πατέρας του, Δημήτρης Θεοφάνους, εθελοντικά υπηρέτησε στον Αγγλικό Στρατό κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο εκ πατρός θείος του ήρωα Λουκάς Θεοφάνους υπηρέτησε εθελοντικά στους Βαλκανικούς Πολέμους και τη Μικρασιατική Εκστρατεία επί δεκατρία συναπτά έτη, υποκείμενος σε παντοειδείς κακουχίες.

Ο αδελφός του ήρωα, Ηρακλής Θεοφάνους, υπηρέτησε επί πενταετίαν στο Βρετανικό Πολεμικό Ναυτικό κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και υπήρξε εις εκ των πρωτεργατών λόγω της εμπειρογνωμοσύνης του, στον επικό αγώνα της ΕΟΚΑ, πλάι στο Γρηγόρη Αυξεντίου και τον Κυριάκο Μάτση (Αμμόχωστος).

Τούτα τα διδάγματα αποτελούν παρακαταθήκη για τις επερχόμενες γενεές κι αναλαμπές ελπιδοφόρων μηνυμάτων, στις ανερμάτιστες κι ανεμψύχωτες εποχές που βιώνουμε.

Μία κλίνη κενή εσαεί θα φέρεται, εστρωμένη των αφανών…

Πηγή https://cognoscoteam.gr/%ce%bd%ce%af%ce%ba%ce%bf%cf.../... 

Στη Σουηδία τα θύματα του covid μηδενίστηκαν – σιγή ιχθύος από τα συστημικά ΜΜΕ

Η Σουηδία, η οποία έχει υιοθετήσει μια μοναδική - φιλελεύθερη προσέγγιση στην πανδημία, δεν έχει επιβάλλει ούτε lockdown ούτε κατέστησε τις μάσκες υποχρεωτικές.

Στη Σουηδία τα θύματα του covid μηδενίστηκαν, την ώρα που άλλα κράτη ετοιμάζονται για νέες μεσαιωνικές καραντίνες

Περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι κατέκλυσαν τους δρόμους της Γαλλίας το περασμένο Σαββατοκύριακο και πολλά κέντρα εμβολιασμού για τον COVID υπέστησαν βανδαλισμούς, καθώς ενισχύθηκε η εναντίωση στην πιο πρόσφατη στρατηγική της κυβέρνησης για την πανδημία. Στην πιο πρόσφατη αναβίωση των lockdown από τον Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, οι κυβερνητικοί του αξιωματούχοι εξέδωσαν το διάταγμα ότι τα μη εμβολιασμένα άτομα δεν θα επιτρέπεται πλέον να εισέρχονται σε καφετέριες, εστιατόρια, θέατρα, μέσα μαζικής μεταφοράς και άλλα. 

Περιττό να πούμε ότι ο κόσμος δεν χάρηκε ιδιαίτερα. 

Η προσέγγιση της Γαλλίας είναι μοναδική, αλλά είναι μόνο μία από τις πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο που επιβάλλουν νέους περιορισμούς, καθώς οι φόβοι αυξάνονται για μια νέα παραλλαγή του COVID-19. Τα πρόσφατα περιοριστικά μέτρα στην Αυστραλία έχουν θέσει τη μισή χώρα υπό αυστηρό αποκλεισμό (παρόλο που ένας αριθμός-ρεκόρ 82.000 τεστ είχε εντοπίσει μόλις 111 νέα κρούσματα κορονοϊού) ενώ τα εστιατόρια στην Πορτογαλία αγωνίζονται να επιβιώσουν εν μέσω πρόσφατων περιορισμών. 

Η Σουηδία δεν αποτελεί είδηση για τα συστημικά ΜΜΕ. 

Η Σουηδία, φυσικά, δαιμονοποιήθηκε το 2020 επειδή απέφυγε να επιβάλλει αυστηρά lockdowns. Ο Guardian χαρακτήρισε την προσέγγισή της «καταστροφή», ενώ το CBS ανέφερε ότι Σουηδία έγινε «παράδειγμα για το πώς να μην διαχειριστεί κανείς τον COVID-19». 

Παρά τις επικρίσεις αυτές, η φιλελεύθερη, laissez-faire προσέγγιση της Σουηδίας στην πανδημία συνεχίζεται έως σήμερα. Σε αντίθεση με τους ευρωπαίους γείτονές της, η Σουηδία καλωσορίζει τους τουρίστες . Οι επιχειρήσεις και τα σχολεία είναι ανοιχτά χωρίς σχεδόν κανέναν περιορισμό. Όσον αφορά τις μάσκες, όχι μόνο δεν υπάρχει καμία εντολή υποχρεωτικής τους χρήσης, αλλά οι Σουηδοί αρμόδιοι για θέματα υγείας δεν τις συνιστούν καν . 

Ποια είναι τα αποτελέσματα της κατασυκοφαντημένης φιλελεύθερης πολιτικής της Σουηδίας; Τα δεδομένα δείχνουν ότι ο εβδομαδιαίος κυλιόμενος μέσος όρος θανάτων από τον COVID χθες ήταν μηδενικός (βλ. Παρακάτω). Ούτε ένας θάνατος. Και είναι στο μηδέν εδώ και περίπου μια εβδομάδα πλέον. 

Ακόμα και πριν από ένα χρόνο, ήταν σαφές ότι οι υπερβολικοί ισχυρισμοί περί «σουηδικής καταστροφής» ήταν ψευδείς. Απλά ρωτήστε τον Έλον Μασκ (επίσης δείτε: εδώ, εδώ και εδώ ). Έναν χρόνο αργότερα όμως, τα στοιχεία είναι συντριπτικά για το ότι η Σουηδία διαχειρίστηκε την πανδημία ως επί το πλείστον σωστά.

Το συνολικό ποσοστό θνησιμότητας της Σουηδίας το 2020 ήταν χαμηλότερο από το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και η οικονομία της υπέφερε πολύ λιγότερο . Εν τω μεταξύ, σήμερα η Σουηδία είναι πιο ελεύθερη και πιο υγιής, από σχεδόν οποιαδήποτε άλλη χώρα στην Ευρώπη.

Ενώ ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη παραμένει φοβισμένο και τα κράτη επινοούν νέα μέτρα για να περιορίσουν τις βασικές ελευθερίες των πολιτών τους, η Σουηδία παραμένει μια ζωτικής σημασίας, λαμπρή υπενθύμιση ότι υπάρχει ένας καλύτερος δρόμος. 

 ***

 Απόδοση στα Ελληνικά: Νίκος Μαρής  

Πηγή https://www.eleytheriagora.gr/18216-2/

Ο Jonathan Miltimore είναι ο αρχισυντάκτης του FEE.org. Κείμενά του έχουν φιλοξενηθεί στα έντυπα TIME, The Wall Street Journal, CNN, Forbes, Fox News, Star Tribune Newsweek, The Washington Times, MSN.com, The Washington Examiner, The Daily Caller, The Federalist, the Epoch Times.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο FEE.org και κατόπιν στο ιστολόγιο «το εξπρές του διαδικτύου» 

Η «Μεγάλη Επανεκκίνηση» της ανθρωπότητας μέσω της υγειονομικής τυραννίας

 

O Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κατανοήσει σε βάθος την «Μεγαλη Επανεκκίνηση» του φίλου του Klaus Schwab έχοντας μετατρέψει την διαχείρηση της πανδημίας σε υγειονομικού τύπου δικτατορία.

Ο συγγραφέας της «μεγάλης Επανεκκίνησης» διαφημίζει ένα μινιμαλιστικό τρόπο ζωής (στυλ Marie Kondo, «να είμαστε ικανοποιημένοι με λιγότερα» ή με τα «απαραίτητα»), το οποίο πιθανότατα σύντομα δεν θα είναι η ελεύθερη επιλογή ορισμένων ανθρώπων, αλλά μια υποχρεωτική προσαρμογή στη φτώχεια.

 25 Ιουλίου 2021 Του Βαγγέλη Ξηντάρα  https://www.eleytheriagora.gr/18200-2/

Αγόρασα το βιβλίο «The Great reset» (η μεγάλη επανεκκίνηση) για να αποκτήσω κάποια γνώση σχετικά με τη νοοτροπία των globalists, των ανθρώπων που αυτοαποκαλούνται οι «ελίτ» αυτού του κόσμου. Αυτοί δεν είναι απλά κάποιοι πλούσιοι φαντασιόπληκτοι, αλλά είναι αυτοί που επιθυμούν να διαμορφώσουν το μέλλον της ανθρωπότητας ή ακόμα και να «αναδημιουργήσουν» αυτόν καθ’ αυτόν τον άνθρωπο παριστάνοντας τον «Θεό». Η πορεία δείχνει εάν τα καταφέρνουν ή όχι.

Θα συνοψίσω τώρα τα κύρια προβλήματα που έχω βρει σχετικά με την πραγματικότητα που απεικονίζεται στο βιβλίο των Klaus Schwab και Thierry Malleret.

Η «μεγάλη επανεκκίνηση»

Η ελεύθερη αγορά είναι υπεύθυνη για όλα τα «δεινά του κόσμου». Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ισχυρότερες κυβερνήσεις, κατά προτίμηση τόσο «δημοκρατικές» όπως της Κίνας. Κατά συνέπεια λοιπόν, το βιβλίο είναι γεμάτο επαίνους για τον κινεζικό τρόπο ζωής. Μια υπόθεση που δεν μπορεί να γίνει από λογικούς ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν σε έναν ελεύθερο και βιώσιμο κόσμο στον οποίο τα δικαιώματα και οι ελευθερίες του ατόμου προστατεύονται και δεν εκτίθενται σε συνεχή παρακολούθηση, την οποία βλέπουμε σήμερα στο κομμουνιστικό κράτος της Κίνας.

«[Η κατάσταση μπορεί να προκαλέσει αλλαγές, όπως] μια ενισχυμένη αναζήτηση του κοινού καλού ως στόχου πολιτικής, η έννοια της δικαιοσύνης να αποκτά πολιτική ισχύ, ριζοσπαστικά μέτρα ευημερίας και φορολογίας, […]» (σελ.18)

«Ο Κομφουκιανισμός που επικρατεί σε τόσες πολλές ασιατικές χώρες θέτει μια αίσθηση καθήκοντος και αλληλεγγύης γενεών πριν από τα ατομικά δικαιώματα. Επίσης, δίνει μεγάλη αξία σε μέτρα και κανόνες που ωφελούν την κοινότητα στο σύνολό της». (σελ.88)

«Η πανδημία Covid-19 έχει καταστήσει την κυβέρνηση σημαντική και πάλι. Όχι μόνο ισχυρή και πάλι, αλλά και πάλι ζωτική […]» (σελ.89, ο συγγραφέας αναφέρει τον John Micklethwait, αρχισυντάκτη του Bloomberg).

«Οι οξείες κρίσεις συμβάλλουν στην ενίσχυση της εξουσίας του κράτους. Πάντα συνέβαινε και δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο θα πρέπει να είναι διαφορετικά με την πανδημία Covid-19». (σελ.89)

«[…] ο ρόλος του κράτους έχει συρρικνωθεί σημαντικά. Πρόκειται για μια κατάσταση που πρόκειται να αλλάξει επειδή είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς ένα εξωγενές σοκ τέτοιου μεγέθους […] θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με καθαρά βασισμένες στην αγορά λύσεις». (σελ.91)

«Στο καντράν που μετρά το φάσμα μεταξύ της κυβέρνησης και των αγορών, η βελόνα έχει κινηθεί αποφασιστικά προς τα αριστερά». (σελ.92)

«Για πρώτη φορά […] οι κυβερνήσεις έχουν το πάνω χέρι. […] Αντί απλώς να διορθώνουν τις αποτυχίες της αγοράς όταν προκύπτουν, πρέπει, όπως πρότεινε η οικονομολόγος Mariana Mazzucato: «να κινηθούν προς τη διαμόρφωση και τη δημιουργία ενεργών αγορών που προσφέρουν βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη». (σελ.92)

«Ενώ στο παρελθόν οι ΗΠΑ ήταν πάντα οι πρώτοι που έφτασαν να βοηθήσουν όπου υπήρχε ανάγκη για βοήθεια, αυτός ο ρόλος ανήκει τώρα στην Κίνα». (σελ. 123)

«Ένα σημαντικό στοιχείο της νέας «μεγαλύτερης» κυβέρνησης υπάρχει ήδη με τον τεράστιο αυξημένο και σχεδόν άμεσο κυβερνητικό έλεγχο της οικονομίας». (σελ.92)

«Κοιτώντας προς το μέλλον, οι κυβερνήσεις πιθανότατα […] θα αποφασίσουν ότι είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας να ξαναγράψουν ορισμένους από τους κανόνες του παιχνιδιού και να αυξήσουν μόνιμα το ρόλο τους». (σελ.93)

«Ο ρόλος του κράτους θα αυξηθεί και, με αυτόν τον τρόπο, θα επηρεάσει ουσιαστικά τον τρόπο διεξαγωγής των επιχειρήσεων. […] στελέχη επιχειρήσεων σε όλες τις βιομηχανίες και όλες τις χώρες θα πρέπει να προσαρμοστούν σε μεγαλύτερη κυβερνητική παρέμβαση. […] Η φορολογία θα αυξηθεί, ιδίως για τους πιο προνομιούχους». (σελ.94)

Παράφορος έρωτας με την μαζική επιτήρηση/παρακολούθηση των ανθρώπων. 

Ο συγγραφέας συνεχίζει ξεδιπλώνοντας το πάθος του για μια μαζική παρακολούθηση των ανθρώπων από το κράτος:

«Η συγκράτηση της πανδημίας του κορωνοϊού θα απαιτήσει ένα παγκόσμιο δίκτυο παρακολούθησης». (σελ.33)

«Θα δούμε πώς η ανίχνευση επαφών έχει μια απαράμιλλη χωρητικότητα και μια σχεδόν απαραίτητη θέση στο οπλοστάσιο που απαιτείται για την καταπολέμηση του Covid-19, ενώ ταυτόχρονα τοποθετείται για να καταστεί δυνατή η μαζική επιτήρηση». (σελ.153)

«Ένα σημαντικό μάθημα μπορεί να αντληθεί από τις χώρες που ήταν πιο αποτελεσματικές στην αντιμετώπιση της πανδημίας (ιδίως των ασιατικών κρατών): η τεχνολογία γενικά και η ψηφιακή βοήθεια ειδικότερα. Η επιτυχής ανίχνευση επαφών αποδείχθηκε βασικό στοιχείο μιας επιτυχημένης στρατηγικής κατά του Covid -19». (σελ.159)

«Η ανίχνευση και η παρακολούθηση επαφών είναι επομένως βασικά στοιχεία για το πως θα αποκριθεί η δημόσια υγεία μας στο Covid-19». (σελ.160)

«Η Κίνα, το Χονγκ Κονγκ και η Νότια Κορέα εφάρμοσαν καταναγκαστικά και παρεμβατικά μέτρα ψηφιακού εντοπισμού. Έλαβαν την απόφαση να παρακολουθήσουν άτομα χωρίς τη συγκατάθεσή τους, μέσω των δεδομένων κινητής τηλεφωνίας και πιστωτικής κάρτας τους, ακόμη και την παρακολούθηση βίντεο». (σελ.160)

«Η λύση της ψηφιακής ανίχνευσης που εκτιμήθηκε περισσότερο και συζητήθηκε ήταν η εφαρμογή TraceTogether που διαχειρίζεται το Υπουργείο Υγείας της Σιγκαπούρης. Φαίνεται να προσφέρει την «ιδανική» ισορροπία μεταξύ των ζητημάτων αποτελεσματικότητας και απορρήτου […]». (σελ.160)

«Καμία εθελοντική εφαρμογή ανίχνευσης επαφών δεν θα λειτουργήσει εάν οι άνθρωποι δεν επιθυμούν να παρέχουν τα προσωπικά τους δεδομένα στην κυβερνητική υπηρεσία που παρακολουθεί το σύστημα». (σελ.164)  (σ.σ. Παρατηρείστε εδώ την εφαρμογή του «πιστοποιητικού υγείας» που ήδη εφαρμόζεται στην Ελλάδα).

«[…] οι εταιρείες θα οδηγηθούν προς μια μεγαλύτερη επιτήρηση, για το καλύτερο ή για το χειρότερο και θα παρακολουθούν και μερικές φορές θα καταγράφουν τι κάνει το εργατικό δυναμικό τους.» (σελ.165).

«[…] οποιαδήποτε ψηφιακή εμπειρία που έχουμε μπορεί να μετατραπεί σε «προϊόν» που προορίζεται να παρακολουθεί και να προβλέπει τη συμπεριφορά μας.» (σελ.166)

«Τότε, όταν θα έχει τελειώσει η κρίση, κάποιοι μπορεί να συνειδητοποιήσουν ότι η χώρα τους ξαφνικά μετατράπηκε σε ένα μέρος όπου δεν επιθυμούν πλέον να ζήσουν». (σελ.167)

Τεχνοκρατική τυραννία

Ακόμα και αν αναφέρθηκε σε όλους τους κινδύνους της συνεχούς παρακολούθησης, ο συγγραφέας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «το τζίνι της τεχνολογικής παρακολούθησης δεν θα μπει ξανά στη φιάλη». (σελ.171). Πιστεύει επίσης πραγματικά ότι «τα δυστοπικά σενάρια δεν αποτελούν συμφορά (a fatality)» (σελ.171)

Πώς μπορούμε να αποφύγουμε αυτήν τη δυστοπία, δεν εξηγείται στο βιβλίο. Ωστόσο, αυτός δεν φαίνεται να είναι ο στόχος του βιβλίου – αλλά ένας έπαινος της μαζικής παρακολούθησης και η ιδιωτική ζωή δεν φαίνεται να απασχολεί πολύ τον συγγραφέα.

Ταυτόχρονα, ο συγγραφέας παραδέχεται ότι «οι συνέπειες του Covid-19 από την άποψη της υγείας και της θνησιμότητας θα είναι ήπιες σε σύγκριση με προηγούμενες πανδημίες. Στο τέλος του Ιουνίου 2020, ο Covid-19 σκότωσε λιγότερο από το 0,006% του παγκόσμιου πληθυσμού». (σελ.247) και αναγνωρίζοντας ότι «ο μέσος όρος ηλικίας αυτών που πεθαίνουν από τον Κόβιντ-19 είναι σχεδόν 80 χρόνια [στην Ιταλία]» (σελ.221) Αλλά αυτό δεν τον κάνει να αλλάζει γνώμη, εξακολουθεί να προπαγανδίζει την μαζική παρακολούθηση και την αναγκαιότητα των lockdowns.

Ενώ μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι είναι καλό να βλέπουμε και τα πλεονεκτήματα αυτής της παγκόσμιας καταστροφής, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί εκπληκτικά θετική γλώσσα κατά την ανάλυσή του για την κατάσταση:

«Οι δυνατότητες αλλαγής και η προκύπτουσα νέα τάξη (the resulting new order) είναι πλέον απεριόριστες και δεσμεύονται μόνο από την φαντασία μας» και «Πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτήν την άνευ προηγουμένου ευκαιρία να ξαναφανταστούμε τον κόσμο μας (reimagine our world)». (σελ.19)

Αργότερα χρησιμοποιεί ακόμη φράσεις όπως «να μην αφήσει την κρίση να χαθεί» («not letting the crisis go to waste» – από τις πιο «κλασσικές» ατάκες των globalists…) (σελ.145 ή σελ.142)

 «να κάνουμε καλή χρήση της πανδημίας» (σελ.145). Φαίνεται ότι ο συγγραφέας είναι πολύ χαρούμενος για τον κορονοϊό και τις επαγόμενες ευκαιρίες του.

Λέει ακόμη ότι αυτή η κρίση «επιταχύνει την πρόοδο προς τους στόχους της Βιώσιμης Ανάπτυξης του 2030 (2030 Sustainable Development Goals)» (σελ.248). Είναι σίγουρο ότι δεν ανησυχεί καθόλου για την όλη κατάσταση.

Παράδοξες είναι επίσης οι δηλώσεις του συγγραφέα σχετικά με την ανεργία, την εργασία και τη φτώχεια. Σε μια σελίδα επαινεί τις νέες θέσεις εργασίας που δημιουργούνται από την κρίση στην ψηφιακή / διαδικτυακή / ρομποτική βιομηχανία, αλλά σε άλλες σελίδες βλέπει επίσης τον κίνδυνο εκατοντάδων ανθρώπων να αποκλείονται από την δουλειά τους. Αλλά το βιβλίο του δεν ακούγεται σαν προειδοποίηση, μοιάζει περισσότερο με διαφήμιση για την πρώτη ομάδα της βιομηχανίας που επωφελείται από την κρίση. Ακούγεται έτσι: «Είναι καλό που το πλοίο βυθίζεται, γιατί θα δημιουργήσουμε κάποιες θέσεις εργασίας, όταν το ναυάγιο πρέπει να σηκωθεί από το νερό».

Σε ολόκληρο το βιβλίο ο συγγραφέας συνεχίζει να μιλά για «δίκτυα κοινωνικής ασφάλειας» που είναι απαραίτητα για την αποτροπή κοινωνικών αντιδράσεων και βίαιων ταραχών, λόγω της ανεργίας, που θα είναι το αποτέλεσμα των lockdown. Η ιδέα ακούγεται καλή, αλλά ποιος θα πληρώσει το δίχτυ ασφαλείας όταν τεράστια ποσοστά ανθρώπων βασίζονται στο κράτος; Το ισχυρό κράτος, που διαδίδεται σε αυτό το βιβλίο, χρειάζεται εν πάση περιπτώσει μαζικά υψηλούς φόρους, κάτι που ασκεί ακόμη μεγαλύτερη πίεση στον εργαζόμενο πληθυσμό. Δεν φαίνεται ρεαλιστικό. Το βιβλίο δεν δίνει πραγματικά διαφορετικές απαντήσεις σε όλα τα τεράστια προβλήματα, εκτός από το ότι «το κράτος μας σώζει».

Παγκόσμια διακυβέρνηση

Το βασικό μήνυμα του βιβλίου είναι: Χρειαζόμαστε μια παγκόσμια διακυβέρνηση για να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι για τέτοιες καταστάσεις.

Ο ιός, το πρόβλημα του C02, η κλιματική αλλαγή κ.λπ. θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν μόνο με μια παγκόσμια ηγεσία. Πώς δηλαδή θα άλλαζε μια παγκόσμια κυβέρνηση την εξάπλωση ενός ιού; Μήπως με περισσότερη παρακολούθηση και περισσότερα lockdown; Πώς θα μείωνε τις εκπομπές C02; Απαγορεύοντας ορισμένες βιομηχανίες και βάζοντας το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού σε ανεργία; Πώς θα μείωνε την κλιματική αλλαγή; Με περισσότερους νόμους και διαταγές; Όλα αυτά μοιάζουν απλώς δικαιολογίες για την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας τυραννίας κάτι που πολλοί άνθρωποι μπορούν ήδη να το διακρίνουν επί του παρόντος.

Ενώ γράφει για το πώς ο ιός και τα lockdown μπέρδεψαν «ολόκληρο τον κόσμο», ξέχασε εντελώς να αναφέρει χώρες που δεν είχαν καθόλου lockdown. Πολλές από τις θέσεις του μπορούν να αφαιρεθούν απλώς κοιτάζοντας τη Σουηδία. Αυτή η χώρα απέφυγε με επιτυχία να καταστρέψει τη δική της οικονομία, χωρίς να επιβάλλει  lockdown, χωρίς μάσκες, χωρίς κοινωνικές αποστάσεις κ.λπ. Δεν υπάρχει ανάγκη για επιτήρηση, τεχνολογία κ.λπ. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο συγγραφέας δεν αναφέρει αυτήν τη χώρα ούτε μία φορά σε ολόκληρο το βιβλίο. Στη σελίδα 45 μιλά για δύο μελέτες που «μοντελοποίησαν τι θα μπορούσε να είχε συμβεί χωρίς lockdown», αντί να κοιτάζει απλώς το παράδειγμα της Σουηδίας, που υποθέτω ότι δεν ταιριάζει στο αφήγημα.

Μαρξιστικά οράματα 

Ο συγγραφέας συχνά μιλά για «καθαρή ενέργεια» (π.χ. σελ.145) και καταδικάζει προφανώς τα ορυκτά καύσιμα, ενώ επιθυμεί ένα μέλλον γεμάτο με (ηλεκτρικούς) αισθητήρες και «απομακρυσμένες συσκευές», κάμερες παρακολούθησης κ.λπ. που όλοι χρειάζονται ενέργεια. Πουθενά δεν εξηγεί από πού πρέπει να προέρχεται αυτή η ενέργεια. Η ηλιακή και η αιολική ενέργεια έχουν καταρριφθεί από καιρό. Είναι αναποτελεσματικές και όχι σταθερές πηγές ενέργειας. Η πυρηνική ενέργεια και ο άνθρακας πιθανότατα ούτε αυτές εκτιμώνται από τον συγγραφέα, οπότε τι μένει; Θέλω επίσης να υπενθυμίσω στους οπαδούς των ηλεκτρικών συσκευών πώς κατασκευάζονται οι μπαταρίες, με τεράστια περιβαλλοντική ζημιά.

Ακολουθεί ένα ακόμη απόσπασμα για την ιδέα του ενεργειακού εφοδιασμού του συγγραφέα:

«Μια ομάδα πράσινων ακτιβιστών θα μπορούσε να διαδηλώσει μπροστά σε έναν σταθμό παραγωγής ενέργειας με άνθρακα» (σελ.149)

Ο συγγραφέας είναι τόσο παθιασμένος με το όραμά του για το μέλλον, τα οικονομικά, τους αριθμούς και την επιστήμη, που κάνει πολλές παράλογες υποθέσεις σε αυτό το βιβλίο. Ειδικά όταν πρόκειται για ανθρώπινη, κοινωνική συμπεριφορά. Εδώ είναι μερικές από αυτές:

«Καθώς οι καταναλωτές μπορούν να προτιμούν τις αυτοματοποιημένες υπηρεσίες από τις προσωπικές αλληλεπιδράσεις […]». (σελ.55)

«Η αλλαγή πορείας θα απαιτήσει μια αλλαγή στη νοοτροπία των παγκόσμιων ηγετών για να δοθεί μεγαλύτερη εστίαση και προτεραιότητα στην ευημερία όλων των πολιτών και του πλανήτη». (σελ.58)

«Η ιδέα [του helicopter money] είναι ελκυστική και ρεαλιστική» (σελ.68) [ο όρος «λεφτά από το ελικόπτερο» (από το κράτος) σημαίνει την απευθείας πίστωση των λογαριασμών, χωρίς κριτήρια, ωθώντας έτσι τους πολίτες να πληρώσουν λογαριασμούς και χρέη και να καταναλώσουν, αναθερμαίνοντας έτσι τον πληθωρισμό].

«Η μετα-πανδημική εποχή θα οδηγήσει σε μια περίοδο μαζικής ανακατανομής του πλούτου, από τους πλούσιους στους φτωχούς [!!] και από το κεφάλαιο στην εργασία». (σελ.78)

«Στην Αμερική, όπως και σε πολλές άλλες χώρες, οι Αφροαμερικανοί είναι φτωχότεροι, πιο πιθανό να είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι και θύματα κακής ποιότητας στέγασης και διαβίωσης. Ως αποτέλεσμα, υποφέρουν περισσότερο από κάποια προβλήματα υγείας όπως η παχυσαρκία, οι καρδιακές παθήσεις ή ο διαβήτης (σελ. 80). (Η παχυσαρκία, οι καρδιακές παθήσεις και ο διαβήτης προκαλούνται κυρίως από υπερκατανάλωση τροφής, κακή διατροφή ή ανθυγιεινό τρόπο ζωής και όχι από κοινωνικές ανισότητες).

«τα τρία πράγματα που έχουν μεγαλύτερη σημασία για τους περισσότερους από εμάς: στέγαση, υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση». (σελ.96)

Που πήγαν η οικογένεια, οι φίλοι, η ειρήνη ή μια καλή δουλειά;

«Οι εκκλήσεις για περισσότερες δαπάνες (και επομένως υψηλότερους φόρους) θα γίνουν πιο δυνατές». (σελ. 99)

«Ένας αυξανόμενος αριθμός επιστημόνων έχει δείξει ότι στην πραγματικότητα η καταστροφή της βιοποικιλότητας προκαλείται από τον άνθρωπο, ο οποίος είναι η πηγή νέων ιών όπως ο Covid-19». (σελ.138) (φυσικά δεν έχει καμία σχέση με το εργαστήριο της Γουχάν…)

«Το ποδήλατο και το περπάτημα αντί να οδηγούμε για να διατηρήσουμε τον αέρα των πόλεων μας τόσο καθαρό όσο ήταν κατά τη διάρκεια των lockdown, οι διακοπές κοντά στο σπίτι […] θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε συνεχή μείωση των εκπομπών άνθρακα. (σελ.142) (Μπορώ ήδη να φανταστώ τον συγγραφέα με ποδήλατο… Λοιπόν, να υποθέσω ότι είναι μόνο η λύση για τις φτωχές μάζες που δεν μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά ένα αυτοκίνητο λόγω φόρων και πράσινης ανεργίας; ότι ο συγγραφέας αναφέρει κάπου αλλού στο βιβλίο ότι οι περισσότερες εκπομπές άνθρακα προέρχονται από τη βιομηχανία και άλλες πηγές ούτως ή άλλως, όχι από αυτοκίνητα ή οικιακές εφαρμογές – αρκεί να μην έχετε ένα έξυπνο σπίτι γεμάτο αισθητήρες, υποθέτω …).

«[Κινητές συσκευές] που μας βοηθούν σε πολλά διαφορετικά μέτωπα, προβλέποντας τις ανάγκες μας, ακούγοντας μας και εντοπίζοντας μας, ακόμα και όταν δεν τους το ζητάμε…». (σελ.152) (Φοβερή «βοήθεια» έτσι;…)

«[Αντί] να οδηγούμε για να πάμε σε μια απομακρυσμένη οικογενειακή συγκέντρωση για το Σαββατοκύριακο» θα χρησιμοποιούμε «την ομάδα οικογένειας WhatsApp» η οποία «δεν είναι τόσο διασκεδαστική, αλλά, είναι ασφαλέστερη, φθηνότερη και πιο πράσινη». (σελ.155)

«[Ρομπότ] θα κάνουν την δουλειά της νοσοκόμας έως και τρεις εργάσιμες ώρες την ημέρα.» (σελ.159) (κάτι που οδηγεί σε περισσότερες άνεργες νοσοκόμες)

«ακριβώς όπως οι τρομοκρατικές επιθέσεις της 9/11 πυροδότησαν μεγαλύτερη και μόνιμη ασφάλεια στο όνομα της δημόσιας ασφάλειας.» (σελ.168) (Άρα αυτό ήταν «καλό», για τον συγγραφέα).

«Αυτό δεν θα συμβεί ξανά, γιατί δεν μπορεί να συμβεί.» (σελ.173) (ο συγγραφέας μιλάει για ηγέτες της βιομηχανίας που μπορεί να θέλουν να επιστρέψουν στον παλιό τρόπο δημιουργίας επιχειρήσεων).

«Είναι πιθανό ότι οι αγορές ή οι καταναλωτές, ή και τα δύο, θα τιμωρήσουν αυτές τις εταιρείες που είχαν κακή απόδοση σε «κοινωνικά ζητήματα» (σελ.188).

«Απλές απολαύσεις όπως το να μυρίζεις ένα πεπόνι ή να ζουλάς ένα φρούτο θα περιφρονηθούν και μπορεί να γίνουν ακόμη κάτι που ανήκει στο παρελθόν». (σελ.198) (Για λόγους υγιεινής …)

Ολίγον «αλλόκοτη» ιδεολογική κατανόηση για τα ανθρώπινα όντα

«εάν, ως ανθρώπινα όντα, δεν συνεργαστούμε για να αντιμετωπίσουμε τις υπαρξιακές μας προκλήσεις, είμαστε καταδικασμένοι. Έτσι, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να καλέσουμε τους καλύτερους αγγέλους της φύσης μας». (the better angels of our nature) (σελ.217)

Σε άλλες περιπτώσεις ο συγγραφέας μιλάει για τον άνθρωπο ως «κοινωνικό ζώο» που δείχνει μια νοοτροπία Δαρβίνου. Επιπλέον υποθέτει:

«Εάν στο μέλλον εγκαταλείψουμε τη στάση του προσωπικού συμφέροντος που μολύνει τόσες πολλές από τις κοινωνικές μας αλληλεπιδράσεις, […]» (σελ.224) Αυτό δεν έχει συμβεί τις τελευταίες χιλιάδες χρόνια και καμία ιδεολογία δεν θα το αλλάξει αυτό.

Παρά τις καταστροφικές ψυχολογικές επιπτώσεις της απομόνωσης και του φόβου, λόγω του lockdown, συμπεριλαμβανομένων των υψηλών ποσοστών αυτοκτονιών, κατάθλιψης, ψυχικών διαταραχών κ.λπ., τολμά ακόμα να βλέπει κάτι «θετικό» σε αυτό:

«Αυτό που πέτυχε η πανδημία σε σχέση με την ψυχική υγεία […] αύξησε την ευαισθητοποίηση του κοινού για τη σοβαρότητα του προβλήματος. […] Στην περιοχή μετά την πανδημία, αυτά τα ζητήματα μπορεί τώρα να έχουν την προτεραιότητα που τους αξίζει.» (σελ.231)

Τι μεγάλη ανακούφιση για όλους τους ψυχικά ασθενείς. Ειδικά, όταν το ποσοστό ανεργίας θα είναι τόσο υψηλό, που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα είναι σε θέση να λάβουν επαγγελματική βοήθεια. (Αλλά υποθέτω ότι το κράτος θα τους χρηματοδοτήσει με helicopter money, γιατί τα χρήματα λύνουν όλα τα προβλήματα…) Μήπως να υπάρχει ένα «ευγενικό» ρομπότ «να ακούει» τα προβλήματά τους;

Ακόμα περισσότεροι λόγοι για να «χαρούμε»

Σε καιρούς υψηλής πίεσης και ανάγκης έχει γραφτεί η καλύτερη παγκόσμια λογοτεχνία, γιατί τέτοιες στιγμές είναι τόσο «εμπνευσμένες». (Δεν αστειεύομαι, αυτό λέει, βλ. σελ.234)

Άλλωστε, μας θυμίζει το καλό αποτέλεσμα του να έχουμε περισσότερο χρόνο τώρα, καθώς πολλοί από μας είμαστε άνεργοι ή δουλεύουμε στο σπίτι (σελ.236) και πώς μερικοί από εμάς μπορεί να μάθουμε να εκτιμούμε ότι είμαστε στη φύση ξανά. (Για όσους ξέχασαν τα δάση εκεί έξω – εξακολουθούν να υπάρχουν).

Στη συνέχεια, διαφημίζει ένα μινιμαλιστικό τρόπο ζωής (στυλ Marie Kondo, «να είμαστε ικανοποιημένοι με λιγότερα» ή με τα «απαραίτητα»), το οποίο πιθανότατα σύντομα δεν θα είναι η ελεύθερη επιλογή ορισμένων ανθρώπων, αλλά μια υποχρεωτική προσαρμογή στη φτώχεια. Αλλά μπορεί να κάνω λάθος στην κριτική μου και αντί να ζήσω σε ένα «σκοτεινό μέλλον της τεχνολογικής ολοκληρωτικής κρατικής επιτήρησης» («dark future of techno-totalitarian state surveillance») (σελ.170) όλοι θα εισέλθουμε σε μια «νέα εποχή ευημερίας» («a new era of prosperity») (σελ. 249).

Ο ψυχολόγος  Irving Biederman έχει καταγράψει  7 ενδείκτες αναγνώρισης των ολοκληρωτικών καθεστώτων.

Απομόνωση-Αποξένωση

Προπαγάνδα (Πλύση εγκεφάλου)

Εξάντληση του Πολίτη

Απειλή κυρώσεων

Εξευτελισμός- Ταπείνωση

Εξάρτηση από το κράτος και τις παροχές του

Ευκαιριακές υποχωρήσεις

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει παραλείψει κανέναν από αυτούς τους ενδείκτες στο τρόπο διαχείρισης της πανδημίας την οποία έχει μετατρέψει σε υγειονομικού τύπου δικτατορία. Έχει λοιπόν κατανοήσει σε βάθος την «Μεγαλη Επανεκκίνηση» του φίλου του Klaus Schwab.

***

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο ιστολόγιο Ελληνικός Ελευθερισμός

Lock downs 20% αύξηση των θανάτων από αλκοόλ και διπλασιασμός του αλκοολισμού

 

Ο πραγματικός αντίκτυπος των lock downs στην υγεία και την ευημερία μικρών και μεγάλων, δεν θα αποκαλυφθεί άμεσα τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, μελέτες που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί συμπεραίνουν πως η καταστροφή θα είναι ανατριχιαστική.

Τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι τα lock downs της Αγγλίας προκάλεσαν τον εθισμό στο αλκοόλ σε περισσότερους από 1 εκατομμύριο ανθρώπους από την αρχή της πανδημίας.

Πριν ξεκινήσει η πανδημία, οι έρευνες έδειχναν ότι υπήρχαν περίπου 1,5 εκατομμύρια αλκοολικοί στη χώρα, δηλαδή άνθρωποι που έπιναν τουλάχιστον 50 μερίδες κάθε εβδομάδα.

«Αλλά ο αριθμός αυτός εκτοξεύτηκε στα 2,5 εκατομμύρια το καλοκαίρι του 2021, κάτι το οποίο οι ειδικοί αποδίδουν στον ατελείωτο κύκλο των περιοριστικών μέτρων», αναφέρει η Daily Mail.

Σύμφωνα με τον ειδικό στον αλκοολισμό Dr Tony Rao του King’s College του Λονδίνου, «Ο αντίκτυπος της πανδημίας στη χρήση αλκοόλ ήταν καταστροφικός. Τα τελευταία δεδομένα, σε συνδυασμό με τον μεγαλύτερο αριθμό καταγεγραμμένων θανάτων σχετιζόμενων με το αλκοόλ, αποτελούν μια ισχυρή προειδοποίηση για την κυβέρνηση».

Οι φιλανθρωπικές οργανώσεις των Ανώνυμων Αλκοολικών, προειδοποιούν για μια κρίση «που συμβαίνει σε τρέχοντα χρόνο» αφού η Public Health England αποκάλυψε ότι «οι θάνατοι που προκλήθηκαν άμεσα από το αλκοόλ αυξήθηκαν κατά 20% κατά τον πρώτο χρόνο της πανδημίας».

Προβλήματα γνωστικής ανάπτυξης στα παιδιά

Νωρίτερα έγινε γνωστό πως η γνωστική ανάπτυξη των μικρών παιδιών κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων παρουσιάστηκε σοβαρά εξασθενημένη, ως αποτέλεσμα της έλλειψης ανθρώπινης αλληλεπίδρασης και της ατελείωτης χρήσης μασκών.

Μια μελέτη διαπίστωσε ότι οι μέσες βαθμολογίες του δείκτη νοημοσύνης των μικρών παιδιών που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας έχουν μειωθεί έως και 22 μονάδες, ενώ οι λεκτικές, κινητικές και γνωστικές επιδόσεις έχουν υποβαθμιστεί ως αποτέλεσμα των lock downs. «Με περιορισμένη διέγερση στο σπίτι και λιγότερη αλληλεπίδραση με τον έξω κόσμο, τα παιδιά της εποχής της πανδημίας φαίνεται να αποδίδουν σοκαριστικά χαμηλά σε δοκιμές αξιολόγησης της γνωστικής ανάπτυξης», αναφέρει ο Guardian.

Ανυπολόγιστη καταστροφή

Ο πραγματικός αντίκτυπος των lock downs στην υγεία και την ευημερία μικρών και μεγάλων, δεν θα αποκαλυφθεί άμεσα τα επόμενα χρόνια.

Ωστόσο, μελέτες που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί συμπεραίνουν πως η καταστροφή θα είναι ανατριχιαστική.

Μια ομάδα αναλυτών δεδομένων στη Νότια Αφρική, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι οικονομικές συνέπειες του αποκλεισμού της χώρας θα οδηγήσουν στον θάνατο 29 φορές περισσότερους ανθρώπους από τον ίδιο τον κορονοϊό.

Ακαδημαϊκοί από το Duke, το Harvard και το Johns Hopkins έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι θα μπορούσαν να προκύψουν περίπου ένα εκατομμύριο επιπλέον θάνατοι κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο δεκαετιών, ως αποτέλεσμα των lock downs.

Τον Ιούνιο, ο καθηγητής ιατρικής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, Jay Bhattacharya , προειδοποίησε ότι τα επόμενα χρόνια τα lock down θα θεωρούνται ως η πιο καταστροφική πολιτική σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία.

***

Αντιγραφή από https://www.eleytheriagora.gr/18238-2/ - 14 Αυγούστου 2021 Του Ευθύμη Μαραμή

Ο Ευθύμης Μαραμής είναι αναρχοκαπιταλιστής, ιδρυτής της ιστοσελίδας «Ελεύθερη Αγορά – Austrian Economics», μελετητής της Αυστριακής Σχολής οικονομικών στην παράδοση του Ludwig von Mises και της αναρχοκαπιταλιστικής θεωρίας στην παράδοση των Murray Rothbard και Hans Hermann-Hoppe. 

Δείτε όλη την αρθρογραφία μας σχετικά με τον κορωνοϊό, από τον Μάρτιο του 2020 ως σήμερα, κάνοντας κλικ εδώ.

Ἅγιος Προκόπιος ὁ μεγαλομάρτυς ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ (8 Ἰουλίου †)

 

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοὺ

Ἡ ἐποχὴ τῶν διωγμῶν τῶν πρωτοχριστιανικῶν χρόνων εἶναι ἡ πλέον ἡρωικὴ περίοδος τῆς Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία ἀνέδειξε μέγα νέφος καλλίνικων Μαρτύρων. Ἀπέρριψαν τὴν εἰδωλολατρία, ὄρθωσαν τὸ ἀνάστημά τους στοὺς ἰσχυροὺς διῶκτες τους καὶ ὁμολόγησαν τὴν πίστη τους στὸ Χριστό, χύνοντας τὸ ἅγιο αἷμα τους καὶ δίνοντας τὴ ζωή τους γιὰ Ἐκεῖνον. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ὑπήρξε ο μεγαλομάρτυς Προκόπιος.

Καταγόταν ἀπὸ τὴν... Παλαιστίνη καὶ ἔζησε στὰ χρόνια του σκληροῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανου (285-305). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Χριστοφόρος καὶ ἦταν ἔνθερμος Χριστιανός, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴ μητέρα του Θεοδοσία, ἡ ὁποία ἦταν φανατικὴ εἰδωλολάτρισσα. Τὸ ἀρχικό του ὄνομα ἤταν Νεανιας. Ἔχασε δυστυχῶς ἐνωρὶς τὸν πατέρα του καὶ ἔτσι τὴν ἀνατροφὴ του ἀνάλαβε ἡ μητέρα του, μεγαλώνοντας τὸν ὡς εἰδωλολάτρη.

Φαίνεται ὅτι εἶχε πρόσβαση στὸ παλάτι καὶ ἔτσι παρέδωσε τὸν Νεανία ὡς αὐλικὸ στὸν Διοκλητιανό, προσφέροντας καὶ ἕνα σεβαστὸ ποσό. Ἐκεῖνος ἐκτίμησε τὶς ἱκανότητές του καὶ τὸν ἀναγόρευσε Δουκά τῆς Ἀλεξάνδρειας, δίνοντάς του μάλιστα ρητὴ ἐντολὴ νὰ πάει καὶ νὰ ἐξολοθρεύσει τοὺς ἐκεῖ πολυάριθμους Χριστιανούς. Σημειώνουμε πὼς ὁ θρησκόληπτος αὐτὸς αὐτοκράτορας εἶχε πεισθεῖ ἀπὸ τὰ εἰδωλολατρικὰ ἱερατεῖα τῆς Μ. Ἀσίας ὅτι οἱ «θεοὶ» ἀπαιτοῦσαν ἀπὸ αὐτὸν νὰ ἐξολοθρεύσει τοὺς Χριστιανοὺς καὶ νὰ σβήσει τὴν χριστιανικὴ πίστη, προκειμένου νὰ γίνουν καὶ πάλι εὐμενεῖς γιὰ τὸ κράτος καὶ τὸν ἴδιο. Γι’ αὐτὸ εἶχε κηρύξει τὸν πιὸ σκληρὸ καὶ ἀπάνθρωπο διωγμὸ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος ἀνάδειξε ἑκατομμύρια Μάρτυρες.

Ἀφοῦ ἀνάλαβε τὴν ἐξουσία στὴν Ἀλεξάνδρεια, πῆρε ἐντολὴ νὰ πάει στὴν πόλη Απαμεια (σημερινὴ Χαμᾶν) τῆς Συρίας, μαζὶ μὲ δύο ἀξιωματικούς του. Ἐπειδὴ ὅμως ἔκανε πολλή ζέστη ταξίδευαν τὴ νύχτα. Περὶ τὰ 30 χιλιόμετρα ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη συνέβη κάτι τὸ ἀπροσδόκητο: ἔγινε μεγάλος σεισμὸς καὶ ὁ οὐρανὸς φωτίστηκε ἀπὸ ἐκτυφλωτικὲς ἀστραπές. Ταυτόχρονα ἀκούστηκε ἀπόκοσμη φωνή, ἡ ὁποία τὸν προειδοποιοῦσε πὼς ἂν ἐκτελοῦσε τὶς διαταγὲς τοῦ αὐτοκράτορα καὶ θανάτωνε Χριστιανούς, θὰ θανατώνονταν καὶ ὁ ἴδιος!

Ὁ Νεανίας, σάστισε ἀπὸ τὸ παράξενο φαινόμενο καὶ ρώτησε ποιὸς τοῦ μιλάει καὶ νὰ τοῦ φανερωθεῖ μπροστά του. Τότε ἕνας κρυστάλλινος Σταυρὸς ἐμφανίστηκε μπροστά του καὶ μία φωνὴ ἀκούστηκε: «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ἐσταυρωμένος Ἰησοῦς, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ»! Ὁ ἀγαθῶν προθέσεων Δοῦκας κατάλαβε ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ θεόσταλτο θαῦμα καὶ γι’ αὐτὸ ἔτρεξε στὴν Ἀπάμεια καὶ φρόντισε νὰ βρεῖ Χριστιανούς, νὰ κατηχηθεῖ. Ἀφοῦ μεταστράφηκε, ἔλαβε τὸ Ἅγιο Βάπτισμα καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα Προκόπιος. Ὅταν ἔφτασε στην Σκυθόπολη τῆς Κοίλης Συρίας κατασκευασε ἕναν χρυσὸ Σταυρό, σύμφωνα μὲ ἐκεῖνον ποὺ τοῦ φανερώθηκε, τὸν ὁποῖο ἔκανε πλέον ἔμβλημά του, μαζὶ μὲ δύο εἰκόνες τῶν Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριηλ. Μετὰ ἀπὸ μέρες κλήθηκε νὰ ἀντιμετωπίσει τους Σαρακηνούς, τοὺς ὁποίους κατατρόπωσε ἔχοντας μαζί του τὸν χρυσὸ Σταυρό, ὡς νικητήριο λάβαρό του.

Ὅταν ἐπέστρεψε νικητὴς στὴν Ἀλεξάνδρεια, τὸν ὑποδέχτηκε μὲ χαρὰ ἡ μητέρα του, ἡ ὁποία εἶχε πληροφορηθεῖ γιὰ τὴν περιφανῆ νίκη του. Τὸν προέτρεψε νὰ θυσιάσει στοὺς «θεούς», εὐχαριστώντας τους γιὰ τὴν εὐμένειά τους πρὸς αὐτόν. Τότε ὁ Προκόπιος εἶπε στὴ μητέρα του ὅτι τὴ νίκη τοῦ τὴν χάρισε ὁ Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ ὄχι τὰ ψεύτικα εἴδωλα. Ἡ φανατικὴ εἰδωλολάτρισσα μητέρα του πικράθηκε ἀπὸ τὰ λόγια του γιοῦ της, σκοτίστηκε τὸ μυαλό της καὶ φανέρωσε μὲ ἐπιστολή της στὸν Διοκλητιανὸ τὴν μεταστροφὴ τοῦ γιοῦ της, στὴν μισητὴ γιὰ ἐκείνους χριστιανικὴ πίστη. Ὁ θρησκομανὴς αὐτοκράτορας ἔγινε ἔξαλλος ἀπὸ τὸ θυμό του καὶ ἔδωσε ἐντολὴ στὸν ἡγεμόνα τῆς Καισάρειας Ουλκιο να ἐξετάσει τὸν Προκόπιο.

Ὁδηγήθηκε δέσμιος μπροστά του καὶ ὁμολόγησε μὲ ἡρωισμὸ τὴν πίστη του στὸ Χριστό. Ὅταν τοῦ ζητήθηκε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ἀρνήθηκε καὶ στηλίτευσε τὴν πίστη στοὺς ψεύτικους εἰδωλολατρικοὺς «θεούς». Ὁ ἡγεμόνας ἔφριξε ἀπὸ τὴ στάση τοῦ Προκοπίου καὶ διέταξε νὰ τὸν δείρουν χωρὶς οἶκτο καὶ νὰ τὸν κλείσουν, μισοπεθαμένος ὅπως ἦταν, στὴν πιὸ σκοτεινὴ φυλακή. Ἐκεῖ τοῦ παρουσιάστηκε τὴ νύχτα ὁ Χριστὸς καὶ τοῦ ἔδειξε τὸ στέφανο τοῦ μαρτυρίου του, τὸν ὁποῖο θὰ κέρδιζε ἂν ἔμεινε σταθερὸς στὴν ὁμολογία τῆς πίστης του. Ἂν μποροῦσε νὰ ἀντέξει τὰ βασανιστήρια καὶ ἀντάλλασε τὴν πρόσκαιρη ζωὴ μὲ τὴν αἰώνια. Ὁ Προκόπιος χάρηκε ἀφάνταστα καὶ ἔλαβε θάρρος.

Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα τὸν ὁδήγησαν σὲ παρακείμενο εἰδωλολατρικὸ ναό, ὅπου τὸν παρακίνησαν νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα. Ὁ Προκόπιος ἀρνήθηκε νὰ θυσιάσει καὶ προσευχήθηκε. Τότε ἔγινε τὸ ἀπροσδόκητο: τὰ εἰδώλια ἄρχισαν νὰ λιώνουν σὰν κερί! Οἱ παριστάμενοι στρατιῶτες καὶ οἱ ἀξιωματικοὶ τους Νικόστρατος και Αντινοος, βλέποντας τὸ θαῦμα μεταστράφηκαν στὸ Χριστό, βαπτίστηκαν ἀπὸ τὸν Ἐπισκοπο Λεόντιο καὶ ἀργότερα μαρτύρησαν δὶ’ ἀποκεφαλισμοῦ. Ἡ μητέρα του, ἡ ὁποία ἦταν παροῦσα, πίστεψε καὶ αὐτὴ καὶ μαζί της δώδεκα Συγκλητικές, οἱ ὁποῖες συνθλίφτηκαν, βασανίστηκαν φρικτὰ καὶ ἀποκεφαλίστηκαν.

Τὸν Προκόπιο ἀνάλαβε ὁ θηριώδης καὶ ἄσπλαχνος Φλαβιανος, γιὰ νὰ κάμψει τὸ φρόνημά του. Ἀλλὰ καὶ σὲ αὐτὸν ὁ Μάρτυρας ἔμεινε ἀμετάπειστος καὶ σταθερὸς στὴν πίστη του. Ὁ Φλαβιανὸς τότε διέταξε τὸν ὑπηρέτη Αρχελαο να μπήξει στὴν κοιλιὰ τοῦ Προκόπιου τὸ σπαθί του. Ὅταν ἐκεῖνος ξάμωσε, ἔπεσε στὸ πάτωμα νεκρός! Κατόπιν τὸν ἔδεσαν καὶ τὸν κτυποῦσαν μὲ βούνευρα. Τὸν ἔκαιγαν μὲ ἀναμμένα κάρβουνα. Τὸν ὑποχρέωσαν νὰ κρατήσει στὰ χέρια του ἀναμμένα κάρβουνα, μέχρι νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα. Ἐκεῖνος προτίμησε νὰ καοῦν τὰ χέρια του! Μετὰ τὸν κρέμασαν ἀνάποδα καὶ ἑτοίμασαν πυρακτωμένο φοῦρνο νὰ τὸν ρίξουν μέσα, ἀλλὰ ὁ Προκόπιος τὸν σταύρωσε καὶ ὁ φοῦρνος ἔσβησε πάραυτα καὶ πάγωσε!

Ἀφοῦ εἶδαν ὅτι δὲν ἔφερναν ἀποτέλεσμα, ἀποφάσισαν νὰ τὸν ἀποκεφαλίσουν. Ἐκεῖνος ἔσκυψε τὴν τίμια κεφαλή του στὸ δήμιο, ὁ ὁποῖος τὴν ἀπέκοψε, χαρίζοντάς του τὸν πολύτιμο καὶ ἀμάραντο στέφανο τῆς οὐράνιας δόξας, ποὺ τοῦ εἶχε δείξει ὁ Χριστὸς στὴ φυλακή!

Ἡ μνήμη τοῦ ἑορτάζεται στις 8 Ἰουλίου.

Η πολιορκία του Πύργου της Καστάνιτζας ( Μικρή Καστάνια ΛΑΚΩΝΙΑΣ) 9-19 Ιουλίου 1780

 

Η Οθωμανική Εισβολή στη Μάνη (1770), ήταν μία από τις πολλές επιχειρήσεις των Οθωμανών προκειμένου να υποτάξουν την Μάνη. Η Μάνη, ήταν μία από τις λίγες περιοχές της Ελλάδας που δεν κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς, λόγω του ανώμαλου εδάφους και των ανυπότακτων κατοίκων της. Οι Μανιάτες, προκαλούσαν συχνά προβλήματα στους Οθωμανούς, αφού συμμαχούσαν με τους Ενετούς, όταν υπήρχε πόλεμος μεταξύ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και Βενετίας, ενώ ασχολούνταν και με την πειρατεία.

-Μετά την αποτυχημένη επανάσταση των Ορλωφικών (1770), στην οποία συμμετείχαν οι Μανιάτες, οι Τουρκαλβανοί λεηλάτησαν ολόκληρη την Πελοπόννησο, με αποτέλεσμα οι Μανιάτες να εγκλωβιστούν στο εσωτερικό της Μάνης, πράγμα καταστροφικό για τους ίδιους. Έτσι αναγκάστηκαν να πληρώνουν, ως φόρο υποτελείας, στους Οθωμανούς 15 γρόσια. Επίσης, οι οθωμανοί, διόρισαν και έναν μανιάτη μπέη, για να τους κυβερνήσει. Επιπλέον, έστειλαν τάγματα Τουρκαλβανών προκειμένου να κάνουν επιδρομές στην Μάνη. Παρόλα αυτά, οι Μανιάτες, συνέχιζαν να προκαλούν προβλήματα στους Οθωμανούς.

-Ο πασάς της Πελοποννήσου, Χατζή Οσμάν, θεώρησε ότι ήταν καλή ευκαιρία να καταλάβει την Μάνη, προκειμένου να εντυπωσιάζει τον Σουλτάνο. Έτσι, συγκέντρωσε μεγάλες ένοπλες ομάδες Τουρκαλβανών για να τον συνοδεύσουν στην εκστρατεία του. Όταν οι Μανιάτες έμαθαν τα σχέδια των Οθωμανών, δημιούργησαν έναν μεγάλο στρατό, κάτω από τις εντολές του Έξαρχου Γρηγοράκη και του ανιψιού του, Τζανέτου Γρηγοράκη, μέλη της μεγάλης οικογένειας Γρηγοράκη με καταγωγή από τον Αγερανό και το Σκουτάρι και στρατοπέδευσαν στα βουνά πάνω από το χωριό Παρασυρός, περιμένοντας τους Οθωμανούς

-

Εισβολή

Όταν ο οθωμανικός στρατός έφτασε στο Γύθειο, ο μπέης Χασάν Γαζή έστειλε τον Αλή Μπέη με 10.000 άνδρες στην Καστανιά Λακωνίας, προκειμένου να αντιμετωπίσει τους κλέφτες Κωνσταντή Κολοκοτρώνη και Παναγιώταρο Βενετζιανάκη . Η πόλη προστατευόταν από 400 άνδρες, γυναίκες και παιδιά και οι Οθωμανοί την πολιορκούσαν επί 12 ημέρες, μέχρι που σκότωσαν τους υπερασπιστές, με αποτέλεσμα να γλιτώσουν μόνο 100 Έλληνες.

Οι Οθωμανοί στην συνέχεια, κατευθύνθηκαν προς το Σκουτάρι, το οποίο ήταν εγκαταλελειμμένο εκτός από τον Πύργο των Γρηγοράκηδων, τον οποίο υπερασπίζονταν 15 άνδρες υπό τον Γιάννη Κατσανό. Οι Οθωμανοί πολιορκούσαν τον πύργο επί 3 ημέρες χωρίς αποτέλεσμα. Την τρίτη, όμως νύχτα, ο Γαζής ανατίναξε με πυρίτιδα τον πύργο, σκοτώνοντας όλους τους υπερασπιστές.

-

Έπειτα, ο στρατός βάδισε προς μία πεδιάδα ανάμεσα στα χωριά Παρασυρός και Σκουτάρι, που τότε ονομαζόταν Άγια πηγάδια, λόγω της ύπαρξης μονής στην οποία άνηκαν τα πηγάδια. Οι Μανιάτες έφτασαν στην περιοχή και έστειλαν 3 αδέρφια στον Γαζή, οι οποίοι ζήτησαν από τον Γαζή να αποχωρήσει ή να αντιμετωπίσει τον στρατό των Μανιατών. Ο Γαζής, βλέποντας ότι ο στρατός του ήταν μεγαλύτερος από αυτό των Μανιατών, απάντησε αποκεφαλίζοντας τους απεσταλμένους και τοποθέτησαν τα κεφάλια τους σε ασημένια πιάτα.

-

Οι Μανιάτες εξοργίστηκαν και πριν οι Οθωμανοί ετοιμαστούν, τους επιτέθηκαν. Η μάχη έληξε με βαριά ήττα των Οθωμανών και μεγάλες απώλειες. Ο Γαζής, με τους εναπομείναντες στρατιώτες, υποχώρησαν. Οι Μανιάτες, μη έχοντας που να θάψουν τόσα πολλά πτώματα, έριξαν τους πιο πολλούς στα γύρω πηγάδια, με αποτέλεσμα η περιοχή να ονομαστεί Βρωμοπήγαδα.

-

Συνέπειες

Ο Γαζής, έστειλε απεσταλμένο στον Έξαρχο, λέγοντας ότι ήθελε να διαπραγματευτεί. Οι άνδρες συναντήθηκαν στην Τρίπολη, αλλά την επόμενη μέρα ο Έξαρχος βρέθηκε αποκεφαλισμένος και ανασκολοπισμένος. Όταν η μητέρα του Έξαρχου έμαθε την είδηση, εξοργίστηκε και την Κυριακή του Πάσχα, κάλεσε όλους του άνδρες του Σκουταρίου να εκδικηθούν για τον χαμό του γιου της. Σύντομα, οι άνδρες, υπό τις διαταγές του Τζανέτου Γρηγοράκη, ντύθηκαν ιερείς και πήγαν στο Κάστρο του Πασσαβά, που ήταν υπό οθωμανική διοίκηση. Εκεί, ζήτησαν από τον διοικητή να μπουν μέσα για να ευλογήσουν το κάστρο έχοντας κρυμμένα όπλα. Μόλις μπήκαν άρχισε η σφαγή με αποτέλεσμα κανείς Οθωμανός να μην βγει ζωντανός . Έτσι, ο Πασσαβάς καταλήφθηκε και δεν ξανακατοικήθηκε ποτέ. Στην συνέχεια, οι Οθωμανοί, προσπάθησαν να καταστρέψουν τον Τζανέτο δύο φορές: το 1803 και το 1807 . Οι Οθωμανοί, προσπάθησαν να καταλάβουν και πάλι τη Μάνη το 1815, με την κατάληψη του Σκουταρίου, το οποίο απελευθερώθηκε όταν οι Μανιάτες κύρυξαν την Επανάσταση.

19 ΙΟΥΛΙΟΥ 1780

Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΚΑΙ Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΑΣΤΑΝΙΑΣ

=============================================

Η πολιορκία της Καστανίτσας , υπήρξε μάχη πριν από την έκρηξη της Επανάστασης του 1821 με σκοπό την εξόντωση του Κωνσταντή Κολοκοτρώνη και του Παναγιώταρου από τους Τούρκους.

Ηγετικά πρόσωπα

-Χασάν Τσεζάερλης, Μαυρογένης, Αλήμπεης

-Κωνσταντής Κολοκοτρώνης, Παναγιώταρος Βενετζιανάκης

Δυνάμεις

-20.000 πεζικό, κανόνια, βομβοβόλα (τουρκοι)

-2.000 κλέφτες (Μανιάτες)

•

Ιστορικό

31/5/1806.—Κορυφώνεται ο διωγμός των Κλεφτών από τους τούρκους στην Πελοπόννησο μετά το φιρμάνι τού σουλτάνου που συνοδευόταν και από αφοριστικό τού Πατριάρχου. Ιδιαίτερα διώχθηκε η οικογένεια τού Κωσταντή Κολοκοτρώνη· μάλιστα ο αδελφός του, Γιάννης, σκοτώθηκε στις αρχές Φεβρουαρίου, όταν ζητώντας καταφύγιο από έναν καλόγερο, καταδώθηκε στους τούρκους...

Διηγείται ο Θ. Κολοκοτρώνης στον Τερτσέτη:

--------------------------------------------------------

“Εκάθησα κρυμμένος ένα μήνα εις το σπίτι τού Δουράκη. Ήλθε ένας Νικήτας από τού Τουρκολέκα και με ηύρε με μία εικοσιπενταριά και τού είπα : «Να ευρούμε καΐκι και ν’απεράσομε εις την Ζάκυνθο».

Αυτός ενόμιζε ότι δεν είναι πλέον φόβος διά να υπάγει εις το μεσόγειον τού Μορέως και εγύρισε οπίσω. Οι τούρκοι τους εσκότωσαν όλους, μόνον ένας επιάσθη ζωντανός ο οποίος επήγεν εις την Τριπολιτζάν”.

Ο διωγμός αυτός είχε ως αποτέλεσμα ο Θ. Κολοκοτρώνης να καταφύγει στην Ζάκυνθο.

Στο χωριό Καστάνια βρίσκεται ο πύργος τού Καπετάν Κωνσταντή Δουράκη (κτίσμα τού 18ου αι.), στον οποίο φιλοξενήθηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης κατά την περίοδο τού διωγμού των Κλεφτών. Από εδώ επίσης διέφυγε τον Μάρτιο τού 1806 προς την Ελαφόνησο και από εκεί στην Ζάκυνθο, συνοδευόμενος από το Β. Βενετσανάκη και την μητέρα τού Τζανετάκη Γρηγοράκη.

Ιστορικό της πολιορκίας

Μετά το μακελειό της Αρβανιτιάς ο Γαζή-Χασάν Τσεζάερλης έστρωσε σχέδιο να καταστρέψει τον Κωνσταντή Κολοκοτρώνη. Πήγε στην Κωνσταντινούπολη, και μαζί με τον Μαυρογένη επέστρεψαν τον Ιούνιο του 1780 με 14.000 στρατό και καράβια. Βγήκαν στο Γύθειο και διάταξαν τον Αλήμπεη να τραβήξει από την ξηρά για τον πύργο της Καστάνιτσας, (Καστάνια μπαρδουνοχώρια Λακωνίας) όπου ήταν ο Κολοκοτρώνης και τα παλικάρια του. Ο Παναγιώταρος ζήτησε την βοήθεια των Μανιατών, αλλά παρενέβη ο Μαυρογέννης και έτσι οι Μανιάτες δεν κινήθηκαν.

- Οι Τούρκοι πολιόρκησαν τον Πύργο και πυρπολήσαν τα κοντινά χωριά Άγιος Νικόλαος και Σελεγούδι. Έστησαν κανόνια και βομβοβόλα και ο πεζικός στρατός των Τούρκων σταμάτησε μια ώρα έξω από τους Πύργους της Καστάνιτσας.Το τουρκικό στράτευμα έγινε αντιληπτό από τον Παναγιώταρο στην θέση Άβορνα, τοποθεσία κοντα στο Σελεγούδι το οποίο απέχει 5χλμ απο την Καστάνιτσα.

-Ο Αλήμπεης ζήτησε από τον Κολοκοτρώνη και τον Παναγιώταρο να του δώσουν ένα παιδί τους για όμηρο και έτσι να λύσει την πολιορκία. Ο Κολοκοτρώνης και ο Παναγιώταρος αρνήθηκαν, και οι Τούρκοι άρχισαν την πολιορκία.

Επί δέκα μέρες τα κανόνια και τα βομβοβόλα, μαζί με 20 χιλιάδες ντουφέκια έριχναν ασταμάτητα. Ωστόσο οι πύργοι βαστούσαν γερά. Οι τύχοι άνοιξαν από τις ακατάπαυστες βολές, αλλά οι υπερασπιστές τους αμύνονταν γεναία και οι Τούρκοι δεν τολμούσαν να κάνουν έφοδο. Από τους Έλληνες όμως δεν έφτανε καμιά βοήθεια...

- Ο Κολοκοτρώνης και ο Παναγιώταρος πήραν τη μεγάλη απόφαση να κάνουν έξοδο τη νύχτα της 19ης Ιουλίου 1780.

Η έξοδος πραγματοποιήθηκε μόλις βασίλεψε το φεγγάρι. Με τα γυναικόπεδα στη μέση και το γιαταγάνι στο χέρι όρμησαν μέσα στους Τούρκους και σκόρπισαν τον όλεθρο. Ο γέρος πατέρας του Παναγιώταρου έμεινε μέσα στον πύργο να κρατάει τον πόλεμο. Ο Παναγιώταρος που έμεινε πιο πίσω για να ασφαλίζει το πέρασμα των πρώτων έπεσε στα χέρια των Μπαρδουνιωτών και βρήκε φρικτό θάνατο. Τον έσφαξαν και τον έκοψαν κομματάκια. Ο πατέρας του και αυτός έπεσε και θανατώθηκε φρικτά. Του έκοψαν το χέρι και τα δύο του πόδια και τον κρέμασαν στο Γύθειο.

-Ο Κων. Κολοκοτρώνης πληγώθηκε θανάσιμα κατά την ηρωϊκή έξοδο και ετοιμοθάνατος κρύφτηκε στον λόγγο. Αναγκάστηκε από τον πυρετό και τη δίψα να βγει και έπεσε στα χέρια εφτά Μπαρδουνιωτών που τον σκότωσαν φρικτά. Πέταξαν το κεφάλι του σε μια τρύπα και το σώμα του στον γκρεμό ανάμεσα στα χωριά Άρνα και Κοτσατίνα (Σπαρτιά Λακωνίας). (βλ. βιογραφικό)

Μεταξύ εκείνων πού σώθηκαν ήταν και η γυναίκα τού Κωνσταντή Κολοκοτρώνη, η Ζαμπέτα, που ντυμένη αντρικά και παλεύοντας με ακατάβλητο θάρρος, κατάφερε να σωθεί και να σώσει από τα έξι παιδιά της, μια κόρη της και το μικρότερο γιο της.

Ο μικρός γιος που σώθηκε από τη σφαγή στη Καστάνια ήταν ο 10χρονος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο μεγάλος «γέρος του Μοριά»....

Μετά την μάχη

Ο Χασάν με τον Μαυρογέννη επέστρεψαν στην Κωνσταντινούπολη με νέους θριάμβους. Η πολιορκία της Καστανίτσας έγινε δημοτικό τραγούδι....

-Αυτήν την ηρωική, βουτηγμένη στο αίμα σελίδα της Καστάνιας , τιμούν στην επέτειο μνήμης στις 20 Ιουλίου κάθε χρόνο με τα «Παναγιωτάρεια» με σεμνή τελετή και επιμνημόσυνη δέηση .

-Στα απομνημονεύματά του γράφει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, γιος του Κωνσταντή:

«Ησύχασεν η Πελοπόννησος. Εκατέβη ο ίδιος ο Καπετάμπεης και χάλασε τον πατέρα μου και τον Παναγιώταρον Βενετσανάκην. Ήλθεν η αρμάδα εις το Μαραθονήσι τα στρατεύματα στερεάς και θαλάσσης. Η Καστάνιτσα αποικία, όπου ήτον ο Κολοκοτρώνης κι ο Παναγιώταρος, έξι ώρας μακράν από το Μαραθονήσι.

Έρχοντας η αρμάδα, ο Παναγιώταρος, ως Μανιάτης, επροσκάλεσε βοήθεια από τους Μανιάτας, και οι Μανιάτες υποσχέθηκαν ότι πάνε βοήθεια και ο δραγουμάνος ο Μαυρογένης ως Έλλην και τεχνίτης έκαμε τον Μιχάλη Τρουπάκη Μπέη και για να τον κάμη Μπέη αλικώτησε την βοήθεια και επήρε το κάστρο. Επήγε το ασκέρι 14.000, και τους επολιόρκησε.

Μία ώρα στράτα αλάργα έστησε το ορδί. Έστειλεν ο Σερασκέρης Αλήμπεης ένα γράμμα για να προσκυνήσουν και να του δώσουν ενέχυρα ένα παιδί ο ένας και ένα ο άλλος, και να τραβήξη χέρι από δαύτους, αυτοί απεκρίθηκαν: ‘’Δεν προσκυνούμε, θέλομε πόλεμο και οποίος μείνη νικημένος ας προσκύνηση’’. Αυτός ήλπιζε από την Μάνην βοήθεια. Τους πολιόρκησαν τα τούρκικα στρατεύματα, έβγαλαν κανόνια και βόμβαις, τους πολεμούσαν ήμερα καί νύκτα ούτε οι βόμβαις τους έκαναν φόβον ούτε τα κανόνια, όμως επολέμησαν δώδεκα ημέραις και δώδεκα νύκτες με ανδρεία και γενναιότητα.

Όταν είδαν ότι βοήθεια δεν έρχεται, απεφάσισαν να φύγουν από τους πύργους. Οι πύργοι ήτον δύο, και ο ένας ήταν του πατέρα τού Παναγιώταρου και ο άλλος τού πατέρα μου και τού Παναγιώταρου• ο πατέρας τού Παναγιώταρου ήτον 80 ετών, ως και η μητέρα του, και μην ημπορώντας να φύγουν εις το γιουρούσι, με τα άλλα γυναικόπαιδα, είπε τού Παναγιώταρου και πατέρα μου• «βάλτε φωτιά στους άλλους πύργους, εγώ μένω εδώ’ έμεινε μ’ ένα δούλο και με την γυναίκα του και μία δούλα με σκοπόν να πολεμήση ελπίζοντας να έλθη βοήθεια από τα παιδιά του έπειτα. Ο πόλεμος του ήτον με τον δούλον, η τέχνη του μεγάλη•είχε φυτίλι να γυρίση μαζί με τους Τούρκους.

Αυτοί που επολεμούσαν μέσα έπεσαν εις το ορδί τού Σερασκέρη, με τα σπαθιά εις το χέρι, μόνον τρεις εσκοτώθησαν άνδρες, και μέρος γυναίκες, και έμειναν πολλά παιδιά σκλάβοι• και έτσι έμειναν δύο αδέλφια μου σκλάβοι, το ένα τριών χρόνων και το άλλο ενός, άλλα δύο εσκλαβώθηκαν, και έπειτα ελευθερώθηκαν. Όταν έκαμαν το γιουρούσι, έπιασαν τα βουνά οι τούρκοι δια νυκτός εβασίλευε το φεγγάρι εις την μέσην νύκτα, και βασιλεύοντας το φεγγάρι εβγήκαν νύκτα μικρή και δεν έλαβαν καιρόν να φύγουν κατά την Μάνη• επήγαν εις τους λόγκους κ’ επήρε ημέρα. Τον Παναγιώταρον ζωντανόν τον έπιασαν και έπειτα τον εσκότωσαν οι Μπαρδουνιώταις.

Ο πατέρας μου εσκοτώθηκε με δύο του αδέλφια, Αποστόλη και Γεώργη, ο ένας εις τον λόγκον, ο άλλος μοναχός του, διατί ελαβώθηκε’ εγλύτωσεν ένας μπάρμπας μου, Αναγνώστης, ο από τους κλεισμένους τέσσαρους αδελφούς Κολοκοτρώνη. Εγώ, η μάννα μου, η αδελφή μου εγλύτωσαν με τα παλληκάρια του πατέρα μου. Εις το γιουρούσι ελαβώθηκε με σπαθί ο Κωσταντής Κολοκοτρώνης, και με προδοσία ενός τούρκου φίλου εσκοτώθηκε, δεν εφάνη το κεφάλι του, οι φονείς του τον εσκότωσαν και τον έκρυψαν δια το βίο του.

Όσα είχεν απάνω του, σε τρία χρόνια τον ξέθαψαν τον Κολοκοτρώνη Κωσταντή, από το μικρό δάκτυλο τον γνώρισαν οπού είχε γυρισμένο από μία σπαθιά τουρκική•τον είχαν κρύψει εις μία τρούπα τής “Αρνης καί Κοτζατίνας’’ τον έθαψαν έπειτα εις την Μηλιά.

Ήτον μελαψώτερος, μονοκόκκαλος, δυνατός, ογλήγορος, με ένα καθάριο άτι δεν τον έπιανες, 33 χρόνων, μέτριος, μαυρομμάτης, λιγνός• οι Αρβανίται τον είχαν τόσο τρομάξει που έκαμναν όρκον: να μην γλυτώσω από του Κολοκοτρώνη το σπαθί. 700 μπουλουκτζίδαις εσκότωσε πριν.

Ο Παναγιώταρος ήτον γίγαντας, νέος, μαύρα μαλλιά, «σόϊ άνθρωπος» άσπρος, 37-38 χρόνων. Εις την Ανδρούσαν εσκοτώθη ο γέρο Γιάννης Κολοκοτρώνης, έπειτα τον εκδίκησε ο υιός του. Ο γέρο Γιάννης Κολοκοτρώνης, του έκοψαν χέρι και πόδια και τον εκρέμασαν.

Ο γέρων πατέρας του Παναγιώταρου επολέμαε από τον πύργον και εμαρτύρησε το φυτίλι ο δούλος που επροσκύνησε, και τον γέροντα τον έπιασαν ζωντανό. Ο Καπετάμπεης ερώταε: διατί δεν προσκυνάει: ‘’Τώρα προσκυνώ, προσκυνημένο κεφάλι δεν κόβεται’’. Του έκοψαν χέρι και πόδια, τον κατράμισαν».

----

«Ο Παναγιώταρος και ο Κωνσταντής Κολοκοτρώνης σκοτώθηκαν ηρωικά στον Ταΰγετο (θέση Ανίνα) μετά την έξοδο της Καστάνιας! Αυτοί που επολεμούσαν μέσα ’πέσαμ εις το ορδί του Σερασκέρη με τα σπαθιά εις το χέρι, μόνον τρεις εσκοτώθηκαν άνδρες και μέρος γυναίκες και έμειναν πολλά παιδιά σκλάβοι. Και έτσι έμειναν δύο αδέλφια μου σκλάβοι, το ένα τριών χρονών και το άλλο ενός, άλλα δύο σκλαβώθηκαν και έπειτα ελευθερώθηκαν». Η οικογένεια του Παναγιώταρου ξεκληρίζεται και τα δύο του αγόρια αιχμαλωτίζονται και οδηγούνται στην Κωνσταντινούπολη όπου και εξισλαμίζονται...

-O ένδοξος θάνατος τών Κολοκοτρώνηδων και τών Βενετσανάκηδων και τών άλλων κλεφτών τής Μάνης, έγινε δημοτικό τραγούδι:

.

Τ’ έχουν τής Μάνης τα βουνά όπου είναι βουρκωμένα;

Καν o βοριάς τα βάρεσε, καν η νοτιά τα πήρε.

Μηδέ νοτιά τα βάρεσε, μηδ’ δ βοριάς τα πήρε,

Παλεύει o καπετάν πασιάς με τον Κολοκοτρώνη.

Στεριά παλεύει o Αλήμπεης μ’ άρματα τού πελάγου,

Στην Άρεια που έρριψε τ’ ορδί διαβάζει το φερμάνι.

Ποιος είνε o Παναγιώταρος, ποιόν λεν Κολοκοτρώνη;

Να ‘ρθούν να προσκυνήσουνε, ραγιάδες να γενούνε.

Τ’ ακούει ο Παναγιώταρος, παράξενο τού φάνη,

Δεν προσκυνούμ’ Αλήμπεη, ο νους σου μην το βάνη

Τ’ άρματα δεν τα δίδομε, ραγιάδες να γενούμε,

Παρά θα γένη πόλεμος με τόπια, με ντουφέκια.

Κι’ Αλήμπεης, σαν τα’άκουσε πολύ τού κακοφάνη,

Δώδεκα μέρες πολεμά με τόπια, με ντουφέκια.

Την Κυριακή το δειλινό μεγάλα τόπια βγάλαν,

Καρσί στον Πύργο τόβαλαν, τον πύργο να χαλάσουν.

Βλέπουν τον πύργο κ’ έτρεμε και ήθελε να πέση,

Κ’ οι κλέφτες επλακωσανε και τα νησιά γιομίσαν.

Κ’ οι Μπαρδουνιώταις παν κοντά που ξέρουν τα γιατάκια,

Στη Μάρο δεν επήγανε. στην Πάρο και στη Λάρσα.

Που ήτον ο Παναγιώταρος κι ο Γιαννο-Ρουμελιώτης

Πουλάκι επήγε κ’ έκατσε στην έρημη Καστάνια.

Δεν εκελάιδει κ’ έλεγε ανθρωπινή λαλίτσα.

Πολύ κακό που πάθανε οι Κολοκοτρωναίοι,

Που τους εσκλάβωσ’ η τουρκιά, τ’ Αλήμπεη τ’ ασκέρι.

Την ταπεινή Αναγνώσταινα την πήραν οι Λαλιώταις,

Τη δόλια την Γεωργάκαινα την παν στην Καλαμάτα.

Κ’ η Κωσταντού ήταν πονηρή κ’ έντύθηκε τ’ αντρίκια,

Πήρε το αλαφρό σπαθί και το βαρύ τουφέκι

Και με τους άνδρες έσμιξε και πάει τη μέσα Μάνη.

Κ’ Αλήμπεης πού τ’ άκουσε πολύ του κακοφάνη

Δεν είχα τούρκους εδικούς, δεν είχα παλληκάρια.

να την επιάσουν ζωντανή

…………………………………

Πολύ σκοτίδιασε ο ουρανός, πάλι να βρέξει θέλει,

σκοτίδιασε η Μαυρομηλιά και της Μηλιάς ο κάμπος.

Εσύρανε τα ρέματα, εσύραν τα λαγκάδια,

Κ’ εκόπηκε το πέρασμα, κ’ εκόπη το γιοφύρι.

που κει περνάει η κλεφτουριά, οι Κολοκοτρωναίοι,

με τα μπαϊράκια τα χρυσά, τις ασημομπιστόλες.

Κινάν και πάν στην εκκλησιά για να λειτουργηθούνε,

φορούν τα πόσια τα χρυσά, τις ασημοπαλάσκες.

Σίντας ξελειτουργήσανε και βγηκαν’ στην κουβέντα,

πετάχτηκε ο Κωσταντής και λέει τού Δημητράκη

«Τούτ’ η χαρά που ‘χομ’ εμείς σε λύπη θα μας φέρη,

πολλή τουρκιά μας έζωσε, ο Θεός να μας γλυτώση».

Τ’ ακούει ο Παναγιώταρος κ’ εσβήστη από τα γέλια,

«Τί λες κουμπάρε Κωσταντή τί λες τί κουβεντιάζεις;

Τίγαρις είναι του Μυστρά να το πατούν οι τούρκοι;

Ποτέ δεν επατήθηκε τής Καστανιάς ο πύργος,

ουδέ ο τούρκος τον πάτησε, μαϊδέ και ο Αλλαμάνος».

Τρεις περδικούλες κάθουνται στον πύργο τής Καστάνης,

η μία κλαίει τον Κωσταντή, η άλλη το Δημητράκη

κ’ η τρίτη η καλύτερη κλαίει τον Παναγιώτη.

Κωνσταντής Κολοκοτρώνης

Ο Κωνσταντής Κολοκοτρώνης (1745 - 1780) ήταν ο πατέρας της ηγετικής φυσιογνωμίας της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, αλλά και μια από τις σπουδαιότερες ιστορικές φυσιογνωμίες των αρματολών στον προεπαναστατικό αγώνα.

Γεννήθηκε πιθανόν το 1745 και ήταν ένα από τα πέντε παιδιά του Ιωάννη Κολοκοτρώνη. Είχε ανάστημα μέτριο και ήταν μελαμψός και γρήγορος.

Νέος ακόμα ο Κωνσταντής διορίστηκε από τον Χαλήλ μπεη αρματολός της Κορίνθου, όπου έμεινε τέσσερα χρόνια. Συνδέθηκε στενά με τις πιο ισχυρές οικογένειες του Μοριά, τους Πετιμεζαίους και απέκτησε σημαντική δύναμη. Έφθασε στο σημείο να επηρεάζει αποφασιστικά τους διορισμούς των πασάδων της Πελοποννήσου. Στα τέσσερα χρόνια που βαστούσε το αρματωλίκι της Κορίνθου γεννήθηκε μέσα του το μεγάλο σχέδιο να αποτινάξει τους Τούρκους από την Πελοπόννησο. Έγινε βλάμης με τον περίφημο κλέφτη του Ταϋγέτου τον Παναγιώταρο. Το 1762 άφησε το αρματωλίκι, ανέβηκε στον Ταΰγετο και μαζί με τον Παναγιώταρο έκτισε πύργο στην Καστάνιτσα της Μάνης, και κοντά σ΄ αυτόν δύο χαμόσπιτα. Από εκεί ξεκινούσαν καταστροφικές επιδρομές στους Τούρκους.

Το 1770 τάχθηκε υπέρ του κινήματος των Ορλωφικών και έδειξε ανδρεία στις μάχες που ακολούθησαν μάλιστα δυο από τους αδερφούς του σκοτώθηκαν καθώς και ο πατέρας του που βρήκε σκληρότατο θάνατο από τους Τούρκους. Πολέμησε τους Τούρκους σε όλη την Πελοπόννησο και τους έκανε μεγάλη ζημιά. Κάποτε παραφύλαξε στην γέφυρα του Μπίρμπαγα στην Κατσάνα και σκότωσε τον Μπεκιάρη, τον πιο γενναίο και πιο αιμοβόρο από τους αρχηγούς των Αρβανιτών, με 36 παλληκάρια του. Μιά άλλη φορά πάλι, κοντά στην Ανδρούσα, ξέκανε άλλον γενναίο οπλαρχηγό Αρβανίτη, τον Βέιζο με 24 παλληκάρια του. Με τις πράξεις του αυτές ενθάρυνε τους Έλληνες να βγουν στα βουνά και να γίνουν πέντε χιλιάδες κλέφτες. Μετά το μακελειό της Αρβανιτιάς, όπου ο Κολοκοτρώνης με τρεις χιλιάδες παλλικάρια του αντιμετώπισε δώδεκα χιλιάδες Αρβανίτες και τους ξετίναξε, το όνομα του Κολοκοτρώνη ακούστηκε σε όλο τον Ελληνισμό. Τόσο όμως ήταν το μίσος των Τούρκων, που ο Χασάν Τσεζάερλης, παρότι ο Κωνσταντής τον συνέτρεξε αποφασιστικά στην εκστρατεία του κατά των Αρβανιτών, δε του συγχώρεσε ότι δεν τον "προσκύνησε", ώστε, μαζί με τον μεγάλο δραγουμάνο του στόλου, τον Μαυρογένη μάζεψαν καράβια και δεκατέσσερις χιλιάδες στρατό και ήρθαν στο Γύθειο για να τον πιάσουν. Ο Κωνσταντής και ο βλάμης του ο Παναγιώταρος πολέμησαν γενναία στην πολιορκία της Καστανίτσας, και ο Παναγιώταρος πιάστηκε ζωντανός και κρεουργήθηκε. Ο Κωνσταντής πληγώθηκε θανάσιμα από μια σπαθιά. Έτσι πληγωμένο θανάσιμα και με πυρετό ετοιμοθάνατο τον βρήκαν εφτά Μπαρδουνιώτες Τούρκοι και τον πετσόκοψαν. Πέταξαν το κεφάλι του σε μια τρύπα και το κορμί του στον γκρεμό αναμεσα στα χωριά Άρνα και Κοτσατινα Λακωνίας.Το σώμα του διατηρήθηκε λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών, εντοπίστηκε και ενταφιάστηκε στη Μηλιά της Μάνης, στο συνοικισμό Κυβέλεια, όπου σώζεται ο τάφος του.

Παναγιώταρος Βενετζιανάκης

Ο Παναγιώταρος Βενετζιανάκης ήταν Μανιάτης ναυτικός του 18ου αιώνα. Ανέβηκε στον Ταΰγετο και μαζί με τον Κωνσταντή Κολοκοτρώνη έκτισαν πύργο στην Καστάνιτσα της Μάνης, και κοντά σ΄ αυτόν δύο χαμόσπιτα. Από εκεί ξεκινούσαν καταστροφικές επιδρομές στους Τούρκους. Αργότερα όμως παρεκτράπηκε και πρόσφερε άσυλο σε πολλούς ληστές, από τους οποίους υπέφεραν πιο πολύ οι χριστιανοί παρά οι Τούρκοι. Ο Παναγιώταρος και ο Κωνσταντής Κολοκοτρώνης πολεμησαν γενναία στην πολιορκία της Καστανίτσας και ο Παναγιώταρος πιάστηκε ζωντανός και κρεουργήθηκε. Εγγονός του από την θυγατέρα του ήταν ο Γερουσιαστής Τζανετάκης.

-Σχεδόν 40 χρόνια μετά, στις 6 Ιανουαρίου 1821, ο 50χρονος πλέον Θεόδωρος Κολοκοτρώνης επιστρέφει απο τη Ζάκυνθο στην Μάνη (Καρδαμύλη) για να οργανώνει τον Αγώνα...Ο κύβος είχε ριφθεί ...Ηταν η τελευταία και φυσικά πετυχημένη Επανάσταση...

Πηγές

• Μεγάλη Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαιδεία, Τόμος 5, Ν-Σ. Αθήνα: Έκδοσις Μεγάλης Στρατιωτικής και Ναυτικής Εγκυκλοπαιδείας. 1929, σελ. 685 και 693. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2012.

•

• mani.org.gr Καστάνιτσα, Κλεφτουριά

Δείτε ακόμη

Η πρώτη Επανάσταση απο τη Μάνη ( 10 Οκτ 1479)

Στις 23 Ιανουαρίου 1480 η Βενετία συμμαχεί με τους Τούρκους και επικηρύσσει «ως προδότη» τον αρχηγό των Μανιατών, Κροκόδειλο Κλαδά, τον οποίον προηγουμένως έχει ανακηρύξει ιππότη του Αγίου Μάρκου, και ορίζει υπέρογκο για την εποχή ποσό για τη σύλληψη ή εξόντωσή του.

Ο Κροκόδειλος Κλαδάς (1425 – 1490) ήταν Έλληνας στρατιωτικός ηγέτης, γιος του Θεόδωρου Κλαδά, αξιωματικού στην υπηρεσία των Δεσποτών του Μυστρά. Ανέλαβε στρατιωτική δράση στην περιοχή της Μάνης, αλλά επεκτάθηκε και στην Ήπειρο και η δράση του καλύπτει μια περίοδο σχεδόν 30 ετών.

Η δράση του Κροκόδειλου στη Πελοπόννησο

Οταν μεγάλωσε ο Κρ Καλδάς ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του και έγινε στρατιωτικός. Όταν πέθανε ο πατέρας του, το 1460, κληρονόμησε τον πατρογονικό πύργο της οικογένειας, το φρούριο του Αγίου Γεωργίου, στη Μπαρδούνια της Μάνης.

Με την έκρηξη του πρώτου τουρκοενετικού πολέμου, το 1463, πήρε και πάλι τα όπλα και πολέμησε επικεφαλής σώματος στρατιωτών, υπέρ τον Ενετών.

Η Βενετία αντάμειψε τον Κλαδά για την αφοσίωσή του με το παράσημο του Λέοντα του Αγίου Μάρκου, με έναν χρυσοκέντητο μανδύα και με εκτάσεις γύρω από την Κορώνη.

Όταν οι Ενετοί υπέγραψαν συνθήκη με τον Μωάμεθ τον Πορθητή, ο Κλαδάς διατάχτηκε να σταματήσει τις εχθροπραξίες. Βάσει των όρων της εν λόγω συνθήκης, η Μάνη παραδιδόταν στους Οθωμανούς. Όπως ήταν φυσικό, ο όρος αυτός προκάλεσε οργή στους Λάκωνες.

Ο Κροκόδειλος Κλαδάς δε σκέφτηκε να παραδοθεί ακόμη και όταν ο Μωάμεθ προσπάθησε να τον δελεάσει με παροχές κτημάτων.

-Αμέσως μετά την υπογραφή της συνθήκης, ο Κλαδάς στις 9 Οκτωβρίου 1479 εγκατέλειψε την Κορώνη, επικεφαλής 16.000 ανδρών και βάδισε προς τη Μάνη, όπου διακήρυξε την απόφασή του να συνεχίσει τον πόλεμο καλώντας τους Έλληνες να συνταχθούν μαζί του, ενώ κινήθηκε να απελευθερώσει τη Μάνη την οποία η Ενετοί την είχαν παραδώσει στους Οθωμανούς.

Οι τουρκικές φρουρές στα χωριά της Μάνης εξουδετερώθηκαν και τα φρούρια της περιοχής κατελήφθησαν.

Πηγή https://www.facebook.com/groups/214014085361216/permalink/1771431062952836/