Το Κόκκινο Ποτάμι ανάχωμα στον αναθεωρητισμό

Από τη σκηνή της σταύρωσης του Μητροπολίτη Θεόκλητου.

Λίγο πριν την προβολή των δύο τελευταίων επεισοδίων της ιστορικής σειράς "Το Κόκκινο Ποτάμι", θεώρησα πρέπον να εκφράσω κάποιες σκέψεις για την συμβολή της σειράς. Αρχικά, αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους πήραν την πρωτοβουλία να μεταφέρουν στους τηλεοπτικούς δέκτες το ιστορικό μυθιστόρημα του Χάρη Τσιρκινίδη. Όπως βεβαίως και στους ηθοποιούς για τις εξαιρετικές ερμηνείες αλλά και στους χρηματοδότες της παραγωγής.

Ακόμη περισσότερο αξίζουν συγχαρητήρια για την συνεισφορά της στην διδασκαλία (ναι, στην διδασκαλία!) της νεώτερης ελληνικής ιστορίας μας. Σε καιρούς δύσκολους, μνημονιακούς που η καθημερινότητα δεν παρέχει τη δυνατότητα στους περισσότερους συμπατριώτες μας να μελετήσουν την ιστορία μας, τα "μαθήματα" της εν λόγω σειράς αποτελούν όαση μέσα στα μαθήματα ιστορικού εθνομηδενισμού, που παρέχουν πολλά από τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας, και δίνουν ελπίδα.

Ελπίδα γιατί η τεράστια απήχηση στο κοινό και ιδιαίτερα στους νέους, θα τους δώσει την συνειδητοποίηση για το τι πέρασε τότε ο Ελληνισμός από τους γείτονες και όχι μόνο. Για κάποιους θα αποτελέσει και την αρχή για την περαιτέρω έρευνα τους πάνω στα θέματα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, που δεν είναι μόνο θέμα δικό μας αλλά και διεθνές.

Η σειρά "Το Κόκκινο Ποτάμι" χαλάει τη σούπα της δήθεν πολιτικής ορθότητας. Αφυπνίζει την ιστορική και εθνική συνείδηση, με συνεχείς αναφορές στους εθνικούς αγώνες των Ελλήνων, στον πρωταγωνιστικό ρόλο της εκκλησίας, στις βιαιότητες των πωρωμένων μουσουλμάνων που διέπραξαν υπό την καθοδήγηση των Γερμανών τη συστηματική και προμελετημένη εξόντωση του Ελληνισμού της Ιωνίας και του Πόντου.  Απλά μαθήματα ιστορίας. Κάτι που αδυνατεί ηθελημένα η εγχώρια "διανόηση".

Μια "διανόηση" ελιτίστικη, ιδιαίτερα προβληματική και βολεμένη που χρόνια τώρα πασχίζει μέσα από ντοκιμαντέρ, (δήθεν επιστημονικά αλλά στην πραγματικότητα προπαγανδιστικά και καθοδηγούμενα), συγγράμματα κλπ, να μας πείσει για το πόσο καλά περνούσαμε επί Τουρκοκρατίας!

Δεν θα ξεχάσω την επική αναφορά γνωστού καθηγητή πως οι Τούρκοι, στα χρόνια πριν την Εθνεγερσία του 1821, δεν ενδιαφέρονταν να καταπνίξουν την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των υπόδουλων Ελλήνων αλλά νοιάζονταν για την "τήρηση της τάξης(!) και την είσπραξη των φόρων", όπως επί λέξει είχε πει.

Η προσέγγιση αυτή δεν είναι μεμονωμένη αλλά αποτελεί κοινή πολιτική της πλειοψηφίας των καθηγητών Ιστορίας των Ελληνικών Πανεπιστημίων. Ο εθνομηδενισμός και ο ιστορικός αναχρονισμός αποτελεί για τους εν λόγω ιστορικούς μια "ψύχραιμη"  και "δίκαιη" προσέγγιση των τότε πεπραγμένων. Βέβαια αυτή η τοποθέτηση ταυτίζεται με την επίσης "ψύχραιμη" αντίδραση του πολιτικού συστήματος απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα που τον τελευταίο καιρό εντείνεται.

Για αυτούς τους λόγους δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως "Το Κόκκινο Ποτάμι" χωρίς στρογγυλέματα, διαστρεβλώσεις και αναχρονισμούς παρουσιάζει τα ιστορικά γεγονότα αυτούσια, αποτελώντας έτσι ανάχωμα στη στρατευμένη ιστοριογραφία.

Πηγή 

του Ιωάννη Β. Αθανασόπουλου