Η περίπτωση Βούλας Παπαχρήστου.

Ξεφτίλες, αλήτες, ρουφιάνοι, ανθέλληνες και προδότες, κοιτάξτε τη φψτογραφία και αναρωτηθείτε πόσο ελεινοί και υποκριτές είστε, που δε σέβεστε πως όταν το κορίτσι αυτό σηκώνει την Ελληνική σημαία σε κάθε αγώνα της, κλαίει από την περιφάνεια της.

Δε σέβεστε πως δεν έχει σταματήσει να προπονείται καθημερινά τα τελευταία 10 χρόνια για να είναι σε θέση να αγωνιστεί σε αυτή την ολυμπιάδα και πως δίχως καμία πραγματική αρωγή από το επίσημο κράτος έχει φτάσει να κοιτάει στα μάτια αθλήτριες παγκόσμιου βεληνηκούς που έχουν πίσω τους τη Nike, την Adidas και ένα κάρο πολυεθνικές.

Έρχετστε ξαφνικα η ΕΟΕ και ο κ. Κούβελος με το αδήλωτο εκατομύριο στο Λονδίνο και διαγράφετε με μια μολυβιά τους κόπους της Παπαχρήστου, τις θυσίες τις δικές της και της οικογένειάς της χαρακτηρίζοντάς την αυθαίρετα ως ρατσίστρια. Και έχετε και τους πληρωμένους δημοσιοΚΑΦΡΟΥΣ να μας πιπιλίζουν τα αυτιά με το θέμα, σταυρώνοντας την κοπέλα.

Όλοι βολεύεστε τελικά με το περιστατικό:

- Οι δημοσιοΚΑΦΡΟΙ πουλάτε και παραπληροφορείτε τον κόσμο, αντί να ασχολείστε με τα πήγαινε έλα του Klinton, των αμερικανών "επιχειρηματιών" και του Μπαρόζο που ετοιμάζονται να βουτήξουν τα φιλέτα της χώρας που ξεπουλιούνται.

- Η κυβέρνηση μια χαρά βολεύεται όταν το θέμα αυτό παίζει στην πρώτη γραμμή, αντί τα 11,5 δις που ετοιμάζονται να μας μπήξει με τη μορφή μέτρων.

- Η αριστερά (ΚΚΕ, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ) βρήκατε ευκαιρία να αναδειχθείτε πάλι προστάτες της πολυπολιτισμικότητας και των δικαιωμάτων των μεταναστών την ίδια στιγμή που οι Έλληνες πηδάνε από τις ταράτσες λόγω χρεών και κανείς δεν ενδιαφέρεται γι' αυτούς.

Ο ΜΟΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΑΥΤΟ, που βλέπει τα όνειρά της να χάνονται σε ένα απόγευμα και οι κόποι της να πετάγονται στα σκουπίδια από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα τι θα πει κόπος, πόνος, δουλειά, και προσπάθεια.

Μετά το ρεσιτάλ δοσιλογισμού που δίνετε τα τελευταία χρόνια, αφού υποθηκεύσατε τη ζωή της νεολαίας μας, τώρα θέλετε να εξαφανίσετε ότι υγιές έχει μείνει σε αυτή τη νεολαία. Όμως ένα πράγμα να θυμάστε: Η νεολαία πάντα εκδικείται. Γιατί η νεολαία έχει πάντα το χρόνο και την ευχαίρεια να αντιδράσει. Γι' αυτό, καλό θα είναι να αρχίσετε σιγά σιγά να κοιτάτε τι έρχεται κατά πάνω σας.

ΚΑΤΑΠΤΑΙΣΤΟΙ ΡΑΓΙΑΔΕΣ. Ντρέπομαι πραγματικά που καταγόμαστε από την ίδια χώρα. (Εσκεμένα δεν σας αποκαλώ συνπατριώτες γιατί δεν έχετε κανένα ίχνος πατριωτισμού).

Η αντίστροφη μέτρηση

Αναδημοσίευση από ...

ΣΕ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ: Χωρίς να σημαίνει πως δεν κάνουμε λάθος έχουμε την εντύπωση ότι, είμαστε αντιμέτωποι με μία ακόμη μεταβατική κυβέρνηση – αφού η μη τήρηση των προεκλογικών δεσμεύσεων, η οποία αποτελεί τον προάγγελο των πολιτικών αλλαγών, είναι μάλλον δεδομένη (upd)

Η κυβέρνηση, δια του διορισμένου, μη εκλεγμένου και συμπαθέστατου υπουργού οικονομικών (καλώς ή κακώς, αιτιολογημένα ή μη, ελάχιστοι είναι αυτοί που πίστευαν ότι, θα μπορούσε ποτέ να αναλάβει τέτοιες ευθύνες το συγκεκριμένο άτομο), έχει θέσει σαν απόλυτη προτεραιότητα της

(α) τις ιδιωτικοποιήσεις των πάντων (νεοφιλελεύθερο δόγμα), χωρίς απολύτως καμία στρατηγική και στη χειρότερη εποχή διεθνώς, καθώς επίσης

(β) την πιστή εφαρμογή του μνημονίου (δόγμα λιτότητας) - παρά το ότι, ο συνδυασμός των δύο αυτών «δεινών» οδηγεί με ασφάλεια στην εξαθλίωση, στη χρεοκοπία, στην έξοδο από την Ευρωζώνη και στη δραχμή.

Οι νέες δουλοπρεπείς υποκλίσεις δε στη Γερμανία, έτσι όπως μεταδόθηκαν από τα ΜΜΕ, είναι κάτι παραπάνω από «αποκαλυπτικές των προθέσεων».

Όσον αφορά τώρα τις νέες μειώσεις των μισθών που προαναγγέλλονται, είναι ότι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί στην Ελλάδα σήμερα – μεταξύ άλλων, αφού με βάση τους μισθούς διαμορφώνονται όλες οι υπόλοιπες τιμές των περιουσιακών στοιχείων. Ειδικά αυτές των ακινήτων, με αποτέλεσμα να προκαλείται ένα διπλό, δισεπίλυτο πρόβλημα:

(α) όλοι όσοι έχουν λάβει ενυπόθηκα δάνεια από τις τράπεζες, να οφείλουν συχνά υψηλότερα ποσά από την καινούργια αξία των ακινήτων τους και να μην τα πληρώνουν (όπως συνέβη στις Η.Π.Α.), ενώ

(β) οι εγγυήσεις που έχουν οι τράπεζες στη διάθεση τους να περιορίζονται, με την ανάλογη αύξηση των «κόκκινων δανείων» - με αποτέλεσμα να αυξάνονται διαρκώς οι ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης τους (ποσά που σε τελική ανάλυση επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό, το δημόσιο χρέος και τους πολίτες της χώρας).

Παράλληλα βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς τις «τιτλοποιήσεις» των ενυπόθηκων δανείων, τις οποίες χρησιμοποίησαν οι τράπεζες στο παρελθόν για την ενίσχυση της ρευστότητας τους – γεγονός που σημαίνει ότι, συχνά οι ιδιοκτήτες των ενυπόθηκων δανείων δεν είναι οι ελληνικές τράπεζες που επιλέξαμε, αλλά κάποιος άγνωστος επενδυτής στο εξωτερικό.

Αυτές ήταν αλήθεια οι προεκλογικές δεσμεύσεις της συγκυβέρνησης; Με αυτές τις εξαγγελίες ψηφίστηκε από τους Έλληνες; Μήπως ακόμη μία φορά πρόκειται για "υπεξαίρεση" της ψήφου των Ελλήνων, όπως συνέβη δυστυχώς το 2009;

Θα το ανεχθούν ξανά οι Έλληνες, σιωπώντας ως συνήθως και επιτρέποντας τόσο στην ύφεση, όσο και στην ανεργία, να καταστρέψουν εντελώς την πατρίδα τους; Θα συνεχίσουν να μένουν απαθείς απέναντι στη λεηλασία τόσο της δημόσιας, όσο και της ιδιωτικής περιουσίας τους; Θα μείνουν αδιάφοροι στην επανατοποθέτηση της μίας κοινωνικής ομάδας απέναντι στην άλλη;

Θα υπομείνουν καρτερικά το συνεχιζόμενο, διεθνή εξευτελισμό και θα υποστούν ακόμη μεγαλύτερες προσβολές - «μεταλλάσσοντας» τες σε τύψεις συνείδησης και αυτομαστίγωμα, αντί σε υγιείς αντιστάσεις; Δεν θα ήταν ο απόλυτος ορισμός της ανοησίας και της αυτοκαταστροφικότητας;

Δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια το ότι, η συμβίωση (γάμος, ενώσεις όπως η ευρωπαϊκή κλπ.) μπορεί να είναι δημιουργική, λειτουργική, καθώς επίσης να έχει διάρκεια και μέλλον, μόνο όταν τα «υποκείμενα» είναι ανεξάρτητα μεταξύ τους; Είναι αλήθεια ανεξάρτητοι οι Έλληνες; Ανταποκρίνεται στις επιδιώξεις και στους στόχους τους η κυβερνητική Τρόικα;

Τέλος, όσον αφορά την αξιωματική αντιπολίτευση, θεωρεί κανείς πως οι εκλογείς της σκέφθηκαν ποτέ ότι, θα είχαν σαν πρότυπο τη Βενεζουέλα; Είναι συμβατό με την Ελλάδα ένα τέτοιο πολιτικό σύστημα ή μήπως θα ήταν προτιμότερη η μικτή οικονομία, σε καθεστώς άμεσης δημοκρατίας - ειδικά σε μία χώρα της οποίας τόσο το μέγεθος, όσο και η ποιότητα-βάθος του πολιτισμού της, μπορούν να εγγυηθούν την επιτυχία του;

Άρθρο

Όλοι γνωρίζουμε ότι, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τη λήψη φαρμάκων - κυρίως επειδή ο οργανισμός τα συνηθίζει, οπότε χάνουν τη θεραπευτική ιδιότητα τους και παραμένουμε εκτεθειμένοι στην ασθένεια, χωρίς όπλα.

Ουσιαστικά το ίδιο συμβαίνει και στην οικονομία - όταν οι εκάστοτε κεντρικές τράπεζες προσπαθούν να γιατρέψουν τις παθογένειες της, με τη βοήθεια της νομισματικής πολιτικής. Δηλαδή, η αγορά συνηθίζει τα μέτρα και παύει πλέον να αντιδράει φυσιολογικά - οπότε είναι σχεδόν αδύνατο να εμποδιστεί το μοιραίο (κατάρρευση).

Στα πλαίσια αυτά, σαν αποτέλεσμα της αύξησης της ποσότητας χρήματος από τη Fed, σε συνδυασμό με τα σχεδόν μηδενικά επιτόκια δανεισμού, η ζήτηση για ακίνητα (οπότε οι τιμές πώλησης τους και η οικοδομική δραστηριότητα) θα έπρεπε να αυξηθεί στις Η.Π.Α. Εν τούτοις, οι τιμές συνεχίζουν να πέφτουν - ενώ είναι σήμερα κατά 10% χαμηλότερες, σε σχέση με δύο χρόνια πριν, παρά το ότι τα επιτόκια για στεγαστικά δάνεια ευρίσκονται σε ιστορικά χαμηλά.

Περαιτέρω, οι πραγματικές επενδύσεις στις οικοδομές είναι σχεδόν οι μισές, σε σχέση με το παρελθόν - όπως επίσης οι επενδύσεις γενικότερα των αμερικανικών επιχειρήσεων, αν και οι μεγάλοι υπερεθνικοί όμιλοι διαθέτουν άφθονα μετρητά στα ταμεία τους.

Την ίδια στιγμή, πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν έχουν πρόσβαση στο δανεισμό - επειδή οι τοπικές τράπεζες αποσβένουν ακόμη τα ενυπόθηκα κόκκινα δάνεια του παρελθόντος (ζημίες), ενώ τα κεφάλαια τους είναι πάρα πολύ χαμηλά (το ίδιο συμβαίνει στην Ισπανία, στην Ιρλανδία και αλλού).

Όπως φαίνεται λοιπόν, η νομισματική πολιτική (φάρμακο) στις Η.Π.Α. έχει εξαντλήσει τα περιθώρια της, χωρίς δυστυχώς να θεραπεύσει τον ασθενή - ο οποίος έχει πλέον ανοσία στα φάρμακα.

Επομένως, η αντίστροφη μέτρηση συνεχίζεται, τόσο στις Η.Π.Α., όσο και στην Ευρωζώνη - γεγονός που είναι πιθανότατα αδύνατον να μην επηρεάσει την Κίνα και τον υπόλοιπο πλανήτη.

Πόσο μάλλον όταν πάψει η Ελλάδα να τοποθετείται γκεμπελικά στην κορυφή των ειδήσεων, με στόχο να αποπροσανατολίζονται όλοι από τα πραγματικά μεγάλα προβλήματα: τις ευρωπαϊκές τράπεζες και την υπερχρεωμένη, ελλειμματική αμερικανική οικονομία.

Ειδικά όσον αφορά τις τράπεζες, εάν κατανοήσει κανείς ότι επενδύουν πάνω από 50 φορές τα ίδια κεφάλαια τους, θα συνειδητοποιήσει την τεράστια απειλή που καλύπτει σαν σκοτεινό σύννεφο τον ουρανό της Δύσης. Για παράδειγμα, το ποσοστό των βασικών κεφαλαίων της Credit Suisse υπολογίζεται στο 15,6% - ένας από τους καλύτερους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας παγκοσμίως. Εάν όμως εξετάσει κανείς τα ίδια κεφάλαια της (ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες), θα διαπιστώσει έντρομος ότι, αποτελούν μόλις το 2,7% του ισολογισμού της - ένα εξαιρετικά επικίνδυνο μέγεθος.

Συνεχίζοντας, προφανώς η λύση δεν είναι τα βασικά επιτόκια δανεισμού, η αύξηση της ποσότητας χρήματος και γενικότερα τα φάρμακα της νομισματικής πολιτικής – ούτε η μείωση της φορολογίας, ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα, αφού οι μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις δεν πληρώνουν (φοροαποφυγή), ενώ οι μικρές δεν έχουν κέρδη για να πληρώσουν.

Η λύση είναι η σωστή κατανομή των εισοδημάτων (αναδιανομή), έτσι ώστε αυτοί που πράγματι μπορούν να καταναλώσουν (μικρομεσαία εισοδηματικά στρώματα), δημιουργώντας ζήτηση και επομένως επενδύσεις, να έχουν τις δυνατότητες να το κάνουν.

Δυστυχώς όμως, αυτό που συμβαίνει είναι ακριβώς το αντίθετο, επειδή εκείνοι οι οποίοι επωμίζονται όλα τα βάρη (δημόσιο χρέος, ελλείμματα κλπ.), είναι οι πολλοί και οι ασθενέστεροι οικονομικά – με αποτέλεσμα να μειώνεται η κατανάλωση και να εκμηδενίζονται οι επενδύσεις.

Η Ελληνική ιδιαιτερότητα

Οφείλουμε να μην ξεχνάμε ότι, η πατρίδα μας ήταν για αιώνες σκλαβωμένη σε έναν υποανάπτυκτο λαό. Δεν βίωσε ούτε αναγέννηση, ούτε διαφωτισμό - ενώ αμέσως μετά τη μερική απελευθέρωση της, ακολούθησε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, η μεγάλη ύφεση, ο δεύτερος παγκόσμιος, ο εμφύλιος, η φτώχεια, η δικτατορία κοκ. Πρόσφατα δε έγινε στόχος των διεθνών τοκογλύφων και ο δούρειος ίππος της εισβολής τους στην Ευρωζώνη.

Παράλληλα, η πατρίδα μας ήταν εύκολο μετά από τις τόσες περιπέτειες και τη φτώχεια του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού της, να βυθιστεί στην παγίδα του χρέους – ενώ δεν ήταν η μοναδική, αφού ολόκληρη η δύση υπερχρεώθηκε, με αφετηρία τη δεκαετία του 80: την απαρχή της βασιλείας των αγορών και του νεοφιλελευθερισμού.

Είναι άδικο λοιπόν να την κατηγορούμε σε τέτοιο βαθμό, όσο μεγάλα και αν είναι τα λάθη της - πόσο μάλλον όταν η προθυμία για αλλαγή υπάρχει. Απλά οι Έλληνες, έχοντας βιώσει τόσα δεινά, είναι κάτι παραπάνω από προσεκτικοί και εξαιρετικά φιλύποπτοι - τουλάχιστον όσον αφορά τις πραγματικές προθέσεις της εκάστοτε ηγεσίας τους.

Επίλογος

Υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι ισχυρίζονται ότι, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο - άλλοι σκόπιμα (τοκογλύφοι, εισβολείς, τοπική ελίτ κλπ.) και άλλοι όχι. Σχετικά με αυτό οφείλει να τονίσει κανείς πως δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία το ύψος του χρέους, όσο οι δυνατότητες εξυπηρέτησης του (επιτόκιο, ετήσιες δόσεις αποπληρωμής, μακρο- και μικροοικονομικές συνθήκες της οικονομίας κοκ).

Στα πλαίσια αυτά και χωρίς να επεκταθούμε σε περιττές λεπτομέρειες, αφού έχουμε αναλύσει το θέμα πολλές φορές, το χρέος της Ελλάδας, με κριτήριο τα περιουσιακά της στοιχεία (δημόσιες επιχειρήσεις, υπόγειος πλούτος, ακίνητα, γερμανικές αποζημιώσεις κλπ), είναι απολύτως διαχειρίσιμο - φυσικά όχι, εάν παραμείνει στην εγκληματική αποδοχή του μνημονίου και μόνο υπό την προϋπόθεση ότι, οι πολίτες θα εμπιστευθούν ξανά την πολιτική.

Κλείνουμε με μία πολύ σημαντική "λεπτομέρεια", η οποία ανακοινώθηκε από τον υπουργό οικονομικών, χωρίς να δοθεί ίσως η απαιτούμενη προσοχή από όλους εμάς. Όπως αναφέρθηκε, η κυβέρνηση θα εισάγει άμεσα μέτρα αποκατάστασης της εμπιστοσύνης και τόνωσης του επενδυτικού ενδιαφέροντος.

Για παράδειγμα, τη θεσμοθέτηση της δυνατότητας του οργανισμού αποκρατικοποιήσεων, να δέχεται ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, ως τίμημα για τις αποκρατικοποιήσεις.

Δηλαδή, εάν καταλάβαμε σωστά, οι διεθνείς επενδυτές θα μπορούν να αγοράζουν ομόλογα του δημοσίου στη δευτερογενή αγορά, σε εξευτελιστικές τιμές και να τα χρησιμοποιούν στη συνέχεια, στο 100% της αξίας τους, για την εξαγορά (ιδιωτικοποίηση) των επιχειρήσεων του δημοσίου (!) - κάτι που, εκτός των άλλων, δεν θα δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, αφού απλά θα αλλάζει η ιδιοκτησία των υφισταμένων εταιρειών. Δεν είναι αλήθεια ντροπή να μας κοροϊδεύουν (εάν ισχύουν βέβαια τα παραπάνω) τόσο απροκάλυπτα;

ΥΓ: Περί πολιτικής (Καστοριάδης)

“Επανέρχομαι στο αίνιγμα της πολιτικής. Η αυτόνομη κοινωνία προϋποθέτει και συνεπάγεται αυτόνομα άτομα. Τα άτομα γίνονται αυτό που είναι, απορροφώντας και εσωτερικεύοντας τους θεσμούς. Με μια έννοια, τα άτομα είναι η συγκεκριμένη ενσάρκωση των θεσμών. Ξέρουμε ότι αυτή η εσωτερίκευση είναι κάθε άλλο παρά επιφανειακή. Οι τρόποι σκέψης, οι τρόποι δράσης, οι κανόνες, οι αξίες, όλα εξαρτώνται από αυτή την εσωτερίκευση.

Σε μια ετερόνομη κοινωνία, η εσωτερίκευση των νόμων, με την ευρύτερη έννοια του όρου νόμος, όλων των θεσμών, θα ήταν άσκοπη εάν δεν συνοδευόταν από την εσωτερίκευση αυτού του μετα-νόμου, του υπέρτατου νόμου: δεν θα αμφισβητήσεις ποτέ τους νόμους. Αυτό δεν είναι γραμμένο πουθενά αλλά στηρίζει όλο το οικοδόμημα.

Τώρα, σε μιαν αυτόνομη κοινωνία, ο μετα-νόμος δεν θα μπορούσε να είναι τίποτε άλλο παρά: θα υπακούεις στους νόμους αλλά έχεις το δικαίωμα να επερωτήσεις τον νόμο και να τον αμφισβητήσεις. Μπορείς να εγείρεις το ερώτημα της δικαιοσύνης του νόμου ή, αν μου επιτρέπεται μια αρχαία λέξη, της επιτηδειότητάς του - δηλαδή, αν είναι ο πρέπων νόμος.

Έτσι μπορούμε ίσως να διατυπώσουμε την απάντηση στο αίνιγμα που θέσαμε, και να διατυπώσουμε και το πρώτο αντικείμενο μιας πολιτικής της αυτονομίας, δηλαδή μιας δημοκρατικής πολιτικής: να βοηθηθεί η κοινότητα για να δημιουργήσει τους θεσμούς των οποίων η εσωτερίκευση από τα άτομα δεν περιορίζει αλλά διευρύνει την ικανότητά τους να γίνουν αυτόνομα.

……Η πολιτική δεν είναι ούτε ο ψυχαναλυτής της κοινωνίας, ούτε ο παιδαγωγός της κοινωνίας, ούτε η συνείδηση της κοινωνίας. Είναι μια βασική και ουσιώδης διάσταση της αυτοστοχαστικότητας της και της αυτοανακλαστικότητάς της. Και ως τέτοια είναι υποχρεωμένη να δρα πάνω στα ανθρώπινα όντα, θεωρώντας τα ως αυτόνομα και βοηθώντας τα να φτάσουν τα ίδια στην αυτονομία τους”.

Νόμιμες(?) μίζες στους υπαλλήλους του ναού της "Δημοκρατίας" (Βουλή)

Πηγή

Απίστευτο κι όμως ελληνικό. Αυτό όμως είναι μόνο ένα μέρος της κρατικής επιχορήγησης που έχει θεσμοθετηθεί εδώ και χρόνια για το Ταμείο των προνομιούχων υπαλλήλων της Βουλής.

ΕΤΕ: 26.000 ευρώ τον μήνα

Εντός του κτιρίου της Βουλής στο Σύνταγμα λειτουργεί εδώ και 28 χρόνια ένα υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας. Πρόκειται για έναν χώρο περίπου 30 τ.μ., όπου με το ζόρι χωράνε 5-6 γραφεία, στα οποία εργάζονται τραπεζικοί για την εξυπηρέτηση των βουλευτών, των συνεργατών τους και των υπαλλήλων της Βουλής.

Η Εθνική Τράπεζα βρίσκεται στο περιστύλιο του Κοινοβουλίου, ανάμεσα στην κύρια είσοδο (πάνω από το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη) και την κεντρική επιβλητική πόρτα που οδηγεί στο αμφιθέατρο της Ολομέλειας. Έξω από την τράπεζα έχουν τοποθετηθεί δυο μηχανήματα αυτόματης ανάληψης (ATM). Από το 2008 η Εθνική καταβάλλει μίσθωμα για να χρησιμοποιεί αυτό τον χώρο εντός της Βουλής, στον οποίο οι εθνοπατέρες και όσοι εργάζονται στο κτίριο κάνουν τις συναλλαγές τους γρήγορα, χωρίς να συνωστίζονται σε ουρές και κυρίως με εχεμύθεια.

Πόσο είναι το ενοίκιο που πληρώνει η Εθνική Τράπεζα; Είκοσι έξι χιλιάδες ευρώ τον μήνα ή, αλλιώς, 312.000 ευρώ τον χρόνο! Το συμπέρασμα είναι ότι η ακριβότερη περιοχή της χώρας δεν είναι η εμπορική οδός Ερμού, αλλά το κτίριο της Βουλής, αφού για πολύ λίγα τετραγωνικά η Εθνική δέχεται να καταβάλλει μίσθωμα 26.000 ευρώ μηνιαίως. Θα περίμενε ωστόσο κανείς ότι αυτές οι 312.000 ευρώ χρησιμοποιούνται για την κάλυψη εξόδων της Βουλής. Ή έστω, σε αυτή τη δύσκολη περίοδο για τους Έλληνες, ότι τα χρήματα αυτά κατευθύνονται στον ειδικό λογαριασμό που έχει δημιουργηθεί με πρωτοβουλία του προέδρου της Βουλής κ. Φίλιππου Πετσάλνικου για την αποπληρωμή του ελληνικού χρέους. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι τα ενοίκια που καταβάλλει η Εθνική Τράπεζα για τη λειτουργία του μικρού υποκαταστήματος εντός του ιστορικού κτιρίου κατευθύνονται και αυτά στο Ταμείο Αρωγής Υπαλλήλων της Βουλής!

Με ποια διαδικασία, ποια λογική και για ποιον λόγο οι υπάλληλοι καρπώνονται τα χρήματα που καταβάλλει μια τράπεζα στη Βουλή είναι άγνωστο και σίγουρα χρειάζεται να δοθούν εξηγήσεις από τους αρμοδίους που ανέχονται αυτή την κατάσταση και εκείνους που επωφελούνται από την παγκόσμια πρωτοτυπία.

«Όλα τα μισθώματα»

Συνδικαλιστής των εργαζομένων της Βουλής με τον οποίο συνομίλησε το «ΘΕΜΑ» παραδέχεται ότι «τα μισθώματα από όλους τους χώρους που ενοικιάζει η Βουλή των Ελλήνων, τόσο στο Μέγαρο όσο και στα περιφερειακά κτίρια, πηγαίνουν στο Ταμείο Αρωγής Υπαλλήλων της Βουλής».

Λιγότερα χρήματα - και συγκεκριμένα περί τις 24.000 ευρώ ετησίως - πληρώνει ο μισθωτής του εστιατορίου και κυλικείου της Βουλής. Το κυλικείο-μπαρ βρίσκεται στο ισόγειο, ενώ ο καθημερινός του τζίρος -ιδιαίτερα τις μέρες ψηφοφορίας- ενδεχομένως να ξεπερνά και το μηνιαίο μίσθωμα. Το γεγονός αυτό μάλιστα έχει προκαλέσει πολλά ερωτήματα για τους υπαλλήλους της Βουλής που αναλαμβάνουν κάθε φορά να βρουν μισθωτή για τη συγκεκριμένη «επιχείρηση».

Ενδεικτικά αναφέρεται ότι ο εσπρέσο κοστίζει σχεδόν 2 ευρώ και το απλό ποτό 4,5 ευρώ. Αν υποθέσει κανείς ότι σε καθημερινή βάση «εργάζονται» περί τα 700 άτομα (υπάλληλοι, βουλευτές, δημοσιογράφοι), μπορεί κανείς εύκολα να κάνει τους υπολογισμούς. Το εστιατόριο βρίσκεται στον ημιώροφο μεταξύ πρώτου και δευτέρου επιπέδου και το κόστος για ένα απλό γεύμα ανέρχεται σε κάτι λιγότερο από 10 ευρώ το άτομο.

ΕΛ.ΤΑ. και Ολυμπιακή

Το υποκατάστημα των Ελληνικών Ταχυδρομείων βρίσκεται δεξιά του μεγάλου χολ, το οποίο διασχίζει κανείς εάν εισέλθει από την είσοδο που βρίσκεται απέναντι από τον Εθνικό Κήπο. Πρόκειται για την πολυσύχναστη είσοδο στο εξωτερικό μέρος της Βουλής, όπου βρίσκονται οι κάμερες των τηλεοπτικών συνεργείων και γίνονται οι δηλώσεις των πολιτικών. Σύμφωνα με πληροφορίες, το μηνιαίο μίσθωμα ανέρχεται σε 4.000 ευρώ.

Το γραφείο της Ολυμπιακής Αεροπορίας βρισκόταν στο ισόγειο του Μεγάρου της Βουλής, πρόσφατα όμως μετακόμισε σε κτίριο επί της οδού Σέκερη. Το μίσθωμα ανέρχεται επίσης σε 4.000 ευρώ, ενώ για όσους αναρωτιούνται για τη χρησιμότητα του γραφείου η απάντηση είναι απλή: εξυπηρετούνται οι βουλευτές της επαρχίας που δικαιούνται δωρεάν εισιτήρια.

Και δεύτερο εφάπαξ

Το «κομπόδεμα» απ’ όλες αυτές τις «εθελοντικές» εισφορές χρησιμοποιείται για να λαμβάνουν οι υπάλληλοι ένα δεύτερο εφάπαξ κατά τη συνταξιοδότησή τους. Δηλαδή, πέραν αυτού που παίρνουν από το ασφαλιστικό τους ταμείο, λαμβάνουν και δεύτερο «ειδικό βοήθημα» από το ΤΑΥΒ, το οποίο με τη σειρά του συγκεντρώνει τα χρήματα από τα ενοίκια που εντελώς αυθαίρετα και προκλητικά τού έχουν παραχωρηθεί αν και ανήκουν στη Βουλή των Ελλήνων και θα έπρεπε να διατίθενται σε όσους τα έχουν ανάγκη. Το ύψος του ειδικού βοηθήματος που λαμβάνουν από το Ταμείο τους οι υπάλληλοι μόνο μικρό δεν θα το έλεγε κάποιος. Για κάθε έτος ασφάλισης παίρνουν δύο μισθούς, δηλαδή με 28 έτη λαμβάνουν 56 μισθούς ή κατά προσέγγιση 200.000 ευρώ.

Ξεχωριστό εφάπαξ εισπράττουν από το Ταμείο Πρόνοιας των Δημοσίων Υπαλλήλων, ενώ δεν υπολογίζεται και το μέρισμα που τους διανέμεται από το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων.

Κι όλα αυτά εκτός από τους 16 μισθούς που λάμβαναν μέχρι πρόσφατα. Παρ’ όλα αυτά, οι συνδικαλιστές του ΤΑΥΒ διαμαρτυρήθηκαν προσφάτως επειδή μέρος των χρημάτων που συγκεντρώνουν στο Ταμείο τους έγιναν με απόφαση της Τραπέζης της Ελλάδος ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου και «κουρεύτηκαν» και αυτά κατά 53% στο πλαίσιο του PSI.

Πηγή: protothema.gr

Οι μεγαλύτερες παρανομίες λένε πως γίνονται βάσει νόμου. Το παραπάνω μαντάτο επιβεβαιώνει αυτόν τον ισχυρισμό.

Δεν έφθαναν οι 16 παχυλοί μισθοί (οι δύο τελευταίοι εντελώς αφορολόγητοι) των “εργαζομένων” (βλ. παρατρεχάμενοι-τσανακογλύφτες-κομματόσκυλα-συγγενολόι) της Βουλής, τα αφεντικά τους είχαν φροντίσει να τους δίνουν και μίζες με τη μορφή …κρατικών επιχορηγήσεων! Όλα αυτά, όχι μόνο είχαν περιληφθεί σε νόμο και δίνονται επί σειρά ετών, αλλά συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.

Φαίνεται πως η τρόικα δεν έχει ενημερωθεί επαρκώς. Ή τα γνωρίζει, αλλά σε συνεργασία με τους αλήτες της πολιτικής, ψάχνουν και βρίσκουν άλλα μέτρα περιστολής των δαπανών, τα λεγόμενα “οικονομικά ισοδύναμα”. Έτσι βάφτισαν το κάθε χαράτσι που επιβάλλουν, ούτως ώστε να μη θιχτεί κάποια από τις π**στιές τους, σαν την παραπάνω.

Υποκαταστήματα διαφόρων τραπεζών και των ΕΛ.ΤΑ, καθώς και κυλικεία βρίσκονται σε Πανεπιστήμια, ΤΕΙ, Νοσοκομεία. Λέτε οι εκεί εργαζόμενοι να τσεπώνουν τα ενοίκια;

Οι συνδικαλιστές (δηλ. οι αρχι-αρχι-κοπρίτες) του ΤΑΥΒ (Ταμείο Απατεώνων Υπαλλήλων Βουλής) διαμαρτυρήθηκαν επειδή τα ομόλογα του «ταμείου» τους μπήκαν στο PSI και κουρεύτηκαν. Αν έχετε την ψυχή βγείτε δημόσια να πείτε στον ελληνικό λαό πως «χάνετε» μέρος των χρημάτων που κατά παράβαση κάθε έννοιας λογικής παίρνετε. Υποψιάζεστε πόσες κλωτσιές θα μαζέψετε;

Συνολικά λοιπόν καταλήγουν στο Ταμείο των κοπριτών της Βουλής (τουλάχιστον) 432 χιλιάρικα το χρόνο. Για πόσα χρόνια συμβαίνει αυτό; Άγνωστο.

Για να μπει μαχαίρι και να περικοπούν, ούτε λόγος.

Βλέπετε και οι δεξιούληδες και οι αριστερούληδες τους έχουν ανάγκη. Θες, σου λέει, να μου ρίξουν τίποτα στο καφέ και να πάω άκλαυτος;

Ας τους λοιπόν να τα παίρνουν.

Στο κάτω-κάτω ο μαλάκας ελληνικός λαός έχει αντέξει τόσα και τόσα.

Θα το αντέξει κι αυτό. Άλλωστε …μαζί τα φάγαμε.

Υ.Γ: Έχετε προσέξει την τεράστια αστυνομική δύναμη έξω από τη Βουλή; Παρόμοια συναντάει κανείς μόνο έξω από σωφρονιστικά καταστήματα. Είναι επειδή και στις δύο περιπτώσεις φυλάνε εγκληματίες…