Σικέ επιτυχία στην έκδοση εντόκων γραμματίων

Διαστάσεις θριάμβου επιχείρησαν να δώσουν ορισμένοι στην τελευταία έκδοση εντόκων γραμματίων του Δημοσίου, αλλά οι πληροφορίες από τα τραπεζικά dealing room κάνουν λόγο για «σικέ» επιτυχία, την ώρα μάλιστα που περνούσε «απαρατήρητη» μια οδυνηρή αποτυχία, με πολύ μεγαλύτερη σημασία.

Οι πληροφορίες αναφέρουν, ότι:

Το περιβόητο πλέον «τεστ στις αγορές» δεν ήταν ούτε τεστ, ούτε διεξήχθη πραγματικά στο πεδίο των αγορών! Τα έντοκα γραμμάτια 6μηνης διάρκειας αγοράσθηκαν από ελληνικές τράπεζες, οι οποίες μάλιστα λέγεται ότι εκ των προτέρων είχαν ενημερώσει τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους για τα ποσά που επρόκειτο να διαθέσουν.

Στην πραγματικότητα, λοιπόν, η δημοπρασία ήταν καθαρά «εσωτερική ελληνική υπόθεση», την οποία παρακολούθησαν με παγερή αδιαφορία οι διεθνείς αγορές. Άλλωστε, και από το μνημόνιο με την «τρόικα» προκύπτει, ότι το διεθνές δάνειο των 110 δις. ευρώ προορίζεται να καλύψει ΜΟΝΟ τις ανάγκες αναχρηματοδότησης ομολόγων και τις τρέχουσες δανειακές ανάγκες του Δημοσίου, ενώ ο βραχυχρόνιος δανεισμός προβλέπεται ότι θα αναχρηματοδοτείται από την εσωτερική αγορά.

Ως επιτυχία «πλασαρίστηκε» επικοινωνιακά το επιτόκιο διάθεσης των τίτλων, αλλά στην πραγματικότητα ήταν 10 μονάδες βάσης υψηλότερο από την προηγούμενη αντίστοιχη δημοπρασία (465 μονάδες, έναντι 455). Στην πραγματικότητα, η μόνη επιτυχία της δημοπρασίας ήταν, ότι το επιτόκιο δεν ξεπέρασε το 5%, δηλαδή το κόστος δανεισμού από το διεθνές δάνειο.

Όμως, αυτό που πέρασε απαρατήρητο, στη σκιά της «επιτυχίας», ήταν, όπως υπογραμμίζουν τραπεζικά στελέχη, μια σοβαρή αποτυχία, που αντανακλά την αδυναμία της χώρας να αντλήσει ρευστότητα από την αγορά, έστω και για μικρές χρονικές διάρκειες: ο ΟΔΔΗΧ, ενώ λήγουν τον Ιούλιο και έντοκα γραμμάτια 12μηνης διάρκειας, προτίμησε τελικά να μην τολμήσει να τα αναχρηματοδοτήσει με τίτλους της ίδιας διάρκειας, αλλά να περιορισθεί στην «ασφάλεια» των 3-6 μηνών.

Όπως εξηγούν παράγοντες της αγοράς, αν σήμερα το Δημόσιο επεδίωκε να διαθέσει τίτλους με διάρκεια 12μήνου, είναι βέβαιο ότι το επιτόκιο δανεισμού θα εκτοξευόταν πάνω από το 5%. Ουδείς στο οικονομικό επιτελείο θα αναλάμβανε, ασφαλώς, αυτό το ρίσκο, καθώς θα ήταν υποχρεωμένοι να κηρύξουν άγονη τη δημοπρασία, δεδομένου ότι το κόστος δανεισμού από το διεθνές «πακέτο» θα ήταν χαμηλότερο και θα βρισκόταν το οικονομικό επιτελείο εκτεθειμένο σε κατηγορίες για πρόκληση ζημίας στο Δημόσιο!

Η πραγματικότητα, λοιπόν, πίσω από την «επιτυχία» της δημοπρασίας είναι μάλλον απογοητευτική: ακόμη και οι ελληνικές τράπεζες δεν δέχονται να δανείσουν το Δημόσιο για ένα χρόνο με επιτόκιο χαμηλότερο από αυτό του διεθνούς «πακέτου» χρηματοδότησης. Άρα, η Ελλάδα παραμένει εντελώς αποκλεισμένη από τις αγορές, παρά την φιλολογία περί «επιτυχούς δοκιμασίας»

Πηγή