Έρχονται στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους φορείς του COVID-19;

 Εφιαλτικά σενάρια: Έρχονται στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους φορείς του COVID-19;

Δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ούτε ταινία, αλλά πραγματικά  τρομακτικό:

Σάλος έχει ξεσπάσει στον Καναδά, από τα σχέδια της κυβέρνησης να κατασκευάσει στρατόπεδα για τους φορείς του COVID-19 προκειμένου να περιορίζει υποχρεωτικά εκεί, ώστε να περιορισθεί ο κίνδυνος μετάδοσης του ιού στην κοινωνία!

Η αφορμή είναι  ο κορωνοΊός αλλά  στόχος η επιβολή καθεστώτων τύπου «ναζιστικής Γερμανίας» προκειμένου να επιτευχθεί ο «περιορισμός της επιδημίας του COVID-19».

Αυτό τουλάχιστον από την δημόσια διακήρυξη στην «Διαύγεια»  του Καναδά υποβολής προσφορών για την κατασκευή στρατοπέδων συγκέντρωσης ατόμων που «σχετίζονται με τον ιό COVID-19».

Όπως αναφέρεται: «Η κυβέρνηση του Καναδά (GoC) αναζητά πληροφορίες και συμβουλές από την βιομηχανία για την κατασκευή «ομοσπονδιακών στρατοπέδων απομόνωσης τα οποία μπορούν να  χρησιμοποιηθούν για μια σειρά ρόλων και για τα άτομα που σχετίζονται με τον κορωνοϊό».

Σε άλλο σημείο της διακήρυξης αναφέρεται: «Η κυβέρνηση του Καναδά (GoC) εξετάζει να εμπλέξει ιδιωτικούς φορείς για την κατασκευή στρατοπέδων (σ.σ. τα ονομάζει τοποθεσίες) για σκοπούς απομόνωσης/καραντίνας για τη στέγαση και φροντίδα ατόμων που σχετίζονται με την επιδημία του COVID-19 για λόγους δημόσιας υγείας».

Πηγή https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/923433_efialtika-senaria-erhontai-stratopeda-sygkentrosis-gia-toys

Τι μάθαμε από το ελεγχόμενο άνοιγμα του τουρισμού σε συνθήκες πανδημίας;

 Έχουμε χρέος 

του Άκη Σκέρτσου, υφυπουργού στον πρωθυπουργό για το συντονισμό του κυβερνητικού έργου

Οι άνευ προηγουμένου ταξιδιωτικές απαγορεύσεις και οι δρακόντειοι περιορισμοί στις μετακινήσεις προσώπων σημάδεψαν το φετινό καλοκαίρι της πανδημίας και έπληξαν βαριά τον παγκόσμιο τουρισμό. Η Ελλάδα ως μια οικονομία που εξαρτάται σημαντικά από τον τουρισμό και μια χώρα που τα πήγε εξαιρετικά καλά κατά την πρώτη φάση της πανδημίας, απάντησε γρήγορα και καταφατικά στο δίλημμα αν και πώς έπρεπε να ανοίξει η τουριστική μας αγορά.

Πριν περάσουμε, όμως, στην παρουσίαση των σημαντικότερων συμπερασμάτων από τη φετινή τουριστική σεζόν, αξίζει να αναφερθούμε στα 2-3 σημαντικότερα σημεία κριτικής που ακούστηκαν την προηγούμενη περίοδο.

Οι υγειονομικού χαρακτήρα ενστάσεις, ότι φέτος θα έπρεπε να μείνουμε κλειστοί ως χώρα για να προστατεύσουμε τη δημόσια υγεία προσφεύγοντας στην επιδότηση του εσωτερικού τουρισμού, αποκαλύπτουν άγνοια βασικών οικονομικών μεγεθών και επιδημιολογικών δεδομένων.

Καταρχάς να θυμίσουμε ότι οι συνολικές αφίξεις ανήλθαν το 2019 σε 34 εκατομμύρια τουρίστες και οι τουριστικές εισπράξεις στα 20,7 δισ. χωρίς να υπολογιστεί η έμμεση συνεισφορά του τουρισμού σε άλλους τομείς της οικονομίας μας. Πως άραγε θα μπορούσε να αναπληρώσει ο εσωτερικός τουρισμός ένα κενό της τάξης των 15 δισ. ευρώ, όταν το 2019 οι Έλληνες που επέλεξαν την Ελλάδα για τις διακοπές τους δαπάνησαν περίπου 2,5 δις ευρώ και όσοι ταξίδεψαν στο εξωτερικό περίπου άλλα τόσα;

Θυμίζω επίσης οτι τουριστικές χώρες που έμειναν τελείως κλειστές, είτε δεν κατάφεραν τελικά να αποφύγουν ένα νέο κύμα διασποράς του ιού (Ν. Ζηλανδία, Ισραήλ) είτε δέχθηκαν τεράστιο πλήγμα στην οικονομία τους (Ταϊλάνδη, Ινδονησία, Μπαλί). Συνεπώς, η Ελλάδα δεν είχε άλλη επιλογή από το να ανοίξει -με ελεγχόμενο τρόπο- τα σύνορά της και να υποδεχθεί επισκέπτες από τις λιγότερο επιβαρυμένες επιδημιολογικά χώρες, όπως και έγινε.

Το κλείσιμο της οικονομίας και των συνόρων πολύ απλά θα προκαλούσε ακόμη μεγαλύτερη οικονομική ζημιά στη χώρα οδηγώντας σε εφησυχασμό κρατικές υπηρεσίες και πολίτες, τη στιγμή που όλοι αναγνωρίζουν οτι ο ιός δεν έπαψε ποτέ να κυκλοφορεί ανάμεσά μας και οφείλουμε να μάθουμε να ζούμε μαζί του μέχρι να βρεθεί το εμβόλιο και η θεραπεία.

Αντιφατικές θέσεις ακούστηκαν πολλές φορές και από την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία στην αρχή δήθεν καλοπιανοντας τους επιχειρηματίες του κλάδου, πίεζε να ανοίξουμε ταχύτερα τις πτήσεις από το εξωτερικό και στη συνέχεια ζητούσε να επιβληθεί υποχρεωτικά μοριακό τεστ σε όλο τον εισαγόμενο τουρισμό. Πρόκειται για θέσεις εκτός πραγματικότητας λόγω της γνωστής περιορισμένης διεθνώς διαθεσιμότητας σε τεστ τα οποία εκ των πραγμάτων πρέπει να κατευθύνονται σε ομάδες υψηλού κινδύνου.

Το να θέτει μια χώρα ως καθολική υποχρέωση εισόδου το μοριακό τεστ είναι σαν να λέει ότι «δεν θέλει τουρισμό». Το αποδεικνύουν τα δεδομένα από χώρες που επιβάλαμε για επιδημιολογικούς λόγους υποχρεωτικό PCR τεστ πριν από την άφιξη, όπου καταγράφηκε κάμψη των τουριστικών ροών της τάξης του 40% έως 60%.

Τι κάναμε λοιπόν; Στον αντίποδα της στείρας κριτικής, η κυβέρνηση εφάρμοσε ένα πρωτοποριακό πληροφοριακό σύστημα δυναμικής παρακολούθησης της επιδημιολογικής κατάστασης των σημαντικότερων τουριστικών αγορών το οποίο τροφοδοτούσε καθημερινά την πολιτική προστασία και τον ΕΟΔΥ με δεδομένα που οδηγούσαν σε προσαρμοσμένη και στοχευμένη δειγματοληψία σε όλες τις πύλες εισόδου.

Έτσι πραγματοποιήσαμε 580.000 στοχευμένα τεστ σε σύνολο 4,4 εκατομμυρίων τουριστών, εκ των οποίων μόλις εντοπίστηκαν ως θετικά κρούσματα μόλις 1700. Συνεπώς, με δείκτη θετικότητας μόλις στο 0,3% (όταν το κατώφλι συναγερμού στις στοχευμένες δειγματοληψίες είναι το 3 έως 4%) και 8,1% μερίδιο επί των συνολικών καταγεγραμμένων περιστατικών μόλυνσης από τον κορονοϊό, γίνεται αντιληπτό ότι ο τουρισμός είχε πολύ περιορισμένη συμμετοχή στην αύξηση των κρουσμάτων που σημειώθηκε από τον Αύγουστο και μετά.

Μάλιστα τα συγκριτικά στοιχεία θετικών κρουσμάτων από αντίστοιχες τουριστικές οικονομίες της Ευρώπης που άνοιξαν επίσης τις αγορές τους το φετινό καλοκαίρι, δείχνουν καλύτερους επιδημιολογικούς δείκτες στην Ελλάδα και σε αυτή τη φάση της πανδημίας από ό,τι π.χ. στην Ισπανία, την Γαλλία ή την Κροατία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το σύστημα αυτό εξελίσσεται διαρκώς και το εξάγουμε πλέον ως τεχνογνωσία σε χώρες πιο προηγμένες από εμάς. Εμπνευστής του είναι ο Έλληνας μαθηματικός με ειδίκευση στην ανάλυση δεδομένων και την επεξεργασία σύνθετων αλγορίθμων, Κίμων Δρακόπουλος, που μαζί με την ομάδα του από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας εξακολουθεί να συνδράμει στην εθνική προσπάθεια ανάσχεσης της πανδημίας.

Δεν μείναμε όμως μόνον εκεί. Εφαρμόσαμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, με λεπτομερή υγειονομικά πρωτόκολλα και διαδικασίες επιχειρησιακής ετοιμότητας για τον έλεγχο και την διαχείριση των πιθανών κρουσμάτων σε όλους τους τουριστικούς προορισμούς.

Η εκπαίδευση των επαγγελματιών του κλάδου στην εφαρμογή των πρωτοκόλλων, η δημιουργία δικτύου ξενοδοχείων καραντίνας πανελλαδικά, η ενίσχυση των τουριστικών προορισμών με πρόσθετο υγειονομικό προσωπικό, αντιδραστήρια διαγνωστικών τεστ και μέσα μεταφοράς, ο συνεχής έλεγχος συμμόρφωσης σε όσα ορίζουν οι υγειονομικοί κανόνες, η ακαριαία κινητοποίηση πολιτείας και κλάδου σε περιπτώσεις εντοπισμού κρουσμάτων, θωράκισαν τον ελληνικό τουρισμό τόσο υγειονομικά όσο και σε επίπεδο εικόνας.

Χάρη στο σχέδιο που εφαρμόσαμε, η οικονομία λειτούργησε, θέσεις εργασίας έμειναν ζωντανές και καταφέραμε τον Αύγουστο να έχουμε μόλις 1% υστέρηση φορολογικών εσόδων συγκριτικά με τον Αύγουστο του 2019 και μεσοσταθμικά -8,5% το δίμηνο Ιουλίου-Αυγούστου. Θα πρέπει να επισημάνουμε, βεβαίως, ότι η  αντοχή του τουριστικού κλάδου οφείλεται και στην στήριξη που προσέφερε απο την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση, επιδοτώντας θέσεις εργασίας και ασφαλιστικές εισφορές, παρέχοντας ρευστότητα και φορολογικές διευκολύνσεις σε εργαζόμενους και επιχειρήσεις ώστε να σταθούν όρθιοι αυτήν την  δύσκολη για όλους περίοδο.

Εν κατακλείδι, ο τουριστικός κλάδος λαβώθηκε μεν αλλά άντεξε. Χωρίς αυτό να γίνει σε βάρος της δημόσιας υγείας. Η Ελλάδα παραμένει σε πολύ καλό επιδημιολογικό επίπεδο, βρίσκεται σήμερα στην 123η θέση παγκοσμίως οσον αφορα τα θετικά κρούσματα και στην 106η σε αριθμό θανάτων ανα εκατομμύριο πληθυσμού. Είναι λάθος να συγκρίνουμε το διάστημα του lockdown με την περίοδο που ακολούθησε, όταν δηλαδή “άνοιξε” η χώρα και χρειάστηκε να βρεθεί το σημείο ισορροπίας ανάμεσα σε μια αναμενόμενη αλλά  ελεγχόμενη αύξηση των κρουσμάτων με την επαναλειτουργία της οικονομίας.

Κερδήθηκε μια μεγάλη, τιτάνια μάχη -οικονομική, υγειονομική, κοινωνική, επιχειρησιακή- που δημιούργησε μια νέα κουλτούρα ασφάλειας στον ελληνικό τουριστικό κλάδο αλλά και τη βάση για να χτίσουμε μαζί την ανάκαμψη του 2021.

10/10/2020 

"Σκανάρισμα" τραπεζικών λογαριασμών σε βάθος δεκαετίας - Τι ισχύει για τις θυρίδες

Οι φορολογικές αρχές, οι υπηρεσίες του ΕΦΚΑ, οι δικαστικές αρχές και οι λοιπές υπηρεσίες δίωξης οικονομικών και άλλων εγκλημάτων θα μπορούν πλέον να περνούν από «κόσκινο» όλες τις κινήσεις των τραπεζικών καταθετικών λογαριασμών, των πιστωτικών καρτών και των λογαριασμών εξυπηρέτησης δανείων, τις οποίες πραγματοποίησαν σε βάθος δεκαετίας οι φορολογούμενοι. Με αυτόν τον τρόπο, η Εφορία και οι άλλες υπηρεσίες του κράτους θα έχουν τη δυνατότητα να εντοπίζουν εύκολα και γρήγορα τα φυσικά πρόσωπα που έχουν διαπράξει οικονομικά εγκλήματα και άλλα αδικήματα του Ποινικού Κώδικα, συνδεόμενα άμεσα ή έμμεσα με ξέπλυμα μαύρου ή βρόμικου χρήματος.

Η δυνατότητα ηλεκτρονικής πρόσβασης σε όλα τα στοιχεία της τελευταίας δεκαετίας για τις κινήσεις των τραπεζικών καταθέσεων, των δανείων και των πιστωτικών καρτών των πολιτών παρέχεται στις ελεγκτικές, διωκτικές και δικαστικές αρχές και υπηρεσίες με μια νέα νομοθετική ρύθμιση που συμπεριέλαβε το υπουργείο Οικονομικών στο νόμο 4734/2020, ο οποίος ψηφίστηκε πρόσφατα από τη Βουλή, δημοσιεύθηκε προχθές στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και περιλαμβάνει σημαντικές τροποποιήσεις στις ισχύουσες διατάξεις του ν. 4557/2018 για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες.

Πρόκειται, συγκεκριμένα, για τη διάταξη του άρθρου 18 του ν. 4734/2020, με την οποία προβλέπεται ότι:

1 Το σύστημα Μητρώων Τραπεζικών Λογαριασμών και Λογαριασμών Πληρωμών (ΣΜΤΛ και Λ.Π.) -το οποίο δημιουργήθηκε από το 2013 με το ν. 4170 με σκοπό τη διευκόλυνση της άρσης του τραπεζικού απορρήτου ενώπιον των αρμόδιων ελεγκτικών, διωκτικών και δικαστικών αρχών καθώς και για την άμεση συλλογή στοιχείων σχετικών με την οικονομική κατάσταση και τις οικονομικές συναλλαγές προσώπων ύποπτων για οικονομικά εγκλήματα- θα αποτελεί στο εξής τον «κεντρικό αυτοματοποιημένο μηχανισμό ηλεκτρονικής ανάκτησης δεδομένων» για την έγκαιρη εξακρίβωση:

* οποιωνδήποτε προσώπων κατέχουν ή ελέγχουν λογαριασμούς πληρωμής, τραπεζικούς λογαριασμούς και τραπεζικές θυρίδες

* κάθε πληροφορίας για φυσικό πρόσωπο ή νομική οντότητα που τηρείται από πιστωτικά ιδρύματα, ιδρύματα πληρωμών και ιδρύματα ηλεκτρονικού χρήματος λειτουργούντα στην Ελλάδα.

2 Η ηλεκτρονική ανάκτηση των δεδομένων θα γίνεται με σκοπό τη διευκόλυνση της διαβίβασης και εξυπηρέτησης των αιτημάτων παροχής πληροφοριών που υποβάλλονται από το σύνολο των ελεγκτικών υπηρεσιών της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΔΟΥ, Ελεγκτικά Κέντρα, Υπηρεσία Ελέγχου και Διασφάλισης Δημοσίων Εσόδων, Τελωνεία κ.λπ.), το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος (ΣΔΟΕ), τη Μονάδα Εσωτερικού Ελέγχου του υπουργείου Οικονομικών, την Οικονομική Αστυνομία, το σύνολο των υπηρεσιών του Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών του ΕΦΚΑ, τον οικονομικό εισαγγελέα, τον εισαγγελέα Εγκλημάτων Διαφθοράς, την Αρχή Καταπολέμησης της νομιμοποίησης των εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, τις δικαστικές και λοιπές διωκτικές αρχές.

3 Τα αιτήματα παροχής πληροφοριών αφορούν σε κάθε στοιχείο και πληροφορία που προκύπτει, για κάθε φυσικό και νομικό πρόσωπο, από την άρση του τραπεζικού και επαγγελματικού απορρήτου.

4 Οι πληροφορίες που είναι προσβάσιμες και μπορεί να αναζητηθούν μέσω του «κεντρικού αυτοματοποιημένου μηχανισμού ηλεκτρονικής ανάκτησης δεδομένων» είναι οι ακόλουθες:

* για κάθε κάτοχο λογαριασμού: το ονοματεπώνυμο

* για τον πραγματικό δικαιούχο του κατόχου λογαριασμού: το ονοματεπώνυμο

* για τον τραπεζικό λογαριασμό ή το λογαριασμό πληρωμών: ο αριθμός ΙΒΑΝ ή ο μοναδικός αριθμός λογαριασμού, η ημερομηνία ανοίγματος και κλεισίματος του λογαριασμού και το προοδευτικό υπόλοιπο, καθώς και η κίνηση του λογαριασμού για τη χρονική περίοδο των τελευταίων -από το αίτημα- δέκα (10) ετών

* για την ενεργή θυρίδα ασφαλείας: το ονοματεπώνυμο του μισθωτή, συμπληρωμένο:

– είτε με τα άλλα στοιχεία αναγνώρισης που απαιτούνται για την εξακρίβωση της ταυτότητας του πραγματικού δικαιούχου, την επικαιροποίηση των στοιχείων και τη λήψη εύλογων μέτρων, όπως αυτά εξειδικεύονται με αποφάσεις της Τραπέζης της Ελλάδος και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς,

– είτε με έναν ενιαίο αριθμό αναγνώρισης και τη διάρκεια της περιόδου μίσθωσης

* για το λογαριασμό χορηγήσεων: η ημερομηνία ανοίγματος και κλεισίματος του λογαριασμού, καθώς και η κίνηση αυτού για τη χρονική περίοδο των τελευταίων -από το αίτημα- δέκα (10) ετών,

* για τις πιστωτικές κάρτες: η ημερομηνία ανοίγματος και κλεισίματος της κάρτας, καθώς και η κίνηση αυτής για τη χρονική περίοδο των τελευταίων -από το αίτημα- δέκα (10) ετών.

Διασταυρώσεις για να βρεθεί το "μαύρο χρήμα"

Ουσιαστικά, με τη νέα αυτή διάταξη καθίσταται πιο εύκολος και πιο γρήγορος ο εντοπισμός φυσικών προσώπων που έχουν διαπράξει οικονομικά και άλλα εγκλήματα συνδεόμενα με ενέργειες ξεπλύματος μαύρου ή βρόμικου χρήματος, καθώς οι πάσης φύσεως συναλλαγές που έχουν πραγματοποιήσει τα πρόσωπα αυτά σε βάθος δεκαετίας θα τίθενται άμεσα στη διάθεση των αρμόδιων διωκτικών και εισαγγελικών αρχών και η τεκμηρίωση των αδικημάτων μέσω των προβλεπόμενων διασταυρωτικών φορολογικών και άλλων ελέγχων θα είναι άμεση. Δεδομένου δε ότι το αδίκημα του ξεπλύματος μαύρου ή βρόμικου χρήματος συνιστά κακούργημα με δεκαετή περίοδο παραγραφής, οι έλεγχοι στις κινήσεις των πιστωτικών καρτών, των λογαριασμών καταθέσεων και των λογαριασμών εξυπηρέτησης δανείων θα διενεργούνται σε βάθος δεκαετίας.

Oρισμένα από τα βασικά αδικήματα τα οποία θεωρούνται ότι συνδέονται άμεσα ή έμμεσα και με ενέργειες νομιμοποίησης μαύρου ή βρόμικου χρήματος είναι:

* Η σύσταση και δράση εγκληματικής οργάνωσης.

* Οι τρομοκρατικές πράξεις, η σύσταση και δράση τρομοκρατικής οργάνωσης, η χρηματοδότηση της τρομοκρατίας και τα τρομοκρατικά εγκλήματα.

* Η δωροληψία και η δωροδοκία υπαλλήλου.

* Η εμπορία επιρροής (η παράνομη παροχή έναντι αμοιβής εμπιστευτικών πληροφοριών και άλλων υπηρεσιών από «μεσάζοντες») και η δωροληψία και δωροδοκία στον ιδιωτικό τομέα.

* Η δωροληψία και δωροδοκία πολιτικών προσώπων και δικαστικών λειτουργών.

* Η εμπορία ανθρώπων.

* Η απάτη με υπολογιστή.

* Η σωματεμπορία.

* Τα χρηματιστηριακά αδικήματα.

* Τα ποινικά διωκόμενα αδικήματα της φοροδιαφυγής (αποφυγή πληρωμής φόρου εισοδήματος ή ΕΝΦΙΑ ή άλλου φόρου άνω των 100.000 ευρώ σε ένα έτος, μη απόδοση ΦΠΑ άνω των 50.000 ευρώ στο Δημόσιο σε μία φορολογική περίοδο ή σε ένα έτος, έκδοση ή λήψη εικονικών φορολογικών στοιχείων αξίας άνω των 100.000 ευρώ σε ένα έτος κ.λπ.), τα ποινικά διωκόμενα αδικήματα της λαθρεμπορίας και το αδίκημα της καθυστέρησης καταβολής χρεών άνω των 100.000 ευρώ προς το Δημόσιο για χρονικό διάστημα πέραν των 4 μηνών

* κάθε άλλο αδίκημα από το οποίο προκύπτει περιουσιακό όφελος και τιμωρείται με ποινή φυλάκισης.

Πηγή: Ελεύθερος Τύπος

“Coronavirus free” πορεία 20.000 στο Εφετείο, η παρέλαση όχι

 

Πραγματοποιήθηκε λοιπόν η “μεγαλειώδης συγκέντρωση” αυτών που απαιτούσαν την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, η οποία και πράγματι υπήρξε με δικαστική απόφαση. Εγκληματική οργάνωση η Χρυσή Αυγή με τη βούλα. Ό,τι πει η Δικαιοσύνη. Την σεβόμεθα απόλυτα. Ωστόσο αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν, πέραν από τις “δημοκρατικές” μολότοφ των γνωστών απαιτούντων “καλόπαιδων”, ήταν και η παντελής έλλειψη μέτρων προστασίας από τον κορονοϊό και η απόλυτη σιγή των υπευθύνων επί του προκειμένου. Δηλαδή για να καταλάβουμε αυτού του είδους οι διαμαρτυρόμενοι δεν κολλάνε κορονοϊό; Έχουν κάποιοι είδους κληρονομική ανοσία στο DNA τους;

Αν όχι, που είναι το λογικό, η κυβέρνηση που μας έχει φάει τα αυτιά με μέτρα και κόντρα μέτρα και πρόστιμα και φόβο για τον κορονοϊό που ακριβώς βρισκόταν; Για να καταλάβουμε δηλαδή, στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου υπάρχει φόβους να κολλήσει κορονοϊό η μισή Ελλάδα και για αυτό δεν θα την κάνουμε, αλλά έξω από το Δικαστήριο ο κορονοϊός δεν πήγε φοβούμενος ίσως τις μολότοφ; Σοβαρότης μηδέν που θα έλεγε κάποτε, κάποιος, αγαπητοί.

Λίγο καθυστερημένα είναι αλήθεια, τουλάχιστον αντέδρασε ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας Νίκος Χαρδαλιάς και ψέλλισε κάτι επ’ αυτού. Σιγανά όμως, για να μην προκαλέσει και καμία νέα “coronavirus free” μεγαλειώδη πορεία “δημοκρατικών ταγμάτων”, οργανώσεων του απέναντι άκρου της εγκληματικής οργάνωσης, που με τα στειλιάρια επ’ ώμου κυριαρχούν στην πολιτική ζωή της χώρας από το 1974 και εφεξής ανεμπόδιστα.

“Την πεποίθησή πως η μαζική κινητοποίηση έξω από το Εφετείο Αθηνών την Τετάρτη 7 Οκτωβρίου, ημέρα που ανακοινώθηκε η απόφαση για τη δίκη της Χρυσής Αυγής θα φέρει κρούσματα κορονοϊού, εξέφρασε σήμερα ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων, Νίκος Χαρδαλιάς. Ο κ. Χαρδαλιάς κατά την ενημέρωση του Υπουργείου Υγείας για την πορεία της πανδημίας ανέφερε πως τον ανησύχησε η εικόνα συνωστισμού και υπενθύμισε πως έχει τοποθετηθεί για τέτοιου είδους εκδηλώσεις.

«Αντιλαμβανόμενος την πρόθεση όλων όσων ήταν εκεί, σε κάθε περίπτωση, όμως, αισθάνομαι και απ’ ό,τι μοιράζομαι με τους επιδημιολόγους, αυτό μπορεί να δημιουργήσει κάποια μικρή ή μεγάλη έξαρση» επεσήμανε ο υφυπουργός. Στη συνέχεια ο κ. Χαρδαλιάς τόνισε πως «κάθε μεγάλος ή μικρός συγχρωτισμός δημιουργεί κινδύνους», συμπληρώνοντας ότι «είναι σχεδόν σίγουρο ότι μία συγκέντρωση 20.000 ανθρώπων θα φέρει κρούσματα, το οποίο απευχόμαστε αλλά είμαστε εδώ για να το αντιμετωπίσουμε»”… Τάδε έφη λοιπόν Νίκος Χαρδαλιάς, σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ.

Υπέροχα! Θεωρούμε δεδομένο ως υπεύθυνη – λέμε τώρα – πολιτεία ότι θα υπάρξουν κρούσματα σε μια μεγάλη συγκέντρωση αλλά την επιτρέπουμε διότι απλώς είναι συγκέντρωση της αριστεράς, με ολίγον από αριστερόστροφη δεξιά. Λες κι αν δεν πήγαιναν οι 20.000 στο Εφετείο το δικαστήριο θα ελάμβανε άλλη απόφαση…

Τον “μαχητή” Τσίπρα που άλλαξε τον Ποινικό Κώδικα πριν αφήσει την καρέκλα, έχοντας στο μυαλό τους “αριστερούς αγωνιστές”, χωρίς να αντιληφθεί ότι έτσι θα επωφελούνταν και “δεξιοί εγκληματίες”, περίμενε η πρόεδρος. Και φωνασκούσε γνωστός -γραφικός πλέον- γυρολόγος της πολιτικής μας ζωής, ζητώντας πομπωδώς να φέρει η κυβέρνηση τροπολογία μέχρι το μεσημέρι. Όχι για όλους. Μόνο για τη μία πλευρά. Καλά ρε… σκ@τ@ κουβαλάνε ορισμένοι στο κεφάλι;

Κατά τα άλλα οι κύριοι της κυβέρνησης έκλεισαν τα περίπτερα… Τρομακτική εστία μόλυνσης στο Τσίρκον η Ελλάς και φυσικά ακυρώσατε την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Έλα όμως που στις παρέες της νεολαίας έχουν κάνει την εμφάνισή τους τα ειδικά ψυγειάκια που φορτώνονται με μπύρες λίγο πριν τα μεσάνυχτα και παίρνουν δρόμο για τα πιο κοντινά πάρκα και τις πλατείες!

Άσε που αυξήθηκε η κατανάλωση “σκληρών” ποτών που πίνουν όλοι από το ίδιο μπουκάλι! Εκεί να δείτε εστία υπερμετάδοσης κουφιοκεφαλάκηδες… Πανηγυρίζουν οι κάβες! Για αναζητήστε τα στοιχεία! Η παρέλαση σας μάρανε! Ίσως διότι θα οι παριστάμενοι θα πάνε κατευθείαν στην εντατική αμέσως μόλις περάσουν τα ΟΥΚ που φωνάζουν διασπείροντας τον κορονοϊό! Ρε δε σοβαρευόμαστε λίγο;

Είτε δεν τους χάλασε που θα γλιτώσουν χρήματα, είτε που θα προσθέσουν άλλο ένα έτος χωρίς παρελάσεις μπας και το ξεχάσει ο κόσμος και ο γνωστός “προοδευτικός” εσμός της χώρας αναθαρρήσει ότι βρισκόμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην κατάργηση αυτών των “ναζιστικής εμπνεύσεως”, όπως λένε, εκδηλώσεις…

Πηγή defence-point.gr

Η Μάχη του Σαρανταπόρου, 9-10 Οκτωβρίου 1912

Την 5η Οκτωβρίου 1912 η Ελλάδα κήρυξε τον πόλεμο κατά της Τουρκίας και η Μάχη του Σαρανταπόρου ήταν η πρώτη σημαντική νίκη του ελληνικού στρατού στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο.

Η Στρατιά Θεσσαλίας, αφού πέρασε την 5η Οκτωβρίου την ελληνοτουρκική μεθόριο, απώθησε αρχικά τα τουρκικά φυλάκια των συνόρων και στη συνέχεια, την 6η Οκτωβρίου, τα εγκαταστημένα στην Ελασσόνα και Δεσκάτη τμήματα του εχθρού. Από την 7η Οκτωβρίου η Στρατιά άρχισε να προελαύνει προς τα βόρεια για να συναντήσει τις κύριες τουρκικές δυνάμεις, υπό το Στρατηγό Ταξίν Πασά, εγκαταστημένες αμυντικά στην οχυρή τοποθεσία Σαρανταπόρου και Λαζαράδων-Βογκόπετρας. Η αμυντική γραμμή των στενών του Σαρανταπόρου ήταν φυσικώς οχυρή με εξαίρετα πεδία βολής προ αυτής. Επιπλέον είχε γίνει υποδειγματική αμυντική οργάνωση του τουρκικού στρατού απο τους Γερμανούς. Το σχέδιο της Τουρκικής Διοίκησης προέβλεπε σταθερή άμυνα με το σύνολο σχεδόν των δυνάμεών της, με σκοπό την απόφραξη των κατευθύνσεων Ελασσόνα-Σέρβια και Δεσκάτη-Λαζαράδες-Σέρβια και την απαγόρευση της προελάσεως του Ελληνικού Στρατού προς τα βόρεια. Το στρατηγείο του 8ου σώματος του τουρκικού στρατού βρισκόταν στα Χάνια της Βίγλας, ενώ το στρατηγείο μίας τουρκικής εφεδρικής μεραρχίας (10 τάγματα πεζικού) στο Γλύκοβο (Σαραντάπορο). Για την υπεράσπιση των στενών οι Τούρκοι είχαν διαθέσει 14 τάγματα πεζικού, 12 πυροβόλα, 3 λόχους πολυβόλων και 2 ίλες ιππικού. Ένα ακόμη τάγμα τουρκικού πεζικού βρισκόταν στο Λιβάδι. Το σχέδιο ενεργείας του Ελληνικού Γενικού Στρατηγείου, υπό τις διαταγές του εγκατεστημένου στο Χάνι Χατζηγώγου τότε Διαδόχου και Αρχιστράτηγου Κωνσταντίνου, προέβλεπε επίθεση κατά μέτωπο εναντίον των αμυνόμενων τουρκικών δυνάμεων στα Στενά Σαρανταπόρου, με ταυτόχρονη και από τα δύο πλευρά υπερκερωτική ενέργεια προς τα Σέρβια για την κατάληψη της γέφυρας του Αλιάκμονα και την αποκοπή της σύμπτυξης του εχθρού. Η επίθεση αυτή θα συνδυαζόταν και με ευρύτερο κυκλωτικό ελιγμό, από την περιοχή του χωριού Κρανιά, δια μέσου του πόρου Ζάμπουρδας προς την Κοζάνη.

Το πρωί της 9ης Οκτωβρίου 1912 ο Ελληνικός Στρατός με τις 2η, 3η και 6η Μεραρχίες στο κέντρο, την 1η Μεραρχία δεξιά, το Απόσπασμα Κωνσταντινοπούλου στο άκρο δεξιά, την 4η , 5η Μεραρχία και τη Ταξιαρχία Ιππικού στο αριστερό και το Απόσπασμα Γεννάδη στο άκρο αριστερό, εξόρμησε για την εκπόρθηση των Στενών του Σαρανταπόρου. Οι ελληνικές δυνάμεις, όλη την ημέρα της 9ης Οκτωβρίου, κατέβαλαν μεγάλες προσπάθειες, αφού έπρεπε να αντιμετωπίσουν, όχι μόνο έναν ισχυρά οργανωμένο αντίπαλο, αλλά και τις δυσχερέστατες εδαφικές και καιρικές συνθήκες. Κατά τη διάρκεια της νύχτας της 9ης προς 10η Οκτωβρίου οι Τούρκοι πληροφορήθηκαν την απειλητική γι' αυτούς υπερκερωτική ενέργεια της 4ης Μεραρχίας και, εκμεταλλευόμενοι το σκοτάδι και τη βροχή, υποχώρησαν από την αμυντική γραμμή Σαρανταπόρου-Λαζαράδες και άρχισαν να συμπτύσσονται εσπευσμένα προς τα Σέρβια. Την επόμενη ημέρα 10η Οκτωβρίου, οι Μεραρχίες του Ελληνικού Στρατού τέθηκαν σε κίνηση και πέτυχαν να κυριεύσουν ολόκληρο σχεδόν το Πεδινό Πυροβολικό, άφθονο πολεμικό υλικό των Τούρκων και να αιχμαλωτίσουν περιορισμένο αριθμό αποκομμένων τμημάτων και ανδρών. Η 4η Μεραρχία κινήθηκε γρήγορα και με την Ημιλαρχία της κατέλαβε άθικτη τη γέφυρα του Αλιάκμονα. Οι Τούρκοι κατά την υποχώρησή τους εγκατέλειψαν στο πεδίο της μάχης στα στενά του Σαρανταπόρου ολόκληρο το πυροβολικό τους που έπεσε στα χέρια των Ελλήνων, ενώ το επόμενο πρωί, αφού εκτέλεσαν 75 προκρίτους στα Σέρβια, τα εγκατέλειψαν και υποχώρησαν βορειότερα.

Τα στενά του Σαρανταπόρου ήταν η μοναδική θέση όπου η κατώτερη αριθμητικά τουρκική δύναμη μπορούσε να ανακόψει την ελληνική προέλαση. Ο Φον Ντερ Γκολτς μάλιστα, Γερμανός οργανωτής του τουρκικού στρατού, είχε πει ότι τα στενά αυτά «θα ήταν ο τάφος του ελληνικού στρατού». Ο ελληνικός στρατός όμως τον διέψευσε. Η γρήγορη και νικηφόρα έκβαση της μάχης του Σαρανταπόρου άνοιξε τις πύλες για την απελευθέρωση στη συνέχεια της Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας.

Οι απώλειες των Τούρκων σε νεκρούς, τραυματίες και αιχμαλώτους ήταν σοβαρές. Οι απώλειες του Ελληνικού Στρατού κατά τη διήμερη μάχη σε αξιωματικούς και οπλίτες ήταν 182 νεκροί και 995 τραυματίες, προς τιμή των οποίων χτίστηκε το 1972 το Μουσείο Μάχης Σαρανταπόρου.

Πηγή Ηλίας Λ. Κοτρίδης

Tα παιδιά της ΚΝΕ και του Κούλη 201004

 Από τις επάλξεις της Νεολαίας του ΚΚΕ (αλλά το κρύβουν!) στην «αυλή» του Μητσοτάκη και σε διευθυντικά πόστα κρατικών φορέων με διορισμό από την κυβέρνηση της Δεξιάς

Οταν ο κομμουνιστής «ποιητής του λαού» Γιάννης Ρίτσος έγραψε και απήγγειλε στο 3ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-«Οδηγητή» (15 - 18 Σεπτεμβρίου 1977, στο Αλσος Περιστερίου), το πολυσυζητημένο «Τα παιδιά της ΚΝΕ»... «που λένε στη ζωή το μέγα ΝΑΙ», μάλλον δεν θα φανταζόταν ότι, περίπου 40 χρόνια μετά, κάποια από εκείνα τα παιδιά θα περνούσαν στο αντίπαλο (δεξιό) στρατόπεδο και θα μετατρέπονταν σε ταλιμπάν του (νεο)Μητσοτακισμού.

Προς επίρρωση (και) του ποιητικού στίχου του Ρίτσου ότι «Ετούτα τα παιδιά φτάνουν από πολύ μακριά, τραβούν πολύ μακριά», ιδού μια (ενδεικτική) λίστα 7 πάλαι ποτέ επώνυμων Κνιτών, που είπαν το «μέγα ΝΑΙ» στον Κυριάκο Μητσοτάκη ως αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, όντας «αυλικοί» του νυν πρωθυπουργού ή διορισμένοι (από το επιτελικό σύστημα του Μαξίμου και της Φαμίλιας) σε διάφορα κυβερνητικά ή κρατικά πόστα του ευρύτερου δημόσιου τομέα:

1) Τάκης Θεοδωρικάκος

Εν αρχή ην ο πολύπλαγκτος σούπερ σύμβουλος του Κυρ. Μητσοτάκη, ο νυν υπουργός Εσωτερικών Τάκης (Παναγιώτης) Θεοδωρικάκος. Διετέλεσε Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ (1990-91) μετά την καθαίρεση-διαγραφή- αποχώρηση από το εν λόγω πόστο του μακαρίτη ΝΑΡίτη Γιώργου Γράψα.

Οντας Γραμματέας της ΚΝΕ, ο Τ. Θεοδωρικάκος είχε εκλεγεί και στην ΚΕ του ΚΚΕ (Φεβρουάριος 1991, στο 13ο Συνέδριο της μεγάλης διάσπασης του Κόμματος), όπου παρέμεινε για λίγους μήνες μέχρι την αποχώρηση/ εξοβελισμό από το «Σπίτι του Λαού» στον Περισσό των λεγόμενων «ανανεωτικών» τον Ιούλιο 1991.

Κάνοντας μια στάση στον τότε ενιαίο Συνασπισμό, εν συνεχεία μπήκε σε ΠΑΣΟΚική ρότα. Το 1994 κατέβηκε στις νομαρχιακές εκλογές με τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ στον Πειραιά Χρήστο Φωτίου, όπου και εξελέγη και έγινε αντινομάρχης. Από τα τέλη της δεκαετίας 1990 «προσκολλήθηκε» στον Κώστα Λαλιώτη και διετέλεσε σύμβουλός του στο ΥΠΕΧΩΔΕ, ενώ όταν ο Λαλιώτης έγινε Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ το 2001 έκανε τον Τ. Θεοδωρικάκο υπεύθυνο του Γραφείου Τύπου της Χαριλάου Τρικούπη. Ακολούθως, κινήθηκε στις ράγες του λεγόμενου Σημιτικού εκσυγχρονισμού, ενώ για πολλά χρόνια ήταν πρόεδρος στην εταιρεία δημοσκοπήσεων GPO την οποία έστησε με τον κουμπάρο του επιχειρηματία Χρήστο Καλογρίτσα. Ως ειδήμων των γκάλοπ, ο Τ. Θεοδωρικάκος πιάνει... τραπέζι στο (τότε) «MEGA» και ειδικότερα στην εκπομπή του Γιάννη Πρετεντέρη «Ανατροπή», σχολιάζοντας τις πολιτικές εξελίξεις και παρουσιάζοντας δημοσκοπήσεις της εταιρείας του. Ωστόσο, οι επαφές με τον Γιώργο Παπανδρέου, που εκείνη την εποχή βρισκόταν προ των κυβερνητικών πυλών, δεν ευοδώθηκαν.

Ετσι, ο Τ. Θεοδωρικάκος συνεχίζει να ασχολείται με την GPO περιμένοντας την ευκαιρία για να επανέλθει στα δρώμενα της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Και αυτό συμβαίνει από τον Οκτώβριο 2015, όταν ορίστηκε Σύμβουλος Στρατηγικής του Κυριάκου Μητσοτάκη στο πλαίσιο της μακράς εσωκομματικής προεκλογικής περιόδου στη ΝΔ, που έφερε τον δεύτερο στην αρχηγία του κόμματος της Δεξιάς (Ιανουάριος 2016). Από τον Οκτώβριο του 2016 ορίζεται Συντονιστής Στρατηγικού Σχεδιασμού και Επικοινωνίας της ΝΔ, έως τις εκλογικές αναμετρήσεις του Μαΐου και του Ιουλίου 2019. Στις βουλευτικές εκλογές του 2019 εξελέγη βουλευτής Επικρατείας με τη ΝΔ και στις 9 Ιουλίου 2019 ορίστηκε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση της νεοδεξιάς του Κυρ. Μητσοτάκη.

Δικαιολογώντας τη στράτευσή του στο πλευρό του Μητσοτάκη, ισχυρίστηκε ότι τον ξεχώρισε από τους άλλους πολιτικούς, τον είδε ως άλλη πρόταση για την Ελλάδα και τον έπεισε πως έχει όραμα και σχέδιο για τη χώρα και πιστεύει στην αξιοκρατία (σσ: των ημετέρων) και στην αριστεία (σσ: εδώ γελάνε...).

«Από διαφορετικές αφετηρίες συναντηθήκαμε σε έναν χώρο δημιουργικών ιδεών. Ο Κυριάκος υπερβαίνει τα όρια της ΝΔ γιατί απευθύνεται στους ανθρώπους του μέτρου, της λογικής, στους ανθρώπους που θέλουν να πάνε μπροστά τη χώρα». Τάδε έφη Τάκης Θεοδωρικάκος, αλλά φημολογείται ότι προτού γίνει... δεξί χέρι του Κυριάκου και ενταχθεί στη ΝΔ επιχείρησε... τρώγοντας πόρτα να «πουλήσει» την επικοινωνιακή-πολιτική τεχνογνωσία του στον ΣΥΡΙΖΑ.

2) Γιάννης Βλαστάρης

Από τις αρχές του 2017, στο προσωπικό επικοινωνιακό επιτελείο του αργηγού της ΝΔ Κυρ. Μητσοτάκη είχε ενταχθεί άτυπα και ο δημοσιογράφος Γιάννης Βλαστάρης. Μολονότι δεν συμμετείχε στις συσκέψεις ή στον «πρωινό καφέ» στην οδό Πειραιώς, είχε ολοένα και πιο ενεργό ρόλο στη συγγραφή των ομιλιών και λοιπών παρεμβάσεων του προέδρου της Ν∆. Στην πορεία, ο Ι. Βλαστάρης έγινε ο βασικός λογογράφος του Κυριάκου και μετά την ανάδειξή του στην πρωθυπουργία ουσιαστικά ο μοναδικός, καθώς στα τέλη Αυγούστου 2019 χρίστηκε και επισήμως ως «διευθυντής του γραφείου επικοινωνίας της Γενικής Γραμματείας του πρωθυπουργού» και ουσιαστικά με μια βασική αρμοδιότητα, αυτήν του λογογράφου (speech writer) του Κυρ. Μητσοτάκη.

Μεταπολιτευτικά, ο Ι. Βλαστάρης όντας φοιτητής στο Πολιτικό Νομικής Αθήνας, ήταν στέλεχος της Πσκ/ΚΝΕ, μέλος του ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου και πρόεδρός του (1978-79), ενώ λίγο αργότερα αποχώρησε από το ΚΚΕ. Εχοντας στραφεί επαγγελματικά στη δημοσιογραφία, με αφετηρία την «Καθημερινή» της Ελένης Βλάχου το 1979, εργάστηκε σε διάφορους τομείς από το πολιτικό μέχρι το ελεύθερο ρεπορτάζ. Πέρασε και από την ΕΡΤ, στα τέλη του 1980 από το περιοδικό «ΕΝΑ» (επί ημερών Γιώργου Κοσκωτά), ενώ θήτευσε για σχεδόν δύο δεκαετίες (1990-2010) στη διεύθυνση της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» (επί εκδότη Κίτσου Τεγόπουλου και Διευθυντή Σεραφείμ Φυντανίδη), όπου ήταν επικεφαλής του ένθετου περιοδικού «Εψιλον» και διευθυντής Σύνταξης της εφημερίδας.

Ο Ι. Βλαστάρης, αποπέμφθηκε από την «Ελευθεροτυπία» τον Ιανουάριο του 2010, όταν ο επιχειρηματίας Λαυρέντης Λαυρεντιάδης με τη συνεργασία του Πέτρου Κυριακίδη επιχειρούσε την επιθετική εξαγορά της «Χ.Κ. Τεγόπουλος». Εναν χρόνο αργότερα, κι ενώ η «Ελευθεροτυπία» (της Μάνιας Τεγοπούλου) έβαζε λουκέτο, ο πολύφερνος Ι. Βλαστάρης θα εμφανιζόταν ως ιδιοκτήτης (εκδότης & διευθυντής) της εφημερίδας «Ισοτιμία» και άλλων εντύπων. Η θητεία του στα ΜΜΕ περιλαμβάνει ακόμη τις εφημερίδες «Ποντίκι», «Εγνατία», «Κέρδος» και «Επενδυτής», ενώ έχει εργαστεί και στο ραδιόφωνο (ΕΡΑ και «FLASH 9,61»).

Πολιτικά, χρόνια μετά την αποχώρησή του από το ΚΚΕ, ο Ι. Βλαστάρης κινήθηκε κι αυτός σε ΠΑΣΟΚικές ράγες, όπως είχε πράξει ήδη και ο Τάκης Θεοδωρικάκος (επιλογή του φέρεται ο Βλαστάρης για το επιτελείο Μητσοτάκη). Μάλιστα, στις αρχές του 2004, ο Βλαστάρης συμμετείχε (μαζί με τη Μαρία Δαμανάκη και άλλους/ες) στην πρωτοβουλία να ψηφίσουν «ανένταχτοι αριστεροί» το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου. Οταν όμως το πράσινο τρένο εκτροχιάστηκε και φυλλορρόησε, ο Ι. Βλαστάρης έσπευσε να κλείσει θέση στη μεγάλη «γαλάζια» αμαξοστοιχία. Ετσι, έδωσε τα δικά του δημόσια διαπιστευτήρια υπέρ της ΝΔ, εκδίδοντας στις αρχές του 2017 το βιβλίο «Λεξικό χωρίς γραβάτα», όπου υποτίθεται ότι αποδομεί τον λόγο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Στην παρουσίαση του εν λόγω βιβλίου, τον Φεβρουάριο του 2017, η συμμετοχή πρωτοκλασάτων στελεχών της ΝΔ με επικεφαλής τον Κυριάκο Μητσοτάκη ήταν πολυπληθής, ενώ δεν πέρασε απαρατήρητη και η παρουσία γνωστών μεγαλοεπιχειρηματιών.

3) Δημήτρης Τσιόδρας

Τον Αύγουστο του 2019 τοποθετήθηκε διευθυντής του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη, ο Δημήτρης Τσιόδρας. Πολιτικά πολύπλαγκτος κι αυτός, ήταν στην ΚΝΕ από μαθητής. Μεταπολιτευτικά (δεκαετία 1980) ως φοιτητής στο Πολιτικό της Νομικής – διετέλεσε και πρόεδρος του Συλλόγου του Τμήματος –, ήταν στέλεχος της Κομμουνιστικής Νεολαίας, φτάνοντας στην ιεραρχία ως το ΚΣ της ΚΝΕ, όπου συνυπήρξε και με τον μετέπειτα και νυν σούπερ σύμβουλο του Κυριάκου, Τάκη Θεοδωρικάκο (λίγο αργότερα ο τελευταίος αναδείχτηκε και Γραμματέας της ΚΝΕ, μετά τη διάσπασή της το 1989). Δημοσιογραφικά, τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα ο Δ. Τσιόδρας τα έκανε το 1989 στο ραδιόφωνο «FLASH 9,61», έπειτα στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», όπου έφτασε στη θέση του αρχισυντάκτη του πολιτικού τμήματος, και στον τηλεοπτικό σταθμό «MEGA», καλύπτοντας κατά βάση το ρεπορτάζ της Νέας Δημοκρατίας.

Εχοντας προ πολλού αποχωρήσει από το ΚΚΕ (σσ: και φυσικά... διαγράφοντας από το βιογραφικό του τη στελεχική θήτευσή του στο «Τιμημένο Κόμμα»), τον Νοέμβριο του 2011 αναλαμβάνει διευθυντής του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου στη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και, εν συνεχεία, τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Παναγιώτη Πικραμμένου μεταξύ των εκλογών του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012. Επιστρέφοντας μετά στη δημοσιογραφία, γίνεται πολιτικός σχολιαστής στον «ΣΚΑΪ» και αρθρογράφος στην «Καθημερινή», που είχαν ήδη καταστεί όργανα σκληρής δεξιάς (και αντιΣΥΡΙΖΑ) προπαγάνδας. Καθώς ο Δ. Τσιόδρας δεν είχε καταφέρει να εκλεγεί βουλευτής με το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη τον Ιανουάριο 2015, χάνοντας για 109 ψήφους την έδρα στο υπόλοιπο Αττικής από τον Γιώργο Μαυρωτά (επίσης πλέον στο «άρμα» του Μητσοτάκη ως διορισμένος Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού), ήρθε η ανάληψη τον Φεβρουάριο 2015 της θέσης του εκπροσώπου Τύπου του «Ποταμιού».

Στο εν λόγω πόστο, ο Δ. Τσιόδρας έμεινε για 4 χρόνια/μέχρι αρχές Μαρτίου 2019, «χτίζοντας» (όπως φάνηκε στην πορεία) την τελευταία γέφυρα προς τον Κυρ. Μητσοτάκη και τη ΝΔ, όπου έσπευσε να ενταχθεί όταν το «Ποτάμι» έγινε πολιτικός/κομματικός... ξεροπόταμος. Αιτιολογώντας την επιλογή του – και δη το πόσο γρήγορα διήνυσε την απόσταση που χωρίζει τον διαπιστευμένο σε κάποιο κόμμα δημοσιογράφο μέχρι την ένταξή του σ’ αυτό –, ο Δ. Τσιόδρας στο επίσημο βιογραφικό του επικαλείται τη δημοσιογραφική του ειδίκευση ως ατού προς τους υποψήφιους ψηφοφόρους του: «Για περισσότερο από μια δεκαετία κάλυπτα το ρεπορτάζ της ΝΔ, γεγονός που μου επέτρεψε να είμαι τακτικός συνομιλητής των προέδρων της και όλων των κορυφαίων στελεχών της».

Ετσι, στις εκλογές του Ιουλίου 2019 ήταν υποψήφιος με τη ΝΔ στην Α' Αθήνας, αλλά ατύχησε (δεν εξελέγη) και πάλι... Βλέπετε, για πολλούς ψηφοφόρους της ΝΔ και δη εκείνους του σκληρού πυρήνα της δεξιάς πολυκατοικίας, ο (κάθε) Δ. Τσιόδρας δεν παύει ν' αποτελεί «κόκκινο πανί»...

Επ' αυτού, είναι χαρακτηριστικό το ακόλουθο σχόλιο της εφημερίδας «Δημοκρατία» (18.3.2018), με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του Δ.Τσιόδρα «Ευρωπατριωτισμός ή εθνοκεντρισμοί - Οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί, οι εξωτερικές απειλές και τα όρια συνεργασίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση»: «Τον αποκαλούσαν “πολύ σκληρό Κνίτη” στα νιάτα του. Μια ζωή τον ενοχλούσε ο εθνοκεντρισμός τον Τσιόδρα. Οταν ήταν ΚΚΕ, του άρεσε η Σοβιετία. Τώρα που είναι στο Ποτάμι, του αρέσει η Ε.Ε. που θυμίζει αρκετά ΕΣΣΔ. Στην παρουσίαση του βιβλίου πήγε μεγάλο κομμάτι από τη νομενκλατούρα της ΝΔ, που ποτέ δεν χάνει την ευκαιρία να προσκυνήσει νυν ή τέως εκπροσώπους του ΚΚΕ».

Πάντως, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, κάτι ήξερε η «νομενκλατούρα» της ΝΔ... Αλλά και ο Δ. Τσιόδρας, μολονότι απέτυχε πάλι να εκλεγεί βουλευτής, δεν χάθηκε από το «γαλάζιο» πολιτικό προσκήνιο, καθώς τον Αύγουστο του 2019 διορίστηκε στην επιτελική θέση του διευθυντή του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη.

Κι είναι όλοι «μια ωραία ατμόσφαιρα» εκεί στη ΝΔ του Κυριάκου και λοιπών δεξιών & ακροδεξιών δυνάμεων. Εκεί, όπου, για «το γλυκό πιοτό της εξουσίας», συναγελάζονται στο ίδιο κομματικό μαντρί – μεταξύ άλλων πολλών – ο Δ. Τσιόδρας με τον νυν υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων Μάκη (Μαυρουδή) Βορίδη. Ναι, τον άλλοτε τσεκουροφόρο Μ. Βορίδη, στου οποίου τη διαγραφή ως «φασίστα» από τον Φοιτητικό Σύλλογο της Νομικής πρωτοστάτησε το τότε στέλεχος της ΚΝΕ Δ. Τσιόδρας! 

Υπάρχει και φωτογραφία-ντοκουμέντο από την κατάμεστη αίθουσα Σβώλου της Νομικής Αθήνας, όπου στις 14 Μαρτίου 1985 έγινε η σχετική γενική συνέλευση του Συλλόγου. Στην εν λόγω φωτό, απεικονίζεται να μιλάει από μια ντουντούκα ο Μ. Βορίδης που ήταν τότε επικεφαλής και ιδρυτής της ακροδεξιάς οργάνωσης «Φοιτητική Εναλλακτική». Αριστερά μπροστά του, είναι ο Γιώργος Κατρούγκαλος (ηγετικό στέλεχος της Πσκ/ΚΝΕ τότε, μετέπειτα υπουργός Εξωτερικών και νυν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ) και δεξιά/ παραδίπλα στον Βορίδη, το επίσης ηγετικό στέλεχος της ΚΝΕ Δ. Τσιόδρας.

Αξίζει να τονιστεί ότι σ' εκείνη τη διαγραφή του Μ. Βορίδη ως «φασίστα» συναίνεσε και η ΔΑΠ Νομικής, της οποίας ηγετικό στέλεχος ήταν ο νυν υπουργός Περιβάλλοντος & Ενέργειας και αντιπρόεδρος της ΝΔ Κωστής Χατζηδάκης (σσ: να τον χαίρεται κι αυτός τον τότε «φασίστα» και νυν συνάδελφό του στο Υπουργικό Συμβούλιο)...

Για την ιστορία, η επίσης γνωστή φωτό του Μ. Βορίδη με το αυτοσχέδιο τσεκούρι ανά χείρας, είναι κατά δυο μήνες μεταγενέστερη. Συγκεκριμένα, χρονολογείται στις 12 Μαΐου 1985, όταν είχε λάβει χώρα η περίφημη «επιχείρηση Αρετή» με διαταγή του υπουργού του ΠΑΣΟΚ Αντώνη Δροσογιάννη και εκτελεστή την Αστυνομία, για την «εκκαθάριση των Εξαρχείων». Εκεί, είχαν σπεύσει και «παλικάρια» της ΕΠΕΝ, οπλισμένα με ρόπαλα και λοιπά αντικείμενα, εφορμώντας σε συγκεντρωμένους που διαμαρτύρονταν για την εκτεταμένη καταστολή στην περιοχή. Ενας από τους «οπλαρχηγούς» της ΕΠΕΝ στην εν λόγω φασιστική καταδρομή ήταν και ο Μ. Βορίδης, ο οποίος την ίδια χρονιά είχε αναλάβει την προεδρία της νεολαίας της ΕΠΕΝ στη θέση του (μετέπειτα φύρερ της Χρυσής Αυγής) Νίκου Μιχαλολιάκου και μάλιστα με τις ευλογίες του δικτάτορα Γιώργου Παπαδόπουλου τον οποίον επισκέφτηκε στις φυλακές του Κορυδαλλού! Παρεμπιπτόντως, για εκείνη την έφοδο των ΕΠΕΝιτών στα Εξάρχεια, είχε γίνει και μήνυση από την ΕΦΕΕ κατά του Μ. Βορίδη, η οποία όμως δεν είχε καμία τύχη.

4) Γιάννης Αντωνίου

Τον Νοέμβριο 2019, ο Γιάννης Αντωνίου διορίστηκε πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) από την οσιοτάτη υπουργό Θρησκευτικών και (παρα)Παιδείας της κυβέρνησης του Κυρ. Μητσοτάκη, Νίκη Κεραμέως. Ο Ι. Αντωνίου ήταν μέλος της Αντι-ΕΦΕΕ/ΚΝΕ στη δικτατορία, όπου συνελήφθη και φυλακίστηκε. Το 1974, όντας φοιτητής στη Φιλοσοφική Αθήνας, εξελέγη με την Πανσπουδαστική σ.κ. (μετωπική παράταξη της ΚΝΕ στα ΑΕΙ) στο ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου της Σχολής και έγινε πρόεδρος μετά την παραίτηση της (μακαρίτισσας) αγωνίστριας Αγγελικής Ξύδη. Διετέλεσε και Γραμματέας της ΚΝΕ Φιλοσοφικής, ενώ στη συνέχεια αναδείχτηκε σε συνδικαλιστικό στέλεχος του ΚΚΕ – Γραμματέας της ΕΣΑΚ Αθήνας –, συμμετέχοντας στο ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ) το 1976-78 και στη ΓΣΕΕ.

Το 1980 αποχώρησε από το ΚΚΕ, για να ενταχθεί αργότερα στην Ελληνική Αριστερά (ΕΑΡ) του Λεωνίδα Κύρκου, κάνοντας ένα σύντομο πέρασμα από τον ενιαίο Συνασπισμό, για να προσχωρήσει στη ΔΗΜΑΡ και αργότερα στο ΠΑΣΟΚ. Επί υπουργού Παιδείας Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου (Ιούνιος 2013 – Ιούνιος 2014), ο Ι. Αντωνίου υπήρξε διαπρύσιος κήρυκας για το «νέο Λύκειο», που δεν προχώρησε, ωστόσο οι ιδέες του τον οδήγησαν στον... φυσικό του χώρο, αυτόν της νεοφιλελεύθερης (ομού και ακροδεξιάς) ΝΔ του Κυρ. Μητσοτάκη.

«Δεν είναι το τέλος της αρχής. Δεν είναι καν η αρχή του τέλους. Είναι το τέλος της ανωμαλίας, ολοζώντανο και ελπιδοφόρο. Οι ελπίδες της πατρίδας ούριος άνεμος στα πανιά του Κυριάκου Μητσοτάκη» έγραφε στην προσωπική του σελίδα στις 26 Μαΐου 2019. Στις 7 Ιουλίου 2019 πανηγύρισε την ανάληψη της εξουσίας από τη ΝΔ με τον στίχο του μακαρίτη αριστερού αγωνιστή μουσικού αντάρτη Πάνου Τζαβέλα «Της λευτεριάς καμπάνα χτυπάει να σηκωθούν και όλοι οι σκλαβωμένοι να λευτερωθούν»!!!

Παράλληλα, σε άλλες αναρτήσεις του μιλούσε για «τάγματα εφόδου του ΣΥΡΙΖΑ» γράφοντας ότι «η αποκατάσταση της πολιτικής κανονικότητας, η έξοδος από την κρίση περνάει μέσα από την ολοσχερή συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ και του μετώπου του εθνολαϊκισμού (Τσίπρας, Καμμένος, Παυλόπουλος, καραμανλικοί, Ιερώνυμος, κ.λπ.). Κανένα από τα σχέδια ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς δεν παρέχει τις πολιτικές εγγυήσεις αυτής της λυτρωτικής προοπτικής. Μπορεί να ακούγεται δυσάρεστο αλλά δυστυχώς έτσι είναι».

Η είδηση του διορισμού του ως προέδρου του ΙΕΠ προκάλεσε αναστάτωση στους συνδικαλιστικούς κύκλους των εκπαιδευτικών, που έκαναν λόγο για έναν «ακραίο νεοφιλελεύθερο, με ''αλλεργία'' στον συνδικαλισμό». Μάλιστα ειπώθηκε ότι την περίοδο που ήταν διευθυντής του 2ου Πρότυπου Πειραματικού Γυμνασίου Αθηνών (2007-2015) και αντιπρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής Πρότυπων Πειραματικών Σχολείων, αντιδρούσε έντονα ακόμη και στο ενδεχόμενο ενημέρωσης των εκπαιδευτικών του σχολείου από μέλη της τοπικής ΕΛΜΕ, δηλώνοντας υπερήφανος που επί της διεύθυνσής του δεν έγινε ούτε μία μέρα κατάληψη!

Ο Ι. Αντωνίου ξιφούλκησε μιλώντας για «θεσμοθέτηση της ήσσονος προσπάθειας, νομιμοποίηση της κουλτούρας της ραστώνης, εξισωτισμό προς τα κάτω, γενίκευση της συνδιοίκησης με τους συνδικαλιστές, καθιέρωση ενόςσχολείου χωρίς προϋποθέσεις, που αποτέλεσαν διακριτές πληγές στο σώμα της εκπαίδευσης», και ζητώντας «το ρολόι να γυρίσει πίσω στο 2014». Οπερ και εγένετο με αντιδραστικές & σκοταδιστικές αντιμεταρρυθμίσεις της υπουργού Κεραμ(ιδ)έως που υιοθέτησε/θεσμοθέτησε η «γαλάζια» κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

5) Ευτύχης Παλλήκαρης 

Τον Σεπτέμβριο 2019, ο Ευτύχης Παλλήκαρης διορίστηκε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Στέλιο Πέτσα, Πρόεδρος - Γενικός Διευθυντής του «Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων Α.Ε./ΑΠΕ-ΜΠΕ». Οντας φοιτητής στο Φυσικό της ΦΜΣ Πάτρας, ο Ευτ. Παλλήκαρης πήρε μέρος στο αντιδικτατορικό κίνημα ως μέλος της Αντι- ΕΦΕΕ/ΚΝΕ και συνελήφθη από τη χούντα. Μεταπολιτευτικά, ήταν από τα πρώτα συνδικαλιστικά στελέχη της Πσκ/ΚΝΕ στην Πάτρα (μέλος του Γραφείου Σπουζάζουσας της πόλης), ενώ εξελέγη με την Πσκ/ΚΝΕ στο ΔΣ του ενιαίου Φοιτητικού Συλλόγου ΦΜΣ Πάτρας τις ακαδημαϊκές σεζόν 1974- 75 και 1975-76. Στο Εθνικό Συμβούλιο που ανασυγκρότησε την ΕΦΕΕ (1975) εξελέγη μέλος του πρώτου μεταδικτατορικού ΚΣ της Εθνικής Φοιτητικής Ενωσης Ελλάδας.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 έγινε δημοσιογράφος ξεκινώντας από την εφημερίδα-όργανο της ΚΝΕ «Ο Οδηγητής» (διετέλεσε και Γραμματέας της κνίτικης ΟΒ, καθώς και μέλος της Διεύθυνσης και της Συντακτικής Επιτροπής της εφημερίδας). Εν συνεχεία, πέρασε στον «Ριζοσπάστη» (Τμήμα Νέας Γενιάς & Παιδείας, μέλος Γραφείου ΚΟΒ και Συντακτικής Επιτροπής), ενώ συνεργάστηκε και με τον ραδιοφωνικό σταθμό του ΚΚΕ «902».

Αποχωρώντας από το Κόμμα, εντάχθηκε για λίγο στον Συνασπισμό, για ν' ακολουθήσει εν συνεχεία φιλελεύθερη δεξιά περπατησιά, όταν επί δημάρχου Αθηναίων Μιλτιάδη Εβερτ ήταν υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του Δήμου και του αντίστοιχου του ραδιοσταθμού «ΑΘΗΝΑ 9.84». Ως δημοσιογράφος, υπήρξε επίσης αρχισυντάκτης στο διεθνές τμήμα του «MEGA», καθώς και στα δελτία ειδήσεων του «STAR» και της «ΝΕΤ», ενώ διετέλεσε αρχισυντάκτης και διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας «ΗΜΕΡΗΣΙΑ» και αρθρογράφος στην «Athens Voice». Πολιτικά προσκείμενος, εδώ και δεκαετία, στη νεοφιλελεύθερη «Δράση» (ιδρύθηκε τον Μάρτιο 2009 από τον άλλοτε υπουργό της ΝΔ Στέφανο Μάνο), ο Ευτ. Παλλήκαρης είναι πλέον ένας από τους εκλεκτούς του συστήματος Μητσοτάκη, στο οποίο άλλωστε προσχώρησε ως κόμμα η «Δράση» από τον Ιανουάριο 2017.

Πρόσφατο (Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2020) δημοσιογραφικό & πολιτικό ολίσθημα από το εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόν ΑΠΕ (υπό τη διεύθυνση του Ευτ. Παλλήκαρη), η δημοσίευση κειμένου με τίτλο «Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας» και φωτογραφία που αποτύπωνε σκηνικό έντασης με χρήση βίας από πλευράς διαδηλωτών να υψώνουν κοντάρια σημαιών ως «ρόπαλα» κατά των αστυνομικών. Μόνο που το ΑΠΕ παρέλειψε να σημειώσει ότι πρόκειταν για φωτογραφία αρχείου (οι διαδηλωτές ήταν μάλλον φοιτητές, άλλωστε φορούσαν χειμωνιάτικα ρούχα), με στόχο, προφανώς, να εκθέσει τους μαθητές. Ωρες αργότερα, κι αφού έγινε σάλος για το θέμα (καταγγελίες από Ενωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, κ.ά.), το ΑΠΕ εδέησε να διορθώσει την ανάρτηση, χωρίς όμως να ζητήσει συγγνώμη από τους μαθητές και το κοινό για τη λαθροχειρία.

Σημειωτέον ότι, όπως και με την περίπτωση των Τ. Θεοδωρικάκου και Δ. Τσιόδρα, έτσι και με τον Ευτύχη Παλλήκαρη και τ' άλλα ομογάλακτα παλικάρια του (νεο)Μητσοτακισμού, δημιουργείται η απορία γιατί να αποκρύπτουν από το επίσημο βιογραφικό τους ένα σημαντικό κεφάλαιο της πολιτικής/κομματικής πορείας τους – και δη το πέρασμά τους από ΚΝΕ/ΚΚΕ –, προβάλλοντας τάχα μου το δημοσιογραφικό τους προφίλ! Εντάξει για τους ακραιφνείς δεξιούς & ακροδεξιούς, αλλά και γι' αυτούς τους ίδιους τους πάλαι ποτέ Κνίτες, οι αριστερές καταβολές αποτελούν ψόγο και σπίλωση στην εποχή της δεξιάς αριστείας; ΟΚ, είπαν «απεταξάμην» και προσέτρεξαν (κληθέντες ή προσφερθέντες) να υπηρετήσουν το σύστημα Μητσοτάκη, αλλά δεν ντρέπονται να... ντρέπονται για τον πρότερο ΚΚΕδικο βίο τους!

6) Αρης Τόλιος

Τον Ιούνιο 2020, επικεφαλής του Πρώτου Προγράμματος (κατ' εξοχήν ενημερωτικό) της ΕΡΤ τοποθετήθηκε ο Αρης Τόλιος. Κνίτης της «γενιάς του Πολυτεχνείου», ως φοιτητής στο Βιολογικό της ΦΜΣ Αθήνας ήταν στέλεχος Πσκ/ΚΝΕ συμμετέχοντας και στο Α' Πανσπουδαστικό Συνέδριο (1975) που ανασυγκρότησε την ΕΦΕΕ. Εν συνεχεία ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, ξεκινώντας από την εφημερίδα-όργανο της ΚΝΕ «Ο Οδηγητής» (διετέλεσε στέλεχος της Συντακτικής Επιτροπής). Αρχές δεκαετίας του 1980 μεταπήδησε στα «ΝΕΑ» του ΔΟΛ (αρχικώς στο αθλητικό περιοδικό «ΟΜΑΔΑ»), ενώ στη συνέχεια εργάστηκε στο «Καλάμι», στο «Πρώτο Θέμα», σε ραδιοσταθμούς (επί πολλά χρόνια στον «FLASH 9,61», όπου διετέλεσε και διευθυντής ειδήσεων και στον «ΑΘΗΝΑ 9.84»), αρθρογράφος σε σάιτ («Protagon»). Επίσης έχει διατελέσει στο παρελθόν και υπεύθυνος ενημερωτικών εκπομπών στην κρατική τηλεόραση.

Αποχώρησε νωρίς από το ΚΚΕ (κάπου στα τέλη 1981 – αρχές 1982). Εκτοτε και με σταθερή αντιΚΚΕ διάθεση, για ένα διάστημα κινήθηκε πέριξ του χώρου του ΠΑΣΟΚ και της αενάως αλλ' εις μάτην κυοφορούμενης μεγάλης (και αντιΣΥΡΙΖΑ) Κεντροαριστεράς... δεξιού τύπου. Ωσπου σταδιακά, και έχοντας πλέον δώσει στίγμα/αποτύπωμα με «φιλελέ» απόψεις, έκανε μεταβολή και... κλίνατε επί δεξιά με επισφράγιση τον διορισμό του σε επιτελική θέση της ΕΡΤ από το επιτελικό σύστημα Μητσοτάκη.

Στα τέλη Σεπτεμβρίου 2020, ως διευθυντής του Πρώτου Προγράμματος της ΕΡΤ πλέον, ο Αρης Τόλιος αποφάσισε να καταργήσει από 1ης Οκτωβρίου 2020 την ωριαία καθημερινή απογευματινή ραδιοφωνική εκπομπή επικαιρότητας «Υπεράνω πάσης υποψίας», που επιμελείταν δημοσιογραφικά και παρουσίαζε καθημερινά τα τελευταία πέντε χρόνια η δημοσιογράφος της ΕΡΤ Ευανθία Ξυνού. Σημειωτέον ότι ήταν η εκπομπή που, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στην Ελληνική Ραδιοφωνία, ασχολήθηκε με την πολύκροτη δίκη της Χρυσής Αυγής.

Μεταξύ άλλων, έντονη ήταν αντίδραση των συνηγόρων πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι έστειλαν και επιστολή διαμαρτυρίας προς τη Διοίκηση της ΕΡΤ, τονίζοντας ότι: «Πρόκειται για τη μοναδική εκπομπή της ΕΡΤ μετά την επαναλειτουργία της, η οποία σε αντίθεση με τη συμπεριφορά της συντριπτικής πλειοψηφίας των ΜΜΕ, σταθερά κάθε εβδομάδα σχεδόν, ενημέρωνε το κοινό για τις εξελίξεις της δίκης φιλοξενώντας μας επανειλημμένα "στον αέρα". Η στάση της αυτή βρίσκεται σε συνέπεια με τη στάση της ΠΟΣΠΕΡΤ απέναντι στη Χρυσή Αυγή και η παρουσιάστρια δημοσιογράφος Ευανθία Ξυνού υπήρξε μία από τις αγωνιζόμενες λειτουργούς της ενημέρωσης ενάντια στο μαύρο στην ΕΡΤ το 2013. Γι' αυτό και στην εκπομπή της είχαν βήμα και δίαυλο ενημέρωσης οι φωνές όλων των αγωνιζόμενων δυνάμεων στην κοινωνία και τα κινήματα. Σας καλούμε να επανεξετάσετε και να ανακαλέσετε την παραπάνω απόφαση, ώστε η εκπομπή αυτή να συνεχίσει τη λειτουργία της, όπως ακριβώς μέχρι τώρα με την κ. Ευανθία Ξυνού, στο πρόσωπο της οποίας εκφράζουμε αμέριστη συμπαράσταση, καθώς και την πλήρη αντίθεσή μας σε οποιαδήποτε βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας της και κάθε πολιτική επιλογή που οδηγεί στην κατάργηση της εκπομπής της, μετη βεβαιότητα ότι υπηρετεί με συνέπεια τη δημοσιογραφική της αποστολή, η οποία προσφέρει στην κοινωνία και πρέπει να συνεχισθεί αδιατάρακτα».

7) Τόνια Μωροπούλου

Μολονότι δεν υπηρετεί στην «αυλή» του ούτε είναι διορισμένη σε κρατική θέση, στη χορεία των εκλεκτών του Κυριάκου Μητσοτάκη ανήκει και μια επιφανής μορφή της «γενιάς του Πολυτεχνείου» και... παρολίγον βουλευτής το 2019 με τη ΝΔ στα Δωδεκάνησα (καθότι Ροδίτισσα, αλλά με πανελλήνια και διεθνή αναγνωρισιμότητα μέσα απο την αναστήλωση του «Πανάγιου Τάφου» στα Ιεροσόλυμα). Ο λόγος για την πάλαι ποτέ Κνίτισσα Τόνια (Αντωνία) Μωροπούλου, η οποία ήταν φοιτήτρια στους Χημικούς Μηχανικούς ΕΜΠ και συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα ως στέλεχος της Αντι-ΕΦΕΕ/ΚΝΕ, ενώ εξελέγη στη Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη 1973. Μάλιστα, ήταν αυτή που διάβασε στους δημοσιογράφους την ιστορική διακήρυξη της ΣΕ (περίπου δώδεκα ώρες πριν από την εισβολή του τανκ και του στρατού, στις 03.03 μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής 16 Νοέμβρη προς Σάββατο 17 Νοέμβρη).

Μεταπολιτευτικά κατέθεσε το 1974 ως μάρτυρας στη «δίκη για το Πολυτεχνείο». Αρχικά ήταν στέλεχος του ΚΚΕ, αλλά τέλη 1979 εμφανίστηκε με την «Κίνηση των 400» που έφυγαν από ΚΚΕ/ΚΝΕ. Εν συνεχεία, επί της πρώτης διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, η Μωροπούλου διατέλεσε ειδικός σύμβουλος σε διάφορα υπουργεία, προσεγγίζοντας αρχικά το Υφυπουργείο Νέας Γενιάς & Αθλητισμού (ΥΝΓΑ) κατά την υπουργική θητεία εκεί του συναγωνιστή της στη ΣΕ Κατάληψης Κώστα Λαλιώτη, ενώ το 1987-88 το όνομά της ακούστηκε στο πέρασμα του... τυφώνα Κοσκωτά. Καθηγήτρια του ΕΜΠ (επίκουρος το 1987 και τακτική από το 2003), έχοντας διατελέσει και αντιπρύτανης του ιστορικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος.

Για το... παρολίγον βουλευτής, υπενθυμίζεται ότι η Τόνια Μωροπούλου είχε πάρει το χρίσμα από τον Μητσοτάκη, αλλά τους χάλασε τη δουλειά το Documento αποκαλύπτοντας (τεύχος 136, Κυριακή 23 Ιουνίου 2019) ότι η κυρία Μωροπούλου έπαιρνε παράνομα σύνταξη ως... άγαμη θυγατέρα και το δημόσιο είχε απαιτήσει την επιστροφή εκ μέρους της ποσού 71.051,43 ευρώ.

Ετσι, η εκλογική κάθοδος της πάλαι ποτέ «κόκκινης Τόνιας» με το «γαλάζιο» ψηφοδέλτιο στα Δωδεκάνησα ναυάγησε, καθώς μετά τον σάλο που προκλήθηκε η υποψηφιότητά της αποσύρθηκε (σσ: Η ίδια έστειλε επιστολή στη ΝΔ θέτοντας εαυτόν εκτός ψηφοδελτίου «για να μη βλάψει – λέει – τον Κυριάκο Μητσοτάκη» κι αυτός το αποδέχτηκε. Κατ' άλλη εκδοχή της ζητήθηκε ν' αποσυρθεί διότι οι σχετικές εξηγήσεις της δεν κρίθηκαν επαρκείς).

***
Πράγματι, λοιπόν, «Ετούτα τα παιδιά φτάνουν από πολύ μακριά, τραβούν πολύ μακριά»... Σηματοδοτώντας τον ορισμό του «πολιτικού γυρολόγου» – γιατί με την επαγγελματική έννοια στη δημοσιογραφία/κι όχι μόνον, ουδέν το μεμπτόν –, υπηρετούν πλέον στην «αυλή» του Κυριάκου Μητσοτάκη στηρίζοντας ένα καθεστωτικό σύστημα, το οποίο συνιστά υβρίδιο πολιτικής όσμωσης ακροξεξιάς-νεοφιλελευθερισμού, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί/ εξυπηρετεί το σύστημα μάσ(κ)ας της Φαμίλιας [με ή χωρίς το «κ» ως προκάλυμμα του κορονο(υ)ιού]...

Τώρα, το αν θα τρίζουν τα κόκκαλα του Ρίτσου, αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο να αποφανθεί, ή και... παπαδιάς, καθώς ανάγεται σε άλλη θεούσικη διάσταση στυλ οσίας Κεραμέως (βεβαίως, βεβαίως) ή και Μωροπούλου (δι' ευχών του Παναγίου Τάφου ημών)... Οπως και να 'χει, πάντως, με την ευγενική προσέλευση-προσφορά/αξιοποίηση όλων αυτών από το σύστημα του (νεο)Μητσοτακισμού, συνεχίζεται και μια παράδοση που θέλει σχεδόν όλους τους προέδρους της ΝΔ να έχουν δίπλα τους πρόσωπα προερχόμενα από την Αριστερά. 'Η αλλιώς, όπως έχει ειπωθεί γλαφυρά: «κάθε δεξιός πρωθυπουργός θέλει και τους πρώην Κνίτες του»! Αντε, και πρώην «Ρηγάδες», για να μην ξεχνάμε και τον εκ του ΚΚΕ εσωτερικού ορμώμενο Χρύσανθο Λαζαρίδη (Συντονιστική Κατάληψης Πολυτεχνείου), έναν διαχρονικό υπ(ερ)ασπιστή [πολιτικός σύμβουλος & λογογράφος, βουλευτής] του καραδεξιού Αντώνη Σαμαρά «τς αντρικής σχολής».

Πηγή  koutipandoras.g 

2 Ὀκτωβρίου 1914: Ὁ Σπυρός Σπυρομίλιος κηρύσσει τήν αὐτονομία τῆς Βορείου Ἠπείρου.

 

Ο Ἀξιωματικός τῆς Χωροφυλακῆς Σπύρος Σπυρομήλιος γεννήθηκε τὸ 1864 στὴν Χειμάρρα τῆς Βορείου Ἠπείρου καὶ πέθανε στὶς 19 Μαΐου 1930, στὸ σπίτι του στὴν ὁδὸ Ραβινὲ στὴν Ἀθήνα. Ἐγκαταστάθηκε στὴν Ἀθήνα μὲ πρόθεση νὰ εἰσαχθεῖ στὴ Σχολὴ Ναυτικῶν Δοκίμων, ὅμως δὲν τὰ κατάφερε λόγω ὑπερβάσεως τοῦ ὁρίου τῆς ἡλικίας καὶ μὲ τὴν προτροπὴ τοῦ θείου τοῦ Ἰωάννη Σπυρομήλιου ποὺ ἦταν Μέραρχος τοῦ Σώματος, κατατάχθηκε στὴ Βασιλικὴ Χωροφυλακὴ καὶ ἐξελίχθηκε σὲ ἀξιωματικό. Συμμετεῖχε στὸν Ἑλληνοτουρκικὸ πόλεμο τοῦ 1897 ὡς ἐπικεφαλῆς δυνάμεως χωροφυλάκων καὶ πῆρε μέρος στὴν ἀπόβαση τῆς Ἠπειρωτικῆς Φάλαγγας στὴ Νικόπολη τῆς Πρέβεζας καὶ... πολέμησε στὶς μάχες στὴν περιοχή. 

Κατόπιν συμμετεῖχε στὸν Μακεδονικὸ Ἀγώνα, ἐνῶ τὸ 1906 ἵδρυσε τὴν “Ἠπειρωτικὴ Ἐταιρεία”. Στὶς 5 Νοεμβρίου 1912, τοῦ δόθηκε ἐντολὴ νὰ ἀποβιβαστεῖ στὴν Χιμάρα, μὲ συνολικὰ 2.000 ἐθελοντές, κυρίως Χειμαρριῶτες καὶ Κρητικούς. Ἡ ἀπόβαση, ἔγινε χωρὶς δυσκολία, στὶς 7:30 τὸ πρωὶ στὰ Σπήλια τῆς Χιμάρας μὲ τὴν ὑποστήριξη τοῦ ἀτμόπλοιου «Ἀχελῶος» καὶ εἶχε πλήρη ἐπιτυχία. 

Οἱ Μ. Δυνάμεις ἀποφάσισαν στὸ Λονδίνο τὴν δημιουργία Ἀλβανικοῦ Κράτους στὶς 29 Ἰουλίου 1913, χωρὶς ὅμως νὰ καθορίσουν τὰ σύνορά του, ὥστε νὰ μετριάσουν, νὰ περιορίσουν καὶ νὰ ἀπορροφήσουν τὴν ἑλληνικὴ ἀντίδραση. Στὶς 17 Μαΐου τοῦ 1914 ὑπεγράφη τὸ Πρωτόκολλο τῆς Κέρκυρας μεταξύ της ἀλβανικῆς κυβέρνησης, ποὺ ἐπικεφαλῆς τῆς ἦταν ὁ πρίγκιπας Βὴντ καὶ τοῦ προέδρου τῆς «Αὐτόνομης Δημοκρατίας τῆς Βορείου Ἠπείρου» Γεωργίου Χρηστάκη-Ζωγράφου. 

Μὲ αὐτὸ τερματίστηκαν οἱ ἔνοπλες συγκρούσεις μεταξὺ ἀλβανικῆς χωροφυλακῆς-ἀτάκτων καὶ Βορειοηπειρωτῶν (Ἱερῶν Λόχων) καὶ ἀναγνωρίστηκε ἡ αὐτονομία τῆς Βορείου Ἠπείρου μαζὶ μὲ μία σειρὰ δικαιωμάτων γιὰ τὸν τοπικὸ πληθυσμό. Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ἀπέτρεψε τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ ἀλλὰ εἶναι ἐντυπωσιακὸ ὅτι τὸ Πρωτόκολλο τῆς Κέρκυρας δὲν ἀναιρέθηκε ποτὲ ἀπὸ κάποια μεταγενέστερη συνθήκη μετὰ τὸν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Ἐμεῖς ὡς λαὸς πάντα θεωρούσαμε τοὺς Ἰταλοὺς φίλους καμιὰ φορᾶ καὶ συγγενεῖς ἐπαναλαμβάνοντας συχνὰ τὸ una faccia una razza γιὰ νὰ δηλώσουμε τὴν ὁμοιότητά μας στὸ ταπεραμέντο σὲ ἀντιδιαστολὴ συνήθως μὲ τοὺς “ψυχρους” καὶ πειθαρχημένους Βορειοευρωπαίους. 

Ἡ ἀγάπη τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ πρὸς τὸν Ἰταλικὸ πάει πίσω πρὶν τὸ 1821 μὲ τὴν ἐπανάσταση τῶν Καρμποναρῶν, ὅταν πολλοὶ Ἕλληνες, μεταξὺ αὐτῶν καὶ ὁ ποιητὴς Ἀνδρέας Κάλβος, πολέμησαν στὴν Ἰταλία. Ἀργότερα ἡ προσπάθεια τῶν Ἰταλῶν γιὰ ἐνοποίηση σὲ ἕνα κράτος καὶ οἱ πόλεμοι τοῦ Τζουζέπε Γκαριμπάλντι ἐναντίον τῶν Αὐστριακῶν θὰ προκαλέσουν τριγμοὺς στὴν κοινὴ γνώμη τοῦ ἑλληνικοῦ Βασιλείου: Οἱ Ἕλληνες θεωροῦσαν ὅτι ὁ βασιλιὰς Ὀθων δὲν παίρνει σαφῆ θέση κατὰ τῶν Αὐστριακῶν καὶ δὲν ἀποστέλλει βοήθεια στοὺς Ἰταλούς. 

Ἡ Ἰταλία ὅμως πολὺ σύντομα μετὰ τὴν ἐνοποίηση τῆς ἐπιζητεῖ νὰ δημιουργήσει ζώνη ἐπιρροῆς στὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο. Ὁ πόλεμος ἐναντίον τῆς ὀθωμανικῆς Λιβύης τὸ 1911 θὰ μεταφερθεῖ στὰ Δωδεκάνησα (ἐπίσης ὀθωμανικὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη) καὶ ἀφοῦ τὰ καταλάβει θὰ προσπαθήσει νὰ ἰταλοποιησει τὸν ἑλληνικὸ πληθυσμό τους. 

Ἡ δημιουργία τοῦ ἀλβανικοῦ κράτους καθὼς καὶ ἡ προστασία τοῦ καθορίζεται ἀπὸ τὶς ἰταλικὲς ἐπιδιώξεις δημιουργίας προτεκτοράτου στὰ Δυτικὰ Βαλκάνια. Δὲν θὰ διστάσει ὁ Μουσολίνι τὸ 1923 νὰ στείλει τὸν Ἰταλικὸ Στόλο νὰ κανονιοβολήσει καὶ νὰ καταλάβει τὴν Κέρκυρα. Λίγο πρὶν τὴν ἰταλικὴ εἰσβολὴ στὴν Ἑλλάδα θὰ ἀνακινηθεῖ τὸ ζήτημα τῶν Τσάμηδων, ἐνῶ τὸ 1941 – 2 θὰ γίνει ἀπόπειρα δημιουργίας κουτσοβλαχικοῦ κρατιδίου στὴν Ἤπειρο, τὸ λεγόμενο “Πριγκιπάτο τῆς Πίνδου”. Ὅλα αὐτὰ ἀνατράπηκαν μετὰ τὸ τέλος τοῦ Β’Παγκοσμίου Πολέμου. Τὰ σχέδια αὐτὰ τῶν Ἰταλῶν κατέρρευσαν καὶ λόγω τῆς ἥττας τοὺς ἀλλὰ καὶ λόγω της μὴ ἀνταπόκρισης τῶν ἐντόπιων πληθυσμῶν. 

Εἶχε προηγηθεῖ τὸν Νοέμβριο τοῦ 1940 ἡ ἀπελευθέρωση τῆς Βόρειας Ἠπείρου ἀπὸ τὸν Ἑλληνικὸ Στρατό. Στὶς 22 Νοεμβρίου 1940 τμήματα τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ εἰσέρχονται ἀπελευθερωτὲς τοῦ βορειοηπειρωτικοῦ διαμερίσματος τῆς Κορυτσᾶς. Ὁ κόσμος βγῆκε στοὺς δρόμους καὶ ζητωκραύγαζε: “Πήραμε τὴν Κορυτσά”. Ἡ ἀπελευθέρωση τῆς Κορυτσᾶς ἦταν ἡ τελευταία μεγάλη ἐπιτυχία τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ στὸ βορειοηπειρωτικὸ μέτωπο. Στὴν πόλη βρίσκονταν καὶ τὴν ὑποστήριζαν ἰσχυρὲς ἰταλικὲς δυνάμεις (μεραρχία Τριέστι – Πιεμόντε – Βενέτσια – Ἀρέστο μὲ δύο τάγματα μεγαλοχιτώνων – μὲ τὸ τάγμα τῶν Βερσαλιῶν καὶ ἕνα τάγμα Ἀλβανῶν). Ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν κατάληψή της κράτησε ὀχτὼ μέρες καὶ κόστισε πολλὲς ἀπώλειες. 

Ἡ Χειμάρρα ἐπεπρωτο νὰ ἀπελευθερωθεῖ ἐκ νέου ἀπὸ ἕναν Σπυρομήλιο καὶ μάλιστα Ἀξιωματικό του Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ, τὸν Πύρρο Σπυρομήλιο. Πατέρας του ἦταν ὁ Στρατηγὸς Νικόλαος Σπυρομήλιος, ὁ θρυλικὸς Καπετὰν Μπούας τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγώνα. Γόνος τῆς ἡρωικῆς οἰκογένειας τῶν Σπυρομήλιων, εἰσῆλθε στὴν Σχολὴ Ναυτικῶν Δοκίμων στὶς 13 Σεπτεμβρίου τοῦ 1929 γιὰ νὰ ἀποφοιτήσει τέσσερα χρόνια ἀργότερα στὶς 30 Σεπτεμβρίου 1933 σὰν μάχιμος Σημαιοφόρος. 

Ἐνῶ ὁ Ἑλληνικὸς Στρατός, κατὰ τὸν Ἑλληνοϊταλικὸ Πόλεμο, προέλαυνε στὴν Βόρεια Ἤπειρο καὶ οἱ Ἅγιοι Σαράντα εἶχαν ἀπελευθερωθεῖ, ὁ Σημαιοφόρος Π. Σπυρομήλιος ΒΝ, ὁ ὁποῖος ὑπηρετοῦσε στὴν Ναυτικὴ Διοίκηση Βορείου Ἠπείρου ζήτησε ἀπὸ τὸν διοικητή του νὰ τεθεῖ ἐπικεφαλῆς τοῦ ἀποσπάσματος ποὺ θὰ κατελάμβανε τὴν πόλη τῆς Χειμάρρας, διότι ἤθελε νὰ εἶναι αὐτὸς πρῶτος ποὺ θὰ ἔμπαινε στὴν ἰδιαίτερη πατρίδα του. Ἡ ἄδεια δόθηκε καὶ ἐτέθη ἐπικεφαλῆς ἀποσπάσματος ἀπὸ 25 χωροφύλακες καὶ ἕνα ναύτη ἐθελοντή. Ὁ ἴδιος ὁ Σπυρομήλιος θὰ περιγράψει τὴν συγκινητικὴ στιγμή: 

«Πεζοποροῦντες ἐπὶ δεκάωρον περίπου εἰσήλθομεν εἰς τὴν Χειμάρρα ἄνευ ἀντιστάσεως γενόμενοι δεκτοὶ ὑπὸ τῶν κατοίκων μὲ ἔξαλλον ἐνθουσιασμὸν καὶ ὕψωσα τὴν Ἑλληνικὴν Σημαίαν ἐγκαταστήσας τὰς πρώτας Ἑλληνικᾶς Ἀρχάς. Οὐδεμία μάχη συνήφθη καὶ ἡ ὡς ἄνω ἐνέργειά μου δὲν δύναται νὰ χαρακτηρισθῆ ὡς ἐπιχείρησις.» (Ἔγγραφο Κυβερνήτη ἀντιτορπιλικοῦ Δόξα, Ἀντιπλοιάρχου Σπυρομήλιου ὑπ’ ἀριθ. 235, 18/2/1952 πρὸς τὴν Σύνταξιν τῆς Πολεμικῆς Ἐκθέσεως, Ἀρχεῖο Ὑπηρεσίας Ἱστορίας Ναυτικοῦ). 

Ὁ ἡρωισμὸς του ὅμως ἦταν ἀστείρευτος. Τὴν 1η Μαρτίου τοῦ 1941 ὁ Σημαιοφόρος Σπυρομήλιος ἔδειξε ἀπαράμιλλο θάρρος. Λόγω διαταγῆς τοῦ Ὑπουργείου Ναυτικῶν γιὰ χρησιμοποιήση τοῦ ὅρμου Πανόρμου τῆς Χειμάρρας γιὰ ἀνεφοδιασμό, διετάχθη ἀπὸ τὸν Διοικητὴ τῆς Ναυτικῆς Διοίκησης Βορείου Ἠπείρου νὰ διενεργήσει γρίπιση ναρκῶν. Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸν διετέθησαν δύο μικρὰ ἐπίτακτα πετρελαιοκίνητα πλοῖα. Στὸ πρῶτο ἐπέβη ὁ Σπυρομήλιος μὲ ἕναν Ὑπαξιωματικὸ καὶ ἕνα Ναύτη καὶ στὸ δεύτερο ὁ Ἀρχικελευστὴς Καλαμποκίδης. Τὸ πρῶτο γιὰ ὁπλισμὸ εἶχε ἕνα φορητὸ πολυβόλο, ἐνῶ τὸ δεύτερο γιὰ ἄμυνα δὲν εἶχε παρὰ τὸ περίστροφο τοῦ Ἀρχικελευστῆ Καλαμποκίδη. 

Κατὰ τὰ μεσάνυκτα δίπλα τους ἀνεδύθη ἰταλικὸ ὑποβρύχιο. Ὁ Σημαιοφόρος Σπυρομήλιος διέταξε νὰ ποντιστεῖ τὸ σύρμα τῆς γρύπισης καὶ ταχύτατα μὲ τὸ πλοῖο του κινήθηκε ἀνάμεσα στὸ ὑποβρύχιο καὶ τὸν ἀνυπεράσπιστο Καλαμποκίδη βάλλοντας παράλληλα μὲ τὸ φορητὸ πολυβόλο ἐναντίον τοῦ ὑποβρυχίου. Τὸ ἰταλικὸ ὑποβρύχιο ἀπάντησε μὲ τὸ πολυβόλο του καὶ τὰ δύο ἀντιαεροπορικὰ πολυβόλα του. Ἡ μάχη κράτησε 10 λεπτά, ὅποτε καὶ τὸ ἰταλικὸ ὑποβρύχιο κατεδύθη (Ἀρχεῖο Ὑπηρεσίας Ἱστορίας Ναυτικοῦ). 

Στὴν πρώτη φωτὸ εἰκονίζεται ὁ Σπύρος Σπυρομήλιος μὲ στολὴ Μακεδομομάχου, στὴ δεύτερη ὁ Γεώργιος Χρηστάκης-Ζωγράφος, ὁ ὁποῖος μὲ σωστοὺς χειρισμοὺς συντέλεσε στὴ διεθνῆ ἀναγνώριση τοῦ βορειοηπειρωτικοῦ ζητήματος ποὺ κατέληξαν στὴν αὐτονομία τῆς περιοχῆς μὲ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ Πρωτοκόλλου τῆς Κέρκυρας. Στὴν τρίτη ἡ σημαία τῆς “Αὐτόνομου Δημοκρατίας τῆς Βορείου Ἠπείρου”. Στὸν χάρτη εἰκονίζεται ἡ ἔκταση τῆς Βορείου Ἠπείρου. Στὴν τέταρτη εἰκόνα ὁ Ἑλληνικὸς Στρατὸς ἀπελευθερώνει τὴν Κορυτσὰ τὸ 1940. Στὴν τελευταία εἰκονίζεται ὁ Ἀξιωματικός του Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ Πυρρὸς Σπυρομήλιος ὡς Διευθυντὴ τοῦ Ἐθνικοῦ Ἱδρύματος Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ.). Ἡ Διεύθυνσή του στὸ ΕΙΡ διακρίθηκε ἀπὸ τὸ προοδευτικὸ καὶ ἀνανεωτικό του πνεῦμα στὶς ἐκπαιδευτικὲς καὶ πολιτισμικὲς ἐκπομπές. 

Πηγή infognomonpolitics.