Το κόμμα των «Τσάμηδων» και τα πανηγύρια Τσίπρα Κοτζιά

Ανοίγουν και το Αλβανικό μέτωπο με παραχωρήσεις των δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας και διεκδικήσεις περιουσιών από τους «Τσάμηδες»  

- Ανησυχία για νέες υποχωρήσεις, ώστε να διευκολυνθεί η ένταξη της Αλβανίας στην Ε.Ε.

- Η υπόσχεση άρσης του εμπολέμου, θέτει σε κινητικότητα τους «Τσάμηδες» που οργανώνουν εκδηλώσεις το Σάββατο στην Κονίσπολη

• Μετά τα «πανηγύρια» Τσίπρα- Κοτζιά για την άνευ όρων παράδοσή τους στις επιθυμίες των Σκοπιανών, όλα δείχνουν ότι έρχεται η σειρά του… Αλβανικού Μετώπου!

Οι γείτονες μας, αναθερμαίνουν τις διεκδικήσεις τους βάζοντας μπροστά τους Τσάμηδες, οι οποίοι ενθαρρυμένοι από το «Ναι σε όλα» της Συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προγραμμάτισαν για το ερχόμενο Σάββατο εκδήλωση για τη λεγόμενη γενοκτονία τους στην Κωνίσπολη των Αγίων Σαράντα, (κοντά στα σύνορα με τη Θεσπρωτία), επιδιώκοντας να ικανοποιηθούν οι ανιστόρητες απαιτήσεις τους από την Ελλάδα.

Για τις επικείμενες εξελίξεις και για την πρόθεση υπαναχώρησης από τις πάγιες ελληνικές θέσεις, προϊδέασε ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς. Σε μια ακόμη επίδειξη της αλαζονείας που τον διακατέχει, την περασμένη μόλις εβδομάδα, κάνοντας και επίδειξη κακόγουστου χιούμορ, δήλωσε ότι θα πρέπει να κλείσει και τις Ελληνοαλβανικές εκκρεμότητες, ώστε να μπορέσει να πάει διακοπές!!!

Σε προχωρημένο στάδιο!

Μετά τα όσα αποκαλύφθηκαν για τη συμφωνία για το «Σκοπιανό» και μόνο στο άκουσμα ότι ο κ. Κοτζιάς είναι έτοιμος να υπογράψει συμφωνία και με την Αλβανία, οι εικασίες για νέες ελληνικές υποχωρήσεις, έγιναν πλέον ενδείξεις ότι οι συζητήσεις βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο.

Αυτές ενισχύονται από τη διαπίστωση ότι ο κ. Κοτζιάς αρέσκεται στη μυστική διπλωματία και ενημερώνει τους πολιτικούς αρχηγούς, τη Βουλή, αλλά και εν γένει τους πολίτες, όταν πλέον έχουν δημιουργηθεί τετελεσμένα, όπως ακριβώς συνέβη και με τη συμφωνία για τη «Βόρεια Μακεδονία». Έχοντας ήδη νωπό αυτό το παράδειγμα, εκφράζονται και υπόνοιες ότι δεν είναι και απίθανο να έχει υπογραφεί κάποιο προσύμφωνο μεταξύ των Υπουργών Ελλάδος και Αλβανίας, στις δύο «κλειστές» συναντήσεις που είχαν σε Κρήτη και Κορυτσά.

Μήνυμα Αλβανίας

Την υπογραφή της Ελληνο- Σκοπιανής συμφωνίας, οι πρώτοι άλλωστε που τη χαιρέτησαν είναι οι Αλβανοί. Μάλιστα χθες το Υπουργείο Εξωτερικών της Αλβανίας, έστειλε το δικό του μήνυμα, ανακοινώνοντας «πως είναι ώρα για μείζονες λύσεις στην περιοχή μας, με βάση την κοινή βούληση να σταθεροποιηθεί τελικά ο χώρος μας, με στόχο να γίνει αναπόσπαστο μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Αναφορά κάθε άλλο παρά αθώα, καθώς η Αλβανία, όπως και τα Σκόπια είναι αυτά που «καίγονται» για προώθηση των διαδικασιών ένταξης στην Ε.Ε. (και στο ΝΑΤΟ οι Βόρειοι γείτονες), αλλά η Ελλάδα είναι εκείνη που κάνει μόνο παραχωρήσεις.

Η υπόθεση των Σκοπίων, αποτελεί το πλαίσιο το οποίο- κατά πάσα πιθανότητα- χρησιμοποιεί η Ελληνική Κυβέρνηση και ως «πιλότο» για τη συμφωνία με την Αλβανία. Ήτοι υποχωρήσεις των γειτόνων μας σε επουσιώδη θέματα, όπως π.χ. η χορήγηση της Αλβανικής υπηκοότητας στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, υποχωρήσεις όμως σε καίρια ζητήματα της Ελλάδος, όπως είναι η κατάργηση του εμπόλεμου. Ακόμη και αυτονόητες υποχρεώσεις των Αλβανών, όπως π.χ. η οριοθέτηση της Α.Ο.Ζ., η αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, η περισυλλογή των οστών των πεσόντων των Ελλήνων στον πόλεμο του 1940, μπαίνουν στην ίδια «ζυγαριά» με την αντιμετώπιση του αλυτρωτισμού εκ μέρους των γειτόνων μας.

Η Ελληνική Μειονότητα

Η συμφωνία με την Αλβανία, έχει ωστόσο και πολλούς «αστερίσκους», τους οποίους δεν μπορούν να «προσπεράσουν» ελαφρά τη καρδία Τσίπρας- Καμμένος- Κοτζιάς: Ο πρώτος έχει να κάνει με την ύπαρξη αναγνωρισμένης Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία, η οποία σήμερα εξακολουθεί να υφίσταται διώξεις, να αρπάζονται περιουσίες της και να επιδιώκεται η «ειρηνική», αλλά εκβιαστική εκδίωξή της από τον τόπο της. Για την Αλβανική Κυβέρνηση, δεν υφίσταται ζήτημα Βορείου Ηπείρου. Αντίθετα, προβάλλει το «Τσάμικο», τον δεύτερο μεγάλο «αστερίσκο» στις σχέσεις των δύο χωρών. Οι «Τσάμηδες» αναμένουν πως και πως την άρση του εμπολέμου, ώστε να αποκατασταθεί η αδικία, όπως χαρακτηρίζουν την εκδίωξή τους από τη Θεσπρωτία, ως συνεργάτες των Ναζί.

Μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος Χότζα- Αλία, χρησιμοποιούνται ως «μοχλός πίεσης» από τις εκάστοτε Αλβανικές Κυβερνήσεις. Το 1994 μάλιστα επί θητείας Σαλί Μπερίσα, η 27η Ιουνίου αναγνωρίστηκε ως «ημέρα γενοκτονίας των Τσάμηδων», ενώ επί κυβέρνησης Έντι Ράμα, υπήρξε συνεργασία με το κόμμα των «Τσάμηδων» που στις περυσινές εκλογές έμεινε όμως εκτός Βουλής.

Καταργεί το «εμπόλεμο»!

Ο κ. Κοτζιάς έχει αφήσει «ορθάνοιχτη» την πόρτα κατάργησης του εμπολέμου, που αποτελεί διακαή πόθο της Αλβανίας. Ο Υπουργός υποστηρίζει δε με την Άρση του εμπολέμου, η «δικαίωση» των «Τσάμηδων» θα αφορά μόνο τη διεκδίκηση των περιουσιών τους που τελεί υπό τη μεσεγγύηση του κράτους, όχι όμως και επιστροφή τους στα χωριά που έδρασαν οι πρόγονοί τους και οι οποίοι οδήγησαν σε εκατοντάδες δολοφονίες, απαγωγές, βιασμούς ελλήνων, πυρπολήσεις σπιτιών και λεηλασίες 53 χωριών!

Οι διεκδικήσεις όμως των «Τσάμηδων» θεωρείται σχεδόν βέβαιο, ότι σταδιακά θα μεγαλώνουν καθώς ολόκληρες γενιές τους έχουν γαλουχηθεί με επιθετικό αλυτρωτισμό. Οι διεκδικήσεις για αποζημιώσεις των περιουσιών τους είναι ίσως οι πιο «ελαστικές». Στις χειρότερες, θέτουν είτε θέμα προσάρτησης ελληνικών εδαφών ή επιστροφή στα προπολεμικά τους σπίτια.

Ιδεολογικές αγκυλώσεις

Υπάρχει και ένας επιπρόσθετος παράγοντας ανησυχίας για το τι είδους συμφωνία θα υπογράψουν οι Τσίπρας – Κοτζιάς με την Αλβανία. Και οι δύο τους εκπροσωπούν πολιτικές δυνάμεις, που πριν λίγες δεκαετίες δεν μπορούσαν καν να ακούν για καταπίεση των δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών και δεν δέχονταν κριτική για τον «σοσιαλιστικό παράδεισο» που είχαν εγκαταστήσει οι Χότζα- Αλία. Η δε χρήση του κατοχυρωμένου με διεθνείς συμβάσεις όρου Βόρειος Ήπειρος, τους οδηγούσε σε ακραίους χαρακτηρισμούς σε βάρος όσων αμφισβητούσαν τη … δημοκρατία και τα επιτεύγματα του Χότζα. Κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος σήμερα, όντας φοιτητής στις αρχές της δεκαετίας του 1980, πρωταγωνιστούσε, σύμφωνα με μαρτυρίες, στις επιθέσεις κατά του αοίδιμου μητροπολίτη Κόνιτσας Σεβαστιανού. Με ένα τόσο «φορτισμένο» ιδεολογικά παρελθόν (από το οποίο είναι άγνωστο αν έχουν απαλλαγεί οι σημερινοί κυβερνώντες), με νωπά τα … επιτεύγματα με τους Σκοπιανούς, ποιος άραγε μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στους χειρισμούς τους για μια συμφωνία προς όφελος της Ελλάδος και όχι για «λευκή επιταγή» προς την Αλβανία;

Ας προσέξουν την υπογραφή τους

Αν ισχύσει το δεύτερο, τότε θα συνεχίσει να μας «δείχνει» το δάχτυλο και να απαιτεί συνεχώς διευκολύνσεις και πάσης φύσεως συνδρομή, χωρίς να αντιμετωπίζει ούτε καν την εγκληματικότητα, που είναι η πρώτη σε… εξαγωγές δραστηριότητα προς την Ελλάδα! Ας τα λάβουν υπόψη πριν βάλουν την υπογραφή τους οι Τσίπρας- Κοτζιάς.

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

Από σήμερα είμαι Τσάμης

Ο πρώην πρόεδρος του ΟΑΣΕ: Ιταλός Riccardo Migliori. και το  το ζήτημα των Αλβανοτσάμηδων»

Σε ειδική τελετή που πραγματοποίησε το κόμμα των Τσάμηδων στην Αλβανία, απονεμήθηκε στον Riccardo Migliori ο τίτλος του «πρέσβη του ζητήματος των Τσάμηδων τονίζοντας ότι «Από σήμερα είμαι Τσάμης, εμείς θα κερδίσουμε την υπόθεση», ενώ δεσμεύθηκε να ασκήσει πιέσεις σε κάθε έδρα του ΟΑΣΕ για το ζήτημα των τσάμηδων.

Ολόκληρη δήλωση του

«Ο ΟΑΣΕ είναι ένας οργανισμός στον οποίο συμμετέχουν περίπου 57 χώρες και ιδρύθηκε το 1975. Η μόνη χώρα που δεν είχε υπογράψει τη Συνθήκη του Ελσίνκι στην Ευρώπη ήταν η Αλβανία. Σήμερα η Αλβανία είναι ενταγμένη στον ΟΑΣΕ. Υπάρχουν Αλβανοί πολιτικοί που ασκούν ενεργητική δράση στον οργανισμό και μία από αυτούς είναι η Μεσίλα Ντόντα. Ήρθε η στιγμή να ενισχυθεί η Αλβανία στη διεθνή σκηνή. Με τις δυνάμεις μου θα προσπαθήσω να φέρω σε κάθε έδρα του ΟΑΣΕ όλους τους λόγους για τους οποίους θα πρέπει να επιλυθεί το ζήτημα των τσάμηδων. Το 1963, ο Τζον Κένεντι είπε μπροστά στο τείχος του Βερολίνου: ‘Είμαι Βερολινέζος.

Σήμερα μπορώ να πω ότι είμαι Τσάμης. Από σήμερα είμαι ένας από σας, έτσι μπορείτε να μου κάνετε κριτική και να μου δώσετε σημάδια υπενθύμισης. Καλή τύχη και θα κερδίσουμε!», είπε ο επίτιμος πρόεδρος του ΟΑΣΕ στην εκδήλωση.

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

Κάποτε ήμουν Μακεδόνας

Ας διαβαστεί αυτό το κείμενο στη Βουλή. Αρκεί. Και ας πούνε όλοι μαζί «Καληνύχτα Ελλάδα» να τελειώνουμε...

«Κάποτε ήμουν Ελλην Ηπειρώτης, 1914... υποχώρησα και εδέχθηκα να με ονομάσουν βόρειο-Ηπειρώτη το 1923. Μου είπαν έτσι ότι θα εξασφαλίσουν όλα μου τα δικαιώματα... Να μην φοβάμαι. Επεσα και κοιμήθηκα και ξύπνησα το 1945 να ανακαλύψω ότι πλέον ήμουν Μειονοτικός (το τι μειονότητα δεν το λέγαν). Ξανάκοιμήθηκα και ξύπνησα το 1991 Αλβανός.

Κάποτε ήμουν Έλλην Κύπριος, μου είπαν να δεχθώ ότι υπάρχουν και Τούρκοι στο νησί και δν είναι σωστό να μην νοιώθουν και αυτοί ίσιοι. Το δέχθηκα, τι κι αν ήταν το ίδιο μου το αίμα εξισλαμισμενο με την βία.

Έτσι έπεσα και κοιμήθηκα. Ξύπνησα Ελληνοκυπριος και ο αδελφός μου Τουρκοκύπριος. Τώρα μου λένε να μην λέω πώς είμαι Έλληνας...

Κάνει κακό στην ειρήνη και την ευημερία της Ανατολικής Μεσογείου. Έτσι και γω λέω είμαι Κύπριος σκέτο. Νιώθω όμορφα γιατί μου χαϊδεύουν την πλάτη οι ξένοι.

Κάποτε ήμουν Ίμβριος, Τενέδιος, Κωνσταντινουπολίτης, μου είπαν μην φοβάσαι, έχεις στάτους μειονότητος... Όλα καλά θα πάνε...σήμερα ζω στην Αθήνα. Στο φέισμπουκ μου γράφω τόπο καταγωγής Istanbul, Turkey. Τα ξαδέρφια μου βέβαια ζουν στην Πόλη ακόμα υπό το όνομα Μοχάμεντ και Φατιμά.

Κάποτε ήμουν Μακεδόνας. Μου είπαν πως αυτό δεν ευχαριστεί τους σχεδιασμούς των φίλων μας των Γερμανών (για τα δυτικά Βαλκάνια - νέα γερμανική γιουγκοσλαβια) και πώς είναι εθνικιστικό. Και γω σαν καλό παιδί που είμαι και που αγαπά όλο τον κόσμο άλλαξα όνομα και ευτυχώς μου επέστρεψα με χίλια ζόρια να λέγομαι Νοτιομακεδόνας.

Αλλά θα σας την σκάσω βρε. Για να δείτε ότι είμαι ακόμα καλύτερος απ ότι νομίζετε σκέφτομαι ένα πιο κατάλληλο όνομα: Νομάς».

Το παραπάνω κείμενο του χρήστη «Νομάς» γράφτηκε ως σχόλιο σε άρθρο του ιστότοπου e-amyna.com αναφορικά με την εκχώρηση ονόματος, αποδοχής υπηκοότητας και «μακεδονικής» γλώσσας στους Σκοπιανούς και το αναδημοσιεύουμε αυτούσιο γιατί θεωρούμε ότι περιέχει την ουσία εθνικών υποχωρήσεων 100 ετών:

Πηγή: Himara.gr 

Θεόδωρος Πάγκαλος: τί ἐνδιαφέρον ὄνομα

Ὁ Πάγκαλος καὶ οἱ παγκάκιστες παλαβομάρες του

Ὡραῖο, φρικτὸ καὶ ἀπέριττο τοπίον!

Ἐλαιογραφία μεγάλου διδασκάλου.

Ἀλλὰ τοῦ λείπει μία σειρὰ ἐρειπίων

κι ἡ ἐπίσημος ἀγχόνη τοῦ Παγκάλου

K. Καρυωτάκης

Δὲν μοῦ ἀρέσει νὰ γράφω ἐναντίον συγκεκριμένου ἀνθρώπου, ὅμως «ὅταν μοῦ πειράζουν πατρίδα καὶ θρησκείαν, θὰ μιλήσω» καὶ θὰ γράψω. Δὲν μπορεῖ ὁ κάθε φιλοκόπρος νὰ προσβάλλει ὅσια καὶ ἱερά. Τώρα ποὺ θέλουν οἱ προδότες ποὺ μᾶς κυβερνοῦν, νὰ θάψουν τὴν Μακεδονία, ὅποιος "βάζει πλάτες" ὀφείλουμε νὰ ἀπαντοῦμε καὶ νὰ στηλιτεύουμε τὴν ξεφτίλα του.

«Θεόδωρος Πάγκαλος: τί ἐνδιαφέρον ὄνομα!», συνήθιζε νὰ λέει ὁ ποιητὴς Κωνσταντῖνος Καβάφης. Βεβαίως ἀναφερόταν στὸν παπποὺ τοῦ σημερινοῦ Παγκάλου. Ὁ Καβάφης, μὲ τὴν διακριτικὴ δηκτικότητά του καὶ τὴν νόστιμα καρυκευμένη εἰρωνεία του, μεμφόταν τὸν βίο καὶ τὴν πολιτεία τοῦ πολυπλαγκτοῦ στρατηγοῦ Θεόδωρου Πάγκαλου, ὁ ὁποῖος... ἐπιβεβαίωσε τὸν ἀείχλωρο ἀρχαῖο λόγο «πρὸς γὰρ τὸ τελευταῖο ἐκβᾶν ἕκαστον τῶν πρὶν ὑπαρξάντων κρίνεται». Δηλαδή: ἕνα συμβάν, τὸ τελευταῖο, καθορίζει καὶ τὴν προηγούμενη ζωή σου. Πολλοὶ ἄνθρωποι ἔχασαν τὴν ὑπόληψη καὶ τὴν ἀξιοπρέπειά τους, βυθίστηκαν στὴν ντροπή, λέρωσαν τὸ καλὸ ὄνομά τους, ἐξαιτίας μίας πράξης. Ἡ πράξη αὐτὴ ἦταν καὶ ἡ τελευταία τους, ἔκτοτε χάθηκαν, λοιδορούμενοι.

Ὁ στρατηγὸς Θεόδωρος Πάγκαλος, πρὶν ἀπὸ τὸ «τελευταῖο ἐκβᾶν», διακρίθηκε ὡς ἀξιωματικὸς στοὺς Βαλκανικοὺς Πολέμους, ἀκραιφνὴς βενιζελικός, προσχώρησε στὸ Κίνημα τῆς Θεσσαλονίκης. Μετὰ τὶς καταστρεπτικὲς ἐκλογὲς τοῦ Νοεμβρίου τοῦ 1920 καὶ τὴν ἐπάνοδο τοῦ βασιλιᾶ Κωνσταντίνου, ἀποστρατεύτηκε. Τὸ 1922 ἔλαβε μέρος στὴν Ἐπανάσταση τῶν Πλαστήρα, Γονατὰ καὶ τοῦ ἀντιπλοιάρχου Φωκᾶ, ἐπανελθῶν στὴν ἐνεργὸ ὑπηρεσία. Τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1922 τοποθετήθηκε ἀρχιστράτηγος τῆς συγκροτηθείσης τότε Στρατιᾶς τοῦ Ἔβρου. Ἐκεῖ μὲ ὑπεράνθρωπες προσπάθειες κατόρθωσε νὰ συγκροτήσει, ἐν μέσω ἐρειπίων καὶ καταστροφῆς, ἀξιόμαχο στράτευμα. Τοῦτο συνετέλεσε τὰ μέγιστα στὴν σύναψη τῆς συνθήκης τῆς Λωζάννης. Λειτούργησε, ἡ στρατιὰ τοῦ Ἔβρου, ὡς ἀνάχωμα στὶς ὀρέξεις τοῦ αἱμοσταγοῦς Κεμάλ. Μέχρι τὸ 1925, ὁ Θεόδωρος Πάγκαλος ἀναλαμβάνει, τὴν ταραγμένη ἐκείνη περίοδο, διάφορα ὑπουργεῖα. Στὶς 4 Ἰανουαρίου τοῦ 1926, πρωθυπουργὸς ὧν, κήρυξε τὴν δικτατορία, ἐνῶ στὶς 5 Ἀπριλίου τοῦ 1926 ἐξελέγη καὶ πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, διατηρώντας ταυτόχρονα καὶ τὴν πρωθυπουργία. Ἔμεινε στὴν ἐξουσία ὡς τὶς 22 Αὐγούστου τοῦ 1926, τὸν ἀνέτρεψε ὁ Κονδύλης, ἐνῶ ὁ ἴδιος παραθέριζε στὶς Σπέτσες. Ὁ Πάγκαλος συνελήφθη, προφυλακίστηκε στὸ φρούριο Ἰτζεδὶν τῆς Κρήτης, μέχρι τὸν Ἰούλιο τοῦ 1928. (Τὸν ἀποφυλάκισε ὁ Βενιζέλος). Ἀπὸ τότε ὡς τὸ 1952 ποὺ πέθανε στὴν Κηφισιά, δὲν ἀσχολήθηκε μὲ τὰ κοινά, ξεχάστηκε ἡ ὅποια προσφορά του, πρὶν ἀπὸ τὴν δικτατορία του. (Τὰ πρὶν ὑπάρξαντα). Τοὺς λίγου μῆνες ὅμως πού… δικτατόρευσε, πρόλαβε νὰ πράξει καὶ ἀρκετὰ σπουδαιογελοία. Ἐκτός του γνωστοῦ «ἑλληνοβουλγαρικοῦ ἐπεισοδίου», τὸ ὁποῖο, ἂν καὶ κόστισε, ἔδωσε λαμπρὸ μάθημα στοὺς Κομιτατζῆδες Βούλγαρους, κάποια μέτρα ποὺ ἔλαβε γιὰ νὰ «ἀναμορφώσει» καὶ νὰ σώσει ἀπὸ τὸν «ἠθικὸ κατήφορο» τὴν κοινωνία (γνώρισμα ὅλων τῶν... ἐθνοσωτήρων) προκάλεσαν τὴν θυμηδία τοῦ λαοῦ, διασκεδάζοντας τὸν, τρόπον τινά, κατὰ τὰ δύστυχα ἐκεῖνα χρόνια.

«Ἡ δικτατορία τοῦ Πάγκαλου» γράφει ὁ Ἀλέξανδρος Σβῶλος, λίγα χρόνια μετὰ τὴν ἀνατροπή της, «ἐγελοιοποίησεν ἑαυτὴν διὰ τῶν ἀνερμάτιστων καὶ ἀλλοπρόσαλλών της πράξεων, ἀλλὰ ἐζημίωσεν ὅσον ἠδύνατο τὴν χώραν, διότι, ὅπως συνήθως συμβαίνει εἰς τὰς δικτατορίας διέφθειρε τὰ πολιτικὰ ἤθη».

(Ἀλλοπρόσαλλος, ἀνερμάτιστος, σπασμωδικός, «ἡ περιφρόνησή του πρὸς τὶς συμβουλὲς τῶν διπλωματῶν καὶ οἱ σπασμωδικὲς προσωπικές του παρεμβάσεις ἀποτέλεσαν ἐγγύηση ἀποτυχίας» σημειώνεται στὴν Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, τῆς ἐκδοτικῆς Ἀθηνῶν, στὸν ΙΕ’ τόμο, σελίδα 294, καὶ ἐξηγεῖ κάποια «χαρίσματα» μὲ τὰ ὁποῖα εἶναι προικισμένος καὶ ὁ… προκομμένος ἐγγονός).

Στὴν ἱστορία ὅμως ἔμεινε τὸ διαβόητο μέτρο του γιὰ τὶς φοῦστες τῶν γυναικών. Διαβάζουμε: «Κατόπιν διαταγῆς τοῦ Προέδρου τῆς Κυβερνήσεως, καταρτίζεται καὶ ὑποβάλλεται εἰς τὸ ὑπουργεῖον Ἐσωτερικῶν, πρὸς ἔγκρισιν, ἀστυνομικὴ διάταξις δὶ’ ἢς ἀπαγορεύονται αἳ κονταὶ φοῦσται τῶν γυναικών. Τὸ κατώτατον ἄκρον τῆς φούστας δέον νὰ ἀπέχη ἀπὸ τοῦ ἐδάφους 30 ἑκατοστά του μέτρου. Εἰς τὸν περιορισμὸν τοῦτον ὑπάγονται ἀπασαι αἳ γυναῖκες ἀπὸ τοῦ 12ου ἔτους καὶ ἄνω. Αἳ παραβάτισσες θὰ παραπέμπωνται εἰς τὸ ἐπ’ αὐτοφώρω πταισματοδικεῖον, συνυπεύθυνοι θὰ εἶναι καὶ οἱ γονεῖς αὐτῶν. Ἡ ἐφαρμογὴ θὰ ἀρχίση ἀπὸ 15 Δεκεμβρίου». Καὶ κυκλοφοροῦσαν, οἱ καημένοι ἀστυνομικοί, μὲ μεζοῦρες στὸ χέρι καὶ μετροῦσαν τὶς φοῦστες τῶν ἀποσβολωμένων γυναικών, σὲ μία ἐποχὴ ποὺ μακαρίζεται βεβαίως σὲ σύγκριση μὲ τὴν τωρινή.

Αὐτὰ γιὰ τὸν παππού. Ὁ πληθωρικὸς ἐγγονὸς τοῦ τώρα, τὸν ὁποῖο φορτωθήκαμε τριάντα χρόνια τώρα καὶ ὑπομένουμε, πρὸς τὸ παρόν, ἀγογγύστως τὶς ἀνοησίες του. Τριάντα τόσα χρόνια ὑπῆρχαν κομματικὰ ὑποζύγια, ποὺ τὸν ψήφιζα, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἐξευτελίζει τὸν λαό μας, δημοκρατικῶς.

Τριάντα χρόνια τώρα ὁ ἴδιος καὶ ἀρκετὰ ἄλλα μηδενικὰ καί… κουλούρια (τὸ μηδὲν τὸ λέμε, στὴν σχολικὴ γλώσσα, καὶ κουλούρι), λεηλατοῦν τὴν ψυχή μας καὶ διαγουμίζουν τὸν ἱδρώτα τοῦ λαοῦ μας.

Ξεθυμασμένο ἀπολειφάδι τοῦ παρελθόντος, ὀψίγαμος καλοπερασάκιας, ἐμπαθὴς πιά…ἐσχατόγηρος, (=ὁ ἐν ἐσχάτη γεροντικὴ ἡλικία ὧν), ἐμπαίζει καὶ περιφρονεῖ, τὴν φρικιαστικὴ τούτη «ἐθνικὴ» στιγμή, τὸν λαό, ἀποκαλύπτοντας τὸν ἀληθινὸ χαρακτήρα του.

Τί νὰ πρωτοθυμηθεῖ κανεὶς ἀπὸ τὶς παφλάζουσες πομφόλυγές του, ποὺ κατὰ καιροὺς ἐκτοξεύει, βάλλοντας ἐπὶ δικαίων καὶ ἀδίκων. Τὸ «οἱ ἐκπαιδευτικοὶ πηγαίνουν ἄπλυτοι καὶ ἀξύριστοι στὸ σχολεῖο». Τὸ «ὅλοι μαζὶ τὰ φάγαμε». «Τοὺς κοπρίτες», ποὺ ὁ ἴδιος καὶ οἱ ὁμόφρονές του παράσιτοι, διόρισαν στὸ Δημόσιο, τὸ «ἕνα μάτσο ἀδαῶν χωριατῶν» ὅπως ὀνόμασε, ὁ βλάσφημος, τοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ ’21. Ἀσύδοτος, ἀχαλίνωτος, οἰηματίας καὶ ἀνιάτως μεγαλαυχής, εἰκονίζει τὴν Ἑλλάδα ποὺ μᾶς ἀηδιάζει, τὴν ἀνυπόληπτη καὶ κουτοπόνηρη πασοκικὴ τραγωδία τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Γνωρίζουμε, πὼς 30 τόσα χρόνια, ἔπαιρνε ὑψηλὰ ἀξιώματα γιὰ νὰ σφραγίζει τὸ στόμα του, νὰ μὴν ἀμολάει τὴν χολερικὴ κριτική του γιὰ τὸ «ἅγιο» κόμμα του, τὸ κόμμα τῆς φαυλοκρατίας, ποὺ μετακόμισε,ἡ πλέον καιροσκοπικὴ καὶ ἡμιμαθὴς συνιστώσα του, στὸν παρδαλὸ ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα χαρίζει τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο στοὺς Ἀλβανοὺς - τί ἄλλο θὰ ἀκούσουμε Θεέ μου - καὶ λοιδορεῖ τοὺς Ἕλληνες ποὺ ἀντιστέκονται, μέσω τῶν συλλαλητηρίων, στὴν προδοσία τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας.

Ἔγραφε ὁ Ροϊδης, ὁ ὀξυδερκὴς ἀνατόμος τῆς φαυλοκρατίας τοῦ καιροῦ του: «Οὐδεμία κυβέρνησις δύναται νὰ ὑπάρξη ἐν Ἑλλάδι χωρὶς νὰ ἀγοράση τὴν ἀναγκαίαν πρὸς ὕπαρξιν αὐτῆς πλειοψηφίαν… δὶ’ ὁλοκλήρου τοῦ προϋπολογισμοῦ καὶ διὰ δανείων ἀκόμη. Ἐκ τῆς ἀνέκαθεν καθιερωθείσης τοιαύτης διαθέσεως τοῦ ἑλληνικοῦ προϋπολογισμοῦ ἀδύνατον εἶναι νὰ ὑπεξαιρεθεῖ τὸ παραμικρὸν πρὸς οἱονδήποτε κοινωφελῆ σκοπόν. Διότι πάσαν τοιαύτην ἀπόπειραν ἤθελεν ἀκολουθήσει τὴν ἑπομένην ἀπώλεια τῆς πλειοψηφίας ἢ ἐπανάστασης τῶν δικαιουμένων νὰ τρέφωνται δημόσια δαπάνη, ὧν ἡ ἀγέλη ἀποτελεῖ τὴν μόνην ἀξιόμαχον δύναμιν ἐν Ἑλλάδι». («Ἅπαντα», ἔκδ. «σύλλογος πρὸς διάδοση Ὤφ. Βιβλίων», τ.Β’, σέλ. 73).

Ὅσο τὶς τύχες αὐτοῦ τοῦ τόπου, τῆς πατρίδας μας, τὶς καθορίζουν «ἀξιόμαχες ἀγέλες», ὀλιγοφρενεῖς ζητωκραυγαστὲς τῆς κλεπτοκρατίας, θὰ ἀναθρώσκουν καὶ θὰ ξεβράζονται Πάγκαλοι καὶ Γιωργάκηδες καὶ λοιποὶ –ἄκηδες, «οἱ ἀνθρωποκάμπιες», ὅπως λέει Κόντογλου, «ποὺ μαράζωσαν τὸ ὁλόδροσο δέντρο τῆς φυλῆς μας».

Τουλάχιστον ὁ παπποὺς Πάγκαλος, συναισθανόμενος τὸ λάθος του, ἀποτραβήχτηκε στὴ σιωπή. Καυχόταν ὡς τὸ τέλος τῆς ζωῆς τοῦ διότι, ὅπως εἶπε στὴν ἀπολογία του γιὰ τὴν ἐκτροπή, «ἐφύλαξε τὶς Θερμοπύλες τοῦ Ἔβρου» καὶ δὲν τὸν ἔτυπτε ἡ συνείδησίς του γιὰ τίποτε. Γιὰ τὸν ἐγγονὸ ἰσχύει τὸ εὐαγγελικὸ «ἐπαχύνθη (καὶ) ἡ καρδία» τοῦ ἀνθρώπου τούτου… (Ὡραῖο, φρικτὸ καὶ ἀπέριττο τοπίον! Ἐλαιογραφία μεγάλου διδασκάλου).

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιὸς, δάσκαλος -Κιλκὶς